Արդեն զզվցրին թողին էլի ինչ քաղաքագետ, վերլուծաբան, գործիչ, մի խոսքով ով կապ ունի քաղաքականության հետ, բոլորը միաբերան կրկնում են որ քաղաքական դաշտ չկա: Մեկը հարցնող լինի էտ դաշտը ով պետք ա ձևավորի...Բոլորը կողքից դիտորդ են ու մեծ մեծ փրթում են մենակ, ոնց որ դա իրենց ընդհանարպես չի վերաբեվում: Հայասատնում քաղ գործիչնների մեծ մասը աստվատուր մանդատով միայն նվվվվվալ գիտեն...Բիձա-ի խոսքերից
Հարցազուրցի մեջ հետաքրքքիր ու շատ ճիշտ բաներ կաին....
Վերջին խմբագրող՝ Rammer: 23.12.2009, 00:00:
Tig (23.12.2009)
Ռամեր ջան, բայց Ստեփանը իսկապես լրագրող -վերլուծաբան է: Երբեք իրեն սրա -նրա աչքը չի խցկել, հանգիստ իր գործով է զբաղվել, սկսած 93-94 թվերից:Արդեն զզվցրին թողին էլի ինչ քաղաքագետ, վերլուծաբան, գործիչ, մի խոսքով ով կապ ունի քաղաքականության հետ, բոլորը միաբերան կրկնում են որ քաղաքական դաշտ չկա: Մեկը հարցնող լինի էտ դաշտը ով պետք ա ձևավորի...Բոլորը կողքից դիտորդ են ու մեծ մեծ փրթում են մենակ, ոնց որ դա իրենց ընդհանարպես չի վերաբեվում: Հայասատնում քաղ գործիչնների մեծ մասը աստվատուր մանդատով միայն նվվվվվալ գիտեն...
Հարցազուրցի մեջ հետաքրքքիր ու շատ ճիշտ բաներ կաին....
Այնպես, որ ինքը այն հատ ու կենտ միակներից է, որ դիտորդի իրավունքը վաստակել է: Ու վաստակած դիրքից էլ այն է ասում, որ որևէ կողմին ձեռ չի տալիս:
Մենք հենց այս տիպի մարդկանց պակաս ենք ունեցել և հիմա վաաբշե ունենք:
Ձաձ ջան ես Դանելիյան անձամբ ճանաչում եմ, ու այդ իր թեզը թեկուզ և հետքրքիր բայց շատ հարցերին չի պատասխանում: Օրինակ չի պատասխանում գլխավոր հարցին, թե որն է ընդիմության քաղաքական դերը և ֆունկցիան Հայաստանում: Այդ ժամանակ ինքը ստիպված է բերել այնպիսի հիմնավորումներ, որը հակասութոյն մեջ է մտնում այս մեկի հետ...Սա գիշերը մինչև ժամը 4 -ը "Կետիկնոցում" ծեծված է հարց է...Իրականում այո ինքը վերլուծաբան է`ի դեպ քաղաքական վերլուծաբան և լավ էլ մասնակցում էր քաղաքական պրոցեսներին շատ ակտիվ...Հիմա իր մոտ հիսաթափություն է Լևոնից և այս կոնտեքստում ամեն ինչում հակադրաձում է ՀԱԿ-ի քայլերին...թեկուզ և անուղակի և խելացի հիմնավորումներով: Իր առաջարկած մոդելը նոր է և հետաքաքրիր, բայց թերի...
Իհարկե նման մարդկանց կարիք կա համաձայն եմ...
Վերջին խմբագրող՝ Rammer: 24.12.2009, 09:40:
Բայց Ռամեր ջան, ընդիմության դերը նույնիսկ ես գիտեմ- վերցնել իշխանությունը:
Դու դերը շփոթում ես նպատակի հետ, կարծում եմ՝ միտումնավոր: Արդյո՞ք յուրաքանչյուր ոք, ով ուզում է վերցնել իշխանությունը, ընդդիմություն է:
DIXIcarpe noctem
Հայկօ ջան, իսկ ինձ թվում է, որ իշխանություն վերցնելը ընդդիմության դերն էլ է, նպատակի հետ մեկտեղ: Եթե իհարկե դա քաղաքական ընդդիմություն է: Եթե ինչ-որ աննպատակ ընդդիմություն է, ու իր դերը տեսնում է միայն քաղաքացիական հասարակություն ձևավորելու մեջ, ուրեմն դա այլևս քաղաքական ընդդիմություն չի - ՀԿ-ա, NGO:
Mephistopheles (25.12.2009), Բիձա (24.12.2009)
Ընդիմության դերը միշտ էլ պետքա լինի դիմադրության ուժ լինելը, հակառակվելը պետական քաղաքականությանը` առաջին հերթին նրան զսպելու համար և վերջին հաշվով իշխանափոխության նպատակին հասնելու համար:
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Հայկօ (25.12.2009)
Տրիբուն ջան, ուրեմն եթե ինչ-որ մի կամայական նորմալ երկրի ինչ-որ մի կամայական, նորմալ ընդդիմության իշխանատենչությունը վերացնենք, էդ ընդդիմության տակը բան չի մնա՞: Ուրիշ կերպ ձևակերպեմ հարցս (առաջինին կարող ես ասել «հա»). ընդդիմության էլեկտորատը ընդդիմությանը ձայն ա տալիս միայն դրա՝ իշխանության ձգտման համա՞ր: REAL_ist-ը արդեն ասեց. ընդդիմությունը նաև իշխանությանը զսպող ու հակակշիռ լինելու գործառույթ ա իրականացնում: Ասենք՝ ես չեմ, որ պիտի քեզ ասեմ, թե նորմալ պետական համակարգում ընդդիմության դերը որն ա, դու էդ ինձնից լավ գիտես: Չեմ հասկանում ուղղակի քեզ:
Վերջին խմբագրող՝ Հայկօ: 25.12.2009, 00:28:
DIXIcarpe noctem
Rammer (25.12.2009)
Դերի հարց առհասարակ չկա, միայն նպատակ է- վերցնել իշխանությունը ու իշխել:Տրիբուն ջան, ուրեմն եթե ինչ-որ մի կամայական նորմալ երկրի ինչ-որ մի կամայական, նորմալ ընդդիմության իշխանատենչությունը վերացնենք, էդ ընդդիմության տակը բան չի մնա՞: Ուրիշ կերպ ձևակերպեմ հարցս (առաջինին կարող ես ասել «հա»
Իշխելու պրոցեսում երեկվա այդ "անմեղ, սուրբ, զուլալ" ընդիմությունը քիչ- քիչ լկտիանում, բառադիանում, ուտում, չաղանում, թռփոշում, դառնում է հնից չտարբերվող զիբիլ/սրիկա/գող/ անամոթ/դահիճ/ճիճու:
Այդ ընթացքում իշխանությունը կորցրածը հանդես գալով որպես ընդիմություն, մոռացած իր կերած բողկերը, սկսում է մարդկանց համոզել, թե այ ժողովուրդ- մենք ուր, էսօրվա էս պոդոնոկներն ուր:Մենք փառք էին, Հեսա տես մեր միջի հին պադոնոկներից մաքրվել ենք, մեր սխալներն ընդունել, արի դու մեզ ձեն տուր -սրանց գցենք, դու տես, ինչ դրախտ երկիր ենք սարքելու:
Ու այս խաղը վերջին խմբագրմամբ, առնվազն մի 2-3 դարի պատմություն ունի:
Այսինքն, կայուն ժողովրդավարական ավանդույթներ ունեցող երկրներում, ուր վաղուց ձևավորված են քիչ թե շատ կայուն էլեկտորատ ունեցող կուսակցությունները, հիմնական ընդիմությունը որպես կանոն դա երեկվա իշխանությունն է:
Ընդիմության հակակշիռ, զսպող դեր ասածը դա հետևանք է,- քննադատելով իշխանություններին, ընդիմությունը ուզած- չուզած վեր է հանում եղածների կեղտերը, որ ցույց տա նրանց փոխելու անհրաժեշտությունը: Բայց դա էլ դոզավորված շարժուձև է, որ հանկարծ խաղի կանոնները չխախտվեն: Եթե ընդիմությունը զուտ իշխանության չձգտի, իշխանություն վերցնելու վտանգ չներկայացնի, նրա վրա թքող էլ չի լինի:
Էդ աշխարհից դուս ու բեխաբար հայաստանի հին ու նոր դեմքերի հեքիաթն է, թե ընդիմությունը պետք է կառուցողական, սահմանադրական, հասկացող, սխալներ բռնող լինի:
Չէ-մի չէ:
Ուրեմն ընդիմադիրի գործն են է, թե ասի,
ռոբ, այ-այ-այ, զուգարանում մարդ մի սպանի՞,
սերժ-այ-այ-այ, քեզ հիմարի տեղ մի դիր՞,
կորյուն,-այ-այ-այ, Նիկոլին մեծ սրոկ մի տուր՞
Լավ ա:
Չէ, Հայկօ ջան, նորմալ ընդիմությունն էլ նույնքան "անհասկացող է ու շատակեր": Ուղղակի ընդիմություն-իշխանությունը խաղը դա մեր ժամանակների միակ քաղաքական խաղն է, որն ավելի լավն է, քան միշտ մեկի օրոք ստրուկ/ճորտ/հպատակ/բնակիչ/հայրենակից/ լինելը: Շատ ավելի գերադասելի է պարբերական հույսերով կյանք սպառելը:
Սա է զարգացման աշխարհի մոդելը: Հին սրիկային փոխում ես նոր սրիկայով, արանքում էլ մի բան դու ես շահում: Օրինակ հայաստանում տեղ-տեղ ասֆալտի վրայով ես քայլում: Այլ երկրներում, ուր սրիկայի գլուխ ջարդելը սահմանադրորեն հարգին գործ է, մարդիկ ուրիշ կայֆերի էլ են հասնում:
Վերջին խմբագրող՝ Բիձա: 25.12.2009, 02:37:
Բիձ ու Հայկօ, դուք ընդդիմությունը դիտում եք որպես "աբիժնիկների" մի բանակ որին հեռացրել են իշխանությունից որպես պատիժ և հիմա նրանք ամեն գնով ուզում են իշխանության գալ և եթե իշխանատենչությունը հանես ընդդիմության օրակարգից ապա ընդդիմությունը դառնում է անիմաստ… դա մեր երկրի համար է ճիշտ, բայց իրականում Բիձ ջան, դեմոկրատական երկրներում ընդդիմությունը իշխանության մաս է կազմում… պրեզիդենտը կարող է լինել մի կուսակցությունից, բայց պառլամենտներում ունենա փոքրամասնություն… սովորաբար երբ պրեզիդենտն էլ պառլամենտական մեծամասնությունն էլ նույն կուսակցությունն է լինում որոշ ժամանակ անց պրոբլեմներ են առաջանում… կաշառակերություն, պաշտոնի չարաշահում և այլն… գալով մեր պարագային ընդդիմությունն ավելի շուտ դիմադրություն է իշխանություններին ու ժողովրդի միջոցով իշխնության գալը պետք է լինի մինիմում ծրագիր, որովհետև ազդեցության ուրիշ լծակ Հայաստանում չի գործում… կամ ամբողջը, կամ ոչինչ…
REAL_ist (25.12.2009)
Եթե նույնիսկ հայաստանից վերանանք,
պառլամենտական ընդիմության նպատակն էլ նույն իշխանություն ասածն է: Մեծամասնությունն է ձևավորում բոլոր հանձնաջողովների նախագահներին: Ու կուսակցությունների ուշքը միտքը մեծամասնություն կազմելն է, որ իրենց ուզածն /իրենց ուզած օրենքները, կարգ ու կանոնը, սկզբունքները,և այլն/ , անեն:
Բացի դա էլ, իշխանության մաս լինելը սահմանափակվում է միայն պառլամենտով: Գործադիրը դա հաղթողի թիմն է, դատականը -ցմահ ընտրված կամ նշանակովի: Ազատ մամուլ ասածն էլ հիմա արդեն էնքան էլ ազատ չի ոչ մի տեղ:
Զարգացած դեմոկրատիայի ուժը ոչ այնքան ընդիմությունն է, որքան իշխանության հակակշիռ 3 անկախ ճյուղերի և ազատ մամուլի գոյությունը: Դրանք բոլորն էլ ինչ որ չափով ներքին հակասությունների դաշտում են գործում և ստիպված են հաշվի նստել միմյանց հետ:
Դու ինքդ ես ասում-Հայաստանը էդ կետում չի, դրանից շատ հետ է և իշխանության գալը պետք է լինի ծրագիր-մինիմում:
Բա չստացվեց, որ ընդիմության միակ գործը դա իշխանությունը վերցնելը պետք է լինի՞:
Եթե իշխանության ճյուղերում ներկայացված չի ընդիմությունը, ապա ավելորդա խոսալ հակակշիռների և զսպումների մասին:
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Ռեալիստ ջան, որևէ երկրում, երբևէ, հաղթած նախագահի թիմում, որը հենց գործադիր իշխանություն ասածն է, ընդիմադիր տեսած կաս՞:
Ուշադիր չես հետազոտել այս հարցը: Դատականն էլ պրոբլեմներ ունի այս առումով: Դատավորները հների ու նորերի օրոք նշանակած-ընտրվածն են լինում: Մի կողմից իբր պրոֆեսիոնալ են, մյուս կողմից էլ աշխարհայացքի հարց կա իրենց վերաբերմունքի մասով հանդեպ նախկին ու ներկա իշախանությունները: Այնպես որ դատականն էլ կուսակցական չի:
Մնաց լրատվությունը, որը մի կողմից 4-րդ իշխանություն է, մյուս կողմից էլ ծախու:
Դե հիմա տես, թե ընդիմությանը ինչ մնաց իշխանություն կոչված պրոցեսից:
Ընդիմությունը լիարժեք մասնակից է դառնում խաղին միայն ընտրությունների պահին : Մնացած ժամանակահատվածում այն միայն պառլամենտում է, եթե մեծամասնություն է, ուրեմն ընդիմություն չի, եթե փոխրամասնություն է, ուրեմն հեռու է լծակներից:
Վերջին խմբագրող՝ Բիձա: 25.12.2009, 18:06:
Բայց ես գործադիր իշխանության մասին բան եմ ասել Բիձա ջան? Չնայած նման դեպքերը քիչ չեն:
Իշխանության միակ ներկայացուցչական մարմինը Օրենսդիր իշխանություննա, ու ընդիմությունը միշտ էլ գլխավոր դերերում պետքա լինի խորհրադանում, եթե խոսում ենք դեմոկրատական համակարգի մասին: Գլխավոր դերը չի նշանակում մեծամասնություն:
Դատական իշխանությունը այլ թեմայա, դատարանը կոչվածա անկախ մարմին լինելու և այն քաղաքական մարմին չի` ի տարբերություն օրենսդիր և գործադիր մարմինների:
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
"Եթե իշխանության ճյուղերում ներկայացված չի ընդիմությունը, ապա ավելորդա խոսալ հակակշիռների և զսպումների մասին":
Էս քո նախորդ գրառումը չի՞
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ