Թե մեզանից ով ինչ է ասել շատ փոքր նշանակություն ունի: Կարևորն այն է, թե մեզանից ով հիմա ինչ ելք է տեսնում: Նոր, մաքուր գրատախտակ է: Խոսքը հենց սրա մասին է, որ հինը սպառել է իրեն, գոյություն չունի, պետք է նորը առաջարկվի- ըստ որում ոչ նախկին ստռատեգների կողմից:
Լեվոնի դոկտրինը ղարաբաղը որպես անկախ երրորդ կողմ դիտելու դոկտրինն էր /է/ , հայաստանն էլ - ձեռքերը լվացած:
ՀԱկ-ը նույն կարծիքին է: Հայկական ընդիմությունն էլ է հիպնոսացած այս անգյալ ֆորմուլայով ու հիմնականում նույն կարծիքին է:
Բայց հիմա որ քիչ- քիչ պարզ դառնա, որ ազգովի ենք քաշված, սաղով ենք սկսելու գոռգռալ-նվնվալ, թե բա մենք ասում էինք, չէ՞՞՞՞
Հա, տղերք ջան սաղս էլ ասում էինք: Արեք հիմա գոնե սա թարգենք ու որս ում կարող է, փորձի սթափեցնել: Իսկ եթե ՀԱԿ-ական խիստ հերոս կա, թող փորձի ՀԱԿ-ում գոնե Լեվոնին ալտերնատիվ տեսակետ էլ առաջ տանի: Այ էդ դեպքում ես կհավատամ, որ իսկապես այն դեմոկրատական կառույց է:
Դա չի արվում, բայց մինչև հիմա 1000 քֆրտոց կա, թե քոչը ղարաբաղին հանեց գործընթացից, մեզ դրանով քաշեց- վայ-վույ, ֆլան- ֆստան:
Ես չգիտեմ թե ինչու էի ինքը դա արել: Մի գուցե հասկացել էր քաղաքական կողմը, կամ մի գուցե պատճառն այն էր, որ ղարաբաղցիք զբաղված էին երևան գրավելով, ու իմաստ չուներ ղարաբաղի հարցով զբաղվեին: Չգիտեմ, բայց ինքը այդ դիրքերի վրա էր:
Այսօր էլ ղարաբաղը շառ է մեր գլխին ու լավ օրից չի, որ ես կողմնակից եմ, որ ղարաբաղ-հայաստանը մի փաթեթով գործեն: Բայց Լեվոնը դաժե ղարաբաղի հարցն էր փաթեթի մեջ տարբեր կուլոկներ սարքել ու սեմչկի պես էր պատկերացնում- սկզբում սևը կչրթենք, հետո նախշերովը: -Կչռթենք, բա չէ:
Ես այն կարծիքին եմ, որ դրսում մենք պետք է մի միացյալ փաթեթով հանդես գանք, բայց ներսում պետք է մեր մտքում պահենք, որ բոլոր ղարաբաղցիներին ու ԲՏ-ին արտաքսելու ենք ղարաբաղ: Թե չէ մեր ողբերգությունները շարունակվելու են դրանց ձեռը:
Իսկ վաաբշե խոսում ենք էլի-մեծ-մեծ բրթում: Հերթական, ազգովի քաշվելուց առաջ ազգային բվվոց- թփրտոց է:
Բա դա էլ չանենք՞
Ձայնալար-ի խոսքերից
Այ շատ լավ, պատկերավոր նկարագրեցիր
Մեջբերել
Շատ լավ էլ հնարավոր ա՝ ազատագրված տարածքները խոստումի դիմաց, մնացածն էլ կռվով: Մարդու մտքին տեղ լինի:
Չուկ ջան հիշում ես չէ՞, որ 2008–ի աշնանը Լևոնը ասեց չխանգարենք, թող հարցը լուծեն առանց Սերժին շատ ճնշելու, ու ինչ–որ անբացահայտ տակտիկական քայլ էր դա համարում։ Հետո 2009–ի 12 կետանոց պլատֆորմը հիշում ես։ Էն որ առաջին կետերում իշխանություններին պիտի թույլ չտրվցվեր Ղարաբաղի հարցով շատ բան զիջել, իսկ վերջին կետը Սերժի հրաժարականը պահանջելն էր։ Հիշում ես չէ՞, որ դրա շուրջ միավորվելու անհնարինության մասին ու առհասարակ դրա անկապ լինելու մասին էլ ենք վիճել։ Էլի՞ ինչ կոչերի մասին է խոսքը… Որևէ կայուն գաղափարախոսություն կա՞ր, որի շուրջը միավորվելու իրատեսական հնարավորություն կարող էր լինել ու բաց թողեցինք այդ հնարավորությունը, թե Լևոնը ընդհամենը ելույթ էր ունեցել ելույթ ունենալու համար, առաջարկել էր առաջարկություն (անիրագործելի), զուտ մենակ առաջարկելու համար, որ հիմա էլ ասի, տեսա՞ք, իմ ասածները չարեցիք, դրա համար էլ սենց եղավ։ Պարզունակ ու քիչ ծախսատար ձև է ռեյթինգ բարձրացնելու, իսկ փորձը ցույց է տալիս, որ Հայաստանում այդ ձևը այդքան էլ հաջող չի աշխատում։
Էջանիշներ