- Տեր-Պետրոսյանի թեզը, որ առանց Ղարաբաղի խնդրի լուծման անիմաստ է Հայաստանի զարգացումը, հանգեցնում է քաղաքական պայքարի անիմաստությանը, որից էլ բխում է այն հարցը, թե ո՞րն էր 2008-ի շարժման իմաստը, որն հանգեցրեց այդքան զոհերի:voter-ի խոսքերից
- Քանի որ «Ղարաբաղի հարցի» լուծման կոչը ուղղված էր Հայաստանի քաղաքացիներին և քաղաքական ուժերին, բնականաբար, միանշանակորեն պետք է եզրակացնել, որ կոչ է արվում զիջել Ղարաբաղը և հարակից շրջանները Ադրբեջանին (քանի որ Ադրբեջանի հասարակությունը և իշխանություններն այլ տարբերակի համաձայն չեն):
- Քանի որ ելույթում չի նշվում, թե կոնկրետ ինչպես է նա պատկերացնում «Ղարաբաղի հարցի լուծումը», դրա մասին խոսելն անիմաստ է:
- Հրաժարում «Ավազակապետությունը կազմաքանդելու» և «Ավգյան ախոռները մաքրելու» պայքարից, որի շուրջ 2008-ի ակզբում «պայմանավորվել» էին Շարժման մասնակիցները:
- Առանց «Ավազակապետության» դեմ պայքարի Հայաստանը չի կարող ուժեղանալ և զարգանալ և պաշտպանել «Ղարաբաղի հարցի լուծումը»: Տեր-Պետրոսյանը միակողմանի կերպով» խախտել է 2008-ի «պայմանավորվածությունը» և հրաժարվում է այդ պայքարից, իսկ Ղարաբաղի հարցում պարտվողականություն է քարոզում:
Սրանք այն հիմնական մեղադրանքներն են, որոնք հնչեցվում է Տեր-Պետրոսյանի և ՀԱԿ-ի հանդեպ:
Եզրակացություն
Դիրքորոշումների բախման շուրջ եզրակացություններն արդեն հեղինակային են:
Տեր-Պետրոսյանի ելույթը համարյա ամբողջովին նվիրված լինելով «Ղարաբաղի հարցին», իրականում որևէ առնչություն չունի այդ հարցի հետ, այլ նպատակ ունի լուծելու միմիայն ներքաղաքական խնդիրներ:
Ելույթի հիմնական միտքը, իմ կարծիքով սա է. «Չժխտելով վերլուծությունների ու գնահատականների օգտակարությունը, գործնական քաղաքականության տեսակետից առավել կարեւոր է վերհանել ու սառնասրտորեն արձանագրել այն ելակետային իրողությունները, որոնց հետ պարտավոր է հաշվի նստել ցանկացած պատասխանատու քաղաքական ուժ՝ լինի իշխանություն թե ընդդիմություն: Անտեսել այդ իրողությունները եւ առաջնորդվել ցանկալին իրականություն համարելու մտածողությամբ, հավասարազոր է հանցավոր միամտության կամ քաղաքական անմեղսունակության։ Եթե որեւէ քաղաքականություն հիմնված չէ իրողությունների, այլ կերպ ասած ռեալությունների վրա, ապա դա կարելի է կոչել ամեն ինչ, բացի քաղաքականությունից»:
Դեռևս նախկին ելույթներում նա խոստովանել է, որ Շարժումն արդեն ի վիճակի չէ միայնակ պայքարել մի ուժի դեմ, որն ունի հզոր ռեսուրսներ և բիրտ ուժ է կիրառում Շարժման ակտիվիստների նկատմամբ: Նաև շեշտվում է, որ ՀԱԿ-ը միակ ընդդիմությունն է և հետևաբար նոր ռեսուրսների ներհոսք չի կարող լինել:
Արևմուտքի համար մեր տարածաշրջանն առաջնահերթությունների մեջ չէ, ի տարբերություն Ռուսաստանի: Այսինքն պետք է համագործակցել Ռուսաստանի հետ: ՀԱԿ-ի համար համագործակցել Ռուսաստանի հետ անհնար կլինի, եթե չլինի համագործակցություն Հայաստանում Ռուսաստանի հիմնական քաղաքական գործընկեր Հայաստանի իշխանությունների հետ: Բնականաբար «սառը ռեալականության» հետ պետք է «հաշվի նստել»:
Այսպիսով, փակուղում հայտնված շարժումը, որ որևէ զարգացման հեռանկար չունի և գնալով դեգրադացվում է, կարող է փրկվել միմիայն ներքաղաքական կյանքում ուժերի վերադասավորության դեպքում:
Նախկին սխեման` «ավազակապետություն»-«միակ ընդդիմություն», արդեն իրեն սպառել է: Այն պետք էր վերափոխել «ծայրահեղ ազգայնականներ» - «հարևանների հետ բարիդրացիական հարաբերությունների կողմնակիցներ» նոր ձևաչափի: Պետք է հրաժարվել «ավազակապետության» դեմ պայքարից` դրան տալով «համոզիչ գաղափարական» երանգներ: «Ավազակապետություն»-«միակ ընդդիմություն» ձևաչափի փոփոխությունը պետք է բաժանարար գիծ անցկացնի արդեն ընդդիմադիր զանգվածի միջև. «խաղաղության կողմնակիցների» և «պատերազմի կողմնակիցների», որը 1997թ.-ին չստացվեց: Ընդդիմադիր զանգվածի բաժանումը 2 հատվածների բաժանարար գիծ կտանի նաև «իշխանությունների» միջև, որոնք նույնպես պետք է կողմնորոշվեն: Ըստ Տեր-Պետրոսյանի, իշխանությունների «չափավոր» զանգվածը պետք է տարանջատվի «ազգայնական և Ղարաբաղի հարցում զիջումների չգնացող» հատվածից: Պետք է հստակ հասկանալ, որ «իշխանությունները» նույնպես վաղուց փակուղում են գտնվում. այնտեղ նույնպես վաղուց մտածում են նոր ֆորմատների մասին, սակայն «գաղափարական» հիմնավորումներ չեն կարողանում գտնել:
Այսպիսով, Տեր-Պետրոսյանի ելույթով սկսվեց հաջորդ խորհրդարանական ընտրապայքարը, որով փորձ է արվում գծել նոր ձևաչափեր և հրապարակից ընդդիմությանը վերածել խորհրդարանական ֆրակցիայի: Իսկ այնպիսի հարցեր, ինչպիսին Ղարաբաղն է, միշտ էլ երկրորդական են դառնում, երբ ընթանում է «ներքաղաքական» գոյության պայքարը:
[COLOR="rgb(0, 0, 0)"][COLOR="rgb(0, 0, 0)"]ԼՏՊ -ի ցնցող ըելույթից հետո կարծում եմ Շահբազյանը ճիշտ ա կանխորոշել[/COLOR][/COLOR]
Մեջբերել
Էջանիշներ