Չգիտեմ, ջհուդ, մասսոններն ինչ կապ ունեին իմ ասածի հետ, բայց դե մի բան հաստատ գիտեմ... ստեղ ոչ մեկն էլ չգիտի Սերժը կամ ԼՏՊ-ն կամ ինչ որ մեկը ինչ որ բան որ ասում, անում ա, խի անում, կապ պատճառը որն է դրա: Ձեր ասածներն ուղակի ենթադրություններ են, բայց դրանք ներկայացնել որպես հստակ իրականություն, պարզապես անհեթեթություն է:Rammer-ի խոսքերից
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
Լեռնեցի ջան, մարդու ուղեղը նրա համար է նաև, որ բացի առիթ անառիթ տրնգի տալուց, նաև լսի թե ինչ են ասում ուրիշները (հատկապես պաշտոոնյաները), վերլուծի նրանց ասածները, ու հանգի որոշակի եզրակացության, ինչպես նաև կիսվի իր ենթադրություններով ուրիշների հետ: Որոշ դեպքերում, եթե մեծ թվով մարդիկ են հանգում նույն եզրակացության, ապա այդ եզրակացությունը կարելի է համարել հիմնավորված:Չգիտեմ, ջհուդ, մասսոններն ինչ կապ ունեին իմ ասածի հետ, բայց դե մի բան հաստատ գիտեմ... ստեղ ոչ մեկն էլ չգիտի Սերժը կամ ԼՏՊ-ն կամ ինչ որ մեկը ինչ որ բան որ ասում, անում ա, խի անում, կապ պատճառը որն է դրա: Ձեր ասածներն ուղակի ենթադրություններ են, բայց դրանք ներկայացնել որպես հստակ իրականություն, պարզապես անհեթեթություն է:
Իսկ եթե բոլորս հիմնվենք այն կանխավարկածի վրա, որ ոչ մեկս չգիտի ու չի կարող իմանալ, թե ինչ են ասում, երբ են ասում, ու ինչի համար են ասում, ապա համաձայն եմ, պիտի միայն տրնգի տանք ու ազգի ոգին բարձր պահենք, իսկ հաջորդ քայլով կարելի է նաև բարձրանալ ծառերը ու բանան ուտել:
Ու մեկ էլ պետք է հիշել, որ Լևոնն ու Սերժը, ինչ-որ գերունակություններով մարդիկ չէն - նորմալ մարդիկ են (մեկ ու մեջ իրանք էլ են տրնգի տալիս, Լևոնի տրնգի տալը սաղ էլ տեսել ենք, շատ ազգային տղայա), ու մտածում, գործում են այնպես, ինչպես մյուս նորմալ մարդիկ, ունեն հստակ մոտիվացիաներ կյանքում: Ավելին, նրանք խոսում ու գործում են հրապարակային: Հետևպես նրանց ասածները ու արածները ենթակա են վերլուծության ու համապատասխան եզրահանգումների այնպես ինչպես ցանկացած այլ մարդու ասածն ու արածը:
Բիձա (14.12.2009)
ԷԷԷ, Տրիբուն Տրիբուն, թե Լևոնը գոնե մի տոկոս տրտնգի տալ իմանար, էսօր էս օրը չէինք լինի, բա որ պարե~լ իմանար:
Հա, երևի քո կարծիքով իսկական քաղաքական գործիչը պիտի կարողանա նեգրի պես անել, ու երբեմն հրապարակավ ելույթ ունենալ, ու հայտներ իր կարծիքը, հիմնավորված որոշ աղբյուրների տեղեկությունների վրա, հետո նորից գնալ շարունակել նեգրի պես անել, հա, ու կարևոր է, որ երբեմն գնա ուրիշ նեգրների մոտ/հավանաբար գիշերով/, որ ավելի լավ սովորացնեն էդ ձևերը:
Այո, մենք հաճախ չենք վերլուծում մեզ հասած խոսքերը, պարզապես լսում ենք այն ու տարածում, միայն վստահելով աղբյուրին:
Իսկ Էյնշտեյնը մի լավ խոսք ունի... Հազար փորձ կարող են հաստատել վարկածը, բայց միայն մեկը կարող է այն հերքել
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
Տուրո ջան, Սահամանդրության մեջ հոդված ա պետք մտցնել, որ նախագահի թեկնածուն պիտի յարխուշտայի գիտությունների դոկտոր լինի, նվազագույնը: Էտ դեպքում մենակ Ղարաբաղը չէ, մնացածն էլ մերը կլինի - էսի թեմայի շրջանակներում, որ նեգռի տուգանայինները իրար հետևից չգան հիմա:
Mephistopheles (15.12.2009), Լեռնցի (14.12.2009)
Հա, շատ խելոք բան ես ասում, ու առաջին մարդը չես: Շատ հանճարեղ մարդիկ ասում էին, որ եթե բոլոր ղեկավարները հասկանային ու լսեին դասական երաժշտություն, աշխարհի վիճակը լրիվ այլ կլիներ:
Ի դեպ նույնիսկ ասում են, որ լավ կլիներ, որ բարձրագույն կրթություն ստացող մարդը էդ ասպարեզի տեղյակ լինի, ասենք գոնե երաժշտական դպրոց ավարտած լինի:
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
Թա~-թա', նախագա'հ:
Լավ էլ հնչում ա, ինչ տոնայնություն ու հանգ կա մեջը:
Մոդերատորական: Քանի որ գրառումները նեգրի պես անելը էնքան էլ հաճելի գործ չի, խնդրում եմ վերադառնալ բուն թեմային: Տրնգին, փղերը, ծակ քարերն ու կարմիր խնձորը քննարկում ենք ուրիշ թեմայում:
էսպես չի մնա
Ապեր ասեմ, ես որպես ջհուդ ձեր գործիչների պարելուն չեմ նայում, կոպիտ ասած իմ *...ին չի թե ոնց են պարում… էս վայրկյանին Սեռժը մեզ լրիվ ձեռ ա տալիս որովհետև ինչ որ ասում ենք անում ա… մինչև հիմա ինչ պայմանագիր կա ստորագրել ա առանց նույնիսկ խմբագրելու… չի էլ կարա չանի, մարտի 1-ը դեմոկրատիայի, մարդու իրավունքների հարցը մի անգամից կարանք գլխին ջարդենք ու վարկերն էլ մի անգամից դադարեցնենք… եթե հանկարծ մտածի հարցերը լուծի երևի գլխին տանք ու պահենք մինչև իրա խոստացածն անի… իսկ Լևոնի հաշվով ասեմ ապեր, ձեզ թվում ա որ ինքը մեր համար ա աշխատում… իրականում իրա դիրքորոշումը մեզ համար մի քիչ բարդ ա ու էս վայրկյանին մեզ ինքը հեչ ձեռք չի տալիս… եթե հանկարծ ինքը հաղթած լիներ մենք դժվար թե կարողանայինք էսքան առաջընթաց արձանագրել Ղարաբաղյան ու Հայ-Թուրքական հարցերում… ձեր համար մի քիչ դժվար կլինի հաշտվել Ղարաբաղի ու գենոցիդի կորստի հետ, բայց հետագայում լավ կլինի, ճամփեքը կբացվեն ու ազատ կարող եք բոլորդ էլ առևտուր անել ու վերքը կբուժվի… մենկնումեկը պտի զիջի՞ թե չէ ու էս վյրկյանին մենակ ձեր իշխանություններն են պատրաստ զիջման, մենք էլ հո անվերջ չե՞նք սպասելու…ԷԷԷ, Տրիբուն Տրիբուն, թե Լևոնը գոնե մի տոկոս տրտնգի տալ իմանար, էսօր էս օրը չէինք լինի, բա որ պարե~լ իմանար:
Հա, երևի քո կարծիքով իսկական քաղաքական գործիչը պիտի կարողանա նեգրի պես անել, ու երբեմն հրապարակավ ելույթ ունենալ, ու հայտներ իր կարծիքը, հիմնավորված որոշ աղբյուրների տեղեկությունների վրա, հետո նորից գնալ շարունակել նեգրի պես անել, հա, ու կարևոր է, որ երբեմն գնա ուրիշ նեգրների մոտ/հավանաբար գիշերով/, որ ավելի լավ սովորացնեն էդ ձևերը:
Այո, մենք հաճախ չենք վերլուծում մեզ հասած խոսքերը, պարզապես լսում ենք այն ու տարածում, միայն վստահելով աղբյուրին:
Իսկ Էյնշտեյնը մի լավ խոսք ունի... Հազար փորձ կարող են հաստատել վարկածը, բայց միայն մեկը կարող է այն հերքել
…սենց ասեմ, մեզ Սեռժը լրիվ ձեռ ա տալիս, բայց ձեզ՝ դուք պիտի որոշեք… հիմա թե պարելով պիտի որոշեք թե երգելով էդ արդեն ձեր գործն ա…
…Էնշտեյնն էլ հո գիտես ում ազգից ա…
Վերջին խմբագրող՝ Elmo: 15.12.2009, 00:51:
Ստեղ են ասել,թքել եմ Հայաստան Թուրքիա սահմանի վրա,եթե պտի Արցախ զիճենք կամ Ցեղասպանություն ուրանանք,ախպերս ոնց կարաս ասես մեր համար դժվարա համակերպվել Արցախի կորստի հետ,ախր ստեղի տղերքն են Արցախը իրանց արյան գնով սարքել ԼՂՀ,չէ չեմ հավատում որ հանգիստ կարա տարածք զիճի,ավելի ճիշտ չի կարա զիճի:Ապեր ասեմ, ես որպես ջհուդ ձեր գործիչների պարելուն չեմ նայում, կոպիտ ասած իմ խ...ին չի թե ոնց են պարում… էս վայրկյանին Սեռժը մեզ լրիվ ձեռ ա տալիս որովհետև ինչ որ ասում ենք անում ա… մինչև հիմա ինչ պայմանագիր կա ստորագրել ա առանց նույնիսկ խմբագրելու… չի էլ կարա չանի, մարտի 1-ը դեմոկրատիայի, մարդու իրավունքների հարցը մի անգամից կարանք գլխին ջարդենք ու վարկերն էլ մի անգամից դադարեցնենք… եթե հանկարծ մտածի հարցերը լուծի երևի գլխին տանք ու պահենք մինչև իրա խոստացածն անի… իսկ Լևոնի հաշվով ասեմ ապեր, ձեզ թվում ա որ ինքը մեր համար ա աշխատում… իրականում իրա դիրքորոշումը մեզ համար մի քիչ բարդ ա ու էս վայրկյանին մեզ ինքը հեչ ձեռք չի տալիս… եթե հանկարծ ինքը հաղթած լիներ մենք դժվար թե կարողանայինք էսքան առաջընթաց արձանագրել Ղարաբաղյան ու Հայ-Թուրքական հարցերում… ձեր համար մի քիչ դժվար կլինի հաշտվել Ղարաբաղի ու գենոցիդի կորստի հետ, բայց հետագայում լավ կլինի, ճամփեքը կբացվեն ու ազատ կարող եք բոլորդ էլ առևտուր անել ու վերքը կբուժվի… մենկնումեկը պտի զիջի՞ թե չէ ու էս վյրկյանին մենակ ձեր իշխանություններն են պատրաստ զիջման, մենք էլ հո անվերջ չե՞նք սպասելու…
…սենց ասեմ, մեզ Սեռժը լրիվ ձեռ ա տալիս, բայց ձեզ՝ դուք պիտի որոշեք… հիմա թե պարելով պիտի որոշեք թե երգելով էդ արդեն ձեր գործն ա…
…Էնշտեյնն էլ հո գիտես ում ազգից ա…
Gայլ ախպեր- Մեֆը պրիզնատ ա էկե, որ ջհուդ ա: -Կարդա իրա գրածի առաջին տողը- կտենաս:
Ընենց որ զիճի-չզիճի կապ չունի: Ինքը հենց շեֆն ա ախպեր:
Ադրբեջանի ղեկավարության նյարդերը տեղի են տալիս. ակնհայտ է, որ ժամանակն աշխատում է ի վնաս Ադրբեջանի: Նոյեմբերին Ադրբեջանի բարձրաստիճան պաշտոնյաները միաբերան հայտարարեցին, որ Ղարաբաղի հարցում սպասել այլևս չեն կարող: Ադրբեջանի արտգործնախարար Էլմար Մամեդյարովը նոյեմբերի 16-ին Հարավային Կովկասում Եվրամիության հատուկ ներկայացուցիչ Պիտեր Սեմնեբիի հետ հանդիպման ժամանակ ասել է, որ “ադրբեջանա-ղարաբաղյան հակամարտությունում ստատուս-քվոյի պահպանումը ընդունելի չէ Ադրբեջանի համար”(novosti.az 16.11.2009): Իսկ Իլհամ Ալիևը նոյեմբերի 17-ին հարկադիր տեղահանվածների հետ հանդիպման ժամանակ արտահայտվել է ավելի որոշակի` ասելով. “Ադրբեջանն այլևս չի կարող ձգձգել ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորումը":
Կարևոր է հասկանալը` ինչու Ադրբեջանի ղեկավարությունը հենց այսօր հասկացավ, որ ժամանակն աշխատում է ի վնաս իրեն?: Չէ որ նա շարունակում է պնդել, որ նավթից ու գազից ստացված եկամուտների հաշվին հզորանալով` կարող է բռնի ուժով խլել Արցախը?: Եթե այդպես է, ինչու չի ուզում հանգիստ սպասել, ինչու “ստատուս-քվոն” ընդունելի չէ Ադրբեջանի համար?:
Պատճառները քաղաքական են ու տնտեսական: Նշեմ նախ քաղաքականը:
Առաջին. համաշխարհային քաղաքական գործընթացները տանում են դեպի Արցախի հիմնահարցի ժողովրդավարական լուծումը, որը հիմնված է ազգերի ինքնորոշման սկզբունքի վրա: Սրա դեմ Ադրբեջանն ասելու և անելու ոչինչ չունի:
“Այսօր աշխարհում չկա ոչ մի երկիր, որը շահագրգռված լիներ ղարաբաղյան հակամարտությունը Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության շրջանակում լուծելով”,–օրերս ասել է Ադրբեջանի խորհրդարանի փոխխոսնակ Զիյաֆեթ Ասքերովը (novosti.az, 20.11.2009): Սա հենց վերոնշյալի արտացոլումն է:
Երկրորդ. տարածաշրջանի աշխարհաքաղաքական զարգացումներն ի վնաս Ադրբեջանի են: Ռուսաստանի մահմեդական կոմիտեի նախագահ, հակահայկական դիրքորոշմամբ հայտնի քաղաքագետ, ազգությամբ ադրբեջանցի Հեյդար Ջեմալի կարծիքով, հայ-թուրքական արձանագրությունների ստորագրմամբ Ադրբեջանը հայտնվում է շրջապատման մեջ. նրա դեմ են “խաղում” Հայաստանը, Իրանը, Ռուսաստանը` ”լղոզված” դիրքորոշմամբ Թուրքիայի հետ, և Ղարաբաղի հարցում “լպրծուն եսասիրական”մոտեցում որդեգրած Արևմուտքը: “Այս պայմաններում Ադրբեջանի ազգային անվտանգության մարտահրավերները, անկասկած, կտրուկ ավելանում են”,– ասել է Հ.Ջեմալը (day.az, 18.11.2009):
Երրորդ. Ադրբեջանի գլխավոր կռվանը` Հայաստանի տնտեսական շրջափակումը, մոտ հեռանկարում կարող է վերանալ: Ադրբեջանցի քաղաքագետ Ռասիմ Աղաևի կարծիքով, հայ-թուրքական սահմանն անպայման կբացվի: Ավելին, դրա հետևանքով Բաքու-Թբիլիսի-Կարս երկաթուղու նախագիծը կդառնա ավելորդ, և Ադրբեջանի կառավարությունը չի ֆինանսավորի այդ նախագիծը: Կվերանայվեն նաև Վրաստանով անցնող հաղորդակցման ուղիների հետ կապված այլ նախագծեր. հնարավոր է, որ դրանք չեղյալ հայտարարվեն կամ դադարեցվեն (http://www.day.az/news/ politics/180115.html):
Չորրորդ. վատանում են Ադրբեջանի հարաբերությունները տարածաշրջանում շահեր ունեցող պետությունների հետ: Ադրբեջանցի տնտեսագետ Իլհամ Շաբանի կարծիքով, ադրբեջանական գազի գնի շուրջ թուրք-ադրբեջանական բանակցությունների արդյունք չտալը կարող է ունենալ երկու բացատրություն. կամ Թուրքիան ու Ռուսաստանը հակադրվում են Արևմուտքի շահերին, կամ էլ մեծացել են ադրբեջանական կողմի հավակնությունները:
Անդրադառնամ նաև Ադրբեջանի շտապողականության տնտեսական պատճառներին:
Առաջին. փորձագետների հաշվարկով, Ադրբեջանի նավթի պաշարը կսպառվի առաջիկա 20-30 տարվա ընթացքում: Նավթի արդյունահանման առավելագույն ցուցանիշ կգրանցվի 2010թ.` տարեկան 370 մլն բարել, իսկ հաջորդ 15 տարիների ընթացքում այդ ցուցանիշը կնվազի մինչև 100 մլն բարելը: Ուստի Ադրբեջանի առաջ ծառանում է նավթային սահմանափակ եկամուտը արդյունավետ ծախսելու խնդիրը: Ադրբեջանի բնակչությունն ակնկալում է, որ նավթային եկամուտի մեծացմանը զուգահեռ պետք է ավելանա նաև իր եկամուտը: Մինչդեռ դա հակասում է “սև օրվա” և ապագա սերունդների համար փող “հետ գցելու” ռազմավարությանը, ինչի համար 1999թ. ստեղծվել է Ադրբեջանի պետական նավթային հիմնադրամը: Այսօր Ադրբեջանը ստիպված է զգալի միջոցներ վերցնել այդ հիմնադրամից` ընթացիկ ծախսերը հոգալու համար: Եթե այդպես շարունակվի, ապա գալիք սերունդներին բաժին կհասնեն միայն աղտոտված շրջակա միջավայրն ու ժանգոտված և անպետք խողովակները:
“Այն հայտարարությունները, թե համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամը բացասաբար չի ազդել Ադրբեջանի տնտեսության վրա, իրականությանը չեն համապատասխանում,– Ադրբեջանի խորհրդարանում նոյեմբերի 11-ին ասել է “Ումիդ” կուսակցության ղեկավար, պատգամավոր Իգբալ Աղազադեն:– Համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամը լուրջ վնաս է հասցնում Ադրբեջանի տնտեսությանը, և այդ է վկայում պետական նավթային հիմնադրամից (ՊՆՀ) բյուջեի եկամտային մաս կատարված փոխանցումների մասնաբաժնի ավելացումը: Եթե 2007թ. ՊՆՀ-ից վերցված գումարը կազմում էր պետբյուջեի 9%-ը, 2008-ին` 23%-ը, 2009-ին` 42%-ը, ապա 2010թ.` 50%-ը":
Ադրբեջանի 2010թ. բյուջեն 2009-ի բյուջեի համեմատ նվազել է համարյա մեկ հինգերորդով` 18.9%-ով: Դա այն դեպքում, որ նավթի արդյունահանման ծավալն Ադրբեջանում մոտենում է հաշվարկված առավելագույնին: Սա վկայում է, որ Ադրբեջանի տնտեսությունը դեռ երկար ժամանակ ոչ միայն չի կարող ազատվել նավթային կախվածությունից, այլև այդ կախվածությունն ավելի է ուժեղանալու: Տնտեսագետ Ռամին Իսաևի կարծիքով, նավթային եկամտի մեծ մասի անարդյունավետ ծախսումը կարող է հանգեցնել լուրջ խնդիրների: Իսկ Ադրբեջանում իրավիճակը հենց այդպիսին է (ՙzerkalo.az՚, 18.11.2009):
Երկրորդ. Ադրբեջանը տենդագին փնտրում է գազի իրացման շուկաներ ու չի գտնում: Ադրբեջանցի տնտեսագետ Իլհամ Շաբանի կարծիքով, Ադրբեջանը գազի ”Շահդենիզ” հանքավայրի շահագործման երկրորդ փուլը պետք է սկսեր դեռ 2007թ., բայց ձգձգվում է, ինչը վկայում է, որ “Ադրբեջանը բախվել է խնդրի, և նա հստակ պատկերացում չունի իր գազի իրացման շուկայի վերաբերյալ”:
Ամեն դեպքում, այն, ինչ կատարվում է, հակասում է Ադրբեջանի շահերին, քանի որ հետաձգված յուրաքանչյուր տարի թանկացնում է նախագիծը, ավելանում են ծախսերը: Եւ դժվար է կանխատեսել, թե ինչպիսին կլինի նախագծի վերջնական արժեքըՙ(novosti.az, 19.11.2009):
Ահա թե ինչու Ալիևը շտապում է:
Վերջին խմբագրող՝ Hamshentsi: 16.12.2009, 22:37:
Tig (17.12.2009)
ԹՈՒՐՔԻԱՆ ՊԱՐԶԱՊԵՍ ՉԻ ՎԱՎԵՐԱՑՆԻ
Հարցազրույց Հայ Ազգային Կոնգրեսի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի անդամ, դիվանագետ Վլադիմիր Կարապետյանի հետ:
Սերժ Սարգսյանն օրերս հայտարարել է, որ հանձնարարել է համապատասխան պետական մարմիններին` նախապատրաստելու լրացումներ մեր օրենսդրության այն մասով, որն առնչվում է միջազգային պայմանագրերի ստորագրմանը, վավերացմանը եւ չեղյալ հայտարարելուն: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում այդ հանգամանքին:
Այդ ամենը կարելի էր անել նաեւ առանց բարձրաձայնելու` ի վերջո դա ներպետական հարց է եւ կարգավորվում է օրենսդրությամբ: Սակայն այն, որ Սերժ Սարգսյանը բարձրաձայնում է ընթացակարգային, երկրորդական մի գործողության մասին, վկայում է, որ նա կարիք ունի ինչ-որ բան հնչեցնելու: Այս պարագայում մենք կարող ենք եզրակացնել, որ հենց սա է պաշտոնական Երեւանի պատասխանը` Թուրքիայի վարչապետի կողմից ԱՄՆ-ում հերթական անգամ կրկնված այն հայտարարությանը, որ Թուրքիան, ի դեմս խորրդարանի, ունի նախապայմաններ` վավերացնելու համար արձանագրությունները: Այն պարագայում, երբ Հայաստանի ժողովուրդն ամիսներ շարունակ լսում էր հակառակի մասին` այսինքն նախապայմանների բացակայության մասին պնդումներ ՀՀ իշխանավորներից, կարծում եմ, որ ՀՀ իշխանությունների պատասխանը ավելի ադեկվատ պետք է լիներ, հատկապես հաշվի առնելով այն, որ այսօր այլեւս որեւէ մեկը չի կասկածում, որ Թուրքիան պարզապես չի վավերացնելու արձանագրությունները, հետեւաբար, չի բացելու սահմաններ առաջիկայում:
Եթե Հայաստանն իրոք չեղյալ հայտարարի վավերացրած արձանագրությունները, ապա դրանք ի՞նչ հետեւանք կարող են ունենալ:
Նման քայլի այս իշխանությունները չեն գնա, նրանք եւ նրանց ծառայող քաղաքագետներն ու թուրքագետները մշտապես նշել են, որ արձանագրություններն օգտակար են Հայաստանի համար, հետեւաբար նրանք նման բան չեն անի: Սակայն արդեն բոլորն են հասկանում, որ այն ճանապարհը, որ ընտրվել է Ս. Սարգսյանի կողմից` բարելավելու Թուրքիայի հետ հարաբերությունները` կատարելապես ձախողված են: Գործընթացն անհույս փակուղում է, ի հեճուկս հեռուստացույցով ավետող ձախորդ քաղաքագետների, որոնք իրենց հերթական կանխատեսումներում մշտապես երկարաձգում են սահմանի բացման ժամկետներըր, այսօր էլ նշելով ապրիլը:
Այդ արձանագրությունները ստորագրվեցին միջազգային հանրության ներկայացուցիչների ներկայությամբ, Ձեր կարծիքով, եթե կողմերը հրաժարվեն դրանք վավերացնելուց, ապա միջազային հանրությունն ինչպե՞ս կընդունի այդ փաստը:
Մեր դիվանագիտության ամենամեծ սխալներից մեկն այն էր, որ համաձայնելով Թուրքիայի կողմից առաջ քաշած խորհրդարանների կողմից Արձանագրությունները վավերացնելու վերաբերյալ հերթական նախապայմանին, Հայաստանը Թուրքիային հնարավորություն ընձեռեց հիմնավորել վավերացման հետաձգումը` “տարածաշրջանում երկարատեւ խաղաղություն հաստատելու անկեղծ մղումով”, այսինքն նրանք բոլորին ասում են հետեւյալը. “Արձանագրությունները ստորագրելուց հետո Սերժ Սարգսյանը կոշտացրեց իր դիրքերը ղարաբաղյան գորընթացում: Պատկերացրեք թե ինչպես նա իրեն կդրսեւորի, եթե Արձանագրությունները վավերացվեն` Հայաստանը կկորցնի Ադրբեջանի հետ հակամարտությունը կարգավորելու մոտիվացիան: Օգնեք մեզ կարգավորել ԼՂ հակամարտությունը եւ սահմանները կբացվեն”: Տարածաշրջանի հիմնախնդիրներին անծանոթների համար սա միանգամայն տրամաբանական բացատրություն/հիմնավորում է: Ես կարող եմ վկայել, որ օտարերկրյա դիվանագետների հետ իմ շփումներն ինձ համոզում են, որ թուրքերի այս անհեթեթ հիմնավորումները հասնում են տեղ եւ ընդունվում: Այսինքն, այսօր դրսի համար հայ-թուրքական եւ ԼՂ գործընթացների փոխկապակցվածությունը միանգամայն հիմնավորված է, հետեւաբար ես չեմ ակնկալում որեւէ ճնշում ԱՄՆ, կամ ԵՄ կողմից Թուրքիայի վրա` սահմանը բացելու ուղղությամբ: Հայաստանի թեթեւ ձեռքով Թուրքիան նաեւ ներգրավվեց ԼՂ խաղաղ գործընթաց` ուժեղացնելով Ադրբեջանի դիրքերը բանակցություններում:
Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունից հետո նույն օրը նրան է զանգահարել ԱՄՆ պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնը: Ձեր կարծիքով, ի՞նչ էր սա նշանակում:
ԱՄՆ պետքարտուղարի զանգը մինգամայն տրամաբանական է եւ միտված է մեղմացնել այն տպավորությունը, որ կար միջազգային հանրության եւ հայաստանցիներիս մոտ Էրդողանի այցից հետո: Հաշվի առնելով Թուրքիայի վարչապետի միակողմանի պնդումները նախապայմանների առկայության մասին, որոնք չստացան սպասվող արձագանքը ԱՄՆ պաշտոնյաների կողմից, կարծում եմ այս զանգը տեղավորվում է միջնորդի դեր ստանձնած ԱՄՆ գործառույթների մեջ: Միեւնույն ժամանակ, ձեր ուշադրությունն եմ ուզում հրավիրել այն հանգամանքի վրա, որ ԱՄՆ դեսպանությունը այս զանգի վերաբերյալ որեւէ տեղեկություններ չի հրապարակել իր պաշտոնական կայքէջում:
Հանրապետական կուսակցության անդամները մշտապես պնդում են, որ արձանագրությունները եւ վավերացնելու, եւ չվավերացնելու դեպքում Հայաստանը, միեւնույն է, կշահի: Այդպե՞ս է արդյոք, թե ոչ:
Դրանք անհեթեթ պնդումներ են: Հայոց Ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացը հիմնավոր կերպով կասեցված է: Ո՞վ է պատասխան տալու դրա համար` Ս. Սարգսյանի նախընտրական ծրագրի դրույթը ձախողելու համար: Սփյուռքի հետ հարաբերություններն անընդունելի մակարդակի վրա են: Օրերս ավարտված ԵԱՀԿ ԱԳ նախարարների հանդիպմանը ստորագրվեց Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության շահերին հակասող փաստաթուղթ: Սա այն “նախաձեռնաղական” դիվանագիտության արդյունքն է, որի մասին մեզ հրամցվում է հեռուստատեսության միջոցով: Հայտնի է նաեւ, որ ԵԱՀԿ 56 պետությունների մեջ Հայաստանը գրանցում է ամենախորը տնտեսական անկումը, ինչը հետեւանք է այն համատարած կոռուպցիայի, որ առկա է Հայաստանում: Կարծում եմ, որ Հայաստանի համար այս ճգնաժամային վիճակում հանրապետականը ավելի խոհեմ կլիներ ձեւավորեր նախադրյալներ խորը, հիմնարար բարեփոխումների համար, որոնց հրատապությունն այսօր հրամայական է:
Lragir.am
davidus (22.12.2009)
ՀԱՐՑԵՐԻ ՀԱՐՑԸ
Հայկական հեռուստատեսություն գրեթե չեմ նայել 2008թ. փետրվարի 20-ից ի վեր, սակայն օրերս, ալիքների վրայով սահելիս, պատահաբար լսեցի մի պատանու ՙերգ՚, ուր ցուցադրվում էին 1990-ականների առաջին կեսի իրական ու դաժան կադրերը: Պատանին ՙբանասեր՚ ոչընտիրի հայերենի պես մի լեզվով պնդում էր, թե դա անցած էտապ է: Տա Աստված:
1990-ականների առաջին կեսն այդ պատանու, իմ եւ բոլորիս գլխին պայթեց պատերազմի տեսքով: Եղե±լ է աշխարհում մի պատերազմ, որ չի ուղեկցվել ցավով, ցրտով, սովով, խավարով: Բայց սա այլ ոլորտի հարցադրում է:
Պայթեց, որովհետեւ Ազատության դարձող հրապարակի հարթակից` խաղը ճարտարապետած համակարգի ճորտերը բոլորիս փոխանցեցին իրենց տերերի` Կրեմլից խոստացված ՙկարմիր ու մեծ ապագան՚: Սակայն քիչ անց մետրոպոլիայում սկսված Գորբաչով - Ելցին մրցակցությունը Երեւանում երեւակվեց չեկիստական սերնդի թոշակի անցնելով: Բարձրացավ ժողովրդավարացման ժամանակների շունչը` ՙՂարաբաղ՚ կոմիտեն, որն ամենաընդունելին ձեւակերպեց քաղաքական խնդիրը` ԽՍՀՄ Սահմանադրության շրջանակներում, առանց պետության տարածքային ամբողջականությունը խախտելու, Ղարաբաղի մարզը ներքին ինքնորոշմամբ տեղափոխվում է նույն պետության մեկ այլ սատրապություն: Եվ հենց լավագույն ձեւակերպողններն էլ եկան իշխանության:
Բայց փլուզվեց ԽՍՀՄ-ը, երեկվա նույնագույն շրջանները քարտեզին սեփական գույն ստացան` դառնալով միջազգային իրավունքի սուբյեկտներ, սակայն բաց մնաց Ղարաբաղի հարցի նորովի ձեւակերպումը, թեեւ ասված էր նոր գինին նոր տակառներում պահելու մասին: Բացե°ք 1991-94թթ. հայկական մամուլը եւ կտեսնեք, որ կարծիքները բազմազան էին` սկսած Ղարաբաղում բնակվող հայերի անվտանգությունից մինչեւ միջազգային օրենքներով ինքնորոշում: Ռազմաճակատում էր ամբողջ Հայաստանը. եւ յուրաքանչյուրը մաքառում էր` կարծելով, թե հենց ի°ր կարծիքն է ընդունված որպես բուն նպատակ: Պատմությունը դեռ իր զմայլանքը կարտահայտի, թե այդ ինչպես հաջողվեց բառի բուն իմաստով շրջափակված, սառած, սովահար, փլուզվող Հայաստանին` հաղթական զինադադարի հասնել: Ուրիշ բան, որ զինադադարին հաջորդած մեկուկես տասնամյակում շատ բան խեղվեց, եւ երգիչ պատանու ու խալխի հիշողության մեջ մնացել է ոչ թե հաղթանակի բերկրանքը, այլ այդ հաղթանակի ծանր գինը, որը գուցեեւ արդարացիորեն շտապում են անցած էտապ կոչել` այդպիսով հրաժարվելով որեւէ անգամ դարձյալ նույնպիսի գին վճարելուց:
Ո°վ կունենա այն քաջությունը, որ ասի, թե եթե ներկա միջազգային դրությունն ու պայմանները լինեին, ապա ոչ մի Զորի Գայկովիչ չէր սկսի 88-ը, եթե անգամ ամենախիստ հրահանգը լիներ կոմունիստական ԿԳԲ-ից: Ջավախքի հանդեպ մեր պետության, փառք Աստծո, առայժմ սթափ մոտեցումը դրա ապացույցն է: Ու քանի դեռ տրված չէ 20 տարուց ի վեր պահանջարկված քաղաքական ձեւակերպումը, ապա պետության հույսը մնալու են բացառապես հին ձեւակերպման մեկ-երկու հեղինակներն ու մեկ-երկու արբանյակները, Հայաստանում երբեք իշխանություն չի° փոխվելու, Ժողովրդավարություն ու Մարդու իրավունքներ չե°ն լինելու, իսկ Արտաշես Գեղամյանից մինչեւ Արթուր Բաղդասարյան հավերժորեն ընկալվելու են որպես իրենց հերթին սպասող երիտասարդ քաղաքական գործիչներ. լինելու է հյուծիչ շրջապտույտ, որը կտեւի մինչեւ կա°մ նոր ձեւակերպման խիզախումը, կա°մ համակործանումը: ՙՇունը սատկացնողին են քարշ տալ տալիս՚,- ասում է առածը:
Չեմ էլ կարծում, թե լինելու է նոր ձեւակերպում, քանի որ մեր ազգային մտածողության մեջ հայրենասիրության դասական կերպը շարունակում են մնալ Մուրացանի ու Դեմիրճյանի ժամանակավրեպությունները, որոնք հերձվածող ու դավաճան են հռչակելու այլ միջավայրի համար ստեղծված դարավոր կոդեքսից ցանկացած շեղում: Այդպես Խորենացու ոսկորներն իսկ փոշեցրիվ արվեցին, Վասակ Սյունուն հանձնեցին սասանյան ԿԳԲ-ին, Նարեկացուն հալածեցին, Խաչատուր Կարճիկյանին գնդակահարեցին… Խնդիրն ամենեւին Ղարաբաղը տալ-չտալը չէ, այլ քաղաքական այն ձեւակերպումը, որը կհիմնավորի առաջնահերթությունը` նոր աշխարհում Ղարաբաղը կենսական անհրաժեշտություն է Հայաստանի պետությա° ն, Ղարաբաղում ապրող Մարդկանց անվտանգությա° ն, հազարավոր զոհերի արյան հիշատակի° , թե° մեկ այլ նպատակով: Ո° ՐՆ Է ԵԼԱԿԵՏԸ: Ելնելով ՙԱնցած էտապից՚` շնորհավորում եմ Ձերժինսկու, Բերիայի, Ավիսի, Մուղդուսու եւ մյուս տականքների օրվա առթիվ բոլոր նրանց, ովքեր այն, դժբախտաբար, դեռ իրենցն են համարում:
ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
Պահպանողական կուսակցության նախագահ
Լավն ա.
http://www.lragir.am/armsrc/society-lrahos31365.htmlՈՐ ԵՐԵՎԱՆՈՒՄ ՉԼԻՆԻ ԱԹԱԹՈՒՐՔԻ ՊՈՂՈՏԱ
Կարդալով մեր թերթերը, օրերս հասկացա, որ մութ անցյալ ունեմ: Ուրեմն, խոստովանում եմ, որ ծնվել եմ Ստալինի անունը կրող պողոտայում, որը հետագայում դարձավ Լենինի, իսկ այժմ կոչվում է Մաշտոցի պողոտա: 2-րդ դասարանում 7 ամիս սովորել եմ թիվ 29 դպրոցում, որը մինչ իմ այդտեղ գալը կրել է Լավրենտի Բերիայի անունը, բայց իմ այդտեղ գալու պահին այդ փաստը դեռ չէր մոռացվել: Իսկ ընդունվել եմ օտարազգի գործիչ, հայտնի համասեռամոլ Չայկովսկու անվան դպրոցը: Ծննդյանս վայրն ու տարեթիվն էլ կասկածելի են` մայրս ինձ ծննդաբերել է Ստալինի պողոտայում գտնվող Լենինի կնոջ, հայտնի չբեր Կրուպսկայայի անունը կրող ծննդատանը և հենց այն տարում, երբ Ստալինն ու Բերիան կազմակերպեցին հայաստանցիների զանգվածային աքսորը: Իմ պատկերն ամբողջացնելու համար ավելացնեմ, որ ծնվել և մի քանի տարի ապրել եմ Ստալինի կենդանության օրոք, բնակվել` նրա անունը կրող պողոտայում, հաճախել եմ մի մանկապարտեզ, որի պատին կախված էր «Ժողովուրդների հոր» մեծադիր նկարը և մենք առանց գետինը մտնելու, նրան բարձրաձայն կոչում էինք Ստալին պապի: 8-րդ դասարանից բարոյական անկումս շարունակել եմ Լենինի կողակից Կրուպսկայայի անվան դպրոցում, որն անամոթաբար ավարտել եմ ոսկե մեդալով, մինչդեռ կային ազնիվ և հայրենասեր մարդիկ, որոնք, ի նշան բողոքի, երկուսներով ու երեքներով էին սովորում: Հասկանալի է, որ այն բանից հետո, երբ ինձ չհաջողվեց, չհասցրեցի դառնալ պատանի բերիական, ես դարձա պատանի լենինյան` անդամակցելով Լենինի անունը կրող պիոներների և կոմերիտականների կազմակերպություններին: Իսկ 2-րդ դասարանում համասեռամոլի անվան դպրոցից դահճի անվան դպրոց տեղափոխվելու պատճառը իմ թոքաբորբով հիվանդանալն է եղել և բժիշկների խորհուրդը` անսալով որին Ստալինյան մրցանակի դափնեկիր իմ հայրն ավելի է մթացրել իմ առանց այն էլ «մութ» անցյալը:
Այնպես որ, իմ կյանքի ուղին ծուռ է, կենսագրությունս՝ լիովին փչացած և ցանկացած պահի որևիցե թերթի թղթակից կարող է հանրության դատին ներկայացնել կենսագրությանս թաքուն էջերը, նաև ավելացնել իմ ազգականների մասին եղած ասեկոսեներ, թե նրանցից ոմանք Ստալինի օրոք մատնագրեր են գրել: Իսկ դրանից ոչ մեկս էլ ապահովագրված չենք, քանի որ այն տարիներին շատերն են դա արել: Ոմանք արել են գաղափարական մղումներից ելնելով, քանի որ Աստծո չափ երկրպագել են Ստալինին, հավատացել են իշխանությունների քարոզչությանը և կարծել են, թե օգտակար բան են անում` «ժողովրդի թշնամիներին» ջրի երես հանելով: Մյուսները գրել են կարիերիստական նկատառումներով, որպեսզի, ինչպես հիմա կասեինք, նոր աշխատատեղեր ստեղծվեն, և իրենք կարողանան ծառայողական առաջխաղացում ունենալ: Կային նաև այնպիսիները, որոնք ցանկացել են բարելավել իրենց բնակարանային պայմանները, ավելացնել բնակտարածքը` նրանք մատնագրեր են գրել իրենց հետ նույն բնակարանում բնակվողների վրա: Բաժանված ամուսինը զրպարտագիր է գրել իր նախկին կնոջ վրա, որպեսզի ալիմենտ չվճարի, գեղեցիկ կնոջը հավանած տղամարդը` գեղեցկուհու ամուսնու և եղբայրների վրա, որպեսզի տիրի նրան: Եղել են նաև մարդիկ, որ ուղղակի այդպիսի հոբբի են ունեցել, որովհետև նման նախաձեռնություններն այն ժամանակվա հասարակության կողմից խրախուսվել են, ինչպես որ այսօր ողջունվում է «գողական» դառնալը կամ, գոնե, ձևանալը, որևիցե մեկին «քցելը», կամ նրան բարոյապես ընկճելը, նույնիսկ, ոչնչացնելը` նրա դեմ անձնական վիրավորանքներով լի հոդվածներ գրելով: Վերջինը ձեռնտու է նաև իշխանություններին, որովհետև դա նրանց հնարավորություն է տալիս խստացնել ԶԼՄ-երի մասին օրենքը, իսկ իրենց քննադատող խոսքի ազատության ջատագով արևմտյան գործիչներին ներկայացնել անձնական վիրավորանքներով լի հոդվածների նմուշներ, նաև այլանդակ կոլաժներ և վարկաբեկման ենթակա մարդու անհաջող լուսանկարներ, որտեղ նա ինքն իր նման չէ, կամ էլ շեշտված են նրա դեմքի կամ մարմնի թերությունները:
Ամեն մարդ պատասխանատու է միայն իր արածների համար, և նույնիսկ Ստալինի և Բերիայի օրոք էր ասվում, որ զավակները պատասխանատվություն չեն կրում ծնողների համար, չնայած թե Ստալինի օրոք, թե այժմ մեր հասարակությունը դա չի ըմբռնում, չի ընդունում, և մեր իրականության մեջ առկա են նույնիսկ վենդետայի դեպքեր, երբ պատժվում են միանգամայն անմեղ մարդիկ, որոնք իրենք էլ, հնարավոր է, պարսավել են իրենց անհաջող ազգականների արարքները:
Եվ եթե մենք շարունակենք այսպես իրար հոշոտել, ֆիզիկական և բարոյական քիլերությամբ զբաղվել, վենդետաներ կազմակերպել, հնարավոր է, որ հետագայում վարկաբեկիչ դառնա Մաշտոցի պողոտայում բնակվելը, այն հերթական անգամ վերանվանվի ու սկսի կրել, ասենք, Աթաթուրքի անունը:
ԳՐԻԳՈՐ ԷՄԻՆ-ՏԵՐՅԱՆ
http://www.lragir.am/armsrc/interview31358.html
Ստեփան Դանիելյանի շատ լավ, ոչ ստանդարտ վերլուծությունն է քաղաքական Հայաստանի ներկա վիճակի մասին.
Rammer (22.12.2009)
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ