Հարցեր քահանային

[Էդուարդ_man]

Ես չգիտեմ, թե թաղումից բացի ինչ ծեսեր նկատի ունես դու: Բայց եկեղեցին հուղարկավորության հետ կապված ունի մի շարք արարողակարգեր, որոնք կապված չեն հեթանոսական կուռքի հետ: Այլ բան է, թե մարդիկ սխալ կերպ են կատարում այդ արարողակարգը` ողբում են, կոծ են անում, ինչը վայել չէ քրիստոնյային, քանի որ մենք հավատում ենք հոգու անմահությանը և մարմինների հարությանը: Մահը մեր համար ժամանակավոր երևույթ է կրում:
Օրհնությմաբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Ես որքան տեղյակ եմ Հոգևորականը թաղման ծեսի ժամանակ ասում է կամ երգում որ մեռելի հոգին գնաց երկքին կամ լուսաորվեց ,էդքան լավ չեմ հիշում կոնկրետ ,մի խոսքով միտքն այն է , որ նա հիմա լավ տեղում է... Բայց հոգեվորականը դա որտեղից գիտի՞ հո ամեն մարդ դրախտ չի գնում: Ինչի՞ են տենց իրավունք վերապահում իրենց Աստծո փոխարեն:

[Rammstein]

Կուսակրոնը իր ամբողջ էությամբ, զգացմունքներով և կարողություններով նվիրվում է Աստծո ծառայությանը: Եվ այդ նվիրումի մեջ հնարավոր է դառնում հաղթահարել սեռական ցանկությունները աղոթքի, պահեցողության և աստվածային զորության շնորհիվ: Այնպես որ նրանց ամբողջ ցանկություններն ուղղված են ոչ թե աշխարհիկ վայելքներին, այլ հոգևոր ծառայությանը: Եվ ամենևին իրենք իրենց կյանքը չեն փչացնում: Սա նույնպես ապրելու, ծառայելու կերպ է: Գաղտնիքը նվիրումի մեջ:

Տեր Հայր, եթե մի կողմ թողնենք սեռական ցանկությունը, ապա էլի մի հարց է առաջանում. եթե սեռական ցանկությունը ամեն մարդ էլ գիտի` ինչ է, եւ կարող է այն ճնշել, ապա երեխա ունենալը գիտի ինչ է միայն ամուսնացած ու երեխայի տեր մարդը: Այսինքն` կուսակրոն հոգեւորականը ոչ միայն սեռական ցանկությունն է ճնշում, այլեւ հրաժարվում է մի բանից, որին ինքը ծանոթ չէ` երեխա ունենալուց: Ի՞նչ կասեք այս մասին:

[razmik21]

Բարև Ձեզ: Ես հարց էի Ձեզ տվել. երևի զբաղված լինելու պատճառով չեք պատասխանել, ուստի խնդրում եմ պատասխանել:
1. Ինչպե՞ս փրկվել: Ի՞նչից սկսել:
2. Ըստ Ձեզ, "հոգևոր կերակուրը" փնտրել քարե "եկեղեցիներում", թե խմբակներում, թե Աստվածաշունչ կարդալու մեջ:
Նախապես Շնորհակալություն:

[Ter Hayr]

Տեր Հայր ցանկանում էի Ձեզ ուղղել մի հարց ,որն ինձ շատ է հետաքրքրում: Ինչպես է եկեղեցին վերաբերվում Տըրնդեզ տոնին ,արդյոք նման չէ կրակապաշտությանը կրակի շուրջ պտտվելը և հավատալը ,որ այն հեռու կտանի չար ուժերը և նման այլ բաներ:

Ես այդպես չեմ մտածում: Այստեղ ոչ թե փառաբանվում է կրակը և նրա զորությունը, այլ Աստված, որ Լույսն է աշխարհի: Շատ մարդիկ սխալ մոտեցում ունեն շատ հարցերի նկատմամբ և այս հարցի նկատմամբ նույնպես: Բայց մենք մշտապես շտկում և ուղղորդում ենք նրանց: Տյառնըդնառաջ տոնի մասին ամբողջական պատկերացում կազմելու համար այցելեք Արարատյան թեմի կայքը հետևյալ հասցեով. http://www.araratian-tem.am/holidays.php?id=10
Օրհնությամբ` Տ. Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

[Ter Hayr]

Տեր Հայր, մեր պրոյեկտի շինարարության վրա մի հավատացյալ հյուսն էր աշխատում ու ամբողջ օրը խոսում էր թե սատանան ինչ վատ բաներ ա անում… ես էլ հանգստացնելու համար ասեցի "ապեր, սատանա չկա, դժողխք էլ չկա, հանգիստ ապրի… մի հավատա տենց բաներին"… էս տղեն մի վնուշկեքի մեջ ընգավ… մի նեղանալ նեղացավ… մի տրամադրությունը գցել գցեց…

… հիմա ի՞նչ անեմ … գնամ ասեմ կատակ էի անու՞մ, լավ էլ կա՞, հավատա՞… գնամ համոզեմ որ դժողխք ու սատանա կա՞…

… մի քիչ շուտ կարելի է պատասխանեք Հայր սուրբ…

Շուտ եմ պատասխանում....
Եթե մենք ընդունում ենք Աստծո գոյությունը և դրախտի գոյությունը, ապա ակնհայտ է նաև չարի գոյությունը: Բնականաբար դժոխքի գոյությունը ևս: Պարզապես երբ այդ հարցին մոտենում ես հեքիաթային պատկերացմամբ, ապա ամենն անիրական է թվում: Եթե չլիներ չարը, բարին չէր ճանաչվի:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

[Ter Hayr]

Բարև Ձեզ: Իսկ չէիք, թե ի՞նչ պետք է անի մարդը, որպեսզի փրկվի ու հավիտենական կյանք ունենա:

Սիրիր քո Տեր Աստծուն քո ամբողջ սրտով, քո ամբողջ հոգով, ամբողջ կարողությամբ: Սիրիր ընկերոջդ իբրև քո անձը: Այս երկու պատվիրանը պահելով Դուք ամբողջ օրենքը կպահեք: Եւ սա է դուռը դեպի փրկություն: Դավանել Քրիստոսին իբրև Փրկիչ և Աստված: Այս ամենն իրականացնելը թվում է շատ հեշտ, սակայն իրականում այն դժվար է, եթե մեեեեեեեեեեեծ ցանկություն չունես:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

[Ter Hayr]

Այսինքն, եթե գիտնական ես և մերժում ես Աստծո գոյությունը (որ համարյա բոլոր գիտնականներն են այդպես կարծում), ապա այդ "մեղքը" քեզ չի ներվելու, բայց ցեղասպանը կներվի եթե խոստովանի և զղճա ( ես չնդիր չունեմ վերջինիս ներվելու հետ… զղճալը ճիշտ ե՞մ գրել)

Մարդը սխալական է իր բնությամբ, ինչպես իմանանք թե մենք Աստծո կողմից չենք պատճվել այլ սատանայի գործերն են… ի՞նչպես իմանանք որ հանկարծ սատանայի արածը Սուրբ Հոգուն չվերագրենք …

Իմ ասածն ամենևին չէր նշանակում, որ գիտնականները պիտի չփրկվեն: Մարդը եթե չի հավատում Աստծուն-լինի գիտնական, ռամիկ, թե նախագահ, ինքը չի փրկվի: Փրկությունը հավատքով է և այդ հավատքից բխած գործերից: Այնպես որ եթե անձն ընդունում է Քրիստոսին, ապա նա արդեն իսկ փրկության ճանապարհին է: Փրկություն միայն այս կերպ է հնարավոր: Հավատալ և ընդունել Քրիստոսին որպես Աստված և Փրկիչ, խոստովանել մեղքերը, որոնց համար կա անկեղծ զղջում, ապաշխարել դրանց համար և շարունակել կյանքը համաձայն ավետարանական ճշմարտությունների:
Համաշխարհային նշանակություն ունեցող շաաաաաաաաաաատ գիտնականներ, հյտնի են իբրև բարեպաշտ հավատացյալներ: Եւ դա տրամաբանական է: Խելացի մարդը չի կարող մերժել Աստծո գոյությունը:
Ի դեպ, զղջում գրվում է այնպես, ինչպես գրեցի այստեղ:

Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

[Ter Hayr]

…ևս մեկ հարց… բնական աղետներն ու՞մ գործերն են… սատանայի թե՞ սուրբ հոգու… սա պետք է հետաքրքրի յուրաքանչյուր հավատացյալի,քանի որ աղետները սովորաբար մարդու մոտ համակրանք չեն առաջացնում և հայհոյելու անհագ ցանկություն է առաջանում… Խնդրում եմ որպես ծաղր չընդունել հարցս…

Հ.Գ. Շնորհակալ եմ հաստ տառերով օրհնության համար (եզրակացնում եմ որ մտածում եք այս ֆորումում ամենաշատը օրհնության կարիք ես ունեմ)

Բնական ցանկացած աղետ բնության արհավիրքի արդյունք է: Շատ անգամ մենք բնության բարիքները գործածում ենք ոչ ճիշտ, որի պատճառով վնաս է հասցրվում բնությանը, որի պատճառով խախտվում է աստվածադիր ընթացքը: Այս ամենի արդյունքը լինում է այն, ինչ որ մենք այսօր կարող ենք տեսնել ամունեուրեք` ջրհեղեղներ, փոթորիկներ, և այլն: Այնպես որ ինքներդ հետևություն արեք` ում արժե փնովել, ում վրա արժե ջղայնանալ այս ամենի պատճառով: Մի շատ թարմ օրինակ բերեմ օրերս Կոպենհագենում տեղի ունեցած բնապահպանական միջազգային ֆորումից, ուր հրավիրված էին գերտերությունների առաջնորդները: Արդյունքում բնությունը ամենաշատ ախտոտող երկրներից որևէ մեկը չցանկացավ իրականա պատասխանատվություն կրել:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

[Mephistopheles]

Շուտ եմ պատասխանում....
Եթե մենք ընդունում ենք Աստծո գոյությունը և դրախտի գոյությունը, ապա ակնհայտ է նաև չարի գոյությունը: Բնականաբար դժոխքի գոյությունը ևս: Պարզապես երբ այդ հարցին մոտենում ես հեքիաթային պատկերացմամբ, ապա ամենն անիրական է թվում: Եթե չլիներ չարը, բարին չէր ճանաչվի:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Շնորհակալ եմ պատասխանի համար Տեր Հայր…այնուամենայնիվ…

եթե որևէ մեկը չի ընդունում Աստծո գոյությունն ապա դա բոլորովին էլ չի նշանակում որ այդ մարդը բարու և չարի հասկացողություն չունի… և արդյոք չի՞ ստացվում որ Աստծո գոյությունը պայմանավորվում է չարի կամ սատանայի գոյությամբ… չարը թերևս դառնում է անհրաժեշտություն և նրա իսպառ վերացումը մարդկության վրա կունենա կատաստրոֆիկ ազդեցություն… այսինքն չարին ծառայելը լինում է անուղղակիորեն ծառայել բարուն (Աստծուն) … և չարին ծառայելն ավելի դժվար է քանի որ տառացիորեն պահանջում է ինքնազոհություն, իսկ մարդկությունը դրան պատրաստ չէ…

Մի խոսքով կարելի՞ է ասել թե բարու (Աստծո) ճանաչման համար պարտական ենք չարին (Սատանային)

Կարելի է ենթադրել որ Սատանան(չարը) և Աստված(բարին) իրենց հզորությամբ հավասար են և միշտ միաժամանակ են գոյություն ունեցել (եթե հարցին մոտենանք ոչ հեքիաթային պատկերացմամբ)

[Mephistopheles]

Իմ ասածն ամենևին չէր նշանակում, որ գիտնականները պիտի չփրկվեն: Մարդը եթե չի հավատում Աստծուն-լինի գիտնական, ռամիկ, թե նախագահ, ինքը չի փրկվի: Փրկությունը հավատքով է և այդ հավատքից բխած գործերից: Այնպես որ եթե անձն ընդունում է Քրիստոսին, ապա նա արդեն իսկ փրկության ճանապարհին է: Փրկություն միայն այս կերպ է հնարավոր: Հավատալ և ընդունել Քրիստոսին որպես Աստված և Փրկիչ, խոստովանել մեղքերը, որոնց համար կա անկեղծ զղջում, ապաշխարել դրանց համար և շարունակել կյանքը համաձայն ավետարանական ճշմարտությունների:
Համաշխարհային նշանակություն ունեցող շաաաաաաաաաաատ գիտնականներ, հյտնի են իբրև բարեպաշտ հավատացյալներ: Եւ դա տրամաբանական է: Խելացի մարդը չի կարող մերժել Աստծո գոյությունը:
Ի դեպ, զղջում գրվում է այնպես, ինչպես գրեցի այստեղ:

Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Շնորհակալ եմ պատասխանի համար Տեր Հայր,
Իսկ եթե անձը չի ընդունում Հիսուս Քրիստոսին ինչպես շատ ավելի շատ հայտնի գիտնականներ որոնց համար սխալներն ընդունելու և ուղղելու հատկությունը ոչ միայն խորթ չի այլ նաև մասնագիտական անհրաժեշտություն է… սակայն հարկ եմ համարում նշել որ եկեղեցուց 1000-ից ավելի տարի պահանջվեց իր մեղքերն ընդունելու համար (խոսքս Հայ եկեղեցու մասին չէ, չնայած վերջին 10 տարվա նրա գործունեության արդար գնահատականն ու ապաշխարհումը մենք երևի երբեք չտեսնենք)

գիտնականների գործունեությունն այնուամենայնիվ թեկուզ անուղղակիորեն ուղղված է Աստծո գոյության ժխտմանը… Խնդրեմ ինձ սխալ չհասկանաք… գիտությունը տալիս է բացատրություն այն երևույթներին որոնք ժամանակին վերագրվում էին Աստծուն… և Աստծո "կերպարը" կարելի է ասել ենթարկվել է էվոլյուցիայի ու ալեհեր ծերունուց դարձել փիլիսոփայական կոնցեպցիա… սա փաստ է…

Իսկ ինչ վերաբերվում է "Խելացի մարդը չի կարող մերժել Աստծո գոյությունը:" ապա ես այդքան վստահ չէի ասի…

ևս մեկ հարց… Ինչի՞ց ենք Փրկվելու…

[Mephistopheles]

Բնական ցանկացած աղետ բնության արհավիրքի արդյունք է: Շատ անգամ մենք բնության բարիքները գործածում ենք ոչ ճիշտ, որի պատճառով վնաս է հասցրվում բնությանը, որի պատճառով խախտվում է աստվածադիր ընթացքը: Այս ամենի արդյունքը լինում է այն, ինչ որ մենք այսօր կարող ենք տեսնել ամունեուրեք` ջրհեղեղներ, փոթորիկներ, և այլն: Այնպես որ ինքներդ հետևություն արեք` ում արժե փնովել, ում վրա արժե ջղայնանալ այս ամենի պատճառով: Մի շատ թարմ օրինակ բերեմ օրերս Կոպենհագենում տեղի ունեցած բնապահպանական միջազգային ֆորումից, ուր հրավիրված էին գերտերությունների առաջնորդները: Արդյունքում բնությունը ամենաշատ ախտոտող երկրներից որևէ մեկը չցանկացավ իրականա պատասխանատվություն կրել:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Լրիվ համաձայն եմ Տեր Հայր, բայց հրաբուխը դրա արդյունք չի

[razmik21]

Սիրիր քո Տեր Աստծուն քո ամբողջ սրտով, քո ամբողջ հոգով, ամբողջ կարողությամբ: Սիրիր ընկերոջդ իբրև քո անձը: Այս երկու պատվիրանը պահելով Դուք ամբողջ օրենքը կպահեք: Եւ սա է դուռը դեպի փրկություն: Դավանել Քրիստոսին իբրև Փրկիչ և Աստված: Այս ամենն իրականացնելը թվում է շատ հեշտ, սակայն իրականում այն դժվար է, եթե մեեեեեեեեեեեծ ցանկություն չունես:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Շնորհակալություն շատ դուրս եկավ պատասխանը: Փաստորեն, իհարկե ցավով պետք է նշել, որ հայ ժողովրդի մեծ մասը չի անում կամ չի հետևում վերը թվարկվածներից ոչ մեկին, այլ հոգևոր կյանքը պատկերացոնում է եկեղեցում մոմ վառելով, որը ոչ մի բան չի տալիս նրան: Ի՞նչ կասեք սրա շուրջ: Ինչու՞ եկեղեցին այսօր չի զբաղվում քարոզչությամբ (կամ եթե զբաղվում է, ուրեմն շատ պասիվ ձևեվ):
Հարգանքներով:

[Նաիրուհի]

Տեր Հայր, գուցե այս հարցը արդեն տրվել է, բայց կխնդրեի ևս մեկ անգամ պատասխանել։
Կան աղանդներ, որոնք բացահայտորեն եկեղեցու դեմ են գործում և դրանցից զգուշանալը համեմատաբար հեշտ է։ Իսկ ինչպե՞ս կարելի է զերծ մնալ այնպիսի աղանդների ազդեցության տակ ընկնելուց, որոնք ակնհայտ ոչ մի քայլ չեն անում Առաքելական եկեղեցու դեմ, ավելին՝ բարեկամական ցույցեր են անում։ Կամ այն աղանդների, որոնք, թվում է, Աստծո խոսքով են առաջնորդվում և արտաքուստ որևէ վտանգ չեն ներկայացնում։
Եվ ինչպե՞ս մարդկանց ապացուցել, որ այս կամ այն շարժումը աղանդ է, քանի որ բազմաթիվ մարդիկ մոլորության մեջ են և բացի եհովայի վկաներից, մորմոններից ու հիսունականներից այլ աղանդներ չեն տեսնում...
Կանխավ շնորհակալ եմ։

[Սլիմ]

Բարև Տեր Հայր Մի հարց ունեմ , որտեղ է գտնվում Սուրբ Հեղինե եկեղեցին? Ու արդյոք հայկական եկեղեցի է?

[Հարդ]

Տեր Հայր, մի քանի օր առաջ մի մարդու հետ էինք զրուցում, ինքն ասում ա, որ ինքը բացահայտել ա, որ Նոր Տարի, ծնունդ և այլ այդպիսի տոներ նշելն Աստծուն հաճելի չեն ու ինքը ոչ շնորհավորում ա, ոչ նշում: Ու նաև ասում ա, որ ոչ մի աղանդի չի պատկանում:
Ինչ կասենք այս կապակցությամբ?