Ադրբեջանի խոցելի կողմերը. լուրեր և մեկնաբանություններ

[Շինարար]

Ադրբեջանի ամենախոցելի կողմը այն է, որ նրանք իրենց թերությունները չեն նկատում ու հայերին վատաբանելով են զբաղված: Իսկ այ հայ իմաստուն հասարակությունը առաջինը սեփական թերություններն ու խոցելի կողմերն է տեսնում: Ու քանի դեռ Հայաստանում թերությունները չեն վերացել, չի քննարկում Ադրբեջանի խոցելի կողմերը:

Ու այդպես, դեռ Տիգրան Մեծի ժամանակից պայքարում ենք մեր սեփական թերությունների դեմ, բայց դեռ ոչ մի արդյունքի չենք հասել:

[Բիձա]

Ադրբեջանի ամենախոցելի կողմը այն է, որ նրանք իրենց թերությունները չեն նկատում ու հայերին վատաբանելով են զբաղված: Իսկ այ հայ իմաստուն հասարակությունը առաջինը սեփական թերություններն ու խոցելի կողմերն է տեսնում: Ու քանի դեռ Հայաստանում թերությունները չեն վերացել, չի քննարկում Ադրբեջանի խոցելի կողմերը:

Սև բոլդի մասով- այ-այ-այ:
Կարմրի մասով-Բա,
Կանաչի մասով-

[Բիձա]

Ու այդպես, դեռ Տիգրան Մեծի ժամանակից պայքարում ենք մեր սեփական թերությունների դեմ, բայց դեռ ոչ մի արդյունքի չենք հասել:

Զանգին, ասին արդյունքները դեռ 1500 տարի առաջ ուղարկել ենք: Եթե չեք ստացել, գնացեք պոչտայում ստուգեք, միգուցե ընտեղ գցած են՞

[Hamshentsi]

Դավ ջան թեման բացողը երևի մտածել ա, որ սաղս համերաշխ ուժերով ղժալու նյութեր ենք դնելու ադրբեջանի մասին ու խոռով ծիծաղենք: Բայց ամենաիմաստուն մարդը պետք է ինքն իր թերությունները տեսնել իմանա, նոր դրանք փնտրի թեկուզ թշնամու վրա, դրա համար էլ մենք ինքնաքննադատությամբ ենք զբաղվում:

Պատասխանեմ նախ Elmo-ին: Գոնե որպես մոդերատոր պետք է կարդացած լինեիր այս թեմային առնչվող իմ երրորդ գրառումը: Այնտեղ արդեն ասել եմ, որ թեմայի նպատակը ամենևին էլ ծիծաղելը չէ: Եւ, խնդրում եմ, ինձ մտքեր մի վերագրիր: Թե ես ինչ եմ մտածել թեման բացելուց առաջ, հստակ շարադրել եմ սկզբում էլ, քո առարկությունից հետո էլ: Ավելի պարզ բացատրել չեմ կարող միգուցե այն պատճառով, որ իմաստուն չեմ, այլ` իմաստություն փնտրող:

Պատասխանեմ davidus-ին: Ես մեծ հետաքրքրությամբ հետևում եմ քննարկմանը: Կարծում եմ` կհամաձայնես, որ քննարկվում են թեմաներ, որոնք, լինելով հրատապ, շատ հեռու են իմ առաջարկած խիստ պրագմատիկ, նեղ թեմայից: Ես անհարմար եմ զգում միջամտել խոսակցությանն ու քննարկվող թեմային չառնչվող բաներ ասել: Սա` առաջին: Երկրորդ` ինչքան էլ ես էնտուզիաստ լինեմ, ինձ չի ոգևորում փակվելու ենթակա թեմայի համար նյութեր տրամադրելը: Դրանք ստեղծելն ինձնից ջանք է խլում, և ես դա հաճույքով կանեմ, եթե որոշվի, որ թեման մնում է:

Բայց նույնիսկ եթե թեման փակվի, ես ուրախ եմ, որ այսքան հետաքրքիր մտքերի արտահայտության առիթ դարձա: Հավատացեք, ձեր դատողություններն ընթերցելը հազար հատ "Հայկական ժամանակ" ու "Չորրորդ իշխանություն" արժե:

Մինչև մոդերատորի վճիռը

[Elmo]

Բայց նույնիսկ եթե թեման փակվի, ես ուրախ եմ, որ այսքան հետաքրքիր մտքերի արտահայտության առիթ դարձա

Թեման չի փակվի: Բայց և թեմայից դուրս գրառումները այլևս կմոդերավորվեն, որովհետև բուն այս թեմայով ընդամենը մի 2 գրառում է եղել: Այսուհետ կատարված ցանկացած թեմայից դուրս գրառում կտուգանվի ու կջնջվի:

[Hamshentsi]

Ինչ է ցույց տալիս աղջիկների թիվը

Ադրբեջանի հարավային շրջաններում բուհերի դիմորդների թվի ընդամենը 10%-ն են կազմում աղջիկները: Ընդունելության պետական հանձնաժողովի նախագահ Մելեյկե Աբասզադեի խոսքով, “դա նշանակում է, որ ադրբեջանուհիները վաղ տարիքից զրկվում են կրթության իրավունքից”: (Յարդիմլինի շրջանում անցած տարի 479 դիմորդից 45-ն էր աղջիկ, Լերիկի շրջանի 469 դիմորդից` 81-ը):

Իսկ Ադրբեջանի արևմտյան շրջաններում դիմորդների մեծ մասն աղջիկ է: “Դա կապված է այն բանի հետ, որ այդ շրջաններում պատանիները վաղ տարիքից գալիս են մայրաքաղաք կամ գնում են Ռուսաստան` աշխատելու”, – ասել է Մ.Աբասզադեն (http://ru.apa.az/news_Мелейке_Аббасз..._150153.html):

Մեկնաբանություն – Ադրբեջանի հարավային շրջաններում, փաստորեն, մահմեդական միջնադարի օրենքներ են գործում: Իսկ արևմտյան շրջաններում տարածված է գործազրկությունը, տղամարդիկ արտագաղթում են:

Գործազրկության և արտագաղթի խնդիր կա, իհարկե, նաև Հայաստանում: Բայց Ադրբեջանը պարծենում է իր վերջին տարիների տնտեսական աճով, և նշված խնդիրների առկայությունը ստիպում է առնվազն վերապահումով վերաբերվել Ադրբեջանի տնտեսական աճի ցուցանիշներին:

Ադրբեջանն ու Թուրքիան` “ականապատ դաշտում”

Regnum.ru ինտերնետային կայքի քաղաքական մեկնաբան Ստանիսլավ Տարասովի կարծիքով, ցյուրիխյան արձանագրությունների հետ կապված գործընթացում Հայաստանի դիրքերն ուժեղացել են ՀՀ նախագահի` միջպետական համաձայնագրերը չեղյալ հայտարարելու օրենսդրական կարգը հստակեցնելու նախաձեռնությունից հետո, իսկ Ադրբեջանինը` թուլացել, ինչն անսպասելի էր Բաքվի համար: Այժմ “Թուրքիան կարող է ներկայանալ որպես Արևմուտքին ու Հայաստանին խաբած կողմ և կորցնել իր վստահության պաշարը”,– կարծում է թուրք վերլուծաբան Նիգար Հեկսելը:

“Երևանին հաջողվեց Բաքվին և Անկարային տանել հասցնել արևմտյան “ականապատ դաշտ”, որտեղ ղարաբաղյան քաղաքական-դիվանագիտական բազմամյա մենամարտում հաղթելու նրանց հնարավորությունը չնչին է”,– գրում է Տարասովը:
Նա ուշադրություն է հրավիրում այն բանի վրա, որ Ադրբեջանի միլի մեջլիսի պատգամավոր Ջամիլ Հասանլիի և քաղաքագետ Զարդուշտ Ալիզադեի կարծիքով, հայ-թուրքական սահմանի բացման հարցը ղարաբաղյան խնդրի հետ չկապելու` Հայաստանի դիրքորոշմանը աջակցում են և ԱՄՆ-ը, և Եվրոպան (http://www.regnum.ru/news/1238614.html):

Մեկնաբանություն – Ես համաձայն եմ, որ Թուրքիան ցյուրիխյան արձանագրությունների հարցում հայտնվել է ծանր երկընտրանքի առաջ` կամ բացել սահմանը և վատացնել հարաբերությունները Ադրբեջանի հետ, կամ էլ չբացել ու աշխարհին ներկայանալ որպես խաբեբա: Իսկ Ադրբեջանը, խոչընդոտելով հայ-թուրքական սահմանի բացմանը, ակամա հակադրվում է Արևմուտքին:

Մերկացվեց Ադրբեջանի հերթական սուտը

Հայաստանի ՊՆ տեղեկատվության եւ հասարակայնության հետ կապերի վարչությունը դեկտեմբերի 25-ին տարածել է հաղորդագրություն, որում մասնավորապես ասված է. “Նախօրեին համացանցում հայտնվեց Խոջալուի մասին ադրբեջանական հերթական „ֆիլմը“, որտեղ „հյուրասեր եւ խաղաղասեր“ ադրբեջանցիները պատմում են Խոջալուի „ողբերգության“ մասին:

Ակնհայտ ստի վրա կառուցված ադրբեջանական հերթական քարոզչական „ֆիլմում“ առկա են բազմաթիվ կեղծ տեղեկություններ եւ խեղաթյուրված փաստեր:

Լկտի սուտ են Զորի Բալայանի գրքից մեջբերումները: Դեռ ամիսներ առաջ այս մասին հայտարարել է հենց Զ. Բալայանը, նշելով, որ ինքն այդպիսի գիրք չի գրել»:
Ֆիլմում նշվում է, որ Խոջալուից փախած բնակիչները գնդակահարվել են հայկական Նախիջեւանիկ գյուղի մոտ: Այս փաստը նույնպես չի համապատասխանում իրականությանը, քանի որ 1992թ. փետրվարին Աղդամի մոտակայքում գտնվող Նախիջեւանիկ գյուղը հայկական զինուժի վերահսկողության տակ չէր:

Ֆիլմն ավարտվում է հուզիչ, սրտաճմլիկ երաժշտությամբ եւ, իբր թե զոհերի ու դեպքի ականատեսների լուսանկարներով: Ընդամենը 1-2 րոպե որոնումից հետո պարզ է դառնում, որ լուսանկարներից մեկը վիրավոր հայ երեխայի լուսանկար է, որը տպագրվել է «Комсомолец Кузбаса» թերթի 1991թ. դեկտեմբերի 5-ի համարում, իսկ հոդվածը կոչվում է «Долгая дорога в Эркеч»: Նշված հոդվածի էլեկտրոնային տարբերակը տեղադրված է http://www.press.karabakh.info կայքում" (http://news.am/am/news/11311.html):

Ադրբեջանական 1news.az կայքը “ցավով” տեղեկացնում է, որ “հայերի սադրանքի” հետևանքով Խոջալուի մասին ֆիլմը հանվել է RuTube.ru-ից (http://www.1news.az/politics/20091225043928797.html):

Մեկնաբանություն – Բարեբախտաբար, այս անգամ ինչ-որ մեկը նկատել և հիշել է “կորած-մոլորված” այդ լուսանկարը: Իսկ եթե չհիշեր? Ադրբեջանական սուտը բացահայտելու ինչ-որ ընդհանուր եղանակ կա?

[davidus]

Ադրբեջանն ու Թուրքիան` “ականապատ դաշտում”

Regnum.ru ինտերնետային կայքի քաղաքական մեկնաբան Ստանիսլավ Տարասովի կարծիքով, ցյուրիխյան արձանագրությունների հետ կապված գործընթացում Հայաստանի դիրքերն ուժեղացել են ՀՀ նախագահի` միջպետական համաձայնագրերը չեղյալ հայտարարելու օրենսդրական կարգը հստակեցնելու նախաձեռնությունից հետո, իսկ Ադրբեջանինը` թուլացել, ինչն անսպասելի էր Բաքվի համար: Այժմ “Թուրքիան կարող է ներկայանալ որպես Արևմուտքին ու Հայաստանին խաբած կողմ և կորցնել իր վստահության պաշարը”,– կարծում է թուրք վերլուծաբան Նիգար Հեկսելը:

“Երևանին հաջողվեց Բաքվին և Անկարային տանել հասցնել արևմտյան “ականապատ դաշտ”, որտեղ ղարաբաղյան քաղաքական-դիվանագիտական բազմամյա մենամարտում հաղթելու նրանց հնարավորությունը չնչին է”,– գրում է Տարասովը:
Նա ուշադրություն է հրավիրում այն բանի վրա, որ Ադրբեջանի միլի մեջլիսի պատգամավոր Ջամիլ Հասանլիի և քաղաքագետ Զարդուշտ Ալիզադեի կարծիքով, հայ-թուրքական սահմանի բացման հարցը ղարաբաղյան խնդրի հետ չկապելու` Հայաստանի դիրքորոշմանը աջակցում են և ԱՄՆ-ը, և Եվրոպան (http://www.regnum.ru/news/1238614.html):

Մեկնաբանություն – Ես համաձայն եմ, որ Թուրքիան ցյուրիխյան արձանագրությունների հարցում հայտնվել է ծանր երկընտրանքի առաջ` կամ բացել սահմանը և վատացնել հարաբերությունները Ադրբեջանի հետ, կամ էլ չբացել ու աշխարհին ներկայանալ որպես խաբեբա: Իսկ Ադրբեջանը, խոչընդոտելով հայ-թուրքական սահմանի բացմանը, ակամա հակադրվում է Արևմուտքին:

Hamshentsi ջան կներես իհարկե, բայս սրանից մեծ ԿՈւՏ ես հլը չէի տեսել.....

[Marduk]

Մեկնաբանություն – Ես համաձայն եմ, որ Թուրքիան ցյուրիխյան արձանագրությունների հարցում հայտնվել է ծանր երկընտրանքի առաջ` կամ բացել սահմանը և վատացնել հարաբերությունները Ադրբեջանի հետ, կամ էլ չբացել ու աշխարհին ներկայանալ որպես խաբեբա: Իսկ Ադրբեջանը, խոչընդոտելով հայ-թուրքական սահմանի բացմանը, ակամա հակադրվում է Արևմուտքին:

Վույ աման աման... փաստորեն էս ամբողջ թեմաների իմաստը այն է որ Ադրբեջանը էսա էսա վարի է գնալու հայ-թուրքական գերշախմատային արձանագրությունների շնորհիվ:

Ահա այսպիսի պրիմիտիվ պրոպագանդայի վրա է վատնվում պետբյուջեյի փողերը:

Ախպեր ջան էդքան մարդկանց կտեր տալու հավես ունեք գնացեք փորձեք ադրբեջանցիներին համոզել որ իրենք էսա էսա վարին են գնում, ինչի եք ուզում հայերին դրանով զբաղեցնեք?

Հարգելի Համշենցի դուք մի հատ ասեք թե Հայաստանը ոնց է «Մադրիդյան սկզբունքներ» կոչվող գիլյոտինի տակից դուրս գալու... Տենամ էդքան դուխ կունենաք ու ադրբեջանցիների չափ կլինեն այս իշխանությունները որ կարողանան մինչև վերջ ազգի շահերը պաշտպանեն եթե նույնիսկ պետք լինի արևմուտքի հետ քյալա տալ...

[Hamshentsi]

Hamshentsi ջան կներես իհարկե, բայս սրանից մեծ ԿՈւՏ ես հլը չէի տեսել.....

Հարգելի davidus և Marduk:
Եթե ես իսկապես այդպես եմ մտածում, ուրեմն կուտ եմ տալիս? Եթե այս թեմայի վերաբերյալ իմ գրառումներն ընկալվելու են այդպես, ապա մի վայրկյան իսկ չեմ շարունակի, որովհետև ինձ համար անընդունելի է "կուտ տալու" միտքն անգամ: Ես մարդկանց հարգում եմ:

Բայց, անկեղծ ասած, ինձ զարմացնում է հայ-թուրքական հարաբերությունների վերաբերյալ իմ տեսակետի այդօրինակ ընկալումը: Ես չեմ ասում` սիրեք Սերժին կամ ծափահարեք Է.Նալբանդյանին: Ես առաջարկում եմ քննարկել Թուրքիայի քաղաքական վիճակը և դրանից որպես ածանցյալ` Ադրբեջանի վիճակը: Սխալ եմ ասում` ասեք այսինչ հարցում սխալվում ես: Ասեք` Տարասովի գնահատականը ճիշտ չէ ահա այս պատճառով: Թե չէ` ինչ է նշանակում "կուտ ես տալիս"?

Ես չեմ վախենում իմ տեսակետն արտահայտելուց, որ փորձեմ կուտ տալ: Եթե ես ռիսկ եմ արել ձեր գրառումները կարդալուց հետո առաջարկել այս թեման և արտահայտել իմ կարծիքը, նշանակում է` պատրաստ եմ լսել սուր քննադատություն: Միայն թե կցանկանայի, որ դա լիներ հիմնավորված քննադատություն:

Ինչու է ռուս վերլուծաբանը, որ կողքից է նայում մեզ, կարծում, որ Թուրքիան ու Ադրբեջանը դժվար վիճակում են?: Եկեք սա փորձենք հասկանալ: Աչառություն է անում? Սերժին է պաշտպանում? Սխալվում է? Իմ առաջարկածն այսպիսի հարցերի քննարկում է: Որպես իդեալական տարբերակ` այս թեմայի ներքո ես պատկերացնում եմ քաղաքական հավաքական վերլուծություն: Հավաքական` այսինքն հիմնված ակումբակիցների տեսակետների վրա:

Իսկ վերլուծության գլխավոր սկզբունքներից մեկը օբյեկտիվությունն է: Օբյեկտիվությունը պահանջում է, որ եթե նույնիսկ չսիրածդ մարդը ճիշտ բան է անում, ասես` ճիշտ է: Ես Լևոն Տեր-Պետրոսյանին որպես քաղաքական գործիչ չեմ ընդունում, բայց 10500 դրամ տվել առել եմ նրա "Խաչակիրները և հայերը" գիրքը, որովհետև նրան հարգում եմ որպես գիտնական: Եւ կարծում եմ, որ Սերժին էլ չսիրելու դեպքում նրա ճիշտ քայլերին կարելի է հավանություն տալ: Օբյեկտիվ մարդը պետք է կարողանա այդ անել:

Ինչ վերաբերում է մադրիդյան սկզբունքներին, ապա ինձ համար այս հարցում վճռորոշը փիլիսոփա և քաղաքագետ Ալեքսանդր Մանասյանի կարծիքն է: Մանասյանը եղել է իմ դասախոսը, և ես նրան շատ եմ հարգում: Նրա կարծիքով, մադրիդյան սկզբունքները ոչ ուրախանալու բան են, ոչ էլ լաց լինելու: Դրանց մեջ մեզ համար դրականն այն է, որ չի շեշտվում Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը: Վատ կողմն էլ այն է, որ մեր ուզածի պես Ղարաբաղի ու ազատագրված տարածքների անկախությունը չի հռչակվում: Բայց սա միջանկյալ փաստաթուղթ է: Թե ինչի կվերածվի` կախված է մեր դիվանագիտությունից: Կարող է հասնենք ավելի շատի, կարող է և կորցնենք եղածը` մեզնից է կախված:

[Mephistopheles]

Եթե ես իսկապես այդպես եմ մտածում, ուրեմն կուտ եմ տալիս?

Չէ Համշեցի ջան, դու կուտ տվող չես… դժբախտաբար ուտողն ես, որովհետև հավատում ես ամեն գրածի… այս նորությունը հանց կուտն է որ դու միամտաբար ուտում ես (չնեղանաս)

[davidus]

Հարգելի davidus և Marduk:
Եթե ես իսկապես այդպես եմ մտածում, ուրեմն կուտ եմ տալիս? Եթե այս թեմայի վերաբերյալ իմ գրառումներն ընկալվելու են այդպես, ապա մի վայրկյան իսկ չեմ շարունակի, որովհետև ինձ համար անընդունելի է "կուտ տալու" միտքն անգամ: Ես մարդկանց հարգում եմ:

չէ Hamshentsi ջան, էտ նյութը կամ մտքերը խո դու չես արտահայտել, որ կուտ տվողը դու լինես..... կուտ տվեղը էտ "աշխարհահռչակ" քաղաքագետն ա, պրիչոմ ինչքան էլ կռվենք, չենք կարող իմանալ, թե նման բլթոցի համար ինչքան փող ա վերցրել.....

[Hamshentsi]

Չէ Համշեցի ջան, դու կուտ տվող չես… դժբախտաբար ուտողն ես, որովհետև հավատում ես ամեն գրածի… այս նորությունը հանց կուտն է որ դու միամտաբար ուտում ես (չնեղանաս)

Հետաքրքիր է. կամ կուտ տվողի տպավորություն եմ թողնում, կամ կուտ ուտողի: Եւ ինչի համար - իմ կարծիքի համար: Չեմ նեղանում, բայց պիտակների փոխարեն կգերադասեի փաստարկներ:

Եւ ինչու եք կարծում, որ իմ կերածը կուտ է, իսկ ձեր կերածը` ոչ? Ինչու եք վստահ? Ինֆորմացիայի ձեր աղբյուրներն են ավելի հավաստի? Ասացեք` ես էլ իմանամ, բերանիս կուտը դուրս թքեմ:

Այսօր հայ-թուրքական հարաբերություններում Հայաստանը որպես տանուլ տվող կողմ ներկայացնելու ամենամեծ ջատագովը Ադրբեջանն է, որովհետև փորձում է Հայաստանում այդ հարաբերությունների նորմալացման դեմ տրամադրություններ սերմանել: Եւ դա էլ` որովհետև սարսափում է սահմանի բացման հեռանկարից: Հիմա ինձ ասեք` ձեր տեսակետը Ադրբեջանի կուտը չէ?:

[Elmo]

Իսկ Ադրբեջանի արևմտյան շրջաններում դիմորդների մեծ մասն աղջիկ է: “Դա կապված է այն բանի հետ, որ այդ շրջաններում պատանիները վաղ տարիքից գալիս են մայրաքաղաք կամ գնում են Ռուսաստան` աշխատելու”, – ասել է Մ.Աբասզադեն:

Ո՞րտեղի հետ եմ նմանացնում էս վիճակը: Մի երկրում էլ էր նույնությամբ էսպիսի վիճակ, երիտասարդները կամ մայրաքաղաք էին գնում, կամ ռուսաստան, շրջանները դատարկվում էին, միայն ծերեր ու աղջիկներ էին... չեմ հիշում որ երկրում էր...

[davidus]

Այսօր հայ-թուրքական հարաբերություններում Հայաստանը որպես տանուլ տվող կողմ ներկայացնելու ամենամեծ ջատագովը Ադրբեջանն է, որովհետև փորձում է Հայաստանում այդ հարաբերությունների նորմալացման դեմ տրամադրություններ սերմանել: Եւ դա էլ` որովհետև սարսափում է սահմանի բացման հեռանկարից: Հիմա ինձ ասեք` ձեր տեսակետը Ադրբեջանի կուտը չէ?:

ըստ ինձ հայ-թուրքական հարաբերություններում Ադրբեջանին շան տեղ դնող չկա.... որ սահմանը բացելու եղան, հաստատ չեն նայելու, թե Ալիևը ինչ ա նվնվալու.... նա չի կարա թուրքիային ինչ-որ "ուլտիմատում" ներկայացնի.... փողը կկտրեն, ձենն էլ հետը կկտրվի....

[Վիշապ]

Ներեցեք մի քանի էջ բացակայելու համար

դե եթե պատասխան ես տալիս, կասես սրան ոնց ես պատասխան տալու??
էտ ով ա ինձ համոզում???

Դավիդուս, ես փորձում եմ քեզ հետ քննարկել և ոչ թե վիճել սույն թեմայի շուրջ, իսկ դու հակառակի պես… ապեր, հասարակ տրամաբանություն է, դու բոլոր ադրբեջանցիների ցանկությունները հենց իրենցից իմանալ չես կարող, պիտի իմանաս մի երրորդ աղբյուրից, չէ՞: Էդ երրորդ աղբյուրները տարբեր քառակուսի էկրաններից գրավոր ու բանավոր ինֆորմացիա են հաղորդում, որոնցից դու ընտրում ես այն, ինչին հակված ես հավատալու ու ավելացնում ես քո սեփական համոզմունքների դաշտում: Հիմա շատ բան կախված է նրանից, թե ինչպես է այդ ինֆորմացիան քեզ մատուցվում, իսկ սովորաբար մատուցվում է բավականին ճշմարտանման: Իսկ ամենակարևոր հարցն այն է, թե ում, և ինչի համար է պետք ինֆորմացիա տալ հասարակությանը: Այ ստեղից էլ սկսվում են բոլոր դժբախտությունները:

չէ ապեր, լրիվ ուրիշ բան ես ասում..... էտ նույն քո ասած "շարքային" ադրբեջանցին չի ուզում, որ գյավուրները իրա երկրից մի խոշոր մաս պլոկեն ու տանեն` անունը դնելով, որ էտ իրանցն ա: Հիմա դու ու ես, որպես շարքային հայաստանցի, բան չենք ուզում դրանցից???? ինչ կապ ունի ով ա կանգնած երկրի ղեկին??? Լևոնը, Ռոբերտը, Սերժը, թե Ալիևները..... ղարաբաղյան պատերազմը նշվածներից և ոչ մեկի կամակոր ցանկությունը չի եղել..... իսկ են մարդիկ, ովքեր զոհվել են այդ պատերազմում, ՀԱՍՏԱՏ «հանուն հայրենիքի ու սրբազան հողի» են զոհվել, համենայն դեպս մեր կողմից..... ուրիշ տարբերակ կա???

Եթե շարքային ադրբեջանցին իրոք տենց բան ուզի ու շարքային հայաստանցին էլ տենց բան ուզի, ու տենց իրենք իրարից ուզեն, ապա դրա վերջը հաստատ պատերազմն է, ուրիշ բան լինել չի կարող: Ու որպեսզի հակասություն այլևս չլինի, ապա պատերազմող կողմերից մեկը պիտի անպայման բնաջնջի մյուս կողմին, որ «ուզողներ» այլևս չլինեն, ու խնդիրն էլ արմատապես լուծվի: Ես որպես շարքային հայաստանցի շարքային ադրբեջանցիներից որևէ բան չեմ ուզում: Բնականաբար ինձ թվում է, որ իրենք էլ ինձնից բան չեն ուզում: Կարծես թե մենք իրար պարտք չենք, մոլորակի հողերն էլ մենք չենք ծնել, ու ի վերջո գյոռներս էլ չենք տանելու՝ սերնդեսերունդ հանգիստ, խաղաղ ապրենք ու զարգանանք ու զուգահեռ մոլորակի հերն էլ չանիծենք, այ էս եմ ուզում:
Ղարաբաղի հարցը Ղարաբաղում ապրող ժողովդրի խնդիրն է, Հայաստանը կարող է օժանդակել, կարող է օգնել, կարող է պատերազմել նաև, բայց քանի Ղարաբաղի ժողովուրդը չի ցանկացել միանալ Հայաստանին, ու դեռ չի էլ կողմնորոշվել, ապա ես իրավունք չունեմ Ղարաբաղը իմը համարելու:
Իսկ առհասարակ Հայաստանը գերմանացունը լիներ, շատ ավելի լավ կլիներ:

մենք խոսում ենք արտաքին հարաբերություններից, դու բերել ներսի ապօրինություններն ես "մատնանշում".... ղարաբաղցիների` Հայաստան գալը ինչ կապ ունի Արարատի մարզի հանցագործությունների հետ???

Ապեր, դու չէի՞ր ինձ ուղարկել Սահմանադրության 25-րդ հոդվածը կարդալու, ես էլ դրա վերաբերյալ պատասխանել եմ: Սահմանադրության 25-րդ հոդվածը Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության հոդվածն է, ոչ թե Ղարաբաղահայաստան միության, եվ հետո այդ հոդվածը չգիտես ինչու ղարաբաղցիների համար աշխատող հոդված է, իսկ բնիկ երևանցիների համար կարող է և չաշխատել, ասենք ղարաբաղցին ազատ տեղաշարժվում է դեպի Երևան, իսկ երևանցու տունը պետական գերակա շահ հոդվածով խլում են, եփած հավի խնդալը կգա:

իսկ ես քեզ նորից եմ հարցնում, ինչ ա նշանակում միջին վիճակագրական ադրբեջանցի..??
ոչ մեկ չասեց որ նրանք ՄԵՐ ունեցվածքի վրա աչք են տնկել, միջին վիճակագրական ադրբեջանցին չի ուզում որ իր ունեցածը խլեն, իսկ ըստ նրա, Ղարաբաղը իրենն ա և ոչ ուրիշինը... էլ ինչ նապոլեոն ու մակեդոնացի....

Իսկ դու ի՞նչ ես կարծում, Ղարաբաղը ու՞մն է: Ինձ թվում է, որ Ղարաբաղում հայաստանցին ասի որ Ղարաբաղը իրանն է, հեչ լավ բաներ այդ հայաստանցուն չի սպասվելու:

լուրջ???? ապեր հարմար ու անհարմար հայրենիք տերմինները առաջին անգամ էի տեսնում
ծննդավայրը ու հայրենիքը նույն բաները չեն, ընգեր ջան... «Հայրենիք» կոչվածը չի կարա զուտ զգացմունքային հազկացություն լինի..... դուրս ա գալիս, հիմա մեր սփյուռքահայերը որ ասում են Հայաստանը համարում են իրենցը, իրենց հայրենիքը, ձև են թափում, էտ ասածը զուտ ինչ-որ հուզական վիճակներ ա????
հայրենիքը մենակ փոր կշտացնելու համար չի, կամ հարմար կամ անհարմար զգալու

Նորից կարդա գրածս: Չես ուզում՝ մի կարդա: Բայց գրածս շուռումուռ մի տուր: Բացատրիր խնդրեմ, թե ինչի՞ համար է հայրենիքը:

նախ մուտիլովկայով չեն զբաղվում, մուտիլովկա անում են, էտ զբաղմունք չի...
քաղմասից ծեծված դուրս գալը հայրենիքի "համի" հետ կապ չունի.... եթե մարդ կոնկրետ փաստով մինչև քաղմաս ընկնելը ք@ք չի կերել, նրան ոչ մեկ էլ չի երիկամազրկի... էտ հեքիաթ ա... իհարկե բացառություններ միշտ էլ լինում են....

Կներես, իսկապես, գողական բառարանով նայեցի՝ «մուտիլովկա» նշանակում է կոնֆլիկտ հրահրել Ինչ վերաբերում է երիկամներին, ապա հիմա դա հեքիա՞թ է, թե՞ բացառություն: Թե՞ հեքիաթ՝ բացառություններով: Մի խոսքով ինձ դուր չի գալիս քեզ հետ վիճել, Դավիդուս եղբայր: