Էն որ Ղարաբաղի պատերազմում հաղթել ենք դա դեռ չի նշանակում որ բոլոր պատերազմներում էլ հաղթելու ենք… էդ նույն տրամաբանությամբ մենք Ղարաբաղի պատերազմը պիտի տանուլ տայինքԼեռնցի-ի խոսքերից
Էն որ Ղարաբաղի պատերազմում հաղթել ենք դա դեռ չի նշանակում որ բոլոր պատերազմներում էլ հաղթելու ենք… էդ նույն տրամաբանությամբ մենք Ղարաբաղի պատերազմը պիտի տանուլ տայինք
Վերջին խմբագրող՝ Elmo: 25.11.2009, 21:56:
Իսկի ավտոմատից գոնե պայմանական թիրախի վրա կրակած կա՞ս։ Իսկ կենդանի թիրախի վրա կրակելուց քեզ պատկերացնում ե՞ս։ Հլը պատկերացրու։ Ադրբեջանցու հետ շփված կա՞ս։ Սկզբի համար շփվիր, հետո պատկերացրու, թե ինչպես ես կրակում այդ ադրբեջանցու վրա։ Չնեղանաս, բայց հում և որևէ բանականությունից զուրկ մտքեր ես արտահայտում։ Որովհետև շարքային ադրբեջանցին թեկուզ և հռչակավոր ազգի չի պատկանում, բայց իմ ու քո պես մարդ է, ու տառապում է ազգայնամոլությամբ ճիշտ նույնքան, ինչքան որ մենք ենք տառապում։ Իսկ ինչու ենք մենք տառապում ազգայնամոլությա՞մբ՝ որովհետև սերմանում են ԲՏ–քը, իրենց այդպես է ձեռնտու։ Ու մենք՝ հարիֆներս խայծը կուլ ենք տալիս, առանց երկար–բարակ մտածելու, թե ինչ շահ ունենք ադրբեջանցիների հետ պատերազմելուց, իսկ ադրբեջանցի հարիֆներն էլ չեն մտածում, թե ինչ շահ ունեն հայերի հետ պատերազմելուց։ Միջազգային ատելությունից ու պատերազմից ես ու դու չենք շահելու, ընկեր, շահելու են ալիևներն ու սերժանտները, պուտիններն ու էրդողանները, ես ու դու մեկ էլ են հարիֆ ադրբեջանցին զոհվողներն ենք։Նախ ազերի չկա, ադերբեջանցի ա, տենց էնքան ասել ենք, սրանց թվում է թե իրանցից ազգ են ներկայացնում, ինչպես ասում էր մեծահամբավ Լոբզիկը, որ ինքը զտարյուն ադերբեջանցի է և տղա զտարյուր թաթարի և զտարյուն չեչենուհու: Այ էս ա իրանց մոտ:Ինչևէ, սա հպանցիկ:
Բա ինչ քարոզ անենք, որ հանկարծ պատերազմ լինի կորած ենք? Առանց Էլմոյի ասելու էլ, բոլորս էլ պիտի իմանանք, որ պատերազմ լինի, սատկացնելու ենք:
Հա, էդ նույն դաշնակիցներն էլ հա էլ եղել են... ու հիմա էլ կան...
Ճիշտ ա էս անգամ , որ լինի միանգամից սաղ ա լինելու` ապագա Քրդստան, Իրան, Վրաստան, Հայաստան, Սիրիա, Իսրաել, Թուրքիա, Ադրբեջան... երևի ԱՄՆ ու ՌԴ, ու ոնց էլ լինի, մեկ ա տխուր ա լինելու:
Բայց կապ չունի, սատկացնելու ենք:
Si vis pacem, para bellum
Mephistopheles (25.11.2009), urartu (25.11.2009), Հայկօ (26.11.2009), Տրիբուն (25.11.2009)
այոոո...
էտ որ ասում ես պարտվենք, սերժը ձեռքերը լվանա... չես ասում, որ պարտության ողջ պատասխանատվությունը նրա ու իրա կողքինների վրա է ընկնելու..... էտ ոնց եղավ, որ ինքը երազում ա դրա մասին??? էտ նորություն չի, որ սերժը քաղաքականությունից կիլոմետրերով հեռու ա, բայց կան բաներ, որոնք դաժը վովա կոստանյանը կհասկանա..... իսկ պարտության հետևանքները հենց էտ պարզ բաների մեջ են մտնում.....
ապեր դու մտածելու ոչ մի բան չունես..... խի ես անհանգստանում??? Աստված չանի, եթե պատրազմ լինի, ու էտ ժամանակ, երբ քո ասած 21 տարեկան տղեն ճակատում կռվելիս կլինի, դու էլի ֆորումում ԼՈՒՐՋ քննարկումներ կկազմակերպես, թե այս կամ այն հրամանատարը ինչ տակտիկական սխալներ ա թույլ տվել ու կմատնանշես ճիշտ ուղիները.....
պատերազմը երբեք էլ պարահրապարակ չի եղել.... իսկ դու ինչի չես ուզում ընդունես, որ էտ 21 տարեկան տղեն կարող ա քեզանից 1000 անգամա ավելի դուխով լինի ու առանց կամուկացի ազերների վրա զենք քաշի??? մարտավարություն մշակելը գեներալիտետի խնդիրն ա, իսկ զինվորը պիտի էնքան կամք ու դուխ ունենա, որ գեներալի հրամանը կատարի.... եթե բոլորը քո ասածի պես հաշվենկատորեն գնային Ղարաբաղ, ապա ես խիստ կասկածում եմ, որ ես էսօր կարող ա հանգիստ նստեի կոմպի դեմը ու ֆորումներում հարցեր "քննարկեի".....
Վերջին խմբագրող՝ davidus: 25.11.2009, 11:33:
mkofranc (25.11.2009), One_Way_Ticket (25.11.2009), Yeghoyan (26.11.2009), Շինարար (26.11.2009)
Ես մեր դիվանագետների գոնե մի վայրկյան գովել ե՞մ: Դիվանագիտության մեջ սեղմում են, որովհետև ինչքան անգրագետ կա երկրում, դիվանագիտությունը վերցրել ա ձեռքը:
Պատերազմում իրոք տհաս են, որովհետև մի անգամ դրանում համոզվել ենք: Որսորդական հրացաններով ենք դրանց լարել ու հողերն էլ ձեռներից հետ ենք վերցրել: Ես հակառակորդի հետ շփման գծում 1.5 տարի անցկացնելով՝ վերջնական համոզվել եմ, որ դրանցից կռվող դուրս չի գա: Սատկած բանակ ունեն: Հա, իրանց բանակի բյուջեն մեր պետության բյուջեի չափ ա, բայց ոնց որ մեր պետության բյուջեն չի հասնում մեզ, նենց էլ դրանց բանակի բյուջեն զինվորին չի հասնում: Լափում են:
Որ Աստված չանի, պատերազմ սկսվի, իրենց բանակի կեսը տեղում դասալքվելու ա: Էն մնացած կեսն էլ կռվել չգիտի: Էլի պետք ա գնան մոջահեդ վարձեն, որ դրանք գան մեր դեմ կռվելու, էն էլ դրանք էլ չեն ուզի գան, որովհետև անցած պատերազմում համոզվել են, որ ինքնասպանություն ա:
Բա որ տհաս չլինեն, 7.5 միլիոնանոց ադրբեջանը կգնա մոջահեդ կվարձի՞ որ իրա համար կռվեն 2.5 միլիոնանոց Հայաստանի դեմ: Տենց հասու են, թող իրենց հասուներին բերեն կռվելու էլի:
Բիձա ջան պետությունը ազգի ինքնասիրության հետ մի խառնի: Էսօր հայերը իրար միս են ուտում, բայց մի հատ սենց պապական ճշմարտություն կա: Երբ հայերին ըդհանուր թշնամի են ունենու, ամեն ինչ մոռանում են ու միավորվում դրա դեմ:
էսպես չի մնա
Վիշապ ջան, կրակած եմ, շատ եմ կրակած: Բայց տարօրինակ է, երբ մարդ կանգնում է ասում ես տերն եմ իմ հողին, իրան ազգայնամոլ են անվանում:
Ես սիրում եմ իմ ազգը... իսկ դուք չեք սիրում?
Էնքան էլ պարել պարել արեցիք, ուրբաթ ժամը 7-ին կգաք Նարեկացի արվեստի միություն անձամբ տեսնելու թե էդ ինչն ա, որ առանց իմանալու էդքան հոլովում եք: /մուտքն անվճար է/:
Էս էլ ի գիտություն
Վերջին խմբագրող՝ Elmo: 25.11.2009, 21:57:
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
Մոդերատորական: Mephistopheles և Լեռնցի: Ձեր գրառումները խմբագրվել են: Տուգանային միավորների բացակայությունը նշանակում է, որ ցանկացած հաջորդ նմանատիպ գրառում տեսնելուն պես, 2 շաբաթով կարգելափակեմ երկուսիդ:
էսպես չի մնա
Էլմո ջան, պետությունն էլ ազգի հավաքական կազմակերպական միավոր ա: Մեր մեջ ասած, բարձր ինքնասիրություն ունեցող ազգերը նաև կարգին պետություն են ունենում: Մեր պետությանը որ հիմա նայում ես, ազգի/մեր ինքնասիրության մասին համապատասխան եզրակացություններ ես անում: Ու էս պահին, մենք էտ ինքնասիրությամբ ու հետևապես նաև պետության ձևով ու բովանդակությամբ, ադրբեջանցիներից համարյա չենք տարբերվում:
Հիշում ես Ծոցի երկրորդ պատերազմից առաջ արաբները Բաղդադի փողոցներում բարձր ինքնսիրությամբ ինչ մի հատ տրնգի էին տալիս, օդ էին կրակում, յանկի էին ուզում ուտեին: Հենց պատերազմը սկսեց, տուպոյ յանկիները, կարող ա դաժե ցածր ինքնասիրությամբ ու մի քիչ էլ գոմիկ, բայց բարձր կազմակերպվածությամբ ու ժամանակակից զենքով, արաբներին քսան օրում լարեցին մինչև կարապետի խազը:
Իսկ էտ հայերի ընդհանուր թշնամու դեմ միավորվելու պահը, բռատ, էնքան էլ լավ չեմ հասկանում, քանի որ ըստ սահմանման, հայերը առանձին առանձին թփշնամիները չեն կարող ունենալ: Հայերի համար թշնամին միշտ էլ ընդհանուր ա եղել, բայց չգիտես ինչի հազար տարի դրանից ոչ մի օգուտ չի եղել: 15 թիվը քեզ օրինակ, թուրքը մեզ ուտում էր, իսկ մենք բոլշեվիկ-դաշնակ-Անդրանիկ էինք խաղում, ու մի քանի մաուզերիստ ցեղասպանության միջով անցած փախստականներին ահ ու սարսափի մեջ էր պահում:
Վերջին խմբագրող՝ Տրիբուն: 25.11.2009, 23:19:
Kuk (25.11.2009), Mephistopheles (26.11.2009), Բիձա (26.11.2009)
Տրիբուն ջան չեմ կարա չհամաձայնվեմ գրածիդ հետ, բայց չեմ կարա եղած փաստերի հետ էլ հաշվի չնստեմ:
Էս ազգը փոխվել ա: Սոված պահեցին, ծայրաստիճան աղքատության, զրկանքների մեջ գցեցին: Ժողովրդին ստիպեցին ընդունել, որ իշխանավորի համար օրենքը չի գործելու: Էնքան մարդ ըմբոստացավ ու առանց դաս ու դատաստան փողոցի մեջտեղը գնդակահարվեց, որ բոլորի մոտ սկսեց վախն ու ինքնապահմապնամ ինստինկտը շարժող ուժ հանդիսանալ: Ժողովուրդը սկսեց չվստահել, վախենալ, գլուխը կախ ամեն ինչին կուլ գնալ, ու ոչ ամենասարսափելին ա՝ հանդուրժել:
Ժողովուրդը սկսեց 5000 դրամով ձայն ծախել, որովհետև էնքան են բռնաբարել խեղճերին, որ էլ իրենք էլ չեն հավատում, որ ըմբոստանալը ինչ-որ բան կփոխի: Մտածում են, դէ գոնե էս 5000 դրամն էլ վերցնեմ, մեկ ա իրանց ուզածով են անելու: Այ էդ ամենասարսափելին ա:
Էդ ամեն ինչը արեցին մի քանի 100 սրիկա հաստավզեր, որոնք ճիշտ ժամանակին ճիշտ տեղում էին հայտնվել: Ժողովուրդը ստեղ մեղք չուներ:
Ու վերջում էլ մի հատ գլխից ստուգողական կրակոց.
Երբ տարիներ անց ինչ-որ մի տեղից նորից հույս երևաց: Երբ նորից մարդկանց թվաց, թե դեռ ամեն ինչ կորած չի, ու իրենք կարող են համախմբվելով սրանց վռնդել, էդ վերջնական հույսն էլ գնդակահարեցին մարտի 1-ին: Էլի կոտրած տաշտակի առաջ կանգնեցինք:
Բայց մի բան, որ կարա դառիկալ փոփոխություններ առաջացնի, ու ժողովրդին ոնց-որ շանս տա ամեն ինչ հետ բերելու, դա պատերազմն ա: Հենց պատերազմ սկսվի(Աստված չանի) ժողովուրդը առաջին հերթին էս ներսի թուրքերին ա գնդակահարելու, նոր դրսինների հարցերը լուծի: Իհարկե նոր լիդերների գլխավորությամն: Չեմ պատկերացնում, որ հիմիկվա հաստավզերը կկարողանան պատերազմական գործողություններ ղեկավարեն:Պատերազմական իրավիճակում էս պիպետկեքը իրանց կլիզմա չեն կարալու զգան:
Կա նաև վատ սցենար, երբ բոլորը հրաժարվում են կռվելուց, թքում ու գնում են երկրից, էս օլիգարխներին թողնելով իրենց հողերի հետ, որոնց ամեն մեկը երկրի 1/10 հատվածն ա: Բայց իմ կարծիքով դա չի լինի: Ավելի շուտ առաջին տարբերակով սրանց կգյուլեն, ու ամեն ինչ նորից ու ճիշտ կսկսվի:
էսպես չի մնա
davidus (25.11.2009)
Հնարավոր է այստեղ բոլորն էլ կաչկելուց դողացնեն պահի տակ մտածեն բայց չէ որ մարդ ենք սպանում բայց հենց տենաս որ թշնամու ցելը գլխիդա հաստատ իրանից շուտ կկրակես որ կենդանի մնաս,այսինքն գոնե կենդանի մնալու համար պտի կրակես,ենթադրում եմ ոչ այստեղ ոչ ոք մարդ սպանած չկա,դե շատ դժվար բանա,բայց երբ քո կյանքն է վտանգվում հաստատ կսպանես,թեկուզ պահի ազդեցության տակ լինես:
Իսկ ես առանց խղճահարության կխփեմ, չէ որ կռվի եմ գնացել, եթե ես չխփեմ ինձ կխփեն:Ու ինչքան շատ խփեմ էնքան պլյուս:
Իհարկե խփելուց հետո չգիտեմ մեջս ինչ կկատարվի, ինչ կփոխվի և ինչ կմեռնի, որոովհետև, փառք Աստծո, դեռ նույնիսկ կենդանի սպանած չկամ , ինչ խոսք մարդու մասին:
Քանի հայոց «այբ-բեն» -ը կապրի, հայը չի մեռնի... Ավ. Իսահակյան
Բա ես էլ էտ եմ ասում,եթե տենում ես մեկը անտիսնայպերը պահելա ճակատիդ ուրեմն քեզ մնումա պաշտպանվես
Խփելուց հետո կարողա ոչինչ էլ չհասկանաս,բայց ստեղ մի հատ թեմա կա եթե չեմ սխալվում վերնագիրա այսպեսա«Ի՞նչ ես մտածում քնելուց առաջ» այ էտ ժամանակ հոգիդ կդառնա խառնարան էնքան ժամանակ մինչև ձեռդ ընդհանրապես չդողա,բա տղերք էս էի ասում ընենց եք խոսում ոնց որ պատերազմը խաղ ու պար լինի խի՞ 18 տարեկան ազերին մայր չի՞ սպասում:
Ամեն ինչ սկսումա կենդանուց,հենց կարացար օրինակ ոչխար սատկացնես ուրեմն ձեռդ ազերի վրա չի դողա,Չէ ինձ հնարավորություն եղելա նապաստակ սպանել,դե փետը վեկալում ու չագուչում ես ուղակի չթողին ասին քո ձեռից ոչ մի բան դուրս չի գալիս էնքան ես խփելու լանգեթի միս սարքես:
Ազերիին իրա մայրիկը սպասում է , դա հեչ , բայց նրանք շատ են , ու գնալով հենց ճագարի պես շատանում են , չգիտեմ եթե հարցը գոյատևելու մասին է մարդը կորցնում է սառը դատելու ունակությունը , և գլուխ է բարձրացնում մարդու էգոն , և հենց քո նկարագրած ճագարի նման էնքան կխփես մինչև որ լանգետ դառնա:Բա ես էլ էտ եմ ասում,եթե տենում ես մեկը անտիսնայպերը պահելա ճակատիդ ուրեմն քեզ մնումա պաշտպանվես
Խփելուց հետո կարողա ոչինչ էլ չհասկանաս,բայց ստեղ մի հատ թեմա կա եթե չեմ սխալվում վերնագիրա այսպեսա«Ի՞նչ ես մտածում քնելուց առաջ» այ էտ ժամանակ հոգիդ կդառնա խառնարան էնքան ժամանակ մինչև ձեռդ ընդհանրապես չդողա,բա տղերք էս էի ասում ընենց եք խոսում ոնց որ պատերազմը խաղ ու պար լինի խի՞ 18 տարեկան ազերին մայր չի՞ սպասում:
Ամեն ինչ սկսումա կենդանուց,հենց կարացար օրինակ ոչխար սատկացնես ուրեմն ձեռդ ազերի վրա չի դողա
Քանի հայոց «այբ-բեն» -ը կապրի, հայը չի մեռնի... Ավ. Իսահակյան
«դա հեչ»Ազերիին իրա մայրիկը սպասում է , դա հեչ , բայց նրանք շատ են , ու գնալով հենց ճագարի պես շատանում են , չգիտեմ եթե հարցը գոյատևելու մասին է մարդը կորցնում է սառը դատելու ունակությունը , և գլուխ է բարձրացնում մարդու էգոն , և հենց քո նկարագրած ճագարի նման էնքան կխփես մինչև որ լանգետ դառնա:
իսկԱպե, ես գիտեմ, պատերազմի գոտուց հեռու ապրողներդ չեք զգացել այնքան ինչքան պատերազմի գոտում ապրածներս: Ես իհարկե շատ բաներ եմ հիշում , բայց հաստատ չեմ վախեցել այնքան ինչքան մեծերը : Ինքնաթիռից խփում էին , անընդհատ էն մեքենան , վախենալու , որ իր սարսափեցնող զանգով(չգիտեմ դա ոնց անվանեմ«դա հեչ») զգուշացնում էր, որ օդում հակառակորդի ինքնաթիռ կա ու պետք է պատսպարվել, դա լավագույն դեպքում, լինում էր գիշերվա ամենահամով պահին լացով , գոռոցով ամբողջ շենքով ապաստարան էինք վազում, ու հաջորդ օրը լսում Էինք որ էսինչին գրադը խփել ա .. բա պատկերացրեք հենց բուն Ղարաբաղում մարդիկ ոնց են վախեցել ................
Պատերազմ ոչ ոք չի ցանկանում, բայց պետք է միշտ պատրաստ լինել: Ու իզուր չէր մեր մեծերից մեկը ասում. <<Ո՜վ հայ ժողովուրդ , քո հաղթանակը քո միասնության մեջ է>>
Ու չինացուց բեթար են, ինը տարվա մեջ մեկ միլիոնով շատացել են ,...,,, իսկ մենք շատանալու փոխարեն իրար ենք սպանում , մեր մեջ բացակայում է պետական մտածողությունը , նույնիսկ Խորենացին էր նկատել դա, այնպես որ , ...
Վերջին խմբագրող՝ mkofranc: 26.11.2009, 01:47:
Քանի հայոց «այբ-բեն» -ը կապրի, հայը չի մեռնի... Ավ. Իսահակյան
Բռատ որտեղ ես ապրում,Սյունիքի՞ց ես:Չէ ես չեմ հիշում,բայց էտ թվերին Երևանում չեմ եղելիսկ
Ապե, ես գիտեմ, պատերազմի գոտուց հեռու ապրողներդ չեք զգացել այնքան ինչքան պատերազմի գոտում ապրածներս: Ես իհարկե շատ բաներ եմ հիշում , բայց հաստատ չեմ վախեցել այնքան ինչքան մեծերը : Ինքնաթիռից խփում էին , անընդհատ էն մեքենան , վախենալու , որ իր սարսափեցնող զանգով(չգիտեմ դա ոնց անվանեմ
Պատերազմ ոչ ոք չի ցանկանում, բայց պետք է միշտ պատրաստ լինել: Ու իզուր չէր մեր մեծերից մեկը ասում. <<Ո՜վ հայ ժողովուրդ , քո հաղթանակը քո միասնության մեջ է>>
Ու չինացուց բեթար են, ինը տարվա մեջ մեկ միլիոնով շատացել են ,...,,, իսկ մենք շատանալու փոխարեն իրար ենք սպանում , մեր մեջ բացակայում է պետական մտածողությունը , նույնիսկ Խորենացին էր նկատել դա, այնպես որ , ...
Դե էլի շատանում ենք,ուղակի շատերն են մեկնում դրա համար էլ դատարկվելա,կարա՞ս ասես Արցախի բնակչության թիվը,քիչ են շատ քիչ տենց չպիտի լինի:
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ