Մենք էլ դպրոցի ժամանակով կանչել ենք, բայց ընդամենը 1 անգամ եկավ, էն էլ էդ սենյակի դուռը այնքան եկան բացին-փակին, բացին-փակին,խանգարեցին, որ երևի էդ հոգին գժվել էր ու ամանը նենց արագությամբ էր քշում էս կողմ-էն կողմ, որ չէինք հասցնում մատներներս հետը տանենք-բերենքՉամիչ-ի խոսքերից
ու ոչ մի հարցի կարգին չէր պատասխանում, վերջում հարցրինք՝ հոգի ջան, դու մեզ գժվացնու՞մ ես, ասեց՝այո
, մենք էլ ասացինք՝դե գնա, ուրիշին կանչի…
Հիմա ինչ, ստացվումա, որ էդ մեր էներգիա՞ն էր, մեր ուժեղ պատկերացումների, կամ էլ ներշնչանքի արդյու՞նքը, հարգելի Քույր Քեռի
Մեջբերել
Էջանիշներ