Գուցե սպասումներս էին շատ մեծ՝ չգիտեմ, բայց արդյունքում երեկ նայեցի ֆիլմը, իհարկե, լացեցի, բայց ամեն դեպքում սպասված տպավորությունները չթողեց։ Ճիշտն ասած Հաթիքոյի իրական պատմությունը շատ ավելի տպավորիչ էր։
Ֆիլմի հիմնական թերությունը, ըստ իս, դրա ամերիկանացումն էր, էլ չասած, որ ամերիկացիները այս պատմությունը նկարել էին մաքուր իրենց սիրելի տափակ ոճով։ Լավ չեմ կարող բացատրել, թե ինչպես, բայց համոզված եմ կհասկանան ինձ։ Կփորձեմ մի քիչ էլ մտածել, որ փորձեմ բացատրել, թե ինչ նկատի ունեմ տափակ–ամերիկյանի տակ։
Կարծում եմ, եթե պատմությունը չփոխվեր եւ նկարահանվեր Ճապոնիայում, ճապոնացի դերասանների մասնակցությամբ եւ ժամանակաշրջանն էլ չփոխվեր, շատ ավելի հետաքրքիր ֆիլմ կստացվեր։
Ֆիլմում հիմնական ժամանակը զբաղեցնում է Հաչիկոյի կյանքի այն հատվածը, երբ ապրում է պրոֆեսորի հետ։ Կարելի էր ավելի շատ պատմել, թե ինչ է արել այդ շունը 7-8 տարի կայարանում սպասելիս...
Այդպես էլ չհասկացա, թե պրեֆեսորը ինչի դաս էր տալիս. երգի, պարի, թե արվեստիՄիջին վիճակգրական ամերիկական կյանքի ներկայացում
Մի խոսքով, րիմեյք եմ ուզզզոււմ՜...
Շունոն կյանք էր
Ռիչարդ Գիրն էլ նենց ոչինչ
Մեջբերել
Էջանիշներ