Հարցեր քահանային

[յոգի]

[QUOTE]

Հին Կտակարանը նույնպես Աստվածաշունչ գիրք է,

Հարգելի Տեր Շմավոն իսկ ին՞չ կարծիքի էք Վեդաների մասին, չե որ դրանք էլ են Աստվածաշունչ և ոչ անուղակի ինչպես հին կտակարանը, այլ ուղաիղ Գերագույնի Շնչից բխած (եթե ծանոթ եք վեդաներին):

որի հիմնական նպատակը նախապատրաստել մարդկությանը Հիսուս Քրիստոսի աշխարհ գալուն:

Բայց եղելությունից տեսնում ենք, որ Քրիստոսի գալուն այնքան էլ ուրախ չեին մե հրեա ««եղբայրները»» օգտագործելով իրենց հին կտակարանը խաչեցին Նրան...

Այո , ես նույնպես ընդունում եմ որ այն ամբողյությամբ հրեաների պատմությունն է, սակայն եթե մեր հայրերը գտել են որ այս գիրքը ևս պետք է քրիստոնյայի կյանքի համար, եկեք պապից պապական չիլնենք:

Եթե ընդունում եք, որ ամբողջությամբ Հրեաների պատմությունն է (որի հետ ես համամիտ չեմ, այսինքը պատմությունը հրեաներինը չե, այդ պատմությունները իրենց օրիգինալ և անփոփոխ վիճակում կարելի է գտնել Վեդաներում), ապա ինչու՞ մի կողմ դնել Մեր Հայկական Արիական պատմությունը և ընդունել Հրեաներինը, որի մասին Հիսուսը չի էլ հիշատակել, ոչ էլ Եհովայի անունն է տվել, չե՞ ...

Գիրքը գրված էԱստցո շնչով, իսկ Պողոս առաքյալն ասում է, որ ամեն գիրք որ աստվածաշունչ է օգտակար է հոգու համար:

Պողոս առաքյալը շատ ճիշտ բան է ասել, Վեդաները շատ մանրամասնորեն ու գիտականորեն բացատրում են Հոգու և Աստծո մասին և Նրանց հարաբերությունները և ինչպես ազատվել այս նյութական աշխարհի պատրանքից և վերադառնալ Աստծո մոտ...

[Vook]

Այո , ես նույնպես ընդունում եմ որ այն ամբողյությամբ հրեաների պատմությունն է,
Օրհնությամբ `Տեր Շմավոն

Մեծարգո Ter Hayr չե՞ք կարծում, որ եթե այդպես նայենք հարցին կնշանակի, որ հայերիս մասին ոչինչ չկա գրված։ Գուցե Սուրբ գիրքը մեզ չի՞ վերաբերվում։ Չարժե՞ արդյոք հիշել Պողոս առաքյալի հղումը կորնթացիներին՝
2 Կորնթ 3. 13
եւ ոչ Մովսէսի նման, որ քող էր գցում իր երեսին, որպէսզի իսրայէլացիները չտեսնեն այն փառքը, որ վաղանցուկ էր։ 14Բայց նրանց միտքը կուրացաւ. քանի որ մինչեւ այսօր նոյն քողը ձգուած մնում է Հին Կտակարանի ընթերցուածների վրայ եւ չի վերանում, որովհետեւ Քրիստոսի միջոցով է վերացուելու։

[վրեժ62]

Հին Կտակարանը նույնպես Աստվածաշունչ գիրք է, որի հիմնական նպատակը նախապատրաստել մարդկությանը Հիսուս Քրիստոսի աշխարհ գալուն: Այո , ես նույնպես ընդունում եմ որ այն ամբողյությամբ հրեաների պատմությունն է, սակայն եթե մեր հայրերը գտել են որ այս գիրքը ևս պետք է քրիստոնյայի կյանքի համար, եկեք պապից պապական չիլնենք:Գիրքը գրված էԱստցո շնչով, իսկ Պողոս առաքյալն ասում է, որ ամեն գիրք որ աստվածաշունչ է օգտակար է հոգու համար:
Օրհնությամբ `Տեր Շմավոն

Հարցս ուղղում եմ քահանային ( կներեք, որ տեր հայր չեմ կոչում, քանի որ Մաթևոս ավետարանի 23 գլ. 9 խոսքում ասվում է «Եվ երկրիս վրա մեկին ձեզ հայր չկանչեք. որովհետեվ մեկն է ձեր Հայրը՝ նա որ երկնքում է» ): Հարցս այսպիսին է՝ միթե՞ Հիսուսը հենց իր վարդապետության մեջ միշտ մեջբերումներ չեր անում հին կտակարանից եվ շատ անգամ յողովարաններում վարդապետելուց օգտվում էր հենց եբրայական գրություններից: Եվ հենց 2 Տիմոթեոս գրքի 3 գլ. 16,17 խոսքում է ասվում՝ « Ամեն գիրք աստվածաշունչ են եվ օգտակար, վարդապետության, և հանդիմանության, և ուղղելու, և արդարություն խրատելու համար.» Ուրեմն, եթե Հիսուսներ օգտվում այդ գրքերից, մեզ համար էլ պետք է կարեվորություն ունենան դրանք… այդպես չէ՞:

[karina13]

Օրհնեցեք Տեր Հայր,
Քրիստոնյան պետք է առանց երկմտանքի հավատա ու ընդունի, որ պատարագի ընթացքում հացը եւ գինին ճշմատապես փոխակերպվում է Քրիստոսի արյանն ու մարմնին:
Այսպիսի իրողությունը ընդունելով՝ ինչպե՞ս սրտի ուրախությամբ ճաշակենք այն: Ինչպե՞ս մարդը ճաշակի Աստծո որդու մարմինը եւ արյունը:
Ինչու՞ է Աստված հենց իր որդու մարմնով մեզ հաղորդությունը տվել ու տալիս: Մի՞թե այն առաջին հերթին հոգեւոր խորհուրդ չէ: Արդյո՞ք Քրիստոս, 2000 տարի առաջ, չարչարվեց ինչպես մարմնապես, այնպես էլ հոգեպես եւ մենք մեր կատարած մեղքերով շարունակում ենք նրան չարչարել ինչպես մարմնապես, այնպես էլ հոգեպես:
Խնդրում եմ բացատրեք, ինչու՞ բավարար չհամարվեց մարդկանց Աստծո հետ միայն հոգեպես հաղորդվելը:
Շնորհակալություն

[Ter Hayr]

Հարցս ուղղում եմ քահանային ( կներեք, որ տեր հայր չեմ կոչում, քանի որ Մաթևոս ավետարանի 23 գլ. 9 խոսքում ասվում է «Եվ երկրիս վրա մեկին ձեզ հայր չկանչեք. որովհետեվ մեկն է ձեր Հայրը՝ նա որ երկնքում է» ): Հարցս այսպիսին է՝ միթե՞ Հիսուսը հենց իր վարդապետության մեջ միշտ մեջբերումներ չեր անում հին կտակարանից եվ շատ անգամ յողովարաններում վարդապետելուց օգտվում էր հենց եբրայական գրություններից: Եվ հենց 2 Տիմոթեոս գրքի 3 գլ. 16,17 խոսքում է ասվում՝ « Ամեն գիրք աստվածաշունչ են եվ օգտակար, վարդապետության, և հանդիմանության, և ուղղելու, և արդարություն խրատելու համար.» Ուրեմն, եթե Հիսուսներ օգտվում այդ գրքերից, մեզ համար էլ պետք է կարեվորություն ունենան դրանք… այդպես չէ՞:

Իսկ արդյոք ես դա չէի ասում?
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն

[Ter Hayr]

Օրհնեցեք Տեր Հայր,
Քրիստոնյան պետք է առանց երկմտանքի հավատա ու ընդունի, որ պատարագի ընթացքում հացը եւ գինին ճշմատապես փոխակերպվում է Քրիստոսի արյանն ու մարմնին:
Այսպիսի իրողությունը ընդունելով՝ ինչպե՞ս սրտի ուրախությամբ ճաշակենք այն: Ինչպե՞ս մարդը ճաշակի Աստծո որդու մարմինը եւ արյունը:
Ինչու՞ է Աստված հենց իր որդու մարմնով մեզ հաղորդությունը տվել ու տալիս: Մի՞թե այն առաջին հերթին հոգեւոր խորհուրդ չէ: Արդյո՞ք Քրիստոս, 2000 տարի առաջ, չարչարվեց ինչպես մարմնապես, այնպես էլ հոգեպես եւ մենք մեր կատարած մեղքերով շարունակում ենք նրան չարչարել ինչպես մարմնապես, այնպես էլ հոգեպես:
Խնդրում եմ բացատրեք, ինչու՞ բավարար չհամարվեց մարդկանց Աստծո հետ միայն հոգեպես հաղորդվելը:
Շնորհակալություն

Ուրեմն այսպես, ինչպես եկեղեցու հայրերից մեկն է ասում, մարդկային քիմքը ունակ չէ մարդու միս և արյուն ճաշակելու այդ իսկ պատճառով մեզ հնարավորությունտրվեց հաղորդակցվեոլւ Աստծո հետ հացի և գինու տեսքով: Այո , դրանք գոյափոխվումեն Աստծո` Քրիստոսի մարմնին և արյանը` ունենալով գինու և հացի համային հատկություններ: Սա թույլէ տալիս, որպեսզի նմանա հարցեր չծագեն հավատացյալի մոտ: Իսկ ինչու հենց Աստված ընտրես Իր հետ հաղորդակցվելու հենց այս միջոցը. որպեսզի Աստված իր Լիությամբ և նյութապես և հոգեպես բնակվի մարդու մեջ:
Օրհնությամբ ` Տեր Շմավոն

[Ter Hayr]

Մեծարգո Ter Hayr չե՞ք կարծում, որ եթե այդպես նայենք հարցին կնշանակի, որ հայերիս մասին ոչինչ չկա գրված։ Գուցե Սուրբ գիրքը մեզ չի՞ վերաբերվում։ Չարժե՞ արդյոք հիշել Պողոս առաքյալի հղումը կորնթացիներին՝
2 Կորնթ 3. 13
եւ ոչ Մովսէսի նման, որ քող էր գցում իր երեսին, որպէսզի իսրայէլացիները չտեսնեն այն փառքը, որ վաղանցուկ էր։ 14Բայց նրանց միտքը կուրացաւ. քանի որ մինչեւ այսօր նոյն քողը ձգուած մնում է Հին Կտակարանի ընթերցուածների վրայ եւ չի վերանում, որովհետեւ Քրիստոսի միջոցով է վերացուելու։

Շատ հարգելի ակումբցիներ, պետք է խնդրեմ հետայսու իմ խոսքերը չմասնատել և հատվածաբար չմեջբերել, որպեսզի խուսափենք սխալ ըմբռնման հնարավոր տարբերակներից: Իմ բոլոր պատասխանները ամբողյական տրամաբանական կապ ունեն, և իրենց իմաստն արտահայտում են ամբողջականության մեջ: Շնորհակալություն.
Օրհնությամբ ` Տեր Շմավոն

[Ter Hayr]

[QUOTE=յոգի;1945923]

Հարգելի Տեր Շմավոն իսկ ին՞չ կարծիքի էք Վեդաների մասին, չե որ դրանք էլ են Աստվածաշունչ և ոչ անուղակի ինչպես հին կտակարանը, այլ ուղաիղ Գերագույնի Շնչից բխած (եթե ծանոթ եք վեդաներին):

Բայց եղելությունից տեսնում ենք, որ Քրիստոսի գալուն այնքան էլ ուրախ չեին մե հրեա ««եղբայրները»» օգտագործելով իրենց հին կտակարանը խաչեցին Նրան...

Եթե ընդունում եք, որ ամբողջությամբ Հրեաների պատմությունն է (որի հետ ես համամիտ չեմ, այսինքը պատմությունը հրեաներինը չե, այդ պատմությունները իրենց օրիգինալ և անփոփոխ վիճակում կարելի է գտնել Վեդաներում), ապա ինչու՞ մի կողմ դնել Մեր Հայկական Արիական պատմությունը և ընդունել Հրեաներինը, որի մասին Հիսուսը չի էլ հիշատակել, ոչ էլ Եհովայի անունն է տվել, չե՞ ...

Պողոս առաքյալը շատ ճիշտ բան է ասել, Վեդաները շատ մանրամասնորեն ու գիտականորեն բացատրում են Հոգու և Աստծո մասին և Նրանց հարաբերությունները և ինչպես ազատվել այս նյութական աշխարհի պատրանքից և վերադառնալ Աստծո մոտ...

Եկեք սիրելիներս մեկընդմիշտ ւընդունենք մեկ պարզ ճշմարտություն, որ Աստվածաշունչ կարող է լինել միայն այն գիրքը, որն հենց այդպես է հայտնի համայն մարդկության: Գիրք որում չկա հայտնություն կամ ծանոթություն կամ ներկայավում հիսուս Քրիստոսի մասին չի կարող կոչվել Աստվածաշունչ: Վստահ եմ սրանվ ամեն ինչ ասեսցի:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն

[Ambrosine]

Տեր Շմավոն, մի հարց է վերջերս սկսել ինձ հետաքրքրել՝ թե ի՞նչ են տալիս աղանդավորական խմբակները, որ չի տալիս Առաքելական եկեղեցին: Երբևէ այդ հարցը եկեղեցին իրեն տվե՞լ է: Ասենք՝ մի օր ժողով գումարվե՞լ է՝ պարզելու, թե ինչու են մարդիկ հեռանում մեր եկեղեցուց և անդամագրվում ինչ-որ խմբակների: Եվ արդյոք ի՞նչ որոշումներ են կայացվել՝ կանխելու այդ տենդենցը: Շնորհակալություն:

[Gayl]

Իսկ արդյոք ես դա չէի ասում?
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն

Եվ քանի որ Դուք չարձագանքեցիք այս նախադասությանը հետևաբար ինքս հարց կտամ

կներեք, որ տեր հայր չեմ կոչում, քանի որ Մաթևոս ավետարանի 23 գլ. 9 խոսքում ասվում է «Եվ երկրիս վրա մեկին ձեզ հայր չկանչեք. որովհետեվ մեկն է ձեր Հայրը՝ նա որ երկնքում է»

Եթե Մաթևոսը պատվիրել է որ «երկրիս վրա մեկին ձեզ հայր չկանչեք» ապա ինչու եք ստիպում կամ թույլատրում որ ձեզ «Տեր Հայր» ով դիմեն և այն մարդիկ ովքեր ընդունում են Մաթևոսի ասածները ուրեմն ինչու եք ձեր ծնողին հայր անվանում չէ որ ասվում է «երկրիս վրա մեկին ձեզ հայր չկանչեք»:

[վրեժ62]

Իսկ արդյոք ես դա չէի ասում?
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն

Այո, բայց դուք շեշտը դնում եք ավելի շատ պապերի ու ապուպապերի վրա, քան թե Հիսուսի խոսքերի:

[razmik21]

Այո քրիստոնեությունը չունի ազգային պատկանելություն, բայց երբևէ այն կոսմոպօլիտիզմ չի ենթադրում:Մի կոչ անեմ քո տրամաբանությանը. Հայաստանում գործող բոլոր տեսակի աղանդները որպես այդպիսիք ի հայտ են եկել, ստեղծվել կամ պատմության ասպարեզ մտել 19-րդ դարից ոչ շուտ: ՄԻ հարց տամ յուրաքանչյուրին. արդյոք , եթե հետևենք աղանդավորական գաղափարախոսություններին, չի նշանակում որ մենք շուրջ երկու հազար տարի ճշմարտություն չենք կարողացել մարդկանց հաղորդել, և ահա նորաթուխ աղանդավորները "փրկում են"մի ամբողջ ազգ: Այդպես է չէ դուրս գալիլս? Այս վերջերս շատ սկսվեց խոսվել Մեր եկեղեցու անհանդուրժողականությունից: Սակայն նորից ու նորից եմ պնդում. այո, անհանդուրժելի է մի գաղափարախոսություն, որի հետևորդի որդին մահանում է , քանի որ ծնողին արգելվեց բժշկին դիմելու, ինչպես համակերպվել այն գաղափարի հետ, երբ ընտանիք սիրող հայ կինը դառնում է թափառական"քարոզիչ", մոռանալով իր ընտաիքի և զավակների համար, կամ ինչպես հանդուրժել բանակում ծառայել չկամեցող աղանդավորական զինվորին, որի համար միևնույն է , թե կբառնաբարեն իր կրոջը թե մորը, կարևորը ինքը իր առաջնորդի խոսքն է լսում:
Այս հարցերի պատասխանները որոնք են?

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Հարգելի Տեր Հայր, ինձ հետաքրքիր է Հայ առաքելական եկեղեցին 2000 տարվա ընթացքում չի՞ սովորել տարբերել աղանդը ճշմարիտ կրոնական ուղղությունից, թե ուղղակի ինչ-ինչ հանգամանքներով այդքան էլ ձեռք չի տալիս ընդունել, որ Հայաստանում կան կրոնական կազմակերպություններ, որ զբաղված Աստծո ճշմարիտ խոսքի տարածմամբ, նրանով որ եթե ժամանակին նորմալ զբաղվեր Հայ Առաքելական Եկեղեցին, ապա ապա այլ եկեղեցիների անհրաժեշտությունը կարող չլիներ: Ես համոզված եմ, որ ինձանից էլ լավ գիտեք Սուրբ Գիրքը, ուրեմն նախքան ուրիշներին պիտակավորելը չափեք ուրիշների գործունեությունը Սուրբ գրքով, ու եթե ճշմարիտ քրիստոնեություն քարոզող եկեղեցիների գործունեության մեջ տեսնեք լուրջ սխալներ, ապա վստահորեն գրեք: Աղանդ կամ չաղանդ լինելը միայն Աստվածաշնչով կարող է որոշվել: Հարգանքներով…

[Ջուզեպե Բալզամո]

Հարգելի Ter Hayr, արդյոք մկրտություն չունեցող անձը քրիստոնյա է՞: Խոսում եմ կոնկրետ մարդու մասին, որ ապրում է քրիստոնեաբար, հետևում Քրիստոսի խոսքին, վստահաբար բազում մկրտվածներից ավելի քրիստոնյա է… բայց` չի մկրտվում: ասում է, միթէ՞ դրանով պիտի առավել քրիստոնյա լինեմ, քան արդեն եմ…
Նախապես շնորհակալություն:

[Ter Hayr]

Հարգելի Ter Hayr, արդյոք մկրտություն չունեցող անձը քրիստոնյա է՞: Խոսում եմ կոնկրետ մարդու մասին, որ ապրում է քրիստոնեաբար, հետևում Քրիստոսի խոսքին, վստահաբար բազում մկրտվածներից ավելի քրիստոնյա է… բայց` չի մկրտվում: ասում է, միթէ՞ դրանով պիտի առավել քրիստոնյա լինեմ, քան արդեն եմ…
Նախապես շնորհակալություն:

Քրիստոնեությունը նաև ենթադրում է պատկանելություն Աստծուն, իսկ պատկանելությունը ձեռք է բերվում Մկրտությամբ: Եթե այդ անձը այդպես ճիշտ կերպով կատարում է Աստծո խոսքը, և ապրում է ճիշտ քրիստոնեական կյանքով, ապա ինչու չի ուզում կատարել նույն Աստծո խոսքը, որով կոչ է արվում մեզ մկրտվել?
Օրհնությամբ`Տեր Շմավոն

[Ter Hayr]

Տեր Շմավոն, մի հարց է վերջերս սկսել ինձ հետաքրքրել՝ թե ի՞նչ են տալիս աղանդավորական խմբակները, որ չի տալիս Առաքելական եկեղեցին: Երբևէ այդ հարցը եկեղեցին իրեն տվե՞լ է: Ասենք՝ մի օր ժողով գումարվե՞լ է՝ պարզելու, թե ինչու են մարդիկ հեռանում մեր եկեղեցուց և անդամագրվում ինչ-որ խմբակների: Եվ արդյոք ի՞նչ որոշումներ են կայացվել՝ կանխելու այդ տենդենցը: Շնորհակալություն:

Հարգելի Աստղ ջան, աղանդավորական կազմակերպութունները չեն կարող տալ այն ինչ տալիս է եկեղեցին: Մեկ բան մեզ համար պետք է հասկանալի լինի , ցանկացած աղանդավորական կազմակերպություն սկզբունքորեն ավելին չի կարող անել, զուտ այն բանից ելնելով, որ իր տարիքը տասնյակ անգամ քիչ է քան մեր Առաքելական եկեղեցունը, իսկ սա արդեն նշանակում է որ եկեղեցին փորձառու էև գիտի այն ամենը ինչ պետք է փոխանցել իր զավակներին: այլ հարց տեխնիկական կամ մարդկային ռեսուրսները, մանավանդ վերջին պարագան, քանի որ ինչքան էլ եկեղեցին ջանում է իր հոգևորականների քանակը ավելացնել, միևնույն է այն դեռ շատ քիչ: Օրինակի համար Երավան քաղաքի համարհոգևորականների ամենաօպտիմալ քանակը պետք է լինի գոնե 2000 հոգի, այն ինչ մեր թիվը չի գերազանցում 35-ը: Հետո բոլոր աղանդավորական կազմակերպությունները իրենց քարոզչական գործունեության մեջ լայնորեն կիրառում են մասսայական հիպնոսը, որը բնականաբար տալիս է իր "դրական " արդյունքները: Սա ես ասում եմ ամենայն պատասխանատվությամբ: Չմոռանանք որ կրոնական այդ կառույցներում բոլոր ծիսական կառգերը կատարվում են պրիմիտիվ ընթացքով, մարդուն պետք չէ գլուխ ջարդել հիշելու , հասկանալու, և այլն: Այդ ամենն իր փոխարեն արդեն արվում է: Եւ չմոռանանք , աղանդավորական կառույցների ֆենոմենը նաև կայանում իրենց անդամների նվիրվածության մեջ, որը նույնպես հիպնոսային գործունեության արդյունք է:
Օրհնությամբ `Տեր Շմավոն