Այսօր դյվար է հանդիպել մի մարդու, որը չի հավատում աստծու գոյությանը: Ես ուզում եմ ձեր կարծիքը լսել, թե ինչու է այդպես
Այսօր դյվար է հանդիպել մի մարդու, որը չի հավատում աստծու գոյությանը: Ես ուզում եմ ձեր կարծիքը լսել, թե ինչու է այդպես
Վերջին խմբագրող՝ Karlen1980: 01.03.2010, 19:56:
Որովհետև դա բնական է...Karlen1980-ի խոսքերից
Երեխան, որը կորցրել է հորը, կամ մոռացել է Նրան, երբեք չի տեսել, բայց հավատում է, որ Նա գոյություն ունի և Նա միշտ մեզ հետ է... պարզապես պետք է վերահաստատել կապը Աստծու հետ...
Եվ եթե Նա չլիներ ապա մենք էլ չեինք լինի...
երկու փոքրիկի երկխոսություն մոր որովայնում
1. Դու հավատու՞մ ես, որ ծնվելուց հետո կյանք կա։
2. Այո՛ իհարկե, բոլորին է հայտնի, որ ծննդից հետո կյանք կա։ Մենք այստեղ ենք, որպեսզի դառնանք բավականաչափ ուժեղ և պատրաստ լինենք նրան ինչը սպասվում է մեզ ապագայում։
Դա դժվար չէ պատկերացնել։
Albus (04.03.2010), Ariadna (02.03.2010), E-la Via (02.03.2010), h.s. (06.03.2010), Legolas (04.03.2010), Mariam1556 (02.03.2010), Mark Pauler (01.03.2010), min-mak (09.04.2010), razmik21 (13.03.2010), Sagittarius (14.03.2010), Yevuk (03.03.2010), zanazan (04.03.2010), Արծիվ (10.03.2010), Դատարկություն (02.03.2010), Երկնային (12.03.2010), Ժունդիայի (04.03.2010), Լուսիանա (01.03.2010), յոգի (01.03.2010)
Չափազանց հետաքրքիր երկխոսություն ա!!!
Կարելի է իմանալ ով է հեղինակը???
Հետաքրքիր ձև եք ընտրել ապացույց բերելու համար!!!
Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________
Gayl (01.03.2010)
http://homeofsky.ucoz.ru/
Mark Pauler (01.03.2010)
Կարծում եմ այսօրվա ու նախկին ժամանակների մեջ տարբերություն չկա: Ուղղակի հիմա, ի տարբերություն կոմունիստական 70 տարների ամոթ չի արտահայտվելը:
Իսկ թե ինչու են հավատում - իհարկե բարդ է միանշանակ ասել: Դրա համար անհրաժեշտ ա ոչ թե մարդու բառերն ու կարծիքը լսել, այլ հասկանալ դիմացինի անկեղծության աստիճանը այդ հարցում:
Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________
յոգի (01.03.2010)
Տարբեր մարդիկ տարբեր ձևի են հասկանում և հավատում Աստծուն, նայած ինչքան է մարդ հեռացել Աստծուց...ինչու՞ են մարդիկ հավատում աստծու գոյությանը
Մարդ ինչքան խրվում է նյութական գոյատևման պայքարի մեջ այդքան հեռանում և մոռանում է Աստծուն, բայց միևնույնն է, ենթագիտակցության տակ մնում է մի ««բան»», որ մի Բան կա, որ հիմա մենք չենք գիտակցում, (ժամանակ չկա) բայց կգա մի ժամանակ, որ կգիտակցենք...
Որովհետև Աստված ամեն տեղ է և ամեն ինչի մեջ է և Նա ինքը թույլ չի տալիս ապրող էակին մոռանալ Իրեն...
E-la Via (02.03.2010), Mark Pauler (01.03.2010), Ժունդիայի (03.03.2010)
Ինչպես եք վերաբերվում այս արտահայտությանը
"Իմ աստվածը իմ խիղճն է, դա էլ ապացույցն է այն բանի, որ աստված իմ մեջ է, աստված բոլորի մեջ է":
Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________
Այս հասկացողության մեջ խորը իմաստ կա, իրականում ««Խիղճ»» հասկացողությունը դա վերաբերվում է Աստծուն: Դա գալիս է հնուց...
Յոգայի ուսմունքի մեջ դա համարվում է ««Բհագավան, Պարամ Ատմա և Բրահման»» Բհագավանը դա Գերագույնն է, Աստված, Պարամ Ատման դա Գեր Հոգին կամ Աստծո մարմնացումը, որը գտնվում է բոլոր ապրող էյությունների սրտի մեջ, Հոգու կողքին և Նա է ուղղություն տալիս ապրող էակին, հոգուն, որը Բրահման է կոչվում...
Այս նույն իմաստությանը կարելի է հանդիպել Քրիստոնեության մեջ, որը համարվում է Սուրբ Երրորդություն, այսինքը Հայր Աստված, որդի և Սուրբ Հոգի:
Հայր Աստված դա Բհագավանն է, Սուրբ Հոգին դա Գեր Հոգին, իսկ Որդին դա Բրահման, մենք բոլորս...
Խիղճ հասկացողությունը դա հենց Գեր Հոգին է, որը միշտ հուշում է Հոգուն, որ այս կամ այն գործողությունը դաժան է... իսկ այն մարդիկ, որոնք կորցրել են իրենց մարդկային բանականությունը, Խղճի ձայնին հաշվի տակ չեն էլ առնում, դրանց ասում են խիղճը կորցրած...
E-la Via (02.03.2010), Mark Pauler (01.03.2010)
Հետաքրքիր էր!!!
Յոգաի ուսմունքին ծամոթ չեմ, բայց այս տողերը, որ գրել եմ պատահական չեին: Փորձում եմ ապրել այդպես - ԸՍՏ ԻՄ ԽՂՃԻ ԹԵԼԱԴՐԱՆՔԻ:
Իսկ իչնչպես եք մեկնաբանում հետևյալ բառերը???
"Աստված մարդուն ստեղծեց իր կերպարանքով": (Կներեք, եթե տառացի չի գրված):
Հարցս էլի պատահական չի:
Ես այս բառերի սեփական մեկնաբանությունն ունեմ, որը տարբերվում է...
Հետաքրքիր կլինի տարբեր մարդկանց կարծիքներ լսել, վերջում էլ ես իմ մեկնաբանությունը կասեմ:
Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________
E-la Via (02.03.2010)
Հետաքրքիր էր!!!
Յոգաի ուսմունքին ծամոթ չեմ, բայց այս տողերը, որ գրել եմ պատահական չեին: Փորձում եմ ապրել այդպես - ԸՍՏ ԻՄ ԽՂՃԻ ԹԵԼԱԴՐԱՆՔԻ:
Իսկ իչնչպես եք մեկնաբանում հետևյալ բառերը???
"Աստված մարդուն ստեղծեց իր կերպարանքով": (Կներեք, եթե տառացի չի գրված):
Հարցս էլի պատահական չի:
Ես այս բառերի սեփական մեկնաբանությունն ունեմ, որը տարբերվում է...
Հետաքրքիր կլինի տարբեր մարդկանց կարծիքներ լսել, վերջում էլ ես իմ մեկնաբանությունը կասեմ:
Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________
Մարդիկ հավատում են Աստծուն, որովհետև հեշտ է հավատքով ապրելը. անհաջողության դեպքում չեն մտածում, երևի չեն էլ ուզում մտածել, որ իրենք չկարողացան իրենց նպատակին հասնել, իրենք թույլ գտնվեցին, և այդ ամենը վերագրում են Աստծուն, թե՝ ուրեմն Աստված այդպես էր կամենում: Սա շատ լուրջ հոգեբանական առավելություն է աթեիստների հանդեպ, որոնք ամեն ինչում իրենց հույսը իրենց վրա են դնում, եթե պարտվում են, ապա ասում են՝ կյանքը անարդար է, հաճախ հուսահատվում են, զինաթափ լինում... բայց չեն ասում՝ ոչինչ, ուրեմն բարին դա էր, Աստված այդպես էր ուզում: Աստծուն հավատում են՝ հավերժական կյանքի ակնկալիքով. այսինքն՝ մարդու համար դժվար է համակերպվել, որ օրերից մի օր ինքը այլևս չի տեսնելու այս հիասքանչ աշխարհը, չի տեսնելու իր ընտանիքը, ընկերներին... ու հավատում է, որ կյանքից հետո ուրիշ կյանք էլ կա՝ ավելի լուսավոր ու երջանիկ: Աստծուն հավատում են նաև այն մարդիկ, որոնք ուղղակի ի վիճակի չեն սեփական որոշումներով շարժվել, գտնել կյանքի սեփական ճանապարհը, և ամեն տեղ վկայակոչում են Աստծուն:
Նաև մեջբերված դիալոգը... շատ հետաքրքիր էր, իհարկե, բայց եթե արդեն խոսում են, որ գնում են դեպի կյանք, ապա այն չի կարող գոյություն չունենալ: Կյանքը կա, երբ մահը չկա, իսկ մահը կա, երբ կյանքը չկա: Ստացվում է, որ մարդիկ հավատում են, թե մահը նոր կյանքի սկիզբն է:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Խիստ սխալ է ասելՙ ես իմ աստվածն ունեմ՚(ասես սեփականաշնորհել են Աստծուն) կամ ՙԱստված իմ խիղճն է՚ Այո՛ խիղճը Աստծո կողմից տրված զգազում է ։Սակայն ասել, որ իմ խիղճը իմ աստվածն է, աստվածաբանական տեսանկյունից ՝չի կարելի։
Արծիվ (10.03.2010)
Պողոս առաքյալը իր թղթերում գրում է ՙսակայն այն մարդիկ որոնք չլսեցին Աստծո պատվիրանքները պետք է դատվեն ըստ իրենց սրտի խղճմտանքի՚։
Միայն թէ նորից կրկնեմ որ՝ եթե ընդհանրապես չեն լսել Աստծո մասին ։Նման մարդկանց ՝Հայաստանում օրինակ չեմ պատկերացնում։
Իսկ իչնչպես եք մեկնաբանում հետևյալ բառերը???Կերպարանքը առանք Աստծուց, որ ազատ կամքով ենք ստեղծված՝Ադամի նախատիպով։ իսկ նմանությունը պետք է ձեռք բերենք Քրիստոսով։
Իրենց գոյության առաջին փուլում աստվածներն մարդկանց հավաքական ենթագիտակցության անհատականացումներ են: Մարդիկ հավատում են աստվածներին, որովհետև աստվածներն արտահայտում են իրենց կամքը: Սրանք երիտասարդ աստվածներ են:
Իրենց գոյության երկրորդ փուլում աստվածները մարդկային հասարակության իշխող ուժերի գրոտեսկային պատկերներ են առնում իրենց մեջ: Մարդիկ հավատում են աստվածներին, որովհետև վախենում են նրանցից: Սրանք հասուն աստվածներ են:
Իրենց գոյության երրորդ փուլում աստվածները քաղաքակրթությունների, ժողովուրդների ու մշակույթների անցյալն են: Մարդիկ հավատում են նրանց, քանի որ վախենում են առաջ գնալ: Սրանք ծեր աստվածներ են:
Կարծում եմ՝ սպառիչ պատասխանեցի հարցին:
Ու եթե քրիստոնյաները հիմա համոզվածությամբ պնդեն, թե իրենց աստվածն է միակ ճշմարիտ աստվածը, ես կասեմ, որ կրիշնաիտներն էլ են նույնը նույն համոզվածությամբ պնդում. նաև մահմեդականները, նաև աֆրիկյան բուշմենների ցեղերը, նաև փողի ու միջազգային շուկայի երկրպագողները: Սատանայապաշտն էլ կասի՝ միակ ճշմարտությունն ու զորությունը Սատանան է:
Բոլորը՝ նույն համոզվածությամբ: Բոլորդ էլ ճիշտ եք: Բոլորդ էլ սխալ եք: Այս ամենն ընդամենը կոնտեքստի հարց է:
Վերջին խմբագրող՝ Rhayader: 02.03.2010, 03:46:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Էջանիշներ