Հենրիկ Սենկևիչ - Յո Երթաս

[The_only_one]

Քննարկենք 20-րդ դարի լավագույն գրական ստեղծագործություւներից մեկը: Վեպ, որը հազարավոր մարդկանց հոգևոր վերածննդի և դարձի գալու պատճառ է հանդիսացել:
Կարդացե՞լ եք արդյոք և եթե կարդացել եք ինչպիսին են ձեր տպավորությունները:

[Կաթիլ]

իմ սիրած գրքերից մեկն է, մեծ հաճույքով եմ կարդացել ու… կարծում եմ դեռ էլի կկարդամ…

[Ֆոտոն]

եթե կարելի է, ստեղծագործության մասին մի փոքր մանրամասնեք, փոքրիկ հատվածներ դրեք:
Ինձ խորհուրդ տվել են կարդալ, բայց դեռ չեմ կարդացել:

[The_only_one]

եթե կարելի է, ստեղծագործության մասին մի փոքր մանրամասնեք, փոքրիկ հատվածներ դրեք:
Ինձ խորհուրդ տվել են կարդալ, բայց դեռ չեմ կարդացել:

Մենք էլ ենք խորհուրդ տալիս: Հավատացած եղիր, որ չես փոշմանի

[The_only_one]

իմ սիրած գրքերից մեկն է, մեծ հաճույքով եմ կարդացել ու… կարծում եմ դեռ էլի կկարդամ…

Կաթիլ, իսկ կարելի՞ է իմանալ թե ինչն է հատկապես դուր եկել քեզ այս ստեղծագործության մեջ

[Շինարար]

Ես էլ եմ շատ սիրում, սկիզբը մի քիչ դժվար ա գնում, բայց հետո սկսում ես հաճույքով կարդալ, լավ ա գրել, նույնիսկ Ներոնին չես կարողանում ատել, Պետրոնիուսն էլ լավ դեմք ա, նենց անտարբեր, ոչնչով չհետաքրքրվող, ի միջի այլոց ապրող, բայց իրականում եթե ինչ-որ բան ուզում է անել, իրանից լավ ոչ ոքի մոտ դա չի ստացվում, Վինիկիոսը և Լիգիան թույլ կերպարներ են, Վինիկիոսի փոխակերպումը անհամոզիչ ա, բայց գիրքը շատ լավն ա, մի տասը անգամ կարդացել եմ

[The_only_one]

Ես ինքս առնվազն 4 անգամ կարդացել եմ ու չեմ բացառում, որ էլի կկարդամ: Առաջին բանը, որ գրավում է այս գրքի մեջ, այն մեծ, անծայրածիր սիրո նկարագրությունն է, այն վիթխարի սիրո, հանուն որի Աստծո որդին եկավ աշխարհ խաչվելու մեզ համար: Շատ դժվար է նկարագրել այդ սերը, մարդու համար գուցե անհնարին, բայց Սենկևիչը փորձ է արել ու չէի ասի, որ վատ է ստացվել:
Ավելին՝ պահեր կան, օրինակ Քիլոնի դարձի նկարագրությունը, որ շատ դժվար է լինում արցունքներդ պահել, երբ կարդում ես: Չնայած ես ինձ ամենևին էլ զգացմունքային մարդ չեմ համարում:

[Կաթիլ]

Կաթիլ, իսկ կարելի՞ է իմանալ թե ինչն է հատկապես դուր եկել քեզ այս ստեղծագործության մեջ

Շինարարն արդեն նշեց, որ սկիզբը դժվար ա գնում, համաձայն եմ, բայց հետո արդեն անընդհատ ուզում ես առաջ գնալ… Ներոնին ատել չի ստացվում, բայց զզվել Ներոնից ստացվում ա, էնքան լավ ա նկարագրում նրա էդ կեխտոտ-ինքնասիրահարված էությունը
հետո շատ լավ ա նկարագրված սերը… թե դեպի կրոնը, թե ասենք Եվնիկեի սերը դեպի Պետրոնիոսը …

հոգնած եմ հիմա, հետո հատվածներ կտեղադրեմ

[Լեո]

Կարդացել եմ և ֆիլմը նույնպես դիտել եմ (որն ըստ իս վեպի շատ հաջող էկրանավորում է): Ծանր կարդացվող վեպ է, բայց շատ հետաքրքիր ու կլանող է:

[Շինարար]

Ներոնին ատել չի ստացվում, բայց զզվել Ներոնից ստացվում ա, էնքան լավ ա նկարագրում նրա էդ կեխտոտ-ինքնասիրահարված էությունը

Իսկ ես կարեկցում էի Ներոնին, համ զգում էի, որ կարեկցել պետք չի, բայց Սենկևիչը նենց խորն ա ցույց տվել նրա հոգին, որ չգիտեմ, ցավում ես նրա համար…

[Կաթիլ]

Իսկ ես կարեկցում էի Ներոնին, համ զգում էի, որ կարեկցել պետք չի, բայց Սենկևիչը նենց խորն ա ցույց տվել նրա հոգին, որ չգիտեմ, ցավում ես նրա համար…

ներեցեք, ես էդքան մեծահոգի չեմ… ո՞նց կարեկցես նման մարդուն

[Ֆոտոն]

Գոնե ասեք, կրոնական հիմք ունի՞, կամ պատմական:

[Կաթիլ]

Գոնե ասեք, կրոնական հիմք ունի՞, կամ պատմական:

ավելի շատ կրոնական, Ֆոտոն ջան

[The_only_one]

Շինարար, ցանկության դեպքում կարելի է Պոպպեային, Տիգելլինոսին և մի քանի ուրիշ ճիվաղների էլ խղճալ: Բայց արժի արդյո՞ք: Սենկևիչը հստակ հակադրություն է ստեղծել Աստվածային սիրով և Սուրբ Հոգով լցված Վինիկիոսի և այլասերված կրքերով լեցուն Ներոնի միջև: Նույնը Լիգիայի և Պոպպեայի համար:

Գրքի մեջ ինձ համար տպավորիչ է նաև Պետրոս առաքյալի կերպարը: Նույնիսկ Աստվածաշունչ կարդալիս ես Պետրոսին պատկերացնում եմ այնպես, ինչպես այս գրքում է նկարագրված: Հատկապես տպավորիչ է այն մասը երբ Պետրոսը ուզում է մեկնել քաղաքից և ճանապարհին հանդիպում է Աստծուն, կարծում եմ հենց էս հատվածն է գրքի գլխավոր իմաստը, քանի որ հենց անվանումն էլ այդ դրվագից է վերցված:

[The_only_one]

Գոնե ասեք, կրոնական հիմք ունի՞, կամ պատմական:

Խորը կրոնական, խարսխված պատմական փաստերի վրա