կյանքի իմաստը ապրելն է,իսկ թե ոնց ապրել,թող յուրաքանչյուրը ինքը որոշի
կյանքի իմաստը ապրելն է,իսկ թե ոնց ապրել,թող յուրաքանչյուրը ինքը որոշի
միշտ ասել եմ, որ կյանքի իմաստը արարելնա, ու կարծում եմ չիշտա, բայց վերջերս մի հատ էլ միտք եկավ- բա ինչի համար ենք արարում??? այ սա արդեն ուիշ հարց է...
mananart.blogspot.com
Ապրելու իմաստը այն է, որ ինչ-որ բանի հասնես, ու էնպես, որ քո հետքը թողնես, որ բարի հիշեն քեզ
[QUOTE=Մանանա;2092450]բա ինչի համար ենք արարում??[
ԱՊրԵԼու
Ինձ թվըմ ա, ապրըմ ենկ ուտելու մեկ ել ել չասեմ ընչի հմար![]()
Ռուֆուս (16.09.2010)
Մարդն ըստ էության ոչինչ է. նրա միակ առաքելությունը սերունդ տալն է, այսինքն`կյանքի շարունակությունը, այլապես ինչո՞ւ ենք մենք բնազդաբար վախենում ասենք 3000 թվականին սպասվող աշխարհի վերջի մասի լուրերերից....
Նաիրուհի (20.12.2010)
Կյանքի իմաստը՝ ապրածդ տարիների ընթացքում հասկանալ կարողանալն է, թե ինչի՞ համար ես ծնվել![]()
Ոչինչ չարժե այն, ինչ դու գիտես, բայց ոչ ոք չգիտի, որ դու այդ գիտես:
ՀՈՒԼԻՈՍ ԿԵՍԱՐ
Ապրել,ապրել,ապրել...
Շատ մարդկանց համար ապրելն անիմաստ է թվում,որոշ մարդկանց համար շատ իմաստավոր ու կարևոր...
Այս տարիների ընթացքում ես մի բան եմ հասկացել,որ մարդիկ ծնվում են չիմանալով,թե ի՞նչ են ուզում և մահանում են այդպես էլ չիմանալով...
Կյանքը հիասքանչ պարգև է այս աշխարհում,որ տվել է մեզ Աստված...
Տվել է ապրելու,հասկանալու շատ կարևոր բաներ...
Ի՞նչ է պետք մարդուն ուրախ ու երջանիկ լինելու համար,շատ փոքրիկ ,բայց` մեծ բաներ...
Իսկ դրանք ստեղծելու համար մեզ շատ ժամանակ է հարկավոր ` ամբողջ մի կյանք...
Եվ այդպես էլ անցնում են օրերը,չհասկանալով թե ինչպես անցան...
Որտեղի՞ց էին եկել,և ու՞ր են գնում...
Մարդի՛կ, ապրե՛ք կյանքը,վայելե՛ք,ժպտացե՛ք,զվարճացե՛ք,սիրե՛ք,սիրվե՛ք,եղե՛ք միշտ ուրախ...
-Շնորհակալությու՛ն, Աստվա՛ծ,որ տվել ես ինձ կյանք...![]()
Վերջին խմբագրող՝ Ariadna: 16.09.2010, 20:18:
Այսինքն, քանի որ 2000 թվականին սպասվող "աշխարհի վերջը" տեղի չունեցավ, մենք վերանայեցինք այն և որոշեցինք սպասել նրան հիմա էլ մի 1000 տարի հետո՞... Վատ որոշում չէ, իհարկե, մի 1000 տարի էլ ապրել առանց պրոբլեմ: Բայց, միգուցե ճշմարտությունը կայանում է նրանում, որ ուղղակի փոխվե՞ց Աստծո ծրագիրը, որ Աստված այդ "աշխարհի վերջը" չեղյա՞լ հայտարարեց: Եվ կարելի է արդեն հանգիստ ապրել ոչ միայն հազար, այլ միլիոնավոր տարինե՞ր: Ես առաջարկումեմ վայելել դա - վայելե՛ք:
Հա, մարդու մասին: Մարդը` դա այն "ոչինչն" է, որն իր մեջ պարունակում է ամեն ինչ: Իզուր չեն դեռ Պյութագորասից և Պլատոնից սկսած, բոլորը մարդուն միկրոկոսմ անվանել, այսինքն` տիզերքի փոքրացված նմանակը:
Իսկ ի՞նչ է տիեզերքը, եթե ոչ... Աստված:
Եվ ստացվում է, որ մարդն էլ, չնայած փոքր, բայց և այնպես, Աստված է:
Մարդ - Աստված:
Միկրոկոսմ - Մակրոկոսմ:
Ոչինչ - Ամեն Ինչ:
Պատկերացրեք, որ նույնիսկ Աստված` այդ Մակրոկոսմը, այդ Ամեն Ինչը, նույնպես կարիք ուներ ճանաչելու Ինքն Իրեն: Հասկանալ, թե ի՞նչ ասել է այդ Ամեն Ինչ Լինելը:
Իսկ ինչպե՞ս կարելի է ճանաչել, եթե ոչ փորձով:
Բայց չէ՞ որ փորձը կարող է միայն շոշափելի լինել, այսինքն` առարկայացած, այսինքն` ֆիզիկական:
Ստացվում է, որ Իրեն ճանաչելու համար Աստված պետք է ֆիզիկականանար: Եվ Նա հենց այդ էլ արեց. ֆիզիկականացավ` մարդու մեջ: Ինչպես մեր Սուրբ Գրիքոր Տաթևացին է ասում. "Աստված բազմացավ մեր մեջ, որպեսզի Իրենով զմայլվի":
Այդպես ծնունդ առավ կյանքը` Աստծո ֆիզիկական վիճակի մեջ գտնվելու ժամանակահատվածը:
ՈՒրեմն, ինքնստինքյան, վերջապես, մոտենում ենք բուն հարցին. ո՞րն է կյանքի իմաստը:
Ստացվում է, որ կյանքի իմաստը` դա Աստծո Ինքն Իրեն ճանաչման պրոցեսն է:
Լսեք, հարգելիս, ձեր մոտ ես ոնց հասկանում եմ արհեստ ա մարդկանց գրածներն անհարմար ձևերով շուռ տալը: Համոզված եմ, որ եթե էստեղ "ծիտիկ-ծիտիկ մոտ արի"-ն գրեի, նույն հաջողությամբ կապելու էիք աստվածային ծրագրերի հետ:
Եվ հետո աստվածային ծրագրերի մասին կանխատեսումներդ խնդրում եմ սահմանափակես մի թեմայում, թե չէ ով, որտեղ ինչ գրում ա, սարքում ես արարչագործությանը նվիրված քո գրառումների հիմնավորում....
Հատուկ քեզ համար...
Վերջին խմբագրող՝ My World My Space: 20.09.2010, 17:42:
Հենց այսօր պատահմամբ լսեցի Ռոսսիա -1 հեռուստաալիքով, որ ինտերնետային ֆորումներում քննարկվող ամենաանիմաստ թեմաների շարքում սա համար 1ին թեման է:
Երկրորդ տեղում շիկահերների ու թխահերնեի մտային ունակությունների վերաբերյալ անվերջանալի վեճն է:
Լսեք, սիրելի Վորդ, ես քեզ լսեցի: Բայց Դուք, անկասկած, ինձ չհասկացար... Եվ ոչ այն պատճառով, որ չկարողացաք, այլ այն պատճառով, որ չցանկացար... Դա ցավալի է, և նաև` տխուր: Առավել ևս, որ քեզ վիրավորելու ոչ մի միտք չունեի (անհամեմատ քեզ):
Քո այն 3000 թ. աշխարհի վերջի մասին գրառումդ կարդալուց ընդամենը մի քանի ժամ առաջ լսել էի, որ հոգևորականությունը փորձեր է անում վերանայել այդ տարեթիվը, քանզի խոստացած 2000 թվականինը տեղի չունեցավ: Ինձ համար, ճիշտն ասած, զվարճալի էր լսել այդ նորությունը, քանի որ մոտավորապես նման բան ես արդեն կասկածում էի ու կարծում եմ, ինչ-որ տեղ արդեն նախապես ասել էի այդ մասին: Գուցե դա էր պատճառը, որ ինձ թվաց, թե դու էլ ես կատակում:
Բայց եթե նույնիսկ այդ պատճառն էլ չլիներ, ես չեմ հասկանում, թե ի՞նչը քեզ այդպես վրդովեց. միգուցե այն, որ դու մարդուն ոչինչ ես համարում, իսկ ես` ամեն ի՞նչ: Ներիր, բայց նման մոտեցումով դու ինքդ քեզ հակասում ես. կոնկրետ քեզ` դու բոլորովին էլ "ոչինչ" չես համարում: Տես, դեռ չենք էլ հասցրել շփվել իրար հետ, իսկ դու քեզ արդեն համարեցիր. գրաքննադատ, ցենզոր, մոդերատոր և այլ նման բաներ, չնայած ոչ այնքան հաջողակ, քանզի գրելով "ծիտիկ-ծիտիկը"՝ արարչագործությանը նվիրված գրառումների հիմնավորում սարքելու մասին, պետք է որ գոնե մեկ քայլ հետ գնայիր, և այդ դեպքում շատ հեշտորեն կտեսնեիր, որ քո կողմից արհամարհված արարչագործության իմաստը հենց կյանքն արարելն էր առաջին հերթին:
Եվ ուրեմն, ի՞նչ մի զարմանալի բան կա նրանում, որ կյանքի որևէ մի դրսևորման մասին խոսելիս, ինքնստինքյան անդրադառնում ենք նրա Արարչին:
Հ.Գ. Շատ զգացված եմ, որ կարդացածս քո ստեղծագարծություններից (կարդացել եմ համարյա կեսը) միակը, որ իրոք դուրս եկավ, նվիրեցիր ինձ: Լուրջ, շնորհակալություն: Եվ ինչ խոսք, որ չեմ կարող նվերդ անպատասխան թողնել: Բայց հետադարձ նվերը ստանալու համար համեցիր, խնդրում եմ, իմ բաժինը: Թե չէ այստեղ արդեն թեմայից շատ ենք հեռացել:
Նոր եմ հասկանում Լենին պապիի խոսքերը: Կյանքը ունի միայն մեկ իմաստ՝ սովորել, սովորել, սովորել:
Սովորել ամեն ինչ, առաջին հերթին սովորել սիրել:
Հայաստանը հզորանում է, շենանում է: Ես ապրում եմ հզոր, ապահով ու բարեկեցիկ Հայաստանում:
Բա սովորելու՞ իմաստը որն ա…![]()
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ