Թեման բացում եմ վերջնականապես անհանգստանալով հայ դեռահասների (14 - ից 18 տարեկան) հոգեվիճակով:
Դե պարզ ա՝ խոսքը հիմնականում odnoklassniki.ru կայքի մասին է, որի հիմնական օգտագործողներն են նրանք:
Դե ով էլ չգիտի, մոտավոր նկարագրեմ թե դա ինչպես է արտահայտվում ու վերջապես թե ինչ հոգեվիճակի մասին է խոսքը.
Օր.
1. Անուն Ազգանվան փոխարեն հաճախ կհանդիպես մոտ այսպիսի երևույթի.
Դրախտի դեսպան թիթիզիկ Անուլիկ
Քեզ սիրող Արմենչիկ
Մի տխուր տղա
Եվ սրանից բխող ստատուսներ, նույն թեմաներով նկարներ, այսպես ասած «դռուզիաների» քոմմենթներ, որ ինքը ամենալավն ա, որ «դե գիտես»... և այլն...
Հիմա հարցը.
Իրո՞ք մեր դեռահասությունն էդքան պրիմիտիվ ա, թե՞ սոց ցանցն ա մեղավոր, որ ընդհանուր տենդենց ա տարածել:
Ու էդ կարգի մարդը ո՞նց կարող ա դառնալ հաստատված մարդ և գոնե ինքն իր համար կարողանա գոյատևել:
Սրա թելերը շատ տխուր տեղ են մեզ տանում:
Էջանիշներ