Փորձեմ վերլուծել այս գողտրիկ բանաստեղծական գլուգործոցը, որում հեղինակը իր ընդվզումը խտացրել է մի քանի հոգեբուխ տողերի մեջ՝ խորտակելով դասական պոեզիայի քարացած, միտքը կապանքների մեջ դնող օրենք-կալանաշղթաները և կարողացել է ճեղքել լեզուն՝ դուրս գալով ասելիքի ու բանականության սահմանագծին գտնվող մի նոր հարթություն: Բանաստեղծի պոետիկան աբողջովին կազմված է գույնի և նոտայի խաչասերումից ծնված մի նոր էությունից, որ դուրս գտնվելով ընկալումի թագավորությունից՝ միաժամանակ այնքան հարազատ և ծանոթ է թվում: Թերևս ապագայում հատորներ կգրվեն այս ստեղծագործության մասին, սակայն ես հպարտ եմ, որ դրա վերլուծության առաջին անկյունաքարը ես դրեցի
![]()
Էջանիշներ