"The secret "/«Գաղտնիք» հոգեբանական ֆիլմ

[Rhayader]

Վերջապես ես հենց այսպիսի գրառմանն էլ սպասում էի, ինչքան էլ ուզենան հակառակը ցույց տան բավարար չի լինի արդեն ինձ ուրիշ բան համոզելը:
Իսկ ապացուցված ա դա գիտես?

Ու՞մ կողմից: Որտե՞ղ: Ե՞րբ: Ինչպե՞ս:

---------- Ավելացվել է՝ 07:24 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 07:21 ----------

Եվս մեկ հատված գրքից: Վերջը ամբողջ գիրքը թարգմանելու եմ դառնամ թարգմանիչ:

_______________________________________________________________________________

Մարդիկ մեծ մասամբ մտածում են այն մասին թե ինչ չեն ուզում, հետո էլ զարմանում են, թե ինչպե՞ս ստացվեց, որ այն ինչից խուսափում են անընդհատ հայտնվում է իրենց կյանքում:
Մեր հասարակության մեջ դարեր ի վեր մոլեգնում է մի համաճարակ, որը ժանտախտից ավելի սարսափելի է: Այդ համաճարակը կովում է՝ «չեմ ուզում»: Մարդիկ մտածում են, գործում են եւ ուղորդում են իրենց ուշադրությունը այն բանի վրա ինչը չեն ուզում:

Ձգողականության օրենքը անաչառ է, նա չի տարբերում չարը բարուց, նա պարզապես ընդունում է ձեր մտքերը եւ վերադարձնում է ապրումների եւ իրադարձությունների ձեւով:
Եթե դուք կենտրոնանում եք այն բանի վրա ինչը չեք ուզում, օրինակ՝ « ես չեմ ուզում, ուշանալ, միայն թե չուշանամ» , ձգողականության օրենքը չի հասկանում, որ դուք դա ուզում եք: Ձգողականության օրենքը չի տարբերում ուզելը կամ չուզելը, երբ դուք կենտրոնացած եք ինչ որ բանի վրա, կապ չունի թե ինչի ուղղությամբ, դուք դարձնում եք այն իրականություն:

Դուք հորինում եք ձեր կյանքը եւ այն դառնում է իրականություն:

Դուք ունեք ընտրելու հնարավորություն: Դուք ուզում ե՞ք հավատալ , որ ձեր կյանքում ամեն բան պատահականության արդյունք է եւ ցանկացած վատ բան կարող է ցանկացապ պահի տեղի ունենալ: Դուք ուզու՞մ եք հավատալ, որ հանգամանքների վրա չունեք իշխանություն, թե ուզում եք հավատալ, որ ամեն բան ձեր ձեռքերում է: Դուք ունեք ընտրելու հնարավորություն, ինչ էլ որ ընտրեք, կդառնա ձեր կյանքի փորձառությունը:

Ապացուցում ես իմ պնդումը: Ես հիմնավորում եմ պահանջում, դու հերթական բառերի հեղեղն ես գրում, որոնք իմ հարցի հետ կապ չունեն:
Նույնիսկ չեմ պատրաստվում կարդալ

---------- Ավելացվել է՝ 07:27 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 07:24 ----------

Հարգելիս, ես նոր չէ, որ բացահայտում եմ, պարզապես թեման փորձում եմ լրացնել ըստ էության:
Ամեն ինչ էլի ծայրահեղացնում եք, ո՞վ ասեց, որ ձեռքերը ծալած, հայացքը երկնքին հառած անշարժ պետք է նստել եւ ձմեռ պապիկի նվերին սպասել: Իհարկե պետք է գործել, չարչարվել, բայց սխալ մտածելու դեպքում քրթնաջան չարչարանքները ջուրը կլցվեն, հետո էլ կասենք էս ո՞նց եղավ:

Իսկ եթե ամենաճիշտ մտածելու դեպքում էլ փողոցում գլխիդ դաշնամուր ընկնի, «Գաղտնիքը» կօգնի՞

---------- Ավելացվել է՝ 07:33 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 07:27 ----------

Պարզ բան ասեմ. «դրական մտածիր», «լավատես եղիր»՝ դա մի խորհուրդ է, որ ոչ գաղտնիք է, ոչ էլ բան, հաճախ ենք իրար տալիս: Դրական մտածողությունն այն չի, ինչի մասին կարելի է նման զիբիլ գիրք գրել: Չէ, բազմաթիվ գրքեր: Չամիչը գիտի՝ թե ինքը միակ «սիքրեթի վկան» է: Թող թեմայում մի քիչ վերև կարդա, տեսնի, թե ինչպես է Ֆոտոնը գաղտնիքի շնորհիվ հարևաններից պատրք ստանում ու ավտոբուսում տեղ ազատում: Ու թող դրանից հետո կրկնի, թե ծայրահեղացնում եմ:
Հետո, Չամիչ ջան, հաջողության ու փողերի մագնիս դառնալու փոխարեն կարող էիր թե սեփական, թե ուրիշների նյարդերը խնայել, եթե հավաստի գիտելիքների մագնիս դառնայիր: Ոչ թե կարդայիր սատանան գիտի ինչ գրքեր:

[Անահիտ]

մարդիկ կան, որոնց ֆիլմը ներշնչումա, ու սկսում են աշխատել իրենց վրա՝ ԻՐԱԿԱՆ բաների հասնելու համար, իսկ «գաղտնիք» անվանումը խորհրդավորությունա տալիս ֆիլմին ու ստիպում նայել գոնե մեկ անգամ

եթե մարդը թափթված ա, երբեմն գռեհիկ դիտողություններ անելու հակումներ ունի ասելիքի բացակայության պատճառով ու շանսեր չունի հակառակ բնութագիր ունեցող և իր իդեալը հանդիսացող ԾԱՆՈԹ աղջկա սիրտը նվաճել, նա կփոխվի և միգուցե կհասնի իր երազանքին

այսպիսի՝ քոմենթներ չպահանջող մտորումներ․․

[Անահիտ]

ասում եմ․․․ լավ ֆիլմա

[Rhayader]

Ասում եմ ախմախ ֆիլմ ա իսկ թե ինչու՝ կարող եք կարդալ թեմայի 9 էջերում:

[Ariadna]

Մոդերատորական. վերջին մի քանի անլուրջ և անձնական հարթություն տեղափոխված գրառումները ջնջված են՝ այս անգամ առանց տուգանայինների։ Պարզապես հիշեցման կարգով ասեմ, որ յուրաքանչյուրն իրավունք ունի իր կարծիքը ունենալ այս կամ այն երևույթի նկատմամբ և պետք չէ միմյանց վիրավորել

[Ariadna]

Ես էլ գրեմ իմ կարծիքը Ֆիլմը դիտել եմ անցյալ տարի, մի 15-20 րոպե դիմացա։ Անընդհատ նույն բանն էր ասվում, զարգացում չկար, ու մի բան էլ դուրս չեկավ. տեսեք էստեղ քննարկում ենք, ասենք Rhayader-ը ասում է որ ապուշություն է, մեկ ուրիշն էլ ասում է, որ շատ լավն է։ Ըստ իս դա ավելի նորմալ է, էդ ֆիլմում էլ եթե լինեին ընդդիմախոսներ, ավելի ճիշտ կընկալվեր ու հետաքրքիր կլիներ, իսկ էստեղ կարծես ինչ որ աղանդավորական կազմակերպության քարոզ լիներ։ Բայց, այնուամենայնիվ, ֆիլմի այն միտքը, որ պետք է դրական մտքեր ունենալ, լավ բաներ մտածել, վատը չմտածել անընդհատ, կարծում եմ շատ կիրառելի է և օգտակար։ Ես ինքս, երբ ընկնում եմ դեպրեսիայի մեջ, ինքս ինձ հիշեցնում եմ, որ պետք է միայն լավը մտածել, որ լավ լինի, երբեմն օգնում է

[Անահիտ]

բայց չէ՞ որ թոկ շոու չի, որ երկխոսություն ներմուծեին
հետո հոգեբաններ էին խոսում, աղանդավորները չգիտեն՝ գիտությունը ինչա․․
կարծում եմ, որ թույլ ու ոչ վճռական մարդկանց համար խթանիչա "The Secret"ը

[Rhayader]

Ես էլ գրեմ իմ կարծիքը Ֆիլմը դիտել եմ անցյալ տարի, մի 15-20 րոպե դիմացա։ Անընդհատ նույն բանն էր ասվում, զարգացում չկար, ու մի բան էլ դուրս չեկավ. տեսեք էստեղ քննարկում ենք, ասենք Rhayader-ը ասում է որ ապուշություն է, մեկ ուրիշն էլ ասում է, որ շատ լավն է։ Ըստ իս դա ավելի նորմալ է, էդ ֆիլմում էլ եթե լինեին ընդդիմախոսներ, ավելի ճիշտ կընկալվեր ու հետաքրքիր կլիներ, իսկ էստեղ կարծես ինչ որ աղանդավորական կազմակերպության քարոզ լիներ։ Բայց, այնուամենայնիվ, ֆիլմի այն միտքը, որ պետք է դրական մտքեր ունենալ, լավ բաներ մտածել, վատը չմտածել անընդհատ, կարծում եմ շատ կիրառելի է և օգտակար։ Ես ինքս, երբ ընկնում եմ դեպրեսիայի մեջ, ինքս ինձ հիշեցնում եմ, որ պետք է միայն լավը մտածել, որ լավ լինի, երբեմն օգնում է

Համաձայն եմ, Արիադնա: Դրական մտածողությունն իսկապես շատ կարևոր երևույթ է: Բայց մի՞թե դրական մտածելը նշանակում է կանոնավոր կերպով ինքնազոմբիացմամբ զբաղվել: Կամ՝ կուրորեն հավատալ: Ոչ մի դեպքում:
Ամեն ինչի մեջ կարելի է դրականը տեսնել: Սեփական կյանքի ամեն ինչի մեջ: Բայց իրականությունից անջատվել, փախնել, սպասել, որ հաջողությունն ինչ-որ տեղից կգա ու կկպնի քեզ՝ ինչպես մագնիսի, նույնիսկ մտածել, որ նպատակը, որին հասնելու ճանապարհը պատկերացնում ես, այդ մեթոդով անհասանելի է, արդեն մի փոքր չափազանց է: Համաձայն չե՞ս:
Լավ, խոսում էի սցենարների ու տրանսակտ անալիզի մասին: Մարդկանց կյանքում հաճախ ձևավորվում են ճակատագրի սցենարներ՝ դաստիարակությունից, կյանքի էպիզոդներից ու այլ գործոններից կախված: Սցենարների հիմնական տեսակներն են՝ հաղթողի, չհաղթողի ու անհաջողակի սցենարներ: Հաղթողի սցենարի դեպքում արդը հասնում է իր սցենարի վերջնական արդյունքին: Չհաղթողը միջակ ճանապարհ է անցնում ու միջակ արդյունք ունենում: Անհաջողակի սցենարի դեպքում մարդն անընդհատ շեղվում է նպատակից, չի դիմանում դժվարություններին ու ամեն ինչ վարի է տալիս: Ասենք՝ մարդը հայտնի գիտնական դառնալու սցենար ունի: Հաղթողի սցենարի դեպքում նա դառնում է հայտնի գիտնական: Չհաղթողի դեպքում՝ միջակ գիտական կարիերա է անում ու անընդհատ պնդում, որ իրենից վատերն ու անարժաններն են միշտ հաջողության հասնում: Անհաջողակի դեպքում նա սկսում է փորձերը վարի տալ, ետ մնալ գրաֆիկից, գործից ազատում են, ալկոհոլիկ է դառնում ու ասում, որ եթե «այն մի անգամը լավ ստացվեր», նա հայտնի գիտնական կլիներ: Սա ընդամենը մասնավոր օրինակ է, պետք չի բառացի ընդունել:
Մարդը կարող է սցենարով ապրել, երջանիկ լինել՝ հենց սցենարն այդպես պահանջի, տխրել սցենարի համապատասխան պահին: Բայց դա նրա կյանքը չի, դա այն է, ինչ իրեն ներշնչել են ուրիշներն ու հենց ինքը:
Դրա համար էլ ցանկացած սցենար դեստրուկտիվ է: Ու անհաջողակի սցենարը հաջողակի սցենարի փոխելն իրականում բացարձակապես ոչինչ չի փոխում: Որովհետև սցենարով ապրողը չի ապրում:

---------- Ավելացվել է՝ 17:02 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 17:00 ----------

բայց չէ՞ որ թոկ շոու չի, որ երկխոսություն ներմուծեին
հետո հոգեբաններ էին խոսում, աղանդավորները չգիտեն՝ գիտությունը ինչա․․
կարծում եմ, որ թույլ ու ոչ վճռական մարդկանց համար խթանիչա "The Secret"ը

"The Secret"-ը թույլ ու անվճռական մարդկանց համար փախուստ ա իրականությունից:
(փաստորեն, այս ե՞ս էի, որ չէի կարողանում իմ իդեալ աղջկան հասնել, ու դրա համար ասելիքի պակասությունից գռեհիկ բաներ էի խոսում)

[Չամիչ]

Ապացուցում ես իմ պնդումը: Ես հիմնավորում եմ պահանջում, դու հերթական բառերի հեղեղն ես գրում, որոնք իմ հարցի հետ կապ չունեն:
Նույնիսկ չեմ պատրաստվում կարդալ

Ախր դու լրիվ օյին ես: Համ ասում ես չեմ պատրաստվում կարդալ, համ էլ ասում ես հիմնավորում բեր, դու նախապես տրամադրված ես, որ իմ գրառումների մեջ հիմնավորում չես գտնելու, էլ ինչի՞ ես իզուր հիմնավորում պահանջում

Պարզ բան ասեմ. «դրական մտածիր», «լավատես եղիր»՝ դա մի խորհուրդ է, որ ոչ գաղտնիք է, ոչ էլ բան, հաճախ ենք իրար տալիս: Դրական մտածողությունն այն չի, ինչի մասին կարելի է նման զիբիլ գիրք գրել: Չէ, բազմաթիվ գրքեր: Չամիչը գիտի՝ թե ինքը միակ «սիքրեթի վկան» է: Թող թեմայում մի քիչ վերև կարդա, տեսնի, թե ինչպես է Ֆոտոնը գաղտնիքի շնորհիվ հարևաններից պատրք ստանում ու ավտոբուսում տեղ ազատում: Ու թող դրանից հետո կրկնի, թե ծայրահեղացնում եմ:

Իսկ ո՞վ ասեց, որ գաղտնիք չէ: Մարդկանց մեծ մասը տառապալից դեպքով հաջողություն է ակնկալում: Ամբողջ օրը միայն լացելով հաջողության է սպասում: Հայ ազգը բողոքի գրքի մարմնացում է դարձել, բոլորը մի գլուխ բողոքում են, որ տուն մտնում ես՝ պետության, ազգի, գործատուի ֆլանի, ֆստանի հասցեին հայհոյանքից բացի ուրիշ բան չես լսում: Գաղտնիքը մեր դեպքում շատ տեղի է ասված, ինչպես երեում է շատերի համար այն գաղտնիք եղել է, կա եվ ամենայն հավանականությամբ կմնա:

Հետո, Չամիչ ջան, հաջողության ու փողերի մագնիս դառնալու փոխարեն կարող էիր թե սեփական, թե ուրիշների նյարդերը խնայել, եթե հավաստի գիտելիքների մագնիս դառնայիր: Ոչ թե կարդայիր սատանան գիտի ինչ գրքեր:

Արի կլինի դու սատանային քիչ հիշիր թե չէ սատանան գիտի, թե ինչեր ես կարդում, հետո էլ ուրիշներին ես վերագրում:

[Արևածագ]

Այ ժողովուրդ, ո՞նց կարելի է նույն ջուրը հազար անգամ մի բաժակից մյուսը լցնել,9 էջ տարբեր ձևերով հիմնավորել- հերքել, ու դրանից չհոգնել: Եթե գիտեք, ինձ էլ ասեք սրա գաղտնիքն էլի՜...

[Magic-Mushroom]

չէ ես խոսքեր չունեմ բրավո ֆիլմի հեղինակններին,բայց ինչ լավ են լվանում մարդկանց ուղեղները,հաստատ գիտեմ որ բնակչության մոտ 60% տոկոսը կամ ավելի շատ կհավատա այս ապուշությանը,այս ֆիլմը մարդկանց աչքերին թոզ է փչում ու զոմբի է սարքում,որպեսզի առանց պայքարելու ապրեն ու վերջում թե հոգեպես եւ թե ֆիզիկապես թերզարգացած մահանան ու պետությանն էլ հոգսեր չպատճառ են:

P.S.նստած թախտին,սպասում եմ բախտին 2012...

[Rhayader]

Ախր դու լրիվ օյին ես: Համ ասում ես չեմ պատրաստվում կարդալ, համ էլ ասում ես հիմնավորում բեր, դու նախապես տրամադրված ես, որ իմ գրառումների մեջ հիմնավորում չես գտնելու, էլ ինչի՞ ես իզուր հիմնավորում պահանջում

Չամիչ, հին ասացվածքն ասում ա՝ առաջին անգամ անհիմն բառերի տարափ կարդացիր՝ ամոթ գրողին: Երկրորդ անգամ կարդացիր՝ ամոթ կարդացողին: Իսկ երրորդ անգամ...

Իսկ ո՞վ ասեց, որ գաղտնիք չէ: Մարդկանց մեծ մասը տառապալից դեպքով հաջողություն է ակնկալում: Ամբողջ օրը միայն լացելով հաջողության է սպասում: Հայ ազգը բողոքի գրքի մարմնացում է դարձել, բոլորը մի գլուխ բողոքում են, որ տուն մտնում ես՝ պետության, ազգի, գործատուի ֆլանի, ֆստանի հասցեին հայհոյանքից բացի ուրիշ բան չես լսում: Գաղտնիքը մեր դեպքում շատ տեղի է ասված, ինչպես երեում է շատերի համար այն գաղտնիք եղել է, կա եվ ամենայն հավանականությամբ կմնա:

Չամիչ, դա քեզ ինչ-որ չի օգնում էս թեմայում գոնե մի փոքրիկ հաջողության հասնել: Իհարկե, դու կարող ես պնդել, որ ամեն ինչ քո դեմ է, որ մենք համառ ենք, որ մենք բան չենք հասկանում՝ կարճ ասած, կարող ես բողոքել դու էիր, որ սիրում էիր հայ լինել ու չէիր սիրում հայերի թերությունները քննադատողներին, օրիորդ նացիոնալիստ:

Արի կլինի դու սատանային քիչ հիշիր թե չէ սատանան գիտի, թե ինչեր ես կարդում, հետո էլ ուրիշներին ես վերագրում:

Չամիչ, ես կհիշեմ ում կուզեմ, ու միայն քո խոսքը մի փոքր քիչ է դա փոխելու համար: Ինչքան տեսնում եմ, քո խոսքն ընդհանրապես որևէ բան փոխելու համար քիչ է:
Ես կարդում եմ լուրջ գրականություն: Վերևում գրածիս մեջ հոգեբանության բնագավառում կոմպետենտ ցանկացած մարդ կտեսներ ականավոր հոգեբան Էրիկ Բերնի «Մարդիկ, ովքեր խաղեր են խաղում. մարդկային ճակատագրի հոգեբանությունը» գրքում շոշափված գաղափարներից մեկի ռադիկալ ու համառոտ շարադրումը: Ընդունված ու գործող գրականություն է, ասեմ քեզ: Մասնագիտական շրջաններում: Ի տարբերություն քո «Սիքրեթ»-ների: Որոնք, ներիր, բայց աղբ են:

---------- Ավելացվել է՝ 23:17 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 23:11 ----------

Հա, ու մեկ էլ, եթե ես պնդում եմ անում ու հիմնավորում եմ պահանջում, ապա սպասում եմ, որ պատասխանողը կմեջբերի ասածս ու ցույց կտա, թե որտեղ եմ սխալվում, ոչ թե կսկսի իմ հարցի հետ կապ չունեցող ինչ-որ բան թարգմանել, ընդ որում՝ ականջների կողքով բաց թողնելով իմ բազում հարցերը, ու մի հատ էլ վիրավորվի, որ ես իր գրածը չեմ կարդում: Չամիչ, իսկ դու իմ գրածը կարդու՞մ ես:

[Չամիչ]

Չամիչ, հին ասացվածքն ասում ա՝ առաջին անգամ անհիմն բառերի տարափ կարդացիր՝ ամոթ գրողին: Երկրորդ անգամ կարդացիր՝ ամոթ կարդացողին: Իսկ երրորդ անգամ...

Չամիչ, դա քեզ ինչ-որ չի օգնում էս թեմայում գոնե մի փոքրիկ հաջողության հասնել: Իհարկե, դու կարող ես պնդել, որ ամեն ինչ քո դեմ է, որ մենք համառ ենք, որ մենք բան չենք հասկանում՝ կարճ ասած, կարող ես բողոքել դու էիր, որ սիրում էիր հայ լինել ու չէիր սիրում հայերի թերությունները քննադատողներին, օրիորդ նացիոնալիստ:

Չամիչ, ես կհիշեմ ում կուզեմ, ու միայն քո խոսքը մի փոքր քիչ է դա փոխելու համար: Ինչքան տեսնում եմ, քո խոսքն ընդհանրապես որևէ բան փոխելու համար քիչ է:
Ես կարդում եմ լուրջ գրականություն: Վերևում գրածիս մեջ հոգեբանության բնագավառում կոմպետենտ ցանկացած մարդ կտեսներ ականավոր հոգեբան Էրիկ Բերնի «Մարդիկ, ովքեր խաղեր են խաղում. մարդկային ճակատագրի հոգեբանությունը» գրքում շոշափված գաղափարներից մեկի ռադիկալ ու համառոտ շարադրումը: Ընդունված ու գործող գրականություն է, ասեմ քեզ: Մասնագիտական շրջաններում: Ի տարբերություն քո «Սիքրեթ»-ների: Որոնք, ներիր, բայց աղբ են:

---------- Ավելացվել է՝ 23:17 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 23:11 ----------

Հա, ու մեկ էլ, եթե ես պնդում եմ անում ու հիմնավորում եմ պահանջում, ապա սպասում եմ, որ պատասխանողը կմեջբերի ասածս ու ցույց կտա, թե որտեղ եմ սխալվում, ոչ թե կսկսի իմ հարցի հետ կապ չունեցող ինչ-որ բան թարգմանել, ընդ որում՝ ականջների կողքով բաց թողնելով իմ բազում հարցերը, ու մի հատ էլ վիրավորվի, որ ես իր գրածը չեմ կարդում: Չամիչ, իսկ դու իմ գրածը կարդու՞մ ես:

Երբ, որ թեմայի վերաբերյալ կոնկրետ ասելիք կունենաս, էն ժամանակ կմտածեմ արժի գրածներիդ արձագանքել թե ոչ, առայժմ, միայն՝ սեփական անձի աննախադեպ առավելությունը եւ սեփական կարծիքի անգերազանց կշիռը ապացուցելու ճիգերից բացի այլ բան չեմ տեսնում:

[Rhayader]

Չամիչ, ես կարիք չունեմ որևէ ճիգեր անել քեզ գերազանցելու: Ինչի՞ս է պետք գերազանցել մի մարդու, որը նույնիսկ ադեկվատ բանավեճ վարելու ի վիճակի չի: Երբ ասում եմ՝ «ինչու՞ է գիրքդ պնդում, որ բոլոր խնձորները կանաչ են», դու պատասխանում ես «դու ծայրահեղացնում ես, ահա թարգմանեմ գրքից՝ տանձենին դա ծառ է, որը...»: Այս պայմաններում ես քեզ գերազանցելու ի՞նչ կարիք ունեմ: Այստեղ դրա մասին խոսք չի էլ կարող գնալ: Իմ համար քեզ գերազանցելու փորձը կնմանվեր հոգեբուժական հիվանդանոց մտնելուն այն նպատակով, որ ապացուցեմ, թե ավելի ադեկվատ եմ, քան ցանկացած հիվանդ: Հիվանդների մեջ միգուցե կան առողջ վիճակում ինձ իրենց ադեկվատությամբ գերազանցող մարդիկ, բայց իրենց հիվանդության բերումով նրանք ընդհանրապես ադեկվատ չեն սրանով ի վիճակի չունեմ, թե դու հիվանդ ես կամ նման բան, բայց քո մոտ էլ ինչ-որ ոչ ադեկվատության շրջան է կարծես թե: Ու միայն ես չեմ, ով դա նկատում է: Ինչևէ, դա բնավ իմ գործը չի, եթե իմ գործը լիներ, դու կգրեիր ինձ, որ քեզ թայմաութ է պետք, մինչև մտքերդ կարգավորես: Ու կհամոզվեիր, որ ես բնավ չեմ փորձում քեզ գերազանցել: Այսինքն՝ ես կտայի քեզ այդ թայմաութը, բայց ոչ թե որպես գերազանցության/մեծահոգության նշան, այլ հանուն բանավեճի:
Բայց դու այնքան ես տոգորված սեփական ճշմարտացիության գիտակցմամբ, որ դժվար է հասկանալ, թե որքան ժամանակ հետո կանգ կառնես (եթե առնես), որ ասես՝ սպասիր, այս ի՞նչ է կատարվում այս թեմայում, քննարկման գիծ ինչ-որ չկա:
Գերազանցել քե՞զ: Ներիր, բայց ես ավելի կարևոր գործեր ունեմ, քան ոմն Չամիչի գերազանցելը:

[Չամիչ]

Երբ, որ թեմայի վերաբերյալ կոնկրետ ասելիք կունենաս, էն ժամանակ կմտածեմ արժի գրածներիդ արձագանքել թե ոչ, առայժմ, միայն՝ սեփական անձի աննախադեպ առավելությունը եւ սեփական կարծիքի անգերազանց կշիռը ապացուցելու ճիգերից բացի այլ բան չեմ տեսնում:

Աշխատիր քիչ առնչվել ոչ ադեկվատների հետ, վարակիչ է

Ամեն մարդ դիմացինի մեջ տեսնում է իր սեփական արտացոլումը, եթե շրջապատումդ վերջերս սկսել է գերակշռել ոչ ադեկվատությունը ապա փնտրիր քո մեջ, եւ փոխիր ալիքներիդ հաճախականությունը: