Ջոն Գոլսուորդի. «Ֆորսայթների պատմությունը»

[Lilosik]

Ինձ մոտ Այրինի կերպարը նման բուռն բացասական վերաբերմունք չի առաջացրել:
Ճիշտ է, իր հանդեպ գրքի տղամարդկանց համատարած բերանբաց լոզոտ հիացմունքն էնքան էլ չի համոզում, բայց ընդունում եմ,. որ կարող է լինել կին, որն իսկապես ունենա անբացատրելի էդ հմայքը, որ մարդկանց անտարբեր չի թողնում:
Եթե դա հաշվի առնես՝ Այրինի կերպարը լավ էլ ստացված է:

Իսկ իր ատելությունը խեղճ Սոմզի հանդեպ հասկանալի է կարծում եմ: Պատկերացրեք, որ կյանքի պայմանները ստիպեն ձեզ ամուսնանալ մի մարդու հետ, որի ամեն ինչն ատում եք՝ սկսած բնավորությունից, վերջացած արտաքինից: Նման դեպքերում այդ տղամարդու անվերջ սերը միայն ավելի կարող ա վանել իրենից:

Ես ընդունում եմ, որ կարող էլ լինել կին, որ բոլորի մոտ անբացատրելի հմայք է տարածում, բայց ես չէի ընդունում նրա վերաբերմունքը զուտ Սոմզի հանդեպ, թե ոնց էր ինքը արհամարհում նրան, չգիտեմ, միգուցե հիմա եթե մեկ անգամ ել վերըթերցեմ, կարող է միանգամայն այլ կերպ մեկնաբանեմ, բայց ամեն դեպքում տպավորություններս նրանից շատ թույլ էին...

[StrangeLittleGirl]

Ինձ ստիպում եք կարդալ ու ասել, որ Այրինը շատ լավն ա Սաղի ինադու

[Ուլուանա]

Ինձ մոտ Այրինի կերպարը նման բուռն բացասական վերաբերմունք չի առաջացրել:
Ճիշտ է, իր հանդեպ գրքի տղամարդկանց համատարած բերանբաց լոզոտ հիացմունքն էնքան էլ չի համոզում, բայց ընդունում եմ,. որ կարող է լինել կին, որն իսկապես ունենա անբացատրելի էդ հմայքը, որ մարդկանց անտարբեր չի թողնում:
Եթե դա հաշվի առնես՝ Այրինի կերպարը լավ էլ ստացված է:

Համաձայն եմ, էդ տղամարդկանց՝ քո ասած «բերանբաց լոզոտ հիացմունքը» ես էլ եմ իրական համարում։ Ինձ, օրինակ, ամենաշատը դուր չեկավ էն, որ նա շատ աննկատ ու, ինչպես միշտ, զոհի իր կերպարն ընդունած՝ տնօրինեց իր որդու ճակատագիրը (ավելի կոնկրետ չգրեմ, որ դեռ չկարդացածների համար չփչացնեմ)։ Էդ շատ էգոիստական քայլ էր, իմ կարծիքով։ Թեև գուցե շատերը համարեն, որ ինքը չէր խառնվել իրականում, ոչինչ չէր որոշել, այլ ընդամենը իր կարծիքն էր արտահայտել, բայց, իմ համոզմամբ, ինքը դա ուղղակի շատ հմուտ ձևով արեց, էնպես, որ նույնիսկ որդին չհասկացավ։

Իսկ իր ատելությունը խեղճ Սոմզի հանդեպ հասկանալի է կարծում եմ: Պատկերացրեք, որ կյանքի պայմանները ստիպեն ձեզ ամուսնանալ մի մարդու հետ, որի ամեն ինչն ատում եք՝ սկսած բնավորությունից, վերջացած արտաքինից: Նման դեպքերում այդ տղամարդու անվերջ սերը միայն ավելի կարող ա վանել իրենից:

Համաձայն եմ, էդ առումով Այրինին իրոք կարելի է հասկանալ, ես, օրինակ, էդ պատճառով չէր, որ հակակրում էի նրան, չնայած կողքից նայելիս ամեն դեպքում դա ներվայնացնող էր։ Համենայնդպես, ես Այրինին չեմ հասկանում որպես կին, չնայած գուցե էդ հանգամանքներում իսկապես բնական էր իր կողմից նման վերաբերմունքը։

Այրինի կերպարն ընդհանուր առմամբ շատ քիչ էր բացահայտված։ Անընդհատ ինչ–որ անիմաստ խորհրդավորության շղարշով էր պատված, որը կարծես նախատեսված էլ չէր պատռելու համար։ Ու ինձ էդ հանգամանքը հեչ դուր չէր գալիս։ Ընդհանրապես չեմ սիրում էդ տեսակի ընդգծված խորհրդավորություն (ճիշտն ասած՝ խորհրդավորություն ընդհանրապես չեմ սիրում, դրանում միշտ մի տեսակ արհեստական, ցուցադրական բան եմ տեսել)։ Ի դեպ, մի հետաքրքիր հանգամանք. ես կարդալիս էնպիսի տպավորություն ունեի, որ Այրինը հեղինակի ամենահամակրած կերպարն է կամ գոնե ամենասիրելիներից մեկը, ու որ հեղինակը փորձում է նրան հնարավորինս խորհրդավոր, անհասանելի, անմեկնելի ու դրական ներկայացնել, ու կարծես մտքով էլ չի անցնում, որ կարող է հակառակ տպավորություն էլ ստեղծել։ Ես ստեղծագործությունը վերջացնելուց հետո կարդացի, որ իրականում Գոլսուորդին «Ֆորսայթների պատմությունը» գրել է իր կյանքի որոշ դրվագների հիման վրա, ու Այրինն էլ իր կնոջ նախատիպն է եղել ինչ–որ առումով։ Դա հաշվի առնելու դեպքում երևի բնական է նրա համակրանքը հերոսուհու նկատմամբ։

Ինձ ստիպում եք կարդալ ու ասել, որ Այրինը շատ լավն ա Սաղի ինադու

Բյուր ջան, ամեն դեպքում Այրինի նկատմամբ դրական վերաբերմունքն ավելի տարածված է, նենց որ «սաղի ինադու»–ն չափից դուրս ուժեղ ասված կլինի։

[Lilosik]

Ինձ, օրինակ, ամենաշատը դուր չեկավ էն, որ նա շատ աննկատ ու, ինչպես միշտ, զոհի իր կերպարն ընդունած՝ տնօրինեց իր որդու ճակատագիրը (ավելի կոնկրետ չգրեմ, որ դեռ չկարդացածների համար չփչացնեմ)։ Էդ շատ էգոիստական քայլ էր, իմ կարծիքով։ Թեև գուցե շատերը համարեն, որ ինքը չէր խառնվել իրականում, ոչինչ չէր որոշել, այլ ընդամենը իր կարծիքն էր արտահայտել, բայց, իմ համոզմամբ, ինքը դա ուղղակի շատ հմուտ ձևով արեց, էնպես, որ նույնիսկ որդին չհասկացավ։

Էս միտքը շատ դուրս եկավ, որ նույնիսկ որդին էլ չհասկացավ, էս պահը մոռացել էի, իրոք որ էդ իրավունքը չուներ...