Մի քանի օլիգոպոլիայի անուն կուզենայի իմանալ՝ հասկանալու համար, թե ինչումն է իրականում խնդիրը:
Նախ ըստ քեզ ՀՀ տնտեսությունը կատարյալ մրցակցության կատարյալ օրինակ է?: Ինչ է նշանակում նշել անունները, սա բնական հարց չէ: Ինչու որովհետև հայաստանցիները սիրում են ստից բաներով փակել իրական պատկերը: Հետրաբար բոլորս էլ պարզ գիտենք թե օլիգոպոլիստական վիճակը, որն է: Ուրեմն հարցդ անհասկանալի է, միթե դու չգիտես դրանց անունները: Մեզ մոտ օլիգոպոլիաները հատուկ անուններ չունեն դրանք պարզ երևում են:
Օլիգարխների ցրումը արդյո՞ք ենթադրում է օլիգոպոլիաների վերացում: Հետո ի՞նչ օլիգոպոլիաների մասին ես է խոսում:
Օլիգոպոլիաների վերացում չէ, այլ վերջիններիս վերափոխումը: Այսինքն կատարյալ մրցակցային պայմանների ստեղծում: Նորից նույն հարցը, օրինակ բենզինի ոլորտը գրեթե օլիգոպոլիստական ոլորտ է, ինչու որովհետև բենզին բերողները մեկ-երկու հոգի են: Ես մի բան չեմ հասկանում դու փաստորեն չես ընդունում, որ մեզ մոտ տնտեսությունը օլիգոպոլ է, այսինքն չես ընդունում,որ հիմնական տնտեսական շուկաները գտնվում են մի 5-6 հոգու ձեռքում?
Այսինքն ի՞նչ՝ հո՞ղ ստեղծենք կոռուպցիայի համար: Պետության, իշխանության դերը նորմալ առողջ միջավայրի ստեղծումն է, իսկ թե ձեւավորվեն օլիգոպոլիաներ, մոնոպոլիաներ՝ դա պետք է լինի հետեւանք եւ ոչ թե նպատակ: Երկրորդ տարբերակում, կներես արտահայտությանս համար, իշխանությունը օլիգոպոլիստի պեշկան է եւ ուրիշ ոչինչ:
Խնդիրը նրա մեջ է, որ տնտեսագիտության մեջ կարծիք կա թե օլիգոպոլիստական տնտեսությունը այնքան էլ լավ բան չէ, սակայն այն վատ բան է երբ իրականցվում է այ մեր ձևով: Սակայն ճիշտ կառավարման դեպքում կարելի է կառուցել տնտեսություն հենվելով օլիգոպոլիստական տնտեսական համակարգի վրա: Իսկ քանի որ մեզ մոտ շատ դժվար կլինի սաղ տնտեսական համակարգը քանդելը և վերափոխելը, մեր առաջարկված մոդելները պետք է հիմնված լինեն օլիգոպոլիստական շահույթի մաքսիմիզացման վրա, սակայն որոշակի սահմանափակումների դեպքում, ասենք բյուջեյի մուտքերը մինիմում այսքան, կամ ևս լրացուցիչ սահմանափակումներ: Իսկ ով ասաց, որ օլիգոպոլիանցված տնտեսության ռեաբօլիտացիան դա չարիք է, ոչ չարիք չէ, եթե այն հենվի ճիշտ քայլերի վրա: Այստեղ ինչպես տեսնում ես ստանդարտ մտածելակերպ չկա, քանզի երբ տեսնում ես բոլորը մտածում են ու ոչինի չեն կարողանում անեն, ուրեմն պետք են ոչ ստանդարտ որոշումներ, մասնավորապես օլիգոպոլիստական տնտեսության զարգացման ուղղով տնտեսության զարգացում ապահովելը: Հասկանում ես փոխանակ ձգտելուն կատարյալ պայմաններին, պետք է բուժել հիվանդ օլիգոպոլիստական տնտեսությունը,որը նշանակում է, ուղիներ որոնել օլիգոպոլիստական տնտեսության զարգացման, սակայն ինչ-որ սհմանափակումներով, որը թույլ կտա նաև սովորական մարդուն ապրել, քանզի տեսնում ենք, որ այս երկրում հիմնական որոշում ընդունողները մի քանի հոգի են:
Մեջբերել
Էջանիշներ