Ես բավականաչափ գրագետ եմ և ի զորու եմ իմ մտքերն առանց վիրավորանքի տեղ հասցնելու: Ես ակումբում շատ անկեղծ եմ գրում և որևէ վիրավորանք դեռ թույլ չեմ տվել:Chuk-ի խոսքերից
Թանկագին բարեկամս, Հարցասեր, համառորեն փորձում եմ խոսքումդ որևէ տրամաբանություն գտնել ու խոստովանում եմ, դա չի հաջողվում:
Ինչևէ: Պատմվածքի ավարտից հետո հանդես եկար «քննադատությամբ» (այո՝ չակերտավոր), որի ամեն տողը մեջբերելու ցանկություն չունեմ, սակայն ահա այս մեկը սիրով մեջբերում եմ.
Ի՞նչ է այս խոսքը նշանակում: Որ դու, բարեկամս, անթույլատրելի ես համարում հեղինակին իր ուզած կերպ տնօրինել իր պատմվածքի հերոսին, քանզի քո հատվածը գրելուց հետո դու պատմվածքը հանձնում ես ուրիշ հեղինակի, ով նույնքան իրավունք ունի այն տնօրինելու: Եթե այս խոսքի մեջ տրամաբանություն կա, մեղադրել հաջորդ հեղինակին, որ քո պես չի մտածել, ապա ես պատրաստակամ եմ աղ ու պղպեղ անելուց հետո ուտել սեփական գլուխս:
Բայց քանի-որ տրամաբանությունից զուրկ է, ապա գլուխս մնում է առանց ուտելու... ի ցավ մեր սիրելի հարցասերի
Հ.Գ. Չմոռանամ ավելացնել, որ հաջորդ ցանկացած գրառումդ, որը կպարունակի անձնավորված վիրավորանք, տուգանվելու ու ջնջվելու է:
Ուզում եմ ասել, որ ես երբեք չեմ մեղադրել ոչ մեկին, որ իմ ուզածի պես չի մտածել կամ գրել. ընդհակառակը, ես մի երկու անգամ նկատել եմ (տվել), որ ընդհանոր առմամբ գոհ եմ, լավ տպավորություն եմ ստացել:
Նույնիսկ իմ դիտարկումներում (ուշադի՜ր. ես ասել եմ. <Մի քանի աննշան դիտարկումներ (ոչ թե դիտողություններ) եմ ուզում անել>), այլ ոչ թե քնադատել եմ (մեղա-մեղա) որևէ մեկի գրած: Եվ հետո ես սովորեցրել եմ, որ հոգևորականները երկու դասի են բաժանվում` ամուսնացյալ և կուսակրոն (կուսակրոնը չի ամուսնանում): Ես ընդամենը ցանկացել եմ ասել, որ սրբազանը (կուսակրոն հոգևորականը) տեր հայր չէ (ամուսացյալ): Վա՞տ բան եմ արել, որ ուղղակի մի բան սովորեցրել եմ:
Ահ, քիչ մնաց մոռանայի.
Ավելի ճիշտ կլիներ հետևյալը. <Հ.Գ. Չմոռանամ ավելացնել, որ հաջորդ ցանկացած գրառում, որը կպարունակի անձնավորված վիրավորանք, տուգանվելու ու ջնջվելու է:>
Մեջբերել
Էջանիշներ