Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[Բիձա]

Մեֆ ջան, իսկ ներկայում ինչի՞ վրա կենտրոնանաք: Ակուբցին մեկի վերլուծությունն է մեջ բերում ու ձեռի հետ ասում է որ այդ մեկը լավ տղա է (թե խի՞, չես հասկանում): Մյուս ակուբցին ասում է որ այդ մեկը հեչ էլ լավ տղա չի: Հավանաբար որ շատ խորանանք, վերջը Քոչարյանի մարդն ա լինելու ու նագլի ղարաբաղցի: Ու հեչ որ չլինի էլ, կասենք որ իր ասածի մեջ նյութ չկար: Ինձ թվում է, ճիշտը էս բաժնում մենակ թեժ լուրերի թեման պահելն է, մնացածը սիկ անենք: Ջոկիր չէ՞ ինչի համար:

Էս մեկի դեպքում "ղարաբաղցին" չի աշխատում- ինքը 100 տոկոս քյավառցի ա:
Բայց նաև, Վիշապ ախպեր, - քո հասկացածն էլ խուրդի, ես էլ իմանամ: /Նախորոք հաշվի առնելով, որ դաշնակ չեմ եղել ու չեմ: /

[Chuk]

Բիձ ջան, հրաշալի դատողություններ ես անում, որոնք անարժեք են դառնում հասարակ պատճառով, որը ներիր, բայց նորից պիտի հիշեցնեմ. ահա այդպես այդ դատողություններն ասում է խոսող մարդը, մարդը, ով ինքը քայլեր չի անում իր մտածածը, իր ասածն իրականություն դարձնելու, իսկ հակառակ տեսակետն ասողները, ինչքան էլ իրա ասածներին համաձայն չլինես, իր մտածածի, իր գաղափարների սահմանում իր գործն անում է, իրենից հասանելիքն անում է, այլ ոչ թե զուտ խոսող: Սահմանագիծն էստեղ ա: Հնարավոր ա, որ իմ գաղափարներն ու մտածածն ա սխալ, իրոք հնարավոր ա, ես ոչինչ չեմ բացառում: Բայց ու՞մ ա պետք քո այդ ողջ գաղափարական հենքը, եթե ինքը գործնականում հենց քո կողմից չի կիրառվում:

[Բիձա]

Բիձ ջան, հրաշալի դատողություններ ես անում, որոնք անարժեք են դառնում հասարակ պատճառով, որը ներիր, բայց նորից պիտի հիշեցնեմ. ահա այդպես այդ դատողություններն ասում է խոսող մարդը, մարդը, ով ինքը քայլեր չի անում իր մտածածը, իր ասածն իրականություն դարձնելու, իսկ հակառակ տեսակետն ասողները, ինչքան էլ իրա ասածներին համաձայն չլինես, իր մտածածի, իր գաղափարների սահմանում իր գործն անում է, իրենից հասանելիքն անում է, այլ ոչ թե զուտ խոսող: Սահմանագիծն էստեղ ա: Հնարավոր ա, որ իմ գաղափարներն ու մտածածն ա սխալ, իրոք հնարավոր ա, ես ոչինչ չեմ բացառում: Բայց ու՞մ ա պետք քո այդ ողջ գաղափարական հենքը, եթե ինքը գործնականում հենց քո կողմից չի կիրառվում:

Կրկնվեմ- ով ինչ կարողացել է -այն էլ արել է: Հիմա էլ -ով ինչ կարող է, այն էլ անում է:

[Chuk]

Կրկնվեմ- ով ինչ կարողացել է -այն էլ արել է: Հիմա էլ -ով ինչ կարող է, այն էլ անում է:

Համաձայն չեմ: Շատերը չեն անում (արել) այն, ինչն իրականում կարող են (էին) անել: Աշխատանքը մշտապես եղել է անհամեմատ քիչ: Մեկը ես չեմ անում այն ամենը, ինչն իրականում կարող եմ անել:

[Վիշապ]

Էս մեկի դեպքում "ղարաբաղցին" չի աշխատում- ինքը 100 տոկոս քյավառցի ա:
Բայց նաև, Վիշապ ախպեր, - քո հասկացածն էլ խուրդի, ես էլ իմանամ: /Նախորոք հաշվի առնելով, որ դաշնակ չեմ եղել ու չեմ: /

Բիձ ջան, ի՞նչ ասեմ։ Նշածդ հոդվածում մարդը ճշմարտանման բաներ է գրել, սկզբունքորեն թքած ունեմ թե վախտին ինքը ով է եղել, որովհետև որ շատ խորանանք, ու նայենք վախտին ով ինչ է եղել, մի քիչ էլ մեծամտությունը կուրացնի մեզ, որ կարծենք թե մեզնից բացի սաղ տուֆտա գյադեք են, ապա տակը ոչինչ չի մնալու, ոչ մարդ կլինի, որի ասածը բանի տեղ դնենք, ոչ թեմա կլինի, ոչ էլ ինչ–որ գաղափարներ։ Հիմա դաշնակ է, թե լենինգրադցի է, թե ինչ է, իմ շահերից է խոսում վերջացա՛վ։ Ես որ հավանություն տամ իր խոսքերին, չեղավ որ դաշնակ եմ, կամ դաշնակցությանն եմ հարում, ՀԱԿ–ի մեջ էլ նորմալ մարդիկ կգտնվեն, որ խելամիտ գաղափարներ ունեն, սկզբունքորեն իշխանության մեջ էլ կարող են լինել այդպիսինները։ Ես անընդհատ փորձում եմ բանավեճը ծավալել մարդկանց ասելիքի վրա և ոչ թե անձի, բայց դե չի ստացվում, նորից կենտրոնանում ենք անձերի շուրջը ու սկսում սպիտակեղենի մեջ կեղտ քրքրել։ Այսինքն ստալինյան պրոպագանդայից ինչքան փորձում ենք ազատվել, չի լինում, խորը նստվածք է տվել։
Գաղափարների շուրջ է պետք միավորվել, ոչ թե անհատների։
Հ.Գ. Էդ տղուն անցյալ տարի դաշնակները կարծեմ հեռացրեցին կուսակցությունից, չգիտեմ ինչու։

[Վիշապ]

Բիձ ջան, հրաշալի դատողություններ ես անում, որոնք անարժեք են դառնում հասարակ պատճառով, որը ներիր, բայց նորից պիտի հիշեցնեմ. ահա այդպես այդ դատողություններն ասում է խոսող մարդը, մարդը, ով ինքը քայլեր չի անում իր մտածածը, իր ասածն իրականություն դարձնելու, իսկ հակառակ տեսակետն ասողները, ինչքան էլ իրա ասածներին համաձայն չլինես, իր մտածածի, իր գաղափարների սահմանում իր գործն անում է, իրենից հասանելիքն անում է, այլ ոչ թե զուտ խոսող: Սահմանագիծն էստեղ ա: Հնարավոր ա, որ իմ գաղափարներն ու մտածածն ա սխալ, իրոք հնարավոր ա, ես ոչինչ չեմ բացառում: Բայց ու՞մ ա պետք քո այդ ողջ գաղափարական հենքը, եթե ինքը գործնականում հենց քո կողմից չի կիրառվում:

Ապրես, ապրես… շատ անող տղա ես։ Կարող են սաղ ձենները կտրել, քանի որ իրենք չեն անում, իսկ դու անում ես։ Ճիշտ ա, ոչ մեկ չգիտի, թե ինչ ես անում, բայց դե դա էդքան էական չի, կարևորը քո գաղափարների սահմաներում ես անում։ Ոնց ա զգացվում որ ՀԱԿ–ի անդամակցության տոմսը ջեբդ դրած ա է։ Պայքա՜ր, պայքա՜ր…

[Բիձա]

Համաձայն չեմ: Շատերը չեն անում (արել) այն, ինչն իրականում կարող են (էին) անել: Աշխատանքը մշտապես եղել է անհամեմատ քիչ: Մեկը ես չեմ անում այն ամենը, ինչն իրականում կարող եմ անել:

Միտքս երևի կիսատ էր- ամեն մեկն արել ու անում է այն, ինչը տվյալ պահին ընդունաված է եղել որպես հասարակայնորեն ճիշտ:
Էդ "ճշտով" 88 ու հետագա բոլոր գործողություններն ենք արել, ներառյալ ներկա պատուհաս իշխանությունը մեր գլխին դնելն ու հանդուրժելը:
Հիմա հասել ենք մի կետի, որտեղ պարզ է, որ հին "ճիշտը" շատ հաճախ չի աշխատել ու խոսում ենք նոր ճիշտ /ճշտեր/ գտնելու, դրանցով շարժվելու մասին:
Դու ինձ մեղադրում ես, թե ես ինչու քո "ճշտով" չեմ գնում: Ես էլ ասում եմ- իմ ճիշտը հիմա տեսականորեն հին "ճշտերը" քննարկելն է, սխալները հանելն է, այլ ոչ թե միտինգի որպես մարդահաշիվ կանգնելն է:
Ըստ որում համաձայն իմ ճշտի, միտինգն այլևս անելիք չունի հայկական քաղաքական դաշտում:
Դրա մասին էլ խոսում եմ:
Քո ճշտով ես հերետիկոս եմ, իմ ճշտով էլ դու -խիստ պահպանողական: Դրա համար էլ ամեն 2 փոստից հետո կամ ես, կամ դու աչոկ ենք ստանում:

[Chuk]

Ապրես, ապրես… շատ անող տղա ես։ Կարող են սաղ ձենները կտրել, քանի որ իրենք չեն անում, իսկ դու անում ես։ Ճիշտ ա, ոչ մեկ չգիտի, թե ինչ ես անում, բայց դե դա էդքան էական չի, կարևորը քո գաղափարների սահմաներում ես անում։ Ոնց ա զգացվում որ ՀԱԿ–ի անդամակցության տոմսը ջեբդ դրած ա է։ Պայքա՜ր, պայքա՜ր…

Ներողություն
Նորից նույն ե՞րգը:
Նախ ես չեմ ասել ձայնները կտրեն, ցանկացած քննարկում, եթե այն վատ նպատակներ չի հետապնդում, օգտակար է: Իսկ հետո ես քեզ հիշեցնեմ, որ դու ընդամենը վերջերս էիր բողոքում, որ անտեղի քեզ պիտակում են ինչ-որ շահի ծառայելու համար: Մինչդեռ ես հիշեցրի, որ դա ընդամենը նախկինում արածիդ պատասխանն է: Այժմ դու կրկնում ես: Շարունակում եմ կարծել, որ դու դատում ես սեփական արշինով: Եվ այո՛, կերևոր է, որ մարդը իր գաղափարների սահմանում անի: Բնական է, որ ես չպիտի անեմ քո գաղափարների սահմանում, չանեմ այնպես, ինչպես սխալ կամ ոչ օգտավետ եմ համարում: Ու լավ կլիներ, ուղղակի հրաշալի կլիներ, եթե ամեն մարդ իր գաղափարների սահմանում գործեր, կյանքի կոչեր:

[Chuk]

այլ ոչ թե միտինգի որպես մարդահաշիվ կանգնելն է

Չէ: Իմ ասածը լրիվ ուրիշ բան է: Իմ ասածով դու միտինգին մարդահամարի համար չպիտի կանգնես, որովհետև դա սխալ ես համարում: Այդ ես եմ, որ ուզում եմ, որ դու միտինգի գաս (դու ու հարյուրհազար ուրիշներ), իսկ դու դա սխալ ես համարում, ճիշտ ես համարում ոստիկանի գլուխ ցխելը, դիցուք, ես էլ ասում եմ, ուրեմն ցխիր: Որովհետև այդ դեպքում դու քո գաղափարը իրականացրած կլինես:

[Բիձա]

Բիձ ջան, ի՞նչ ասեմ։ Նշածդ հոդվածում մարդը ճշմարտանման բաներ է գրել, սկզբունքորեն թքած ունեմ թե վախտին ինքը ով է եղել, որովհետև որ շատ խորանանք, ու նայենք վախտին ով ինչ է եղել, մի քիչ էլ մեծամտությունը կուրացնի մեզ, որ կարծենք թե մեզնից բացի սաղ տուֆտա գյադեք են, ապա տակը ոչինչ չի մնալու, ոչ մարդ կլինի, որի ասածը բանի տեղ դնենք, ոչ թեմա կլինի, ոչ էլ ինչ–որ գաղափարներ։ Հիմա դաշնակ է, թե լենինգրադցի է, թե ինչ է, իմ շահերից է խոսում վերջացա՛վ։ Ես որ հավանություն տամ իր խոսքերին, չեղավ որ դաշնակ եմ, կամ դաշնակցությանն եմ հարում, ՀԱԿ–ի մեջ էլ նորմալ մարդիկ կգտնվեն, որ խելամիտ գաղափարներ ունեն, սկզբունքորեն իշխանության մեջ էլ կարող են լինել այդպիսինները։ Ես անընդհատ փորձում եմ բանավեճը ծավալել մարդկանց ասելիքի վրա և ոչ թե անձի, բայց դե չի ստացվում, նորից կենտրոնանում ենք անձերի շուրջը ու սկսում սպիտակեղենի մեջ կեղտ քրքրել։ Այսինքն ստալինյան պրոպագանդայից ինչքան փորձում ենք ազատվել, չի լինում, խորը նստվածք է տվել։
Գաղափարների շուրջ է պետք միավորվել, ոչ թե անհատների։
Հ.Գ. Էդ տղուն անցյալ տարի դաշնակները կարծեմ հեռացրեցին կուսակցությունից, չգիտեմ ինչու։

Վիշ ախպեր, առանց անձերի չկա քաղաքականություն:
Բայցի դա էլ, քո ակնարկը իմ վերաբերմունքի մասով հենց անձնական էր ու դրա համար էլ նշել էի, որ իմ վերաբերմունքը իր հանդեպ գոնե կուսակցական չի:
Նաև կեղտոտվածության ինչ որ չափ կա, որից հետո տվյալ մարդը պետք է հեռանա քաղաքականությունից: Ասենք ախքը արդեն հրապարակայնորեն աղբանոցում է շատ -շատերի համար, բայց պարզվում է, որ էդ աղբանոցը բազմաթիվ մուտքի ու ելքի դռներ ունի: Ու ես վստահ եմ, որ այսօր եթե ախքը գա ՀԱԿ-ի միտինգ, մի տարի հետո վերխուշկա էլ կմտնի:
Ըտենց չի: էդ աղբանոցից հետ գալ չպետք է լինի:
Իսկ եթե մարդը հայկական ստանդարտներով աղբանոցի մոտերքն էլ չի եղել, ապա չի կարելի նրան հենց այնպես վարկաբեկել: Օրինակ ես չգիտեմ, թե Ռուբիկին ինչ մեղադրանք կարելի է առաջադրել:

[Վիշապ]

Ներողություն
Նորից նույն ե՞րգը:
Նախ ես չեմ ասել ձայնները կտրեն, ցանկացած քննարկում, եթե այն վատ նպատակներ չի հետապնդում, օգտակար է: Իսկ հետո ես քեզ հիշեցնեմ, որ դու ընդամենը վերջերս էիր բողոքում, որ անտեղի քեզ պիտակում են ինչ-որ շահի ծառայելու համար: Մինչդեռ ես հիշեցրի, որ դա ընդամենը նախկինում արածիդ պատասխանն է: Այժմ դու կրկնում ես: Շարունակում եմ կարծել, որ դու դատում ես սեփական արշինով: Եվ այո՛, կերևոր է, որ մարդը իր գաղափարների սահմանում անի: Բնական է, որ ես չպիտի անեմ քո գաղափարների սահմանում, չանեմ այնպես, ինչպես սխալ կամ ոչ օգտավետ եմ համարում: Ու լավ կլիներ, ուղղակի հրաշալի կլիներ, եթե ամեն մարդ իր գաղափարների սահմանում գործեր, կյանքի կոչեր:

Ուրեմն Չուկ ջան, սիրելիս, խոսքս շահին ծառայելու մասին չի, խոսքս ոճի մասին է, ՀԱԿ–ի որոշ կառկառուն դեմքեր էլ շատ մեծ կարծիքի են իրենց արածի, պայքարի ու դրանց հետևանքների մասին, ուղղակի նրանք ժողովդրի կարծիքը չեն հարցնում, որովհետև թքած ունեն, աշխարհը իրենց շուրջն է պտտվում։ Հասկանալի՞ է։ Ինչ վերաբերում է գաղափարներին, ուրեմն ես քեզ ասեմ. Հայաստանը թալանողները հենց հիմա էլ իրենց գաղափարների սահմաններում են անում, իմա՝ թալանում։ Դա չեղավ որ նրանց ասածն ու արածը ճիշտ է բոլորի համար։ Պա՞րզ է։ Այսինքն այն որ դու ասում ու անում ես քո գաղափարների սահմաններում, դա ոչ մի գրոշի չափ շանս քեզ չի տալիս անարժեք համարելու այն մարդկանց ասածները, որոնք որ այդ մարդիկ պրակտիկորեն չեն կիրառում (դիցուք)։ Նույնիսկ չեմ էլ խորանում, թե ինչ պատճառներով։

[Վիշապ]

Վիշ ախպեր, առանց անձերի չկա քաղաքականություն:
Բայցի դա էլ, քո ակնարկը իմ վերաբերմունքի մասով հենց անձնական էր ու դրա համար էլ նշել էի, որ իմ վերաբերմունքը իր հանդեպ գոնե կուսակցական չի:
Նաև կեղտոտվածության ինչ որ չափ կա, որից հետո տվյալ մարդը պետք է հեռանա քաղաքականությունից: Ասենք ախքը արդեն հրապարակայնորեն աղբանոցում է շատ -շատերի համար, բայց պարզվում է, որ էդ աղբանոցը բազմաթիվ մուտքի ու ելքի դռներ ունի: Ու ես վստահ եմ, որ այսօր եթե ախքը գա ՀԱԿ-ի միտինգ, մի տարի հետո վերխուշկա էլ կմտնի:
Ըտենց չի: էդ աղբանոցից հետ գալ չպետք է լինի:
Իսկ եթե մարդը հայկական ստանդարտներով աղբանոցի մոտերքն էլ չի եղել, ապա չի կարելի նրան հենց այնպես վարկաբեկել: Օրինակ ես չգիտեմ, թե Ռուբիկին ինչ մեղադրանք կարելի է առաջադրել:

Բիձ, ճիշտ հակառակը։ Եթե անձերով պայմանավորենք ամեն ինչ, ապա հենց ԱԽՔ–ը պոտենցիալ ունի տո ՀԱԿ–ի ղեկավար լինելու էլ, տո պրեզիդենտ էլ կարող ա դարձնեն։ Փողին մուննաթ, մի վախտ մարդու փող կտան ու կասեն փառաբանեք սույն անձին։ Թքած գաղափարների վրա։ Անձերով եթե պայմանավորենք, ապա թրիքի կտորին էլ կարելի է թագավոր սարքել։ Ոչ մեկ չի խորանա գաղափարների մեջ, սաղ կասեն օօօօ ինչ լավ տղա յա ինքը։ Ժամանակին վարկաբեկված Լևոն Տեր–Պետրոսյանը ինչու՞ է հիմա լավ տղա, նույն այդ պատճառով, որ ժողովուրդը անձերով է պայմանավորում՝ ինքը ավելի խելացի մարդ է, գրագետ ա խոսում, ճառ ասել գիտի, իսկ էս տգետները չգիտեն (իրավացի է, ինչ խոսք)։ Ու սաղ թքած ունեն, թե Լևոնը ինչ գաղափարներ ունի թե ներքաղաքական հարցերում, թե Ղարաբաղի ու Թուրքիայի հարցում, էդ գաղափարներից որոնք են խելքին մոտ ու իրագործելի, որոնք են զուտ պոպուլիստական լոլոներ… Ասենք Հայաստանը կարող է 10 հազարանող բանակ ունենալ ու ոչ մեկ Հայաստանի խաթրին չկպնի ու ջանուջիգյար հարևանների հետ։ Ջհանդամ թե հարևանները ինչ են ուզում, մենք իրենց կհամոզենք։
Օրինակ ջհանդամ թե էս վիդեոյի ասածը կարող է ճիշտ լինել.

[Բիձա]

Չէ: Իմ ասածը լրիվ ուրիշ բան է: Իմ ասածով դու միտինգին մարդահամարի համար չպիտի կանգնես, որովհետև դա սխալ ես համարում: Այդ ես եմ, որ ուզում եմ, որ դու միտինգի գաս (դու ու հարյուրհազար ուրիշներ), իսկ դու դա սխալ ես համարում, ճիշտ ես համարում ոստիկանի գլուխ ցխելը, դիցուք, ես էլ ասում եմ, ուրեմն ցխիր: Որովհետև այդ դեպքում դու քո գաղափարը իրականացրած կլինես:

99-ին մի գլուխ ցխեցին, համազգային սուգ շիվանով պարզվեց որ "ազգային հերոսի" գլուխ են ցխել ու որ ցխողներն էլ անգլուխ -հանցագործ -հայվաններ են:
Հաջորդը գլուխը կցխվի միայն այն բանից հետո, երբ նախապես կհամաձայնվենք, թե մեզանից ով է հերոս ու ով հանցագործ:
Իսկ մինչև այդ, քանի որ ցանկացած գլուխ ցխողին ՀԱԿ-ը հանցագործ է պիտակելու, հույս մի ունեցի, որ որևէ գժի թուղթ չունեցող կհամաձայնի 99 թվի "հայվանների" ճակատագրին արժանանալ:

[Բիձա]

Բիձ, ճիշտ հակառակը։ Եթե անձերով պայմանավորենք ամեն ինչ, ապա հենց ԱԽՔ–ը պոտենցիալ ունի տո ՀԱԿ–ի ղեկավար լինելու էլ, տո պրեզիդենտ էլ կարող ա դարձնեն։ Փողին մուննաթ, մի վախտ մարդու փող կտան ու կասեն փառաբանեք սույն անձին։ Թքած գաղափարների վրա։ Անձերով եթե պայմանավորենք, ապա թրիքի կտորին էլ կարելի է թագավոր սարքել։ Ոչ մեկ չի խորանա գաղափարների մեջ, սաղ կասեն օօօօ ինչ լավ տղա յա ինքը։ Ժամանակին վարկաբեկված Լևոն Տեր–Պետրոսյանը ինչու՞ է հիմա լավ տղա, նույն այդ պատճառով, որ ժողովուրդը անձերով է պայմանավորում՝ ինքը ավելի խելացի մարդ է, գրագետ ա խոսում, ճառ ասել գիտի, իսկ էս տգետները չգիտեն (իրավացի է, ինչ խոսք)։ Ու սաղ թքած ունեն, թե Լևոնը ինչ գաղափարներ ունի թե ներքաղաքական հարցերում, թե Ղարաբաղի ու Թուրքիայի հարցում, էդ գաղափարներից որոնք են խելքին մոտ ու իրագործելի, որոնք են զուտ պոպուլիստական լոլոներ… Ասենք Հայաստանը կարող է 10 հազարանող բանակ ունենալ ու ոչ մեկ Հայաստանի խաթրին չկպնի ու ջանուջիգյար հարևանների հետ։ Ջհանդամ թե հարևանները ինչ են ուզում, մենք իրենց կհամոզենք։
Օրինակ ջհանդամ թե էս վիդեոյի ասածը կարող է ճիշտ լինել.

Վիշապ, հարցը կապված է անհատական և կոլեկտիվ decision-making-ի պրեբլեմի հետ: Հասարակությունն անընդունակ է անհապաղ, կենսական անհրաժեշտության որոշումներ կայացնել: Դրա համար պետական իշխանությունը բազմաճյուղ է: Գործադիր իշխանությանը իրավունք է տրվում անհապաղ որոշումներ կատարելու, իսկ կոլեկտիվ ներկայացուցչական մարմինները /պառլամենտ, դատարաններ/ մշակում են գործադիրի գործունեության սկզբունքներն ու հետին թվով գնահատում են քայլերը:
Նույնիսկ պառլամենտական երկրներում, պառլամենտի կողմից վերահսկվող գործադիրը ունի պահի ազատություն: Այսինքն, որոշում կայացնելը միշտ մեկ անձի մակարդակով է կատարվում, այլ ձև չկա:
Սովետը քանդվեց, որովհետև որոշում կայացնելու մեխանիզմն էր դառել ոչ ադեկվատ: Ստալինից հետո տրիումվիրատը կես տարում վարի գնաց: Վերցրու պատմական բոլոր դեպքերը- որոշում կայացնում են կոնկրետ անձինք: Հիշիր ցանկացած մեծ գործ ու կտեսնես, որ այն անձի հետ է կապված:
Հիմա էլ հայաստանում կռիվը մի քանի անձերի մեջ է: Ընդիմությունը շարժվում է Լեվոնի կամքով, իշխանությունը Ռոբի ձեռքին էր: Հիմիկվա իշխանական պրոբլեմը սերռժ-ռոբ երկակի հարաբերությունների մեջ է: էդ 2 -ից մեկը պետք է դրության տերը մնա ու իրացնի որոշումները: Եթե մնաց անորոշությունը, Հայաստանը վարի կգնա:
Պատմությունն էլ, ընթացիկ կյանքն էլ անհատների ձեռքին է: Մեր պրոբլեմը հենց անհատների բացակայությունն է:

[Վիշապ]

Վիշապ, հարցը կապված է անհատական և կոլեկտիվ decision-making-ի պրեբլեմի հետ: Հասարակությունն անընդունակ է անհապաղ, կենսական անհրաժեշտության որոշումներ կայացնել: Դրա համար պետական իշխանությունը բազմաճյուղ է: Գործադիր իշխանությանը իրավունք է տրվում անհապաղ որոշումներ կատարելու, իսկ կոլեկտիվ ներկայացուցչական մարմինները /պառլամենտ, դատարաններ/ մշակում են գործադիրի գործունեության սկզբունքներն ու հետին թվով գնահատում են քայլերը:
Նույնիսկ պառլամենտական երկրներում, պառլամենտի կողմից վերահսկվող գործադիրը ունի պահի ազատություն: Այսինքն, որոշում կայացնելը միշտ մեկ անձի մակարդակով է կատարվում, այլ ձև չկա:
Սովետը քանդվեց, որովհետև որոշում կայացնելու մեխանիզմն էր դառել ոչ ադեկվատ: Ստալինից հետո տրիումվիրատը կես տարում վարի գնաց: Վերցրու պատմական բոլոր դեպքերը- որոշում կայացնում են կոնկրետ անձինք: Հիշիր ցանկացած մեծ գործ ու կտեսնես, որ այն անձի հետ է կապված:
Հիմա էլ հայաստանում կռիվը մի քանի անձերի մեջ է: Ընդիմությունը շարժվում է Լեվոնի կամքով, իշխանությունը Ռոբի ձեռքին էր: Հիմիկվա իշխանական պրոբլեմը սերռժ-ռոբ երկակի հարաբերությունների մեջ է: էդ 2 -ից մեկը պետք է դրության տերը մնա ու իրացնի որոշումները: Եթե մնաց անորոշությունը, Հայաստանը վարի կգնա:
Պատմությունն էլ, ընթացիկ կյանքն էլ անհատների ձեռքին է: Մեր պրոբլեմը հենց անհատների բացակայությունն է:

Բիձ, ինձ թվում է, ես շատ պարզ բան եմ ասում։ Ես ասում եմ պետք է հասնել նրան, որ հասարակությունը քննարկի ոչ թե քաղաքական գործիչների ով լինելը, այլ նրանց գաղափարներն ու ցանկությունները։ Այ դրանով էլ նոր պայմանավորի անձի լավ կամ վատ տղա լինելը։ Իսկ հիմա մեզ մոտ ճիշտ հակառակն է, կախված նրանից, թե մեզ ոնց են տվյալ անձին ներկայացնում մեր սիրելի «ազատ» ու «անկախ» մամուլներն ու կայքերը, ըստ դրա էլ որոշում ենք, այդ անձի ասածները բանի տեղ դնենք, թե՞ չդնենք։ Ըստ դրա էլ որևէ անձի ռեյթինգը հասարակությունը որոշում է ոչ թե սեփական ուղեղի համաձայն, այլ ըստ իրեն թելադրվածի մամուլի, պապուլի ու հայլուրի միջոցով։ Այ էդ ժամանակ նոր չի լինի այնպես, որ մեկը մի բան ասի, մյուսներն էլ հլու հնազանդ գնան նրա հետևից, թեկուզ անդունդը։ Էդպես է լինում, որ որոշում կայացնողը դառնում է կամ ազգի հերոս կամ ազգի տականք, իսկ ազգն էլ բացարձակապես իր վրա պատասխանատվություն չի վերձնում։ Իսկ հակառակ պարագայում եթե առաջնային են դառնում գաղափարները քննելն ու դրանց հետևել–չհետևելը, ապա որոշողը արդեն իր որոշումները կայացնում է նաև հաշվի առնելով հասարակության կարծիքը, ու այդ դեպքում արդեն կարելի է ասել, որ հասարակությունը ունի կարծիք, ու ոչ թե մենակ ծափ է տալիս նրան, ում մամուլը կասի։ Սենց ա լինում, որ Թևանյանի կամ քո նշածդ մարդու կարծիքը մեջտեղ ես բերում առաջին հարցը որ մարդկանց մեջ առաջանում է, սա է՝ «տենաս էտի ո՞վ ա իրա քուչում, կամ կյանքով մեկ»…