Ցանկացած լեգիտիմ նախագահ ստիպված կլինի՞ Արցախը հանձնել

[Gayl]

Շահումյանի մոտ 40 տոկոսը իրենց մոտ ա: Որ տարածքն էլ առաջարկենք, վտանգավոր է մեզ համար: Ամեն դեպքում Աղդամի առջև անհաղթահարելի Շուշին է կանգնած:

Պատկերացրեցի ինչ տարածքի մասին է խոսքը գնում ու ոնց հասկացա ավելի փոքր տարածք ուզում ենք և ավելի մեծը վերադարձնում, իսկ Շուշին այնքան էլ անհաղթահարելի չի, չնայած այդքան էլ պետք չի հաղթահարել, Աղդամը գտնվելով Ստեպանակերտին շատ մոտ կարելի կլինի մայրաքաղաքի վրա կործանիչ հրթիռներ ուղղարկել և հետո մենք նորից օգուտ չունենք, տալիս ենք ավելի մեծ տարածք, թշնամու մուտքը ավելի հեշտացնում ենք, իսկ մենք ինչ որ հյուսիսում վերձնում ենք տարածք, դե եթե Աստղ որ տարածքն էլ առաջարկենք պետք է մեզ համար վտանգավոր լինի բա էլ ինչու առաջարկենք, ավելի լավ չի մեզ մնա ու ավելի անվտանգ լինենք

[Armavir]

Բայց Ադրբեջանը ինչու պետք է ճանաչի, այդպես լիներ պատերազմ չէր լինի, քեզ խի ա հետաքրքրում ազերները կճանաչեն թե չեն ճանաչի, որ չճանաչեն ի՞նչ պետք է լինի:

Ուղղակի հարցը չի լուծվի, իսկ մենք խոսում ենք հենց հարցի լուծման մասին:

[Gayl]

Ուղղակի հարցը չի լուծվի, իսկ մենք խոսում ենք հենց հարցի լուծման մասին:

Ի՞նչ հարց ես ուզում լուծես, Արցախ անկախ Հանրապետությունա, դրանից լավ պետք է լուծվի՞, դե իհարկե դրանից լավ կլինի երբ միանա ՀՀ ին դա էլ երևի ժամանակի հարցա:

[Armavir]

Ի՞նչ հարց ես ուզում լուծես, Արցախ անկախ Հանրապետությունա, դրանից լավ պետք է լուծվի՞, դե իհարկե դրանից լավ կլինի երբ միանա ՀՀ ին դա էլ երևի ժամանակի հարցա:

Դե-ֆակտո, բայց ոչ դե-յուրե: Իսկ մինջ դեռ Արցախի անկախ հանրապետությունը չի ճանաչել ոչ միայն ՄԱԿը, այլև ոչ մի երկիր, այդ թվում նաև Հայաստանի Հանրապետությունը՝ Արցախի հարցը լուծված չի կարելի համարել: Կարծում եմ, որ սա ակնհայտ է:

[Gayl]

Դե-ֆակտո, բայց ոչ դե-յուրե: Իսկ մինջ դեռ Արցախի անկախ հանրապետությունը չի ճանաչել ոչ միայն ՄԱԿը, այլև ոչ մի երկիր, այդ թվում նաև Հայաստանի Հանրապետությունը՝ Արցախի հարցը լուծված չի կարելի համարել: Կարծում եմ, որ սա ակնհայտ է:

Թող լուծեն, եթե իհարկե կարողանում են, իսկ կարողանալ չի նշանակում տարածք վերադարձնել, էտ տարածքները մեր արյան գնով չի գրավվել, որ ասում ենք տարածքներ վերադարձնենք, ամենաքիչը դրա իրավունքը չունենք, փոխանակ հողը ատամներով պահենք էլի բաժանում ենք, տենց ենք արել, որ այս օրին ենք ընկել:

[Բիձա]

Շահումյանի մոտ 40 տոկոսը իրենց մոտ ա: Որ տարածքն էլ առաջարկենք, վտանգավոր է մեզ համար: Ամեն դեպքում Աղդամի առջև անհաղթահարելի Շուշին է կանգնած:

Աստղ ջան, քաղաքականությունն ու պոեզիան երբեմն չեն բռնում իրար:

[Վիշապ]

Ապշում եմ այստեղի որոշ մտքերից։ Մասնավորապես այն մտքերից, որ ասում ենք կարգավորում, կամ լուծում՝ հասկանում ենք հողերի հանձնում։ Ինչ–որ մեկը կաթացրել է, որ հողեր հանձնելով լուծվում է Ղարաբաղի հարցը ու մենք խաղաղության օրրան ենք ստանում ու դրախտի դռները բացվում են հա՞ մեր առաջ Դուք նախ և առաջ ուշադրություն դարձրել ե՞ք, որ հայերս խոսում ենք միայն հողեր հանձնելուց դա համարելով փոխզիջում, իսկ ազերները խոսում են միայն հողեր ստանալուց ու դա համարում են փոխզիջում։ Որևէ մեկը կարո՞ղ է մեջ բերել ադրբեջանից որևէ մեկի խոսք, որը ասում է, թե այսինչ հողը պետք է զիջել հայերին։ Ինձ թվում է հայերս հիմա մեր հիմարագույնությամբ տարածաշրջանում առաջին տեղում ենք, կարող ենք հպարտանալ Կարծիքներ են թնդում, թե հարց լուծելու միակ ձևը հողեր հանձնելն է։ Ուրիշ ձև չկա ախպեր։ Բայց ասենք անցյալ դարի վերջին հայկական հարցը լուծվեց հայերին կոտորելով, բայց դե մենք որ կոտորվում ենք, դա նորմալ է, բայց դե մենք հո չե՞նք կոտորելու կամ պատերազմելու, մենք քրիստոնյա հինավուրց խաղաղասեր ազգ ենք, բա մեզ պալոժ ա՞…
Կարճ կապեմ. ներկա դրությամբ առանց Ղարաբաղի անկախությունը ճանաչելու, նիսյա ստատուսի դիմաց հողեր հանձնելը դա էշության գագաթնակետն է, հիմարության վերին աստիճան, տխմարության սահմանային վիճակ, ավելի տխմար բան երևի թե կարելի է պատկերացնել, որ օրինակ Հրազդան գետը լրիվ բացենք Սևանը ցամաքի, որ տեղում դաչա սարքենք, կամ ասենք Խոսրովի անտառը պաժառ տանք, որ ձմեռը տաք լինի, կամ ասենք Արագած լեռը տրաքացնենք, որ սամալյոտները հյուսիսից պասադկա անեն Զվարթնոցում, որ Զվարթնոցը դառնա միջազգային այրոպորտ։ Է միանգամից սաղ սահմաններից զորքերը եկեք հանենք, որ սաղ աշխարհը հավատա, որ մենք խաղաղություն ենք ուզում ու հեչ էլ ագրեսոր չենք, մի խոսքով ապացուցենք, որ սիրում ենք։
Ուրեմն զորքը հենց հանեցինք, որ Ադրբեջանը զոռով պրովոկացիա չսարքի, պատերազմը իրեն իրեն կստացվի, որովհետև «փուլային տարբերակ» կոչվող իլյուզիան հետևյալն է՝ Հայաստանը հետ է քաշում զորքերը և կողմերը շարունակում են բանակցությունները Ղարաբաղի վերջնական ստատուսի համար։ Ու ամենայն հավանականությամբ իրար լեզու չեն հասկանում, բայց Ադրբեջանը արդեն առավելություն ունի դիրքերի առումով։
Սերժ Սարգսյանը նիսյա ստատուսի համար նաղդ հողեր հանձնելու իր բազմակի բլթոցներով, ինքզինքը զինվորական տրիբունալի առաջ կանգնելու համար կատարյալ հիմքեր է ստեղծել։ Իմիջայլոց Լևոնի հրաժարականի թեման էլ նույն խնդիրն էր։ Մենք պարզապես մեր թուլամորթությամբ Ադրբեջանին կոմրոպիսների գնալու հնարավորություն չենք տալիս, այլ զորով ասում ենք, որ ախպեր առ սաղ քեզ, մնացածն էլ հարձակվիր պատերազմիր և կստանաս։

[Բիձա]

Ապշում եմ այստեղի որոշ մտքերից։ Մասնավորապես այն մտքերից, որ ասում ենք կարգավորում, կամ լուծում՝ հասկանում ենք հողերի հանձնում։ Ինչ–որ մեկը կաթացրել է, որ հողեր հանձնելով լուծվում է Ղարաբաղի հարցը ու մենք խաղաղության օրրան ենք ստանում ու դրախտի դռները բացվում են հա՞ մեր առաջ Դուք նախ և առաջ ուշադրություն դարձրել ե՞ք, որ հայերս խոսում ենք միայն հողեր հանձնելուց դա համարելով փոխզիջում, իսկ ազերները խոսում են միայն հողեր ստանալուց ու դա համարում են փոխզիջում։ Որևէ մեկը կարո՞ղ է մեջ բերել ադրբեջանից որևէ մեկի խոսք, որը ասում է, թե այսինչ հողը պետք է զիջել հայերին։ Ինձ թվում է հայերս հիմա մեր հիմարագույնությամբ տարածաշրջանում առաջին տեղում ենք, կարող ենք հպարտանալ Կարծիքներ են թնդում, թե հարց լուծելու միակ ձևը հողեր հանձնելն է։ Ուրիշ ձև չկա ախպեր։ Բայց ասենք անցյալ դարի վերջին հայկական հարցը լուծվեց հայերին կոտորելով, բայց դե մենք որ կոտորվում ենք, դա նորմալ է, բայց դե մենք հո չե՞նք կոտորելու կամ պատերազմելու, մենք քրիստոնյա հինավուրց խաղաղասեր ազգ ենք, բա մեզ պալոժ ա՞…
Կարճ կապեմ. ներկա դրությամբ առանց Ղարաբաղի անկախությունը ճանաչելու, նիսյա ստատուսի դիմաց հողեր հանձնելը դա էշության գագաթնակետն է, հիմարության վերին աստիճան, տխմարության սահմանային վիճակ, ավելի տխմար բան երևի թե կարելի է պատկերացնել, որ օրինակ Հրազդան գետը լրիվ բացենք Սևանը ցամաքի, որ տեղում դաչա սարքենք, կամ ասենք Խոսրովի անտառը պաժառ տանք, որ ձմեռը տաք լինի, կամ ասենք Արագած լեռը տրաքացնենք, որ սամալյոտները հյուսիսից պասադկա անեն Զվարթնոցում, որ Զվարթնոցը դառնա միջազգային այրոպորտ։ Է միանգամից սաղ սահմաններից զորքերը եկեք հանենք, որ սաղ աշխարհը հավատա, որ մենք խաղաղություն ենք ուզում ու հեչ էլ ագրեսոր չենք, մի խոսքով ապացուցենք, որ սիրում ենք։
Ուրեմն զորքը հենց հանեցինք, որ Ադրբեջանը զոռով պրովոկացիա չսարքի, պատերազմը իրեն իրեն կստացվի, որովհետև «փուլային տարբերակ» կոչվող իլյուզիան հետևյալն է՝ Հայաստանը հետ է քաշում զորքերը և կողմերը շարունակում են բանակցությունները Ղարաբաղի վերջնական ստատուսի համար։ Ու ամենայն հավանականությամբ իրար լեզու չեն հասկանում, բայց Ադրբեջանը արդեն առավելություն ունի դիրքերի առումով։
Սերժ Սարգսյանը նիսյա ստատուսի համար նաղդ հողեր հանձնելու իր բազմակի բլթոցներով, ինքզինքը զինվորական տրիբունալի առաջ կանգնելու համար կատարյալ հիմքեր է ստեղծել։ Իմիջայլոց Լևոնի հրաժարականի թեման էլ նույն խնդիրն էր։ Մենք պարզապես մեր թուլամորթությամբ Ադրբեջանին կոմրոպիսների գնալու հնարավորություն չենք տալիս, այլ զորով ասում ենք, որ ախպեր առ սաղ քեզ, մնացածն էլ հարձակվիր պատերազմիր և կստանաս։

Ու զարմանալին այն է, որ ամեն ինչ զիջելու տոնով խոսում են նաև երիտասարդները: Մեղադրում են սեռժին, ֆլանին- ստանին, ում ասես, բայց ոչ հենց մեզ, որ ք-քլան ենք դառել ազգովի: Ժողովրդի 99 տոկոսը պատրաստ է ամեն ինչ զիջելու, միայն մի ավել օր հաց ուտի:
Միտք, դինամիկա, ինքնուրույնության չկա: Էսինչն էս ասեց- էնինչն էն ասեց: Իսկ դու, ինքդ ինչ մտածեցիր ու ասեցիր՞:
Այսօր, Առավոտում Երևանյան Միջօրէ վերնագրի տակ կարդացի այս տողերը՛
"1974 թվականն էր,- ասաց Ռոբերտը,- հիվանդանոցում Այփար Նովրուզովի հետ խոսում էինք, ասացի, որ քսան տարի հետո Ղարաբաղը կազատենք թուրքական լծից, սկսեցինք վիճել, մի ուրիշ թուրք ասաց. «Ոնց որ միշտ՝ վերջը ձեզ բոլորիդ մորթելու ենք»: Բռնեցի կոկորդից, խեղդում էի: Բժիշկը եկավ, թե՝ «Ի՞նչ ես անում, մեր փողի աղբյուրը ինչո՞ւ ես կտրում»: http://www.aravot.am/am/articles/politics/0/view/all
Ահավոր հայ թուրքական դիապազոն կա էս երեք տողի մեջ:
Ուրեմն հիվանդ թուրքը երևանի հիվանդանոցում չի վախենում ու ընդհանրացված տեսքով շրխկացնում է մեր երեսին- թե սաղիդ ենք մորթելու ոնց որ միշտ:
Հայ բժիշկն էլ իր մի կոպեկի համար գալիս միջամտում է, թքելով իր ու իր ազգի թասիբի վրա:
Սա ենք մենք- ուղեղազուրկ, անթասիբ, անսկզբունք: Կրակն ենք ընկել թե մեր, թե ղարաբաղի, թե հայ ԲՏ-ու, ու թե ղարաբաղցի բջերի ձեռը: Ու դեռ կրակն ընկած էլ, խաբար չենք, թե ինչ է կատարվում: Այս սիմպտոմները հակացուցված են թե ազգային, թե անհատական, նույնիսկ ֆիզիոլոգիական կյանքին: Թե ոնց ենք շարունակում ապրելը չեմ հասկանում:

[Lord]

Շատ քնարկելով հարցին լուծում չեք տա, ավելի լավա մտացեք ինչ կարաք անեք, պատրաստեք եք այն բանին որ զենք վերցնեք ու..............................................................................................................
Մենք ենք որոշում ինչ անենք ու ուրիշ ոչ մեկ:

[aerosmith]

Շատ քնարկելով հարցին լուծում չեք տա, ավելի լավա մտացեք ինչ կարաք անեք, պատրաստեք եք այն բանին որ զենք վերցնեք ու..............................................................................................................
Մենք ենք որոշում ինչ անենք ու ուրիշ ոչ մեկ:

շաատ հեշտա տենց ասելը.. զենքը հա էլ կա։ Հազիվ ա մեր երկիրը ոտքի կանգնում, կրիայի քայլերով, ու հանկարց պատերազմ, ու ինչ՞՞՞ նորից ապյած դվադցծ պյած։ Ես սաղ հեչ, բա անմեղ զոհերը որ պետքա լինեն։ Քանի մայրեր են հիմա սրտատրոփ սպասում իրանց որդիների ծառայությունն ավարտելուն, որ վերադառնան տուն։ Ու հանկարց պատերազմ՞՞՞ քանի երեխա նորից որբ պետքա մնա։Ոչ եղբայր սա պետք չի մեզ։ Վերջապես գոյություն կունենան ավելի խելամիտ որոշում։

[Վիշապ]

շաատ հեշտա տենց ասելը.. զենքը հա էլ կա։ Հազիվ ա մեր երկիրը ոտքի կանգնում, կրիայի քայլերով, ու հանկարց պատերազմ, ու ինչ՞՞՞ նորից ապյած դվադցծ պյած։ Ես սաղ հեչ, բա անմեղ զոհերը որ պետքա լինեն։ Քանի մայրեր են հիմա սրտատրոփ սպասում իրանց որդիների ծառայությունն ավարտելուն, որ վերադառնան տուն։ Ու հանկարց պատերազմ՞՞՞ քանի երեխա նորից որբ պետքա մնա։Ոչ եղբայր սա պետք չի մեզ։ Վերջապես գոյություն կունենան ավելի խելամիտ որոշում։

Խելամիտ որոշումը ոտքերը մի կոշիկի մեջ դնելն է, ու պնդելը, որ առանց Ղարաբաղի անկախության ճանաչման ոչ մի սանտիմետր հող տալու չունենք։ Այսինքն ունեինք, հենց նոր պրծավ։ Կրիզիս ա ախպեր, ու՞րդուց մենք հող տանք, մեկը լինի մեզ հող տա Ու էդ ժամանակ կլինի խաղաղություն ու խաղաղ բանակցություններ ու իրական կոմպրոմիսային առաջարկներ, որովհետև Ադրբեջանը էդքան ապուշ չի պատերազմի նախաձեռնող լինելու համար։ Էդ ժամանակ կզռա, որ Ադրբեջանը հարձակվեց Հայաստանի վրա։ Իսկ եթե հողեր վերադարձնենք, էն ժամանակ էնքան հազար ու մի ինտրիգների հնարավորություն կստանա Ադրբեջանը, որ էլ չասած, սկսած ծայրահեղական հայերի ավազակային հարձակումներից մինչև ազգայնականների տեռորիզմը ի դեմս Ադրբեջանի խաղաղ ձգտումների։ Պարզ եմ չէ՞ ասում։ Ուրեմն «ոչ մի թիզ հող»–ը դա իրականում խաղաղության կարգախոս է, իսկ «փոխզիջումներ, հետագա ստատուսի դիմաց»–ը նաղդ պատերազմ է։ Կողմնորոշվեք։

[Բիձա]

շաատ հեշտա տենց ասելը.. զենքը հա էլ կա։ Հազիվ ա մեր երկիրը ոտքի կանգնում, կրիայի քայլերով, ու հանկարց պատերազմ, ու ինչ՞՞՞ նորից ապյած դվադցծ պյած։ Ես սաղ հեչ, բա անմեղ զոհերը որ պետքա լինեն։ Քանի մայրեր են հիմա սրտատրոփ սպասում իրանց որդիների ծառայությունն ավարտելուն, որ վերադառնան տուն։ Ու հանկարց պատերազմ՞՞՞ քանի երեխա նորից որբ պետքա մնա։Ոչ եղբայր սա պետք չի մեզ։ Վերջապես գոյություն կունենան ավելի խելամիտ որոշում։

Պատերազմները միշտ էլ հրահրվում են:
Բայց մեր-հայերիս մոտ կա այն սխալ թեզը, թե պատերազմները ուժեղներն են հրահրում:
Ոչ, պատերազմը թույլերն են հրահրում իրենց թույլությամբ:
Ուժեղն ուժեղի վրա չի հարջակվի: Ուժեղը թույլի վրա է հարձակվում, երբ համոզված է, որ հաստատ կհաղթի:
Հիմա մենք աշխարհով մեկ ողբ ենք կապել, թե մենք ապրել ենք ուզում, թե մենք թույլ ենք, թե մենք պատերազմ չենք ուզում, վախենում ենք պատերազմից, ձեր ցավը տանենք, արեք էս արյունարբու թուրքերից մեզ ազատեք:
Այդ պայմաններում, առողջ քաղաքական տրամաբանության շրջանակներում, մեր հարեևանների մեջ չպետք է լինի մեկը, որ չուզենա մեզանից մի բան փախցնել: Դրա համար ոչ միայն թուրք ու ադրբեջանցին է մեր վզին նստած, այլ վրացիք էլ են օրը մեջ խաղեր տալիս: Իրանն էլ մեծ խաղերի մեջ է, ժամանակ չունի, թե չէ սատկող էշից ինքն էլ մի նալ կպոկեր: Իսկ միջնորդներն էլ շշկռած են թե ինչ անեն, մեր շառի տակից ոնց դուրս գան: Դրսում կատու ենք, ներում էլ համատարած ԲՏ:
Արդեն մի 20000 տարի է, քաղաքակրթության ու պետության առաջացման պահից ի վեր, քաղաքական այբուբեն կա ստեղծված: Այդ այբուբենի առաջին տառը ա-ն չի- Պ-ն է: Հիմնական բառն էլ ոչ թե արա-սար~~~~ պրիմիտիվիզմն է, այլ ՊԱՏԵՐԶՄ բառն է:
Ցավալի է, բայց Նժդեհ-ից ու այլ մի քանիսից բացի, հայերս քաղաքական մսուրից էն կողմ մարդ չունենք անցած:

[Ambrosine]

Պատկերացրեցի ինչ տարածքի մասին է խոսքը գնում ու ոնց հասկացա ավելի փոքր տարածք ուզում ենք և ավելի մեծը վերադարձնում, իսկ Շուշին այնքան էլ անհաղթահարելի չի, չնայած այդքան էլ պետք չի հաղթահարել, Աղդամը գտնվելով Ստեպանակերտին շատ մոտ կարելի կլինի մայրաքաղաքի վրա կործանիչ հրթիռներ ուղղարկել և հետո մենք նորից օգուտ չունենք, տալիս ենք ավելի մեծ տարածք, թշնամու մուտքը ավելի հեշտացնում ենք, իսկ մենք ինչ որ հյուսիսում վերձնում ենք տարածք, դե եթե Աստղ որ տարածքն էլ առաջարկենք պետք է մեզ համար վտանգավոր լինի բա էլ ինչու առաջարկենք, ավելի լավ չի մեզ մնա ու ավելի անվտանգ լինենք

Գայլ, քարտեզին նայի, էլի: Ես տարածքի առումով գրեթե համարժեք փոխանակում առաջարկեցի: Եթե խոսում ենք Ստեփանակերտի մոտ և հեռու լինելուց, ապա Երևանն էլ Թուրքիայից հեռու չէ Թուրքական գենշտաբի հաշվարկներով 6 ժամ է ընդամենը թուրքերին հարկավոր՝ Երևան մտնելու համար: Հետո՞:
Ես չբացեցի հողերը տալու թեման:

Աստղ ջան, քաղաքականությունն ու պոեզիան երբեմն չեն բռնում իրար:

Բիձա, լավ էլի, էս հարցում չես կարող համոզել: Շուշին ստրատեգիական կարևորագույն նշանակություն ունի, ու դա բնավ պոեզիա չէ: Հայերը խորամանկության շնորհիվ են տիրել այդ բերդին... ու հետաքրքիր մի փաստ կա, որ Շուշին մեկ անգամ է գրավվել, այն էլ հայերի կողմից

[Ambrosine]

Վիշապ, Բիձա, երկուսդ էլ սխալ կարծիքի եք երիտասարդության մասին:
Նախ դաժե Սերժն ա ասում, որ միայն Ղարաբաղի ստատուսը որոշելուց հետո պետք է նստենք <<առևտուրի>>, դուք ասում եք՝ հողային զիջումներ ստատուսի համար: Հետո էլ մարդիկ էդքան հիմար չեն, որ հողերը վերադարձնեն, հիմար են, որ չեն գնում էնտեղ՝ հողերը մշակելու, այլ Երևանի անցումներում մուրացկանություն են անում. 10 անգամ Արարատյան դաշտի հողերից բերրի են:

Ո՞վ է ասել, որ մենք Ադրբեջանից վախենում ենք, վախեցող լինեինք մեր գրանցումը ՀՀ չէր լինի, այլ ասենք՝ ՌԴ, ԱՄՆ... Բայց եթե կա հնարավորություն խուսափելու պատերազմից, ինչու՞ չխուսափենք: Էստեղ թուրքերին մի խառնեք. նախ իրենք մեզ հետ պատերազմել չեն պատրաստվում, որովհետև առջևում ռուսական բանակն է, բացի այդ՝ իրենց թիվ մեկ նպատակը Եվրոպան է, Հայաստանը իրենց արտաքին գերակայությունների մեջ անգամ չկա էլ, դա մենք ենք անընդհատ շահարկում: Իսկ Ադրբեջանը էդքան չկա, որ մեր բանակի դեմ դուրս գա: Իրենք շատ լավ գիտեն, որ էլի ջարդ են ուտելու, ու այս անգամ իրենց համար կարող ա ընդհանրապես կործանարար լինել: Հերիք ա պեսիմիստական բաներ գրեք:

[Բիձա]

Վիշապ, Բիձա, երկուսդ էլ սխալ կարծիքի եք երիտասարդության մասին:
Նախ դաժե Սերժն ա ասում, որ միայն Ղարաբաղի ստատուսը որոշելուց հետո պետք է նստենք <<առևտուրի>>, դուք ասում եք՝ հողային զիջումներ ստատուսի համար: Հետո էլ մարդիկ էդքան հիմար չեն, որ հողերը վերադարձնեն, հիմար են, որ չեն գնում էնտեղ՝ հողերը մշակելու, այլ Երևանի անցումներում մուրացկանություն են անում. 10 անգամ Արարատյան դաշտի հողերից բերրի են:

Ո՞վ է ասել, որ մենք Ադրբեջանից վախենում ենք, վախեցող լինեինք մեր գրանցումը ՀՀ չէր լինի, այլ ասենք՝ ՌԴ, ԱՄՆ... Բայց եթե կա հնարավորություն խուսափելու պատերազմից, ինչու՞ չխուսափենք: Էստեղ թուրքերին մի խառնեք. նախ իրենք մեզ հետ պատերազմել չեն պատրաստվում, որովհետև առջևում ռուսական բանակն է, բացի այդ՝ իրենց թիվ մեկ նպատակը Եվրոպան է, Հայաստանը իրենց արտաքին գերակայությունների մեջ անգամ չկա էլ, դա մենք ենք անընդհատ շահարկում: Իսկ Ադրբեջանը էդքան չկա, որ մեր բանակի դեմ դուրս գա: Իրենք շատ լավ գիտեն, որ էլի ջարդ են ուտելու, ու այս անգամ իրենց համար կարող ա ընդհանրապես կործանարար լինել: Հերիք ա պեսիմիստական բաներ գրեք:

1-Մեր ուզած ստատուսը որն է՞
2-Ըստ քո բնութագրականի, հայերիս ստատուսը ընկած է երևանի փողոցներում մուրացկանություն անողների, ղարաբաղում հող չմշակողների ու ռուսաստան, ամերիկա հասածների դիապազոնում: Չէիր ասի, թե որն ինչու է այդ վիճակում՞:
3-Ուրեմն թուրքերը մեզ վրա չեն տալիս միայն այն պատճառով, որ ռուսից են վախենում՞: Եթե այդպես է, ապա էլ ինչ ինքնուրույն հայկական պետության մասին է խոսքը՞ : Եթե նույնիսկ Հայաստանն է սատելիտ, բա անկախ ղարաբաղն ինչ է, ռուսական թվանքի տակ ծվարած ղազի ղազը՞ :
4-Օպտիմիիզմն էլ պեսսիմիզմն էլ հոգեբանական ծայրահեղություններ են: Բայց երբ քաղաքական վերլուծությունը հանգեցնում է պեսսիմիստականի, ապա այն չի կարելի մերժել զուտ այդպիսին լինելու համար: Վատ լուր բերողին կախելու ժամանակները վաղուց պատմություն են: Մի քիչ էլ տրամաբանություն է պետք միացնել: