Խաղաղ մերձավոր արևելքը և ՀՀ-ն

[Բիձա]

Ինչպես գիտենք մերձավոր արևելքը միշտ եղել է ու կլինի աշխարհի ամենաթեժ տարածաշրջաններից մեկը: Տարբեր երկրներ այստեղ ունեն իրենց գեոքաղաքական շահերը, այստեղ են գտնվում նավթի ամենահարուստ հանքերը, առևտրային կարևոր, ռազմավարական ճանապարհները: Այս տարածաշրջանի հիմնական խաղացողներ են համարվում ոչ միայն տարածաշրջանի երկրները, ինչպիսիք են Իրանը, Սիրիան, Լիբանանը, Իրաքը, Սաուդյան Արաբիան, Քուվեյթը, Իսրայելը, Հորդանանը, այլև այլ տարածաշրջաններում գտնվող այնպիսի երկրներ և գերտերություններ ինչպիսիք են Եգիպտոսը, Թուրքիան, Ռուսաստանը,Անգլիան, ԱՄՆ-ն, Չինաստանը,Ֆրանսիան, Գերմանիան: Այս տարածաշրջանի անմիջական հարևանն ենք մենք Կովկասի ժողովուրդը: Եվ իմ կարծիքով այս տարածաշրջանում տեղի ունեցող ցանկացած իրադարձություններ այս կամ այն ձևով ազդում են ամբողջ կովկասի, ինչպես նաև ամբողջ աշխարհի վրա: Հատկապես մեր համար, որը ունի ճանապարհային խնդիրներ էական նշանակություն ունի այս տարածաշրջանում կայունության հաստատումը:
Այս տարածաշրջանի հիմնական հիմնահարցերն են Պաղեստինա-իսրայելական , Լիբանանա-Իսրայելական և Սիրիա-Իսրայել հակամարտությունները, միջուկային իրանի խնդիրը, Իրաքը: Ինչպես տեսնում ենք վերը նշված հակամարտությունները սկիզբ են առել դեռ վաղ ժամանակներից և մինչև այժմ էլ շարունակվում են: Մի կողմից այս տարածաշրջանի երկրների յուրօրինակ միապետական կառավարման համակարգը, մյուս կողմից նավթի մեծ պաշարները անընդհատ գտնվում են արևմուտքի և արևելքի գերտերությունների ուշադրության կենտրոնում: Այս թեմայում առաջարկում եմ քննարկենք մերձավոր արևելքում խաղաղության հասնելու ուղղիները և մեկնաբանենք թե ինչպիսի հետևանքներ կունենան այդ փոփոխությունները մեր վրա:

Ինքդ ես նշել, որ երևացող կոնֆլիկտների մի կողմը միշտ էլ նույն պետությունն է: Եվ դա պատահական չէ:
Հրեաները ԱՄՆ-ում և այլ խոշոր տերություններում ու համաշխարհային ֆինանսական համակարգում գրաված իրենց դիրքերով գերազանցում են հրապարակի վրա եղած այլ ուժերին: Գեոքաղաքական բոլոր խաղերում առաջին հերթին հաշվի են առնվում հենց նրանց շահերը: Որոշ փոքր վերապահումներով կարելի է ասել, որ հենց հրեաներն են ձևավորում ժամանակակից համաշխարհային հիմնական "խաղերը":
Սա մերձավոր արևելք ասածի մի բևեռը:
Մյուսը դա արաբներն են: իրենց 320 միլիոն թվաքանակով, 25 երկրների արաբական աշխարհ կոչվածով, նավթով ու շեյխերի փողով:
Մյուսը ոմանք կարող են ԱՄՆ-ին համարել, բայց ես նրան ընդամենը գործիք եմ համարում, քանի որ այդ երկրի կոկորդից բռնած հրեաները նրանց որ պատին ուզում խփում են:
Իրանը ևս գործիք է, որպես "բոբո" խաղ մտցված, որպեսզի ինչ որ տարամաբանություն մտցնեն խաղացվող կեղտոտ խաղերի մեջ:
Հաջորդը դա վերջերս շատ մեծ թափով եվրոպացիների պասով հրապարակ մտած, բայց ինքնուրույն Թուրքիան է, որը երբեք էլ արևմուտքի ծառան չի եղել ու չի էլ լինի: Միջնորդական կեղծ ֆունկցիաներ վերցնելով, Թուրքիան շատ կարևոր դիրքեր գրավեց վերջին 1-2 տարիներին և նրան այլևս ետ մղել հնարավոր չի լինելու:
Միջին դերակատարներին բաց թողնենք ու անցնենք ամենավերջինին- Հայաստանին:
Որպես մերձավոր արևելյան երկիր, Հայաստանի արժեքը և դերակատարությունը զերո է: Որպես Թուրքական գեոքաղաքական նկրտումների դեմ կանգնած միակ պատնեշ Հայաստանը ահռելի դիրքի տեր է:
Թուրքիա- Թուրան պրոցեսը երբեք էլ մեռած չի եղել, ուղղակի ինչ որ ժամանակներում այն սառեցված է եղել:
Հիմա Թուրքիա, -Ադրբեջան- Միջին Ասիական թուրքական երկրներ կապը ամենահրատապ գեոքաղաքական, տնտեսական, ռազմական խնդիրներից է ու այն չտեսնելը, կամ չտեսնելու տալը, կամ մերժելը քաղաքական կուրություն կլինի:
Բայց դե մենք շատ էլ համարժեք ենք վերևում տրված թուրքի գնահատականին- մենք կոշկակարացու ենք, ու մեր ուզածը կոշկակարի բուդկա հայաստանն է:
Դրանից հզոր ասելը դժվար է:
Եթե էսքանը մարսեցի, այլ բաներ էլ կասեմ: