Ո՞րն է կյանքի իմաստը կամ Նշեք ինձ ապրելու գեթ մի նպատակ… [(c) kiki]

[Ալիք]

Փորձում եմ օգտակար լինել ուրիշներին, իսկ դրա համար առաջին հերթին օգտակար լինել ինքս ինձ:

[Անահիտ]

Փորձում եմ օգտակար լինել ուրիշներին, իսկ դրա համար առաջին հերթին օգտակար լինել ինքս ինձ:

իսկ դրա նպատակը՞

[*e}|{uka*]

Նպատակ չկա: Ու հազար անգամ ավելի լավ ա մարդ առանց նպատակ ապրի, քան թե նպատակներ հնարի:

Հայկ, որ նպատակներ չես ունենում, ստիպված ես լինում աշխատել նրանց համար, ովքեր դնում են էտ նպատակը:

[Nano2585]

Իմ կարծիքով ամեն մարդ մի բանի համարա էս աշխարհ գալիս ու ինքը տարիների ընթացքումա հասկանում, թե խիա ծնվել:

[Հինատա]

Իմ կարծիքով ամեն մարդ մի բանի համարա էս աշխարհ գալիս ու ինքը տարիների ընթացքումա հասկանում, թե խիա ծնվել:

Այո և այդ մի բանն էլ կոչվում է առաքելություն:
Եվ միայն կյանքի վերջում է մարդը գիտակցում իր ապրած տարիների նպատակը,առաքելությունը:

[Hamo..]

Այո և այդ մի բանն էլ կոչվում է առաքելություն:
Եվ միայն կյանքի վերջում է մարդը գիտակցում իր ապրած տարիների նպատակը,առաքելությունը:

Շատ լավ ես գրել:
Միտքս կարդացիր

[EgoBrain]

Այո և այդ մի բանն էլ կոչվում է առաքելություն:
Եվ միայն կյանքի վերջում է մարդը գիտակցում իր ապրած տարիների նպատակը,առաքելությունը:

Ոչինչ էլ չի գիտակցում կյանքի վերջում մարդը: Լինելով մաշված ու հյուծված թե հոգեպես և թե ֆիզիկապես, վերջում/կամ վատագույն դեպքում շատ ավելի շուտ/ գիտակցում ես, որ լրիվ անիմաստ էր գոյությունդ, դու անպետք իրի նման քարշ ես տվել գոյությունդ, մասնակցել ես հավերժ ու զզվելի գոյության կռվին, հաղթել ու պարտվել ես, բայց լրիվ անիմաստ: Մեր կյանքը նման է մեր խաղալիքների "կյանքին": Բոլորս էլ ունեցել ենք խաղալիքներ, խաղացել ենք նրանցով, հիացել, ուրախացել, նրանք երբեմն նույնիսկ մեր կյանքի մի մասն են դարձել, բայց տարիներ անց մոռացել ու դեն ենք նետել դրանց, և այն, ինչը առաջ մեզ անհրաժեշտ էր, հիմա պարզապես աղբ է: Ճիշտ այդպես էլ կյանքն է մեր հետ վարվում:

[Lord]

Ոչինչ էլ չի գիտակցում կյանքի վերջում մարդը: Լինելով մաշված ու հյուծված թե հոգեպես և թե ֆիզիկապես, վերջում/կամ վատագույն դեպքում շատ ավելի շուտ/ գիտակցում ես, որ լրիվ անիմաստ էր գոյությունդ, դու անպետք իրի նման քարշ ես տվել գոյությունդ, մասնակցել ես հավերժ ու զզվելի գոյության կռվին, հաղթել ու պարտվել ես, բայց լրիվ անիմաստ: Մեր կյանքը նման է մեր խաղալիքների "կյանքին": Բոլորս էլ ունեցել ենք խաղալիքներ, խաղացել ենք նրանցով, հիացել, ուրախացել, նրանք երբեմն նույնիսկ մեր կյանքի մի մասն են դարձել, բայց տարիներ անց մոռացել ու դեն ենք նետել դրանց, և այն, ինչը առաջ մեզ անհրաժեշտ էր, հիմա պարզապես աղբ է: Ճիշտ այդպես էլ կյանքն է մեր հետ վարվում:

EgoBrain քանի տարեկան ես՞

[EgoBrain]

18 տարեկան եմ, բայց սա թեմայի հետ կապ չունի: Իսկ ինչ տարբերություն?

[Lord]

18 տարեկան եմ, բայց սա թեմայի հետ կապ չունի: Իսկ ինչ տարբերություն?

թեմայի հետ անմիջական կապ ունի, դու բաներ ես խոսում որոնց մասին պատկերացում չունես ոչ էլ ինչ որ մեկը քո տարիքում կարա իմանա թե մինչև իր կյանքի վերջը իր կյանքը ոնց կդասավորվի, կիմաստավորվի թե չէ, ու ոչ էլ կարաս իմանաս թե կյանքի վերջում ինչ ես գիտակցելու, ընենց որ մի պնդի այն ինչ դու իվիճակի չես գիտակցելու

[Միքո]

Ոչինչ էլ չի գիտակցում կյանքի վերջում մարդը: Լինելով մաշված ու հյուծված թե հոգեպես և թե ֆիզիկապես, վերջում/կամ վատագույն դեպքում շատ ավելի շուտ/ գիտակցում ես, որ լրիվ անիմաստ էր գոյությունդ, դու անպետք իրի նման քարշ ես տվել գոյությունդ, մասնակցել ես հավերժ ու զզվելի գոյության կռվին, հաղթել ու պարտվել ես, բայց լրիվ անիմաստ: Մեր կյանքը նման է մեր խաղալիքների "կյանքին": Բոլորս էլ ունեցել ենք խաղալիքներ, խաղացել ենք նրանցով, հիացել, ուրախացել, նրանք երբեմն նույնիսկ մեր կյանքի մի մասն են դարձել, բայց տարիներ անց մոռացել ու դեն ենք նետել դրանց, և այն, ինչը առաջ մեզ անհրաժեշտ էր, հիմա պարզապես աղբ է: Ճիշտ այդպես էլ կյանքն է մեր հետ վարվում:

ի՞նչ ես առաջարկում, ինքնասպանությո՞ւն

[Հինատա]

Ոչինչ էլ չի գիտակցում կյանքի վերջում մարդը: Լինելով մաշված ու հյուծված թե հոգեպես և թե ֆիզիկապես, վերջում/կամ վատագույն դեպքում շատ ավելի շուտ/ գիտակցում ես, որ լրիվ անիմաստ էր գոյությունդ, դու անպետք իրի նման քարշ ես տվել գոյությունդ, մասնակցել ես հավերժ ու զզվելի գոյության կռվին, հաղթել ու պարտվել ես, բայց լրիվ անիմաստ: Մեր կյանքը նման է մեր խաղալիքների "կյանքին": Բոլորս էլ ունեցել ենք խաղալիքներ, խաղացել ենք նրանցով, հիացել, ուրախացել, նրանք երբեմն նույնիսկ մեր կյանքի մի մասն են դարձել, բայց տարիներ անց մոռացել ու դեն ենք նետել դրանց, և այն, ինչը առաջ մեզ անհրաժեշտ էր, հիմա պարզապես աղբ է: Ճիշտ այդպես էլ կյանքն է մեր հետ վարվում:

Ես գրում եմ այն մարդկանց համար, որոնք իրենց կյանքը զուր չեն ապրել և չեն փոշմանում իրենց ապրած տարիների համար,նրանց` ովքեր այդ տարիների ընթացքում թողել են օգտակար բաներ, որոնցով գալիք սերունդներն են կրթվել և դեռ կրթվելու են; Դրա համար մարդիկ չպետք է իրենց ապրած տարիները այնպես ապրեն, որ վերջում բան չհասկանան իրենց ապրած կյանքից;

[EgoBrain]

թեմայի հետ անմիջական կապ ունի, դու բաներ ես խոսում որոնց մասին պատկերացում չունես ոչ էլ ինչ որ մեկը քո տարիքում կարա իմանա թե մինչև իր կյանքի վերջը իր կյանքը ոնց կդասավորվի, կիմաստավորվի թե չէ, ու ոչ էլ կարաս իմանաս թե կյանքի վերջում ինչ ես գիտակցելու, ընենց որ մի պնդի այն ինչ դու իվիճակի չես գիտակցելու

Ցավոք սրտի առիթ ունեցել եմ տեսնել ու շփվել արդեն կյանքի վերջին հասած մարդկանց հետ ու ցավալին էն ա, որ հանդիպածս մարդկանցից և ոչ մեկը իմանալով, որ շուտով մահանալու է, չէր ափսոսում դրա համար:

[kyahi]

Գիտեք, որն է ամենալավը կախված մի եղեք ոչ մեկից, ապրեք ձեր կյանքը, եթե իհարկե սա է իրականում մեր իսկական կյանքը, սովորեք ձեր սխալներով ու կյանքը իմաստալից կլինի, կարևորը հասկանաս, թե դու ի՞նչ կարող ես անել ու ի՞նչ է նշանակում մենք հասարակությանը պետք չենք ու անպետք իր ենք, մենք իր չենք մենք ի տարբերություն խաղալիքների ունենք գիտակցություն ու մենք ենք տնօրինում մեր կյանքը, եթե մարդը ասում է, որ հասարակությունը թքած ունի քո վրա ու որ մենք գոյատևում ենք, դա գալիս է նրանից, որ մարդը ինքը իրեն հասարակության անդամ չի համարում, եթե փորձեք հասկանալ, որ իրականում դուք եք ձեր գլխի տերը, ապա պարզ է, որ հասարակությունը քեզ ուշադրություն չի դարձնի բոլորն էլ իրենց գործերը ունեն, բայց կարևոր է գիտակցել, որ պետք չէ լինել հասարակությունից հեռու ու լինել մելանխոլիկ, այ այս դեպքում այո՛ դա կլինի գոյատևում, որովհետև մենակ մնալը և կարծել, որ ուղղակի դա քո բնավորությունից է ապսուրդ է, մարդը ցանկացած ժամանակ կարող է լինել այն ինչ ուզում է, իսկ այդ ինքնախաբեություը հորինել են նրանք ովքեր վախենում են հետո իրենց կորցնել ինչ է թե մի երկու կոմպլեքսից ձեռփազատվեն…
կարևորը երբեք չվախենալն է ու ինքնուրույն լինելն է, եթե դրանք եղան մարդը իրեն կգտնի ու կհասկանա, որ կյանքը տրված է հաստատվելու ու վայելելու համար ոչ թե վախենալու ու բոլորից բողոքելու…

[Lord]

Ցավոք սրտի առիթ ունեցել եմ տեսնել ու շփվել արդեն կյանքի վերջին հասած մարդկանց հետ ու ցավալին էն ա, որ հանդիպածս մարդկանցից և ոչ մեկը իմանալով, որ շուտով մահանալու է, չէր ափսոսում դրա համար:

Էն փաստը որ մարդը մահվան շեմին չի ափսոսում, դա նրանից չի որ կյանքը վատ բանա դրա համար, ընդհակառակը մարդ իր կյանքը հիանալի ձևով ապրելով ու գիտակցելով իր բոլոր արածնելը հանգիստ գնում է: