Կաթիլ, իսկ կարելի՞ է իմանալ թե ինչն է հատկապես դուր եկել քեզ այս ստեղծագործության մեջԿաթիլ-ի խոսքերից
Կաթիլ, իսկ կարելի՞ է իմանալ թե ինչն է հատկապես դուր եկել քեզ այս ստեղծագործության մեջ
Ես էլ եմ շատ սիրում, սկիզբը մի քիչ դժվար ա գնում, բայց հետո սկսում ես հաճույքով կարդալ, լավ ա գրել, նույնիսկ Ներոնին չես կարողանում ատել, Պետրոնիուսն էլ լավ դեմք ա, նենց անտարբեր, ոչնչով չհետաքրքրվող, ի միջի այլոց ապրող, բայց իրականում եթե ինչ-որ բան ուզում է անել, իրանից լավ ոչ ոքի մոտ դա չի ստացվում, Վինիկիոսը և Լիգիան թույլ կերպարներ են, Վինիկիոսի փոխակերպումը անհամոզիչ ա, բայց գիրքը շատ լավն ա, մի տասը անգամ կարդացել եմ
Ես ինքս առնվազն 4 անգամ կարդացել եմ ու չեմ բացառում, որ էլի կկարդամ: Առաջին բանը, որ գրավում է այս գրքի մեջ, այն մեծ, անծայրածիր սիրո նկարագրությունն է, այն վիթխարի սիրո, հանուն որի Աստծո որդին եկավ աշխարհ խաչվելու մեզ համար: Շատ դժվար է նկարագրել այդ սերը, մարդու համար գուցե անհնարին, բայց Սենկևիչը փորձ է արել ու չէի ասի, որ վատ է ստացվել:
Ավելին՝ պահեր կան, օրինակ Քիլոնի դարձի նկարագրությունը, որ շատ դժվար է լինում արցունքներդ պահել, երբ կարդում ես: Չնայած ես ինձ ամենևին էլ զգացմունքային մարդ չեմ համարում:
Վերջին խմբագրող՝ The_only_one: 08.02.2010, 22:45:
StrangeLittleGirl (19.02.2010)
Պետրոնիուսը տիպիկ բարձրաշխարհիկ հռոմեացու մարմնավորում ա, միշտ ճաշակով, էլէգանտ..... իզուր չէր, որ Ներոնը նրան "arbiter elegantium" էր կոչում...... ես րա կերպարը շատ եմ հավանում...
Շինարար (09.02.2010)
Ինձ իրա բնավորության բոլորովին այլ կողմն ա չէի ասի դուր գալիս, ավելի շուտ հետաքրքիր, ապրելու իմիջայլոցությունը, կյանքին լուրջ չվերաբերվելը…
davidus (09.02.2010)
Պետրոնիոսը իսկական փիլիսոփա էր՝ շատ խորը և իմաստալի աշխարհայացքով:
Պետրոնիոսը կերպարը իմ համար խորհրդանշական է էն առումով, որ կարծես չարի ու բարու միջանյալ մի վիճակ լինի: Դժվար է նրան միանշանակ դրական կերպար անվանել: Դրական կերպարը երբեք խորհուրդ չէր տա անմեղ ու անպաշտպան աղջկան խլել իր գրեթե ծնողների ձեռքից… բայց նա նաև բացասական չէ: Այս կիսավիճակը իր տրամաբանական ավարտն է ստանում Պետրոնիոսի մահով: Կյանքում էլ է այդպես կամ բարի կամ չար, կամ կյանք կամ մահ, կամ դրախտ կամ դժոխք: Միջանկյալ վիճակ ցավոք չկա և հենց դա է ուզեցել ցույց տալ հանճարեղ լեհը:
Պետրոնիուսը պարզապես հելենիստական աշխարհայացքի ու արժեքների կրող է հանդիսանում: Իսկ նրա մահվան հետ ցույց է տրվում նոր քրիստոնեական աշխարհայացքի հաղթանակն ու անհրաժեշտությունը ժամանակակից /`ն ժամանակից սկսած/ աշխարհի համար:
«Թեև նրան պակասում էր չարն ու բարին զանազանելու զգացմունքը, բայց երբեք մատնիչ չէր եղել, և նրա հետ կարելի էր խոսել բոլորովին ապահով կերպով»։
Սենեկա-ի խոսքերից
«Պետրոնիոսը վաղուց կորցրել է այն ընդունակությունը, որ զանազանում է չարը բարուց։ Համոզիր նրան, որ նրա արարքը տգեղ է, այն ժամանակ նա կամաչի»։
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Շինարար (25.02.2010)
Շինարարն արդեն նշեց, որ սկիզբը դժվար ա գնում, համաձայն եմ, բայց հետո արդեն անընդհատ ուզում ես առաջ գնալ… Ներոնին ատել չի ստացվում, բայց զզվել Ներոնից ստացվում ա, էնքան լավ ա նկարագրում նրա էդ կեխտոտ-ինքնասիրահարված էությունը
հետո շատ լավ ա նկարագրված սերը… թե դեպի կրոնը, թե ասենք Եվնիկեի սերը դեպի Պետրոնիոսը …
հոգնած եմ հիմա, հետո հատվածներ կտեղադրեմ
Չէ, կաթիլը ծով չի դառնում...
Ֆոտոն (08.02.2010)
Կարդացել եմ և ֆիլմը նույնպես դիտել եմ (որն ըստ իս վեպի շատ հաջող էկրանավորում է): Ծանր կարդացվող վեպ է, բայց շատ հետաքրքիր ու կլանող է:
Կաթիլ (08.02.2010)
Ֆիլմն էլ եմ դիտել (մի կերպ): Լրիվ հիսունական թվականների սուտի պատմական կռիվ կինո էր (ալյա Ben Hur), մի հատ տեսարան կար կոլիզեում, կարծեմ մի քսան րոպե էր տևում, էդ ընթացքում մի լավ հասցրի հորանջել
I may be paranoid but no android!
Lion (17.02.2010)
Ռուֆ ջան, նայած, թե ֆիլմը ինչի համար ես դիտում: Եթե պարզապես ժամանցի, ապա իրոք շատ անհետաքրքիր ֆիլմ է (առանց կարատեի «պրյոմների»), ավելի լավ է Ջեկի Չան դիտել, համենայն դեպս քնելու ցանկություն դժվար առաջանա:Ֆիլմն էլ եմ դիտել (մի կերպ): Լրիվ հիսունական թվականների սուտի պատմական կռիվ կինո էր (ալյա Ben Hur), մի հատ տեսարան կար կոլիզեում, կարծեմ մի քսան րոպե էր տևում, էդ ընթացքում մի լավ հասցրի հորանջել
Վերջին խմբագրող՝ Լեո: 08.02.2010, 23:47:
օյ, սորի, ես ու դու տարբեր ֆիլմերի մասին ենք ոնց որ թե խոսումԴու լեհական ֆիլմի հետ ես, չէ՞: Էդ մեկը չեմ դիտել, բայց հեռուսատեսությամբ մի քանի կադր տեսել եմ, ոնց որ թե վատը չէր:
Իսկ իմ ասածը 50-ականներին նկարահանած Հոլիվուդյան ֆիլմի մասին էր...
I may be paranoid but no android!
Լեո (08.02.2010)
Իսկ ես կարեկցում էի Ներոնին, համ զգում էի, որ կարեկցել պետք չի, բայց Սենկևիչը նենց խորն ա ցույց տվել նրա հոգին, որ չգիտեմ, ցավում ես նրա համար…
Այս պահին թեմայում են 3 հոգի. (0 անդամ և 3 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ