ախր ցավն էլ հենց էդ ա, որ մենք այդ հեծանիվը ունենք, բայց էշ-էշ քաքի մեչ ենք քցելԲիձա-ի խոսքերից
Նախ հեծանիվ ասածը դա լայն իմաստով, ոչ թե ժողովրդավարությունն է, այլ պետությունը:
հետո մեր պատմությունից ենք դժգոհում, սաղ աշխարհը պադռվի-տրաքի չի կարողանա մեզ խանգարել նորմալ պետություն կառուցել, եթե միայն մենք ուզենանք, մեր ապագան միայն մեր ձեռքերում է, բայց ընգել ենք սաղ օր ազգային մաշտաբով ջուր ենք ծեծում
Բիձ ջան, հիմա ասե՞մ, որ անկապ խոսում եսԲա, Չուկ ջան, դժվար հասկացողներ ու վաաբշե չհասկացողներ էնքան կան:
Ես մի ձևի անընկալող եմ, մեր երկուստեք չհարգած հայտնի տղերքը մի այլ ձևի անհասկացող:
Ինչքան ուզում ես բացարտրի, մեկ է -ես էլ, տղերքն էլ, չնայած տարբեր պատճառներով, բայց հաստատ քեզ չենք հասկանալու:
Ու ստացվում է, որ ինձ ու տղեքին կամ պտի արգելափակես, կամ խփես սպանես, կամ շարունակես դաստիրակելը: /իմա հեծանիվ սարքելը/:
Շարունակիր դաստիրակելը ախպեր ջան:
Տղերքին էդ վարանտը շատ ա ձեռ տալի:
Ես էլ դեմ չեմ, բիձու անհետաքրքիր օրերս եմ անց կացնում քեզ հետ հակաճառելով:
Բայց հիշիր, որ արանքում քո դաստիարակչական աշխատանքը լուրջ ընդունող ու հասկացող շատ մարդիկ կան, որոնք իմ ու քո վաժնի վիդից շշկռած, չգիտեն թե ոնց անեն-ով է ճիշտ, ով սխալ:
Չգիտեմ ի՞նչ ա ուզածդ, որտեղի՞ց ես եկել ու ու՞ր ես գնում, բայց գիտեմ, որ իմ ամեն գրածը խեղաթյուրում ես: Հետո խնդիրը լոկալացնում ես, կոնտեքստից կտրում ես ու իբր հետաքրքիր դատողություն ես սարքում:
Այսպես, հեծանիվի օրինակն ի սկզբանե սխալ էր: Որովհետև հեծանիվը մի սարք է, որը մինչ վերջնական պատրաստելը չես կարող կիրառել, միայն պատրաստելուց հետո: Ու դու դա օգտագործեցիր մի հատ սին տեսություն սարքելու համար: Մինչդեռ պետությունը, որն ունենք, արդեն իսկ կարելի ա կիրառել, ու ղրղզների ունեցած պետությունն էլ կարելի էր կիրառել, մինչև հեղաշրջումը: Խոսքը այ սենց պարզ ու հասարակ բաների մասին ա: Ուրիշ հարց, որ էդ պետությունը էն վիճակում չի եղել, ինչն անհրաժեշտ ա ժողովրդական երկրին՝ լավագույնս կիրառելու համար:
Հիմա ես ասում եմ, որ դու իմ ասածը չես ընկալել, դու խեղաթյուրում ու ներկայացնում ես էնպես, որ իբր անընկալող եմ համարել: Չէ, բիձս, ես քեզ շատ խելոք ու տրամաբանող մարդ եմ համարում, բայց ով որոշակի աստիճանի պահպանողականություն ունի ու իր հիմնական պատկերացումներից մի քայլ էն կողմ չի փորձում դիտարկել, կամ դիտարկելու դեպքում էդ տրամաբանությունը չի հասկանում: Քո պատկերացրածը խփել-ջարդելն ա, ալյա 96+:
Հիմա դու եկել ու ինչ-որ եզրահանգումներ ես անում տղերքի, տղերքին ձեռ տալու մասին: Տո դու ի՞նչ գիտես, թե տղերքին ինչն ա ձեռ տալիս: Որ էդքան ձեռ ա տալիս, խի՞ ենք բկներին նստած: Բայց դե դու դա չես ընկալում:
Ինչևէ, գիտե՞ս ինչի եմ սենց արձագանքում: Որտև այ սենց դու հա շուռ ես տալիս անձնականի վրա քննարկումը, հետո էլ անմեղ աչուկներով ինձ ես դրանում մեղադրում՝ իմ արձագանքը լսելով: Չարժի, բիձս, չարժի: Որտև որ ասեմ, թե դեմագոգիա ես անում, էլի մի հատ բոցաշունչ ելույթ ես գրելու իմ պիտակավորելու ու անձնականցնելու մասին, մոռանալով որ հենց նոր դու էիր պիտակում:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ջուր ծեծելն էլ էություն է, ու շատ կարևոր էություն:ախր ցավն էլ հենց էդ ա, որ մենք այդ հեծանիվը ունենք, բայց էշ-էշ քաքի մեչ ենք քցել
հետո մեր պատմությունից ենք դժգոհում, սաղ աշխարհը պադռվի-տրաքի չի կարողանա մեզ խանգարել նորմալ պետություն կառուցել, եթե միայն մենք ուզենանք, մեր ապագան միայն մեր ձեռքերում է, բայց ընգել ենք սաղ օր ազգային մաշտաբով ջուր ենք ծեծում
Երբ 2 հոգի են իրար հետ ջուր ծեծում, դա անշառ գործ է- կոֆե խմելու ժամանցի պես մի բան:
Բայց երբ տարիներով միտինգում են պաշտոնապես ջուր ծեծում, ու դրանից հետո էլ կանգնում ասում են, թե մենք ջուր ծեծելով գործ ենք անում ու էդ ջուր ծեծոցիով սարեր ենք շուռ տալու, հավատս մի քիչ ինձ պադվադիտ ա անում, ուղեղս էլ բուքսավատ:
Դե դուք ջահելներով հաստատ բիձեքից խելոք եք, գիտեք ինչ եք անում:
Ինձ բանի տեղ մի դրեք
-առաջ հայաստան:
Տրիբուն (18.04.2010)
Չուկ ջան, 96-ի մանրամասների վրա էս կայքում տաբու ա դրած: Ըստ էդ տաբուի 96-ը մեր ազգային ամոթն է, խարանը: 96-ը ընկալվում է որպես հայաստանը վարի տված այլանակ մի պրոցես:Բիձ ջան, հիմա ասե՞մ, որ անկապ խոսում ես
Չգիտեմ ի՞նչ ա ուզածդ, որտեղի՞ց ես եկել ու ու՞ր ես գնում, բայց գիտեմ, որ իմ ամեն գրածը խեղաթյուրում ես: Հետո խնդիրը լոկալացնում ես, կոնտեքստից կտրում ես ու իբր հետաքրքիր դատողություն ես սարքում:
Այսպես, հեծանիվի օրինակն ի սկզբանե սխալ էր: Որովհետև հեծանիվը մի սարք է, որը մինչ վերջնական պատրաստելը չես կարող կիրառել, միայն պատրաստելուց հետո: Ու դու դա օգտագործեցիր մի հատ սին տեսություն սարքելու համար: Մինչդեռ պետությունը, որն ունենք, արդեն իսկ կարելի ա կիրառել, ու ղրղզների ունեցած պետությունն էլ կարելի էր կիրառել, մինչև հեղաշրջումը: Խոսքը այ սենց պարզ ու հասարակ բաների մասին ա: Ուրիշ հարց, որ էդ պետությունը էն վիճակում չի եղել, ինչն անհրաժեշտ ա ժողովրդական երկրին՝ լավագույնս կիրառելու համար:
Հիմա ես ասում եմ, որ դու իմ ասածը չես ընկալել, դու խեղաթյուրում ու ներկայացնում ես էնպես, որ իբր անընկալող եմ համարել: Չէ, բիձս, ես քեզ շատ խելոք ու տրամաբանող մարդ եմ համարում, բայց ով որոշակի աստիճանի պահպանողականություն ունի ու իր հիմնական պատկերացումներից մի քայլ էն կողմ չի փորձում դիտարկել, կամ դիտարկելու դեպքում էդ տրամաբանությունը չի հասկանում: Քո պատկերացրածը խփել-ջարդելն ա, ալյա 96+:
Հիմա դու եկել ու ինչ-որ եզրահանգումներ ես անում տղերքի, տղերքին ձեռ տալու մասին: Տո դու ի՞նչ գիտես, թե տղերքին ինչն ա ձեռ տալիս: Որ էդքան ձեռ ա տալիս, խի՞ ենք բկներին նստած: Բայց դե դու դա չես ընկալում:
Ինչևէ, գիտե՞ս ինչի եմ սենց արձագանքում: Որտև այ սենց դու հա շուռ ես տալիս անձնականի վրա քննարկումը, հետո էլ անմեղ աչուկներով ինձ մեղադրանում մեղադրում՝ իմ արձագանքը լսելով: Չարժի, բիձս, չարժի: Որտև որ ասեմ, թե դեմագոգիա ես անում, էլի մի հատ բոցաշունչ ելույթ ես գրելու իմ պիտակավորելու ու անձնականցնելու մասին, մոռանալով որ հենց նոր դու էիր պիտակում:
Բայց հարցն էն է, որ որևէ տարբերություն արդեն չկա 96-ի ու 2008-ի մեջ: Ոչ կատարվածի, ոչ լիդերների, ոչ էլ իշխանությունների արածի առումով:
Հիմա կասես, թե էն ժամանակ մարդ չզոհվեց, բայց իշխանության գլուխը ջարդեցին: Ես էլ կասեմ, որ էն ժամանակ ընդամենը սովետի դրած մարդկային հարաբերությունների պլանկեն դեռ չէր իջել հիմիկվա իրար հոշոտելու մակարդակին, ու դրա համար արդյունքը դա եղավ : 96-ին ոչ թե Լեվոնն էր լավ, որ մարդ չսպանեց ու Վազգենը -վատ, որ չափառ կոտրեց, այլ տարբեր իրավիճակներ էին:
96-ն էլ, 99-ն էլ, 2008-ն էլ մեր պատմությունն է, պետք է անաչառ լինենք ու փորձենք թացը չորից ջոկել:
Էսպես վատ որ գնաց, մի 5-10 տարի հետո մի ուրիշն է գալու ու Լեվոնին էլ "պաշտոնապես" խառնի ախքվազգենին: Դուրդ չի գա չէ՞: Դու եղել ես իր կողքին, հավատացել ես իրեն էլ, շարժմանն էլ ու հանկարծ ինչ որ մեկը սաղ սխալ է հանում:
Հա 96-ը սխալ ուներ: Ու սխալն էլ միայն Վազգենի սխալն էր, որ գնաց տուն, այլ ոչ թե գնաց քացով բանտի դռներ բացելու ու իր մարդկանց ազատելու: Եթե զոհվելու էր, պետք է զոհվեր: Այլապես, ստացվում է, որ առանց իր կյանքը վտանգելու էժան իշխանություն էր ուզում :
Կներես, բայց ինչով էր տարբեր հիմիկվա Լեվոնը՞- որ մնաց հրապարակում չիբուխ ծխելու՞:
Եթե վազգենը ընդամենը հաղթած ընդիմության լիդեր էր, ու մեծ վտանգ կար, որ իրեն կզոհաբերեին, ապա Լեվոնը նախկին նախագահ էր եղել ու էդ դիրքի մարդուն վարի տալը շատ մեծ հարցական էր: Ու այն, որ գրիշը իրեն հանգիստ մտցրեց մաշինա ու տարավ իրանց տուն հենց իմ ասածն է ապացուցում: Նաև Լեվոնը, այլ ոչ թե վազգենն էր հրապարակ բերել իմ ու քո սիրելի տղերքին: Ինքն էր սկիզբ տվել անտիրությանն ու բեսպրեդելին: Չմոռանանք նաև, որ Վազգենը ինֆարկտ տարած էր, ռեմոնտ արած սրտի տեր էր ու ֆիզիկապես էլ ի վիճակի չէր նման քայլերի: Լեվոնը այդ պրոբլեմն էլ չունի: Լավ էլ առողջ, բախչա մշակող տղա է:
Էնպես որ Չուկ ախպեր, ես ու դու տարբեր դիրքերից ու իրավունքներով ենք վիճաբանում: Դու նաև ունես 96-ի տաբուն քո գրպանում ու ամեն անգամ ինձ ես դեմ անում, ես էլ համբերատար փորձում եմ առանց տաբուն մերժելու, երկար ու բարակ քննարկումներով հավասարեցնեմ խոսակցական դաշտը, որ նյութը մեջտեղից չվերանա:
Ահա, ընդամենը մեկ բառ, ու քննարկման թեման լրիվ փոխվում է: Օֆտոպ-օֆտոպ մինչև վերջ:
Նախ նորից իրականությունը խեղաթյուրում ես, 96-ի վրա տաբու դրած չի: Ես սա հաճույքով զրպարտություն եմ անվանում: Որպես ապացույց ցույց եմ տալիս 96-ի մասին վերևիդ գրառումը:
Ինչ վերաբերվում է 96-ին, ապա խնդիրը նույնն է, դրա համար կարելի է մի փոքր շեղվել:
Ինչպես ղրղզները իրենց մի քանի տարի առաջվա հեղափոխությունից հետո նստեցին տներում ու ստիպված են եղան մի քանի տարի հետո նույն կերպ կացնային հեղափոխություն անել, էնպես էլ եղավ 91-ի անկախացումից հետո մեր մոտ: Ցավոք մեր նման ազգերը դեռ զարգացման այն մակարդակում են, նաև քո նման բիձաների կտրուկ գնահատականների ու վերլուծությունների, այլ կերպ ասած քարոզների պատճառով, որ միայն այդ կացնայինն ենք հասկանում, ընթացքում ոչինչ չենք անում, հասնում է դանակը ոսկորին, ինչ-որ բան փորձում ենք անել: Բնականաբար 96-ին կային լուրջ խնդիրներ, որ ժողովուրդը գնաց հարձակման: Ինչի՞ կային էդ խնդիրները: Իհարկե իշխանության ամենաթողության պատճառով: Ինչու՞ կար իշխանության ամենաթողությունը, որտև քո սխալ համեմատությամբ ասած հեծանիվ էինք ձեռք բերել, բայց չէինք քշում:
Էն, որ կոնկրետ ես 96-ի տարբերակը, իշխանության վրա հարձակումն ու գլուխ ջարդելը սխալ եմ համարում, էս թեմայում չեմ ուզում քննարկել, դրա համար բազում թեմաներ կան, որոնցում բազմիցս կարծիքս հայտնել էլ եմ: Բայց այ վերում շարադրած ասպեկտի վրա ուզում եմ ուշադրությու հրավիրել:
Ինչո՞վ է տարբերվում 2008-ը 96-ից: Հենց դրանով: Էս անգամ ժողովուրդը չի գնացել տուն ու սպասի դանակը ոսկորին հասնելուն, այլ շարունակում է իր պայքարը, այսինքն էն, ինչն անհրաժեշտ է ժողովրդական երկիր դառնալու համար: Կգա ժամանակը ու անհրաժեշտության դեպքում կլինի նաև ուժով իշխանափոխությունը, բայց միայն անհրաժեշտության դեպքում: Իսկ այս պահին մենք երկիր ենք կառուցում, էն երկիրը, որը նվաճել ու նվաճելուց մի քանի րոպե հետո բոլորիս անգործության պատճառով կորցրել էինք:
հ.գ. Իրականությունից չշեղվելու համար նշեմ, որ 91-96-ի Հայաստանը Ղրղզստանի վերջին հեղափոխությունից հետո ամենաթողության հետ համեմատած էական տարբերություն ուներ, մենք պատերազմում էինք:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Sagittarius (17.04.2010)
Այ ձեր ցավը տանեմ ինչ կա վիճելու չեմ հասկանում, հա էլի որ ինքնանպատակ չպետքա լինի իշխանափոխությունը, իշխանափոխությունը միջոցա փոփոխության հասնելու, քաղ հասարակություն սարքելու համար! Եթե հեղափոխություն չլինի քաղաքացիական հասարակությունը սարքելը հեքիաթա! Քանի դեռ մարդ իր աչքով չի տեսել, որ էս երկրում իրա նման քաղաքացիներին բանի տեղ դնող կա, ինքը իրա համար գլուխը կախ շարունակելուա իրա կյանքը ապրել!! Քանի դեռ իշխանությունը տեսելա, որ իրա դեմ խաղ չկա, ինքը տենց էլ շարունակելուա թքած ունենա սաղի վրա!
Իսկ ռիսկը Չուկ ջան էն կապը ուներ, որ վաղը մյուս օր նույնի կրկնվելու ռիսկը անհամեմատելի քիչա էն հնարավորության համեմատ, ինչը ստեղծվումա հեղափոխության միջոցով ապեր: Ղրղզները ետ հնարավորությունը ստեղծել են, իրանց իշխանությունների պատասխանատվության զգացումը ավելացրել են ու ետ մի քանի անգամ ավելի արժեքավորա, քան 5 տարի հետո նույնի կրկնվելու ռիսկը, նույնը առանց էս հեղափոխության էլ կարար 5 տարի հետո լիներ!
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Բա ի՞նչ ես վիճում, այ ես քու ցավը տանեմ, ղուրբան լինեմ ոտերիդ հետքերին, էն էլ առանց հասկանալու թե հետդ «վիճողն» ինչ ա ասում
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
հարգելիս/բռատ/եղբայր/բռօ
իշխանափոխությունը ինչ՞ ճանապարհով է կատարվում քո մշտական բնակավայրում: կուսակցական պայքարի չէ՞ : ուրեմն չեղավ՞ որ կուսակցությունը ՝ դա մեխանիզմ է իշխանափոխության:
իմ ապրած իսկապես դեմոկրատական ու նաև ողն ու ծուծով սոցիալական երկրում կուսակցական պայքարի ուղուց ուրիշ ուղի չկա: իսկ Հայաստան աշխարհում իշխանափոխությունը կատարվում է թայաֆաների միջոցով /կամ էլ սկի չի կատարվում/: ուրեմն - այստեղ մեխանիզմը իշխանափոխության ՝ թայֆան է: դրա համար էլ
1. Լևոնը պայքարի մեջ մտավ իրա թայֆով /և ոչ թե նորմալ. ասենք ԱՄՆ-ի պես երկրի նման - չերեզ կուսակցություն/:
2. բոլորն էլ իշխանության հասնելու համար ստեղծում են իրենց թայֆեքը, կամ փորձում են օգտվել եղած թայֆեքից:
դրա համար էլ էս երկիրը դատապարտված է ՝
1. կամ հեղափոխական ճանապարհով ռեգուլյար կարգի հրավիրել իրենց թալանող թայֆեքից որևէ՝ մեկին: կամ
2. ապրել այնպես, ինչպես այժմ է ՝ ֆեոդալական հասարակարգի սխեմաներով ու մեխանիզմներով:
տավարիշ:
արի անցնեմ մի անգամ էլ վրայով:
ու այս անգամ ասեմ, որ նախօրդ անգամ շատ փափուկ եմ գրել:
քո/Չուկի/… ասած քաղհասարակությունը - դա սովետական հնոտի ա/ներող եթե մի քիչ ռեզկի եմ ասում/
ապեր/բռատ - Ալամ Դեռմոկրատական Աշխարհում այդպիսի բան չկա:
կան նորմալ/ազատ մարդիկ- հասարակության անդամներ: իսկ քաղհասարակությունը՝ դա ռուսական կգբ-ական պադվալներում ստեղծված անհեթեթություն ա. "կապիտալիզմի" դեմ սրբազան պայքարելի ժամանակ մոգոնված
քո երկրում, որտեղ որ դու ապրում ես, ուրիշ ձև ա՞: ու եթե ուրիշ ա, ոնց՞ ա : ինչ՞ բան ա քաղհասարակությունը : բացի ընտրական շրջանում ակտիվ դիրքորոշում հայտնելուց ուրիշ էլ ինչ՞ ա անում էտ "քաղհասարակություն": մենակ խնդրում եմ կուսակցական ու քվազիկուսակցական կազմակերպությունների գործնեությունը չնկարագրես:
ընկեր, դու աչքիս քաղաքական և քաղաքացիական բառերը խառնում ես իրարհարգելիս/բռատ/եղբայր/բռօ
իշխանափոխությունը ինչ՞ ճանապարհով է կատարվում քո մշտական բնակավայրում: կուսակցական պայքարի չէ՞ : ուրեմն չեղավ՞ որ կուսակցությունը ՝ դա մեխանիզմ է իշխանափոխության:
իմ ապրած իսկապես դեմոկրատական ու նաև ողն ու ծուծով սոցիալական երկրում կուսակցական պայքարի ուղուց ուրիշ ուղի չկա: իսկ Հայաստան աշխարհում իշխանափոխությունը կատարվում է թայաֆաների միջոցով /կամ էլ սկի չի կատարվում/: ուրեմն - այստեղ մեխանիզմը իշխանափոխության ՝ թայֆան է: դրա համար էլ
1. Լևոնը պայքարի մեջ մտավ իրա թայֆով /և ոչ թե նորմալ. ասենք ԱՄՆ-ի պես երկրի նման - չերեզ կուսակցություն/:
2. բոլորն էլ իշխանության հասնելու համար ստեղծում են իրենց թայֆեքը, կամ փորձում են օգտվել եղած թայֆեքից:
դրա համար էլ էս երկիրը դատապարտված է ՝
1. կամ հեղափոխական ճանապարհով ռեգուլյար կարգի հրավիրել իրենց թալանող թայֆեքից որևէ՝ մեկին: կամ
2. ապրել այնպես, ինչպես այժմ է ՝ ֆեոդալական հասարակարգի սխեմաներով ու մեխանիզմներով:
տավարիշ:
արի անցնեմ մի անգամ էլ վրայով:
ու այս անգամ ասեմ, որ նախօրդ անգամ շատ փափուկ եմ գրել:
քո/Չուկի/… ասած քաղհասարակությունը - դա սովետական հնոտի ա/ներող եթե մի քիչ ռեզկի եմ ասում
ապեր/բռատ - Ալամ Դեռմոկրատական Աշխարհում այդպիսի բան չկա:
կան նորմալ/ազատ մարդիկ- հասարակության անդամներ: իսկ քաղհասարակությունը՝ դա ռուսական կգբ-ական պադվալներում ստեղծված անհեթեթություն ա. "կապիտալիզմի" դեմ սրբազան պայքարելի ժամանակ մոգոնված
քո երկրում, որտեղ որ դու ապրում ես, ուրիշ ձև ա՞: ու եթե ուրիշ ա, ոնց՞ ա : ինչ՞ բան ա քաղհասարակությունը : բացի ընտրական շրջանում ակտիվ դիրքորոշում հայտնելուց ուրիշ էլ ինչ՞ ա անում էտ "քաղհասարակություն": մենակ խնդրում եմ կուսակցական ու քվազիկուսակցական կազմակերպությունների գործնեությունը չնկարագրես:
Chuk (18.04.2010)
Շնորհակալ եմ անչափ իմ խառնածը ինձ ցուցադրելու համարընկեր, դու աչքիս քաղաքական և քաղաքացիական բառերը խառնում ես իրար
Ասեցի` մտնեմ ղրզղների թեման, տեսնեմ Լևոնից ինչ կա:
Ռեալիստ ջան, սրանք զուգահեր պրոցեսներ են… իշխանափոխությունը քաղհասարակության ստեղծման պարտադիր պայման չի, դրանով չի պայմանավորվում… հակառակն ավելի հավանական ա…
Մի խոսքով ես ինչքան հասկացա, այստեղ մարդիկ պատկերացնում են ինչ–որ քաղաքացիական հասարակություն կոչված երևույթ, որտեղ այդ հասարակությունը կազմող մարդիկ ամեն օր միտինգներ–ցույցեր են անում, տարբեր քաղաքական կազմակերպությունների ու արհմիությունների անդամ դարձած ինչ–որ միջոցառումներ են անում, թղթաբանությամբ են զբաղված, ուշադիր հետևում են երկրի սոցտնտեսաքաղաքական գործընթացներին, որ ժամանակին տարբեր դեմոնստրացիաներով և/կամ գործադուլներով արգելեն հասարակության համար ոչ ձեռնտու պրոցեսները, հետևում են ոստիկանության, կառավարության անդամների, հարկայինի, և այլնների աշխատանքին, որ ապօրինություններ տեղի չունենան… և այլ տեսակի քաղաքացիական պարտականություններ են անում։ Մի խոսքով պիոներական ճամբարների ժամանակները վերադարձել են, մարդիկ։Իսկ ամենակարևորը՝ երբ որ քաղաքացիական հասարակությունը սովածանում է, ապա հայտնվում են լևոնականները ու նրանց պոնչիկ–պեռաշկի են բաժանում
Ընկերներ, աչքիս դուք խաբար չեք, թե Սովետը ինչի քանդվեց։ Որովհետև գործ անող չկար ու սաղ զբաղված էին քաղաքացիական հասարակություն ստեղծելով։
Si vis pacem, para bellum
Ես ասել եմ, որ զուգահեռ չեն? Ասում եմ առանց հեղափոխության հեքիաթա նորմալ պետություն ու հասարակություն ձևավորելը, դրա համար իշխանափոխության տեղը մի երկու հատ սերնդափոխությունա պետք անել ու սպասել, որ պետքա հրաշք տեղի ունենա ու ամեն օր իշխանական բեսպրիդել ու ժողովրդի անզորություն տեսնող մարդկանց մոտ քաղաքացիական գիտակցություն արդնանա:
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Բիձա (18.04.2010)
Չէ Վիշ, սխալ ես հասկացել, քաղհասարակությունը բոլորովին էլ չի ենթադրում առավոտից իրիգում բան գործ թողած պտի ընգնես փողոցները որ միտինգ անես ու թղթեր լրացնես… բայց նաև չի նշանակում որ 5 տարին մի անգամ որ գնաս ընտրության (կամ հեղափոխության) կարող ա ազատ ու իրավունքներդ պաշտպանված ապրես… ըտենց հեշտ որ լիներ բոլորն էլ լավ կապրեին…ուղղակի էդ մենք ենք էսօր որ պտի սաղ օրը ակտիվ լինենք քանի որ ոչ կազմակերպված հասարակություն ունենք ոչ էլ իշխանություն…Մի խոսքով ես ինչքան հասկացա, այստեղ մարդիկ պատկերացնում են ինչ–որ քաղաքացիական հասարակություն կոչված երևույթ, որտեղ այդ հասարակությունը կազմող մարդիկ ամեն օր միտինգներ–ցույցեր են անում, տարբեր քաղաքական կազմակերպությունների ու արհմիությունների անդամ դարձած ինչ–որ միջոցառումներ են անում, թղթաբանությամբ են զբաղված, ուշադիր հետևում են երկրի սոցտնտեսաքաղաքական գործընթացներին, որ ժամանակին տարբեր դեմոնստրացիաներով և/կամ գործադուլներով արգելեն հասարակության համար ոչ ձեռնտու պրոցեսները, հետևում են ոստիկանության, կառավարության անդամների, հարկայինի, և այլնների աշխատանքին, որ ապօրինություններ տեղի չունենան… և այլ տեսակի քաղաքացիական պարտականություններ են անում։ Մի խոսքով պիոներական ճամբարների ժամանակները վերադարձել են, մարդիկ։
Ընկերներ, աչքիս դուք խաբար չեք, թե Սովետը ինչի քանդվեց։ Որովհետև գործ անող չկար ու սաղ զբաղված էին քաղաքացիական հասարակություն ստեղծելով։
Քաղհասարակությունն օգնում ա որ ժողովրդի ձայնը, կարիքներն ու տրամադրություններն ավելի ճշգրիտ արտահայտվեն… սաարհեստական բան չի այլ բնական է քանի որ հասարակությունը չլինելով միատարր միանման շահեր ու հետաքրքրություններ ունեցող մարդիկ հավաքվում են իրար գլխի ոնց որ ասենք ոսկերիչներն ու տաքսու վարորդները, զոհված զինծառայողների ծնողները և այլն… շատ ավելի հեշտ ա ձայնը տեղ հասցնել նման կազմակերպված ձևով քան տարերային ու անհատական… և ավելի էֆֆեկտիվ ա… Նորման իշխանությունները պետք ա շահագռհռված լինեն քաղհասարակության կազմավորմամբ որովհետև նրանց համար ավելի հեշտ ա հաղորդակցվել ժողովրդի/ընտրողի հետ ու ավելի ճիշտ պատկերացում կունենան իրենց ընտրողների տրամադրությունների մասին…
Վիշ ապեր, դու հիմա ստեղ որտե՞ղ ես տեսնում կոմունիստական բան… սա հատուկ ա դեմոկրատիային ու ազատ շուկայական հարաբերություններին… և ճիշտ հակառակը սովետի փլուզումից հետո քաղհասարակությունը ավելի թափ ստացավ
Քաղհասարակություն այնուամենայնիվ չի նշանակում անպայման ամեն մարդ պիտի մի ինչ որ կազմակերպության մեջ մտնի ու սաղ օրը ակտիվ գործունեություն ծավալի, այլ նշամակում ա որ մարդը/անհատը պետք ա կարողանա կողմնորոշվել ու իր շահերը պաշտպանել ավելի իֆֆեկտիվ…
Էսօր մեր քաղաքացին որևէ հավատ չունի օրինակ դատական համակարգի նկատմամբ որովհետը ստիպված ա մենակը դիմակայել էդ հզոր մեքենային…
… մեզ մոտ ձևավորվում ա Վիշապ ջան, էդ հասարակությունը… այ օրինակ եթե դուք էլ (նկատի ունեմ այն հատվածի որը դժգոհ է և ՀԱԿ-ի և իշխանությունների ու մնացած ենթակա կուսակցություններից) կարողանայիք կազմակերպվել ու որոշակի քանակ ու կառույց ապահովել, ձեր ձայնն ավելի բարձր ու հստակ կլիներ և կիշիռն էլ ավելի մեծ…
Chuk (18.04.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ