Ուրիշի կին: Ավերակիս նայեցիր,
Խարդավանքդ շրթունքներիդ քողարկած՝
Ավերակիս մամուռները ծաղկեցին,
Ու վառվեցին հոգուս հուրերը հանգած:
Ու հեթանոս կանչախաղին զիստերիդ
Ռեզոնանսվեց հուզախռով իմ հոգին…
Ես կարող եմ հլու՛ լինել հևքերիդ,
Ուրիշի կին: Ուրիշի կին… ուրի՜շ կին:
Անգիտակից թրթռումներդ տարփալից
Թե թարգմանեմ, դեմքդ բոսոր կհագնի,
Դու իմ նախնյաց տռփանքների թարգմանիչ,
Դու՝ հեթանոս ոգուս կրիչ իմ նախնի:
Եղիր ինձ տեր, եղիր փրկիչ, եղիր հույս,
Ուտելու հաց ու ըմպելու՝ ինձ գինի,
Դու՝ արյանս եռք ու հոգիս փրկող լույս,
Ես՝ կամավոր մատաղացու բագինիդ…
շարունակելի…
Մեջբերել
Շինարար-ի խոսքերից
), ես զգո'ւմ եմ 
շարունակությունը էլի
ես էլ լրիվ բավարարված չեմ, այդ մասին վկայում է վերջին «շարունակելի»-ն: Ամեն ինչ լավ է ու ես քեզ սիրում եմ
` սենց լավ բանաստեղծություններ ընթերցելով:
Էջանիշներ