Հիսուսը հասարակ մահկանացու է եղել այնքանով, որքանով, որ ցանկացածիս նյութական մարմինն էլ վերջ ի վերջո հող է դառնում…mat94-ի խոսքերից
Իսկ ընդհանրապես, Հիսուսը երբեք էլ հասարակ չի եղել, նա հատուկ է եղել հենց իր «հասարակությամբ»… և կա
Հիսուսը հասարակ մահկանացու է եղել այնքանով, որքանով, որ ցանկացածիս նյութական մարմինն էլ վերջ ի վերջո հող է դառնում…
Իսկ ընդհանրապես, Հիսուսը երբեք էլ հասարակ չի եղել, նա հատուկ է եղել հենց իր «հասարակությամբ»… և կա
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
զարմանումեմ քեզ վրա: Փաստված է որ Հիսուսը եղել է ոչ-սովորական էակ:
Ի՞նչ է արած,շատ չէ գոնե մի հատ փաստ,ընդամենը մեկ հատ:
Բայց ես ասեցի, որ սովորական էա՞կ էր /է/ :
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
VisTolog (27.04.2010)
Բ
Այո՛, մենք կայինք Նրանից առաջ:
Սակայն աշխարհի լայնքի վրայով
Մի չտեսնըված մրրիկ էր անցել:
Հրեա մի գունատ՝
Քշված իր երկրից,
Օտարականի ու հյուրի տեսքով,
Ինքն իրեն տարավ աշխարհից աշխարհ:
Զորավոր էին աստվածները հին,
Այնքան զորավոր,
Որ անկեղծ էին ու չէին ստում:
Իսկ խեղճ ու աղքատ այդ եբրայեցին
Եկավ շաղ տալու խոստումներ օդում,
Եկավ զինավառ գեղեցիկ ստով…
Միամիտ էին աստվածները հին,
Միամիտ անքա՛ն,
Որ ծարավն իրենց հագեցնում էին լոկ արյամբ զոհի
Եվ իրենց քաղցը՝ նույն զոհի մսով:
Իսկ եբրայեցին եկավ ասելու.
“Այս է մարմինն իմ. առեք ու կերեք:
Այս է արյունն իմ. ըմպեցեք սիրով”…
Ուղղամիտ էին աստվածները հին,
Ուղղամիտ էին՝
Պարզ դերձակի պես.
Իրենց հավատի հանդերձը նրանք
Միշտ ձեւում էին ճիշտ կյանքի վրա:
Իսկ եբրայեցին եկավ կարելու
Մի համընդհանուր-կախարդիչ հանդերձ,
Որով պիտի որ հավասարվեին
Ե՛վ վտիտ ու գեր,
Ե՛վ հաստ ու բարակ…
Ճշտախոս էին աստվածները հին,
Ճշտախոս էին՝
Երեխայի պես.
Մարդկանց մարդ էին նրանք անվանում,
Իսկ իրենց՝ աստված:
Իսկ եբրայեցին ասաց. “Մարդ եմ ես”՝
Եվ… դարձավ աստված՝
“Մարդ եմ” ասելով…
… Զորավոր էին աստվածները հին,
Այնքա՛ն զորավոր,
Որ անկեղծ էին ու չէին ստում:
Իսկ պատմության մեջ կան ժամանակներ,
Երբ ով չի՛ ստում՝ պիտի կործանվի՜…
Գ
Եվ կործանվեցին աստվածները հին:
...Արամազդների, Միհրերի տեղակ,
Բոցբեղ-բոցմորուք շեկ Վահագներին փոխարինելու
Եկավ մի հրեա սևմորուք-սևբեղ,
Եվ Աստղիկների, Անահիտների ու Նանեների
Երեկվա տեղում այսօր հաստատեց
Իր մորը դալո՞ւկ, թե՞ ամոթահար:
Եվ կային նաեւ ազնիվ ճակատներ,
Որոնցով երբեք պարիսպ չե՜ս քանդի…
Աշխարհի վրա իշխում էր արդեն մի ճշմարտություն,
Որ հարյո՜ւր տարի,
Հարյուր ձի՛գ տարի
Չէր կարողանում իր ճշտությունը կարգին հաստատել.
Մի ճշմարտությո՛ւն,
Որ ամեն վայրկյան
Կամա-ակամա հերքում էր իրեն՝
Անվերջ բացելով իր մերկությունը
Եվ իսկությունը:
Իսկ իսկությո՜ւնը…
Հիսուսը,
Որ մի հրեա էր ազնիվ,
Արդեն շա՜տ վաղուց դարձել էր իրոք
Մի բյուզանդացի խորամանկ ու նենգ.
Եվ նոր հավատի եդեմ-դրախտի պաճուճանքի տակ
Հին Բյուզանդիոնը նոր հնարներով
Իր օտարակուլ դժոխքն էր տանում ուրիշ երկըրներ,
Իր կայսերական մականն էր զարկում աշխարհի մեջքին,
Ա՛յն խեղճ աշխարհի,
Որ զարկի ցավից նույնիսկ տնքալու իրավունք չուներ,
Եվ տնքոցի տեղ
Դեռ “ալելո՜ւա” պիտի որոտար:
Իսկ իսկությո՜ւնը…
Հավասարության ու եղբայրության ազնիվ քարոզով
Ուրիշի տուն ու երկիր էր մտնում
Օտար վարք ու բարք,
Օտար ծես ու կարգ:
Իսկ իսկություն չէ՞,
Որ զորքից հետո
Միշտ էլ լեզուն են մարտադաշտ հանում,
Եվ ինչ չի կարող ո՛չ մի զորք անել՝
Լեզուն է անում:
Իսկ իսկությո՜ւնը…
Պարույր Սեւակ
(տպագրվում է հատվածաբար)
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
սովորական մահկանացու նշանակում է սովորական էակ:
ԷԷԷԷ՜. ինչպե՞ս կարելի է մտածել, որ Հիսուսը սովորական մահկանացու է եղել: Աստվածաշունչ կարդացեք:
mat94 (27.12.2009)
Հետո՞, Լիոն: Ես էլ սկսեմ Նարեկացու և Շնորհալու ստեղծագործությունները քոփի-փեյսթ անե՞լ: Ասելիք ունես, գրի, եղբայր, թե չէ եթե սկսենք Քրիստոսի մասին թեկուզ միայն հայ մեծերի գրածները դնել, կողքից մի քանի Դար Ակումբի կարիք էլ կզգացվի՝ այդ ամենը տեղավորելու համար:Բ
Այո՛, մենք կայինք Նրանից առաջ:
Սակայն աշխարհի լայնքի վրայով
Մի չտեսնըված մրրիկ էր անցել:
Հրեա մի գունատ՝
Քշված իր երկրից,
Օտարականի ու հյուրի տեսքով,
Ինքն իրեն տարավ աշխարհից աշխարհ:
Զորավոր էին աստվածները հին,
Այնքան զորավոր,
Որ անկեղծ էին ու չէին ստում:
Իսկ խեղճ ու աղքատ այդ եբրայեցին
Եկավ շաղ տալու խոստումներ օդում,
Եկավ զինավառ գեղեցիկ ստով…
Միամիտ էին աստվածները հին,
Միամիտ անքա՛ն,
Որ ծարավն իրենց հագեցնում էին լոկ արյամբ զոհի
Եվ իրենց քաղցը՝ նույն զոհի մսով:
Իսկ եբրայեցին եկավ ասելու.
“Այս է մարմինն իմ. առեք ու կերեք:
Այս է արյունն իմ. ըմպեցեք սիրով”…
Ուղղամիտ էին աստվածները հին,
Ուղղամիտ էին՝
Պարզ դերձակի պես.
Իրենց հավատի հանդերձը նրանք
Միշտ ձեւում էին ճիշտ կյանքի վրա:
Իսկ եբրայեցին եկավ կարելու
Մի համընդհանուր-կախարդիչ հանդերձ,
Որով պիտի որ հավասարվեին
Ե՛վ վտիտ ու գեր,
Ե՛վ հաստ ու բարակ…
Ճշտախոս էին աստվածները հին,
Ճշտախոս էին՝
Երեխայի պես.
Մարդկանց մարդ էին նրանք անվանում,
Իսկ իրենց՝ աստված:
Իսկ եբրայեցին ասաց. “Մարդ եմ ես”՝
Եվ… դարձավ աստված՝
“Մարդ եմ” ասելով…
… Զորավոր էին աստվածները հին,
Այնքա՛ն զորավոր,
Որ անկեղծ էին ու չէին ստում:
Իսկ պատմության մեջ կան ժամանակներ,
Երբ ով չի՛ ստում՝ պիտի կործանվի՜…
Գ
Եվ կործանվեցին աստվածները հին:
...Արամազդների, Միհրերի տեղակ,
Բոցբեղ-բոցմորուք շեկ Վահագներին փոխարինելու
Եկավ մի հրեա սևմորուք-սևբեղ,
Եվ Աստղիկների, Անահիտների ու Նանեների
Երեկվա տեղում այսօր հաստատեց
Իր մորը դալո՞ւկ, թե՞ ամոթահար:
Եվ կային նաեւ ազնիվ ճակատներ,
Որոնցով երբեք պարիսպ չե՜ս քանդի…
Աշխարհի վրա իշխում էր արդեն մի ճշմարտություն,
Որ հարյո՜ւր տարի,
Հարյուր ձի՛գ տարի
Չէր կարողանում իր ճշտությունը կարգին հաստատել.
Մի ճշմարտությո՛ւն,
Որ ամեն վայրկյան
Կամա-ակամա հերքում էր իրեն՝
Անվերջ բացելով իր մերկությունը
Եվ իսկությունը:
Իսկ իսկությո՜ւնը…
Հիսուսը,
Որ մի հրեա էր ազնիվ,
Արդեն շա՜տ վաղուց դարձել էր իրոք
Մի բյուզանդացի խորամանկ ու նենգ.
Եվ նոր հավատի եդեմ-դրախտի պաճուճանքի տակ
Հին Բյուզանդիոնը նոր հնարներով
Իր օտարակուլ դժոխքն էր տանում ուրիշ երկըրներ,
Իր կայսերական մականն էր զարկում աշխարհի մեջքին,
Ա՛յն խեղճ աշխարհի,
Որ զարկի ցավից նույնիսկ տնքալու իրավունք չուներ,
Եվ տնքոցի տեղ
Դեռ “ալելո՜ւա” պիտի որոտար:
Իսկ իսկությո՜ւնը…
Հավասարության ու եղբայրության ազնիվ քարոզով
Ուրիշի տուն ու երկիր էր մտնում
Օտար վարք ու բարք,
Օտար ծես ու կարգ:
Իսկ իսկություն չէ՞,
Որ զորքից հետո
Միշտ էլ լեզուն են մարտադաշտ հանում,
Եվ ինչ չի կարող ո՛չ մի զորք անել՝
Լեզուն է անում:
Իսկ իսկությո՜ւնը…
Պարույր Սեւակ
(տպագրվում է հատվածաբար)
լրիվ համաձայն եմ քեզ հետ:
ասում էին առաջ չէին թողնում եկեղեցի հաճախեինք, հիմա հո կարելի է, գնացեք և սովորեք:
Վերջին խմբագրող՝ mat94: 27.12.2009, 19:13:
Չեմ հասկանում... չէ ավելի ճիշտ չեմ ընդունու էս թեման: Ախր ստեղ քննարկելու բան չկա:Ինչ ա նշանակում «Ո՞վ է Հիսուս Քրիստոսը»
Հետո էլ հարցման մեջ տված 2 տարբերակները՝ Աստված և Աստծո որդի(?????????????): Պարզից էլ պարզ ա, որ Քրիստոսը, Աստծո որդի լինելով, չի կարող Աստված չլինել (ոնց որ, օրինակ, մարդու որդին չի կարող կապիկ կամ գետաձի լինել:
Մի խոսքով, այս թեմայով խոսելն անգամ անիմաստ ա
Հիսուսին, իմ կարծիքով, պետք է հավատալ.
-եթե նա գոյություն ունի ու մենք չենք հավատում, մենք կորցնում ենք ամեն ինչ:
-եթե նա գոյություն չունի ու մենք հավատում ենք, մենք չենք կորցնում ոչինչ:
mat94 (27.12.2009)
Իմ կարծիքով նման մոտեցումը կատեգորիկ անընդունելի է: Ոնց կարելի է Տիրոջը հավատալ «Կա-կա, չկա-հա ինչ անեմ» տխմար հայկական սկզբունքով:
Կամ հավատում ես՝անմնացորդ, քո ողջ էությամբ, կամ չես հավատում: Հա կամ էլ չինացի ես
լրիվ համաձայն եմ:
ճիշտես ասում:
ի՞նչ կապ ուներ հայկականությունը:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Էջանիշներ