Լևոն Տեր-Պետրոսյան քաղաքական գործիչը

[Elmo]

Մոդերատորական: Թեմայից շեղված 12 գրառում ջնջվել է: Հիշեցնում եմ, որ թեման Լևոն Տեր-Պետրոսյան քաղաքական գործչի, նրա իրականցրած և իրականացնելիք գործունեության մասին է:

[Mephistopheles]

Եթե էնքան տարիքով լինեինք, որ հիշեինք Արգիշտիի ժամանակների սոված օրերը կհամաձայնեի հետդ Բայց 2-րդ համաշխարհային պատերազմ չտեսած սերունդների համար ամենավատ ժամանակաշրջանը եղել ա 90-ականների սկզբները: Օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառները դնենք մի կողմ: Ու էդ վատի ֆոնի վրա ներկայումս մարդկանց համար շատ ավելի լավա:

Իսկ ես կասեի հենց ձախորդ օրերը հիշելով ու ի գիտություն ընդունելով են ապագա կառուցում, որ էլ նման օրեր չգան...

Համեմատությունը ոչ թե անցյալի, այլ այսօրվա մյուս երկրների հետ պետք է լինի. ու էն երկրների հետ որոնց որ ձգտում ենք նմանվել… ես էլ ահագին բոյով տղա եմ համեմատած իմ 2 տարեկանի հետ, բայց որ հարևանիս եմ նայում …

[Բիձա]

Եր, հարցը նրանում ա, որ էս ժողովրդին առնվազն տասը տարի ստրկացրել են: Հիմա էս ժողովուրդն ի վիճակի չի էդքանից հետո միանգամից հեղափոխություն անելու, որտև էն աստիաճնի ա հասել, որ անմեղ մարդ են սպանում, մարդկանց դա չի հուզում, այսինքն էն կարգի բթացած վիճակ ա մոտներս, որ հիմա զանգեմ քեզ ասեմ, որ բարձրաստիճան մի իշխանավորի ուղարկած մարդիկ պանեցին մի անմեղ մարդու միայն նրա համար, որ էդ իշխանավորի սաունայի կողքը սաունա էր բացել ու ոչ մի կերպ չէր համաձայնվում փակել կամ տեղափոխել մեկ այլ տեղ, դու լրիվ նորմալ կընդունես, չես զարմանա, ես էլ չեմ զարմանա, որտև սովոր ենք սենց բաների: Կան երկրներ, որտեղ մեկ անմեղ զոհի համար տասնյակ հազարներով դուրս են գալիս փողոց ու սկսում են ջարդուփշուր անել շենքերը, մեքենաները, պետական կառույցներ վառել, գրավել: Զգում ե՞ս տարբերությունն ինչ մեծ ա: Էդ մարդիկ հիմար չեն չէ՞, որ էդ անմեղ զոհի համար դուրս են գալիս ջարդում ու այրում են, հիմար չեն, որտև մտածում են, որ վաղն իրենք էլ կարող են լինել էդ անմեղ զոհի դերում, ու որպեսզի կանխեն դա, ռիսկի են գնում, որ հետո ուշ չլինի: Իսկ մեր մոտ ո՞նց ա, հենց բողոքեցինք, տասը օր խաղաղ, առանց ջարդելու ու այրելու նստեցինք, եկան մի հատ ծեծեցին, ասին գնացեք տուն, չգնացինք, գնդակահարեցին միանգամից տասը զոհ առնվազն: Շատ մեծ ա տարբերությունը, շատ գործ կա անելու, էս աստիճան ծայրահեղ վիճակից դուրս գալու համար նախ պետքա մարդիկ հասկանան, որ վիճակն իրոք ծայրահեղ ա, բայց տես, որ կան մարդիկ, ովքեր դա չեն էլ գիտակցում, մարդիկ վատ վիճակ ասելով հասկանում են սոված մնալը:

Կուկ,
հիշում ես, ընդամենը երկու ամիս առաջ սահմանադրական կոչված պայքարի ինչ ջագատով էիր՞:
Էս ինչ է պատահել քեզ՞ : Ինչն է փոխվել՞
Հիմա արդեն մեքենա ջարդ ու խուրդ անելուց ես խոսում:
Սրտանց ուրախ եմ:
Բայց դրանից բան էլ չի փոխվելու: Մի Մուրմուշկայով, ու նույնիսկ հազար այլ քաղաքացիացածներով հարց չի լուծվելու:
Նույն Նիկոլին խմբագիր եղած ժամանակ բազմաթիվ հոդված- նամակներ եմ ուղարկել, խնդրելով, որ եթե չի տպելու, թող գոնե 2 բառով իր քարտուղարը հայտնի այդ մասին: Երբեք պատասխան ստացած չկամ: Բա ոնց՞, Ինչպես կարելի է, Բա ինքը Նիկոլը լինի, ու ինչ որ բիձու պատասխանի՞:
Էսքան ենք, ազգովի ենք Էսքան, թող ոչ մեկս իրեն ավել չպատկերացնի:
Ես սահմնանադրական պայքարի աբսուրդը հասկացել էի 15 տարի առաջ, բայց փոխարենը դեմ էի առել հայ կոչված առեղծվածին ու լռվել: Լռվել էի, որովհետև տրամաբանարեն առաջ շարժվելու համար ստիպված էի ընդունելու, որ մենք ազգովի տգետ ենք, իրար ատող ու անկարող փոփոխվելու: Դա էլ ընդունեցի ու հիմա հանգիստ եմ : Էլ չեմ թփրտում: Նույնն էլ քեզ եմ ցանկանում:
Ինչ վերաբերում է այլ ազգերի պրոգրեսի հարցին, ապա նրանց մոտ մեքենա վառելը կամ իրար մորթելը պատմականորեն համատեղված է եղել սեփական արժանապատվության գիտակցման հետ:
Արժանապատվություն ասածն էլ գենետիկական նյութ է, որ չկա, ուրեմն չկա:
Մի քանի օր առաջ Երևանում էի ու նորից աբսուրդների մեծ դոզաներ տվին գլխիս:
Մի օրինակ բերեմ, որն առավել ցնցող էր: Պուշկինի փողոցի վրա, Աբովյանից մի 10 մետր դեպի ժուռնալիստի տուն, Արմեն Գևորգյանի ու Սամվել Մայրապետյանի սարքած բարձրահարկն է: Լավ, հասկանում եմ, չտես են, պատշգամբները թափել են փողոցի ու նախկին պարի ուսումնարանի վրա: Բայց խփողը դա շենքի պատը 10 սանտիմերտրի չափով կողքի շենքից առաջ ընկած, դեպի փողոցի տարածք դնելն էր:
Ես կարող եմ ընդունել, որ հաբռգած մի անասուն կարող է 5 -10 մետր էլ քշել մտնել փողոց կամ հենց խաչմերուկի վրա իր շենքը գցել,-դա հասարակ բեսպրեդել է: Բայց որ սպանես, 10 սանտիմ առաջ գալը չեմ հասկանում: Ուղեղս «կախվում է»
Հայ ասածը հենց էս 10 սանտիմն է: Խորը քննարկի ու կտեսնես թէ ինչքան կեղտ կա թաքնված հենց այդ 10 սանտիմի մեջ:
Ընկերոջս 95 տարեկան վանեցի տատը ասում էր- եթե ուզում ես մեկին փորձել, մի քանի մանեթ պարտք վերցրու ու հետ մի տուր, տես թե իրեն ինչպես կպահի:
Էս 10 սանտիմը /ները/ հենց մեր այսօրվա հայ ազգի նկարագիրն է- մանր, գաճաճ, գետնախառը, ստոր, չտես:
Քաղաքականություն անելու համար գոնէ 20-30 տոկոս ասածիս հակառակ հատկություններ ունեցող մարդիկ են պետք: Էդքանի տեսնում ես՞

[Ambrosine]

Կուկ,
հիշում ես, ընդամենը երկու ամիս առաջ սահմանադրական կոչված պայքարի ինչ ջագատով էիր՞:
Էս ինչ է պատահել քեզ՞ : Ինչն է փոխվել՞
Հիմա արդեն մեքենա ջարդ ու խուրդ անելուց ես խոսում:
Սրտանց ուրախ եմ:
Բայց դրանից բան էլ չի փոխվելու: Մի Մուրմուշկայով, ու նույնիսկ հազար այլ քաղաքացիացածներով հարց չի լուծվելու:
Նույն Նիկոլին խմբագիր եղած ժամանակ բազմաթիվ հոդված- նամակներ եմ ուղարկել, խնդրելով, որ եթե չի տպելու, թող գոնե 2 բառով իր քարտուղարը հայտնի այդ մասին: Երբեք պատասխան ստացած չկամ: Բա ոնց՞, Ինչպես կարելի է, Բա ինքը Նիկոլը լինի, ու ինչ որ բիձու պատասխանի՞:
Էսքան ենք, ազգովի ենք Էսքան, թող ոչ մեկս իրեն ավել չպատկերացնի:
Ես սահմնանադրական պայքարի աբսուրդը հասկացել էի 15 տարի առաջ, բայց փոխարենը դեմ էի առել հայ կոչված առեղծվածին ու լռվել: Լռվել էի, որովհետև տրամաբանարեն առաջ շարժվելու համար ստիպված էի ընդունելու, որ մենք ազգովի տգետ ենք, իրար ատող ու անկարող փոփոխվելու: Դա էլ ընդունեցի ու հիմա հանգիստ եմ : Էլ չեմ թփրտում: Նույնն էլ քեզ եմ ցանկանում:
Ինչ վերաբերում է այլ ազգերի պրոգրեսի հարցին, ապա նրանց մոտ մեքենա վառելը կամ իրար մորթելը պատմականորեն համատեղված է եղել սեփական արժանապատվության գիտակցման հետ:
Արժանապատվություն ասածն էլ գենետիկական նյութ է, որ չկա, ուրեմն չկա:
Մի քանի օր առաջ Երևանում էի ու նորից աբսուրդների մեծ դոզաներ տվին գլխիս:
Մի օրինակ բերեմ, որն առավել ցնցող էր: Պուշկինի փողոցի վրա, Աբովյանից մի 10 մետր դեպի ժուռնալիստի տուն, Արմեն Գևորգյանի ու Սամվել Մայրապետյանի սարքած բարձրահարկն է: Լավ, հասկանում եմ, չտես են, պատշգամբները թափել են փողոցի ու նախկին պարի ուսումնարանի վրա: Բայց խփողը դա շենքի պատը 10 սանտիմերտրի չափով կողքի շենքից առաջ ընկած, դեպի փողոցի տարածք դնելն էր:
Ես կարող եմ ընդունել, որ հաբռգած մի անասուն կարող է 5 -10 մետր էլ քշել մտնել փողոց կամ հենց խաչմերուկի վրա իր շենքը գցել,-դա հասարակ բեսպրեդել է: Բայց որ սպանես, 10 սանտիմ առաջ գալը չեմ հասկանում: Ուղեղս «կախվում է»
Հայ ասածը հենց էս 10 սանտիմն է: Խորը քննարկի ու կտեսնես թէ ինչքան կեղտ կա թաքնված հենց այդ 10 սանտիմի մեջ:
Ընկերոջս 95 տարեկան վանեցի տատը ասում էր- եթե ուզում ես մեկին փորձել, մի քանի մանեթ պարտք վերցրու ու հետ մի տուր, տես թե իրեն ինչպես կպահի:
Էս 10 սանտիմը /ները/ հենց մեր այսօրվա հայ ազգի նկարագիրն է- մանր, գաճաճ, գետնախառը, ստոր, չտես:
Քաղաքականություն անելու համար գոնէ 20-30 տոկոս ասածիս հակառակ հատկություններ ունեցող մարդիկ են պետք: Էդքանի տեսնում ես՞

Բիձա, ըստ քո ասածի՝ մենք ոչ սահմանադրական ուղիով արդյունքի կհասնենք, ոչ էլ մեքենա այրելո՞վ: Լավ, եթե նույնիսկ ընդունենք, որ մեր բնակչության մի զանգված իրոք արժանապատվություն չունի, էդ որակյալ 20-30 տոկոսն էլ չունենք, հիմա մյուսներով ի՞նչ անենք, թողնենք էս երկրից գնա՞նք, թե՞ համակերպվենք էս իրականությանը, ինչպես համակերպվել է հայը բոլոր հնարավոր ոչխար արածեցնողներին ու կայսրություններին:

[Տրիբուն]

Բիձա, ըստ քո ասածի՝ մենք ոչ սահմանադրական ուղիով արդյունքի կհասնենք, ոչ էլ մեքենա այրելո՞վ: Լավ, եթե նույնիսկ ընդունենք, որ մեր բնակչության մի զանգված իրոք արժանապատվություն չունի, էդ որակյալ 20-30 տոկոսն էլ չունենք, հիմա մյուսներով ի՞նչ անենք, թողնենք էս երկրից գնա՞նք, թե՞ համակերպվենք էս իրականությանը, ինչպես համակերպվել է հայը բոլոր հնարավոր ոչխար արածեցնողներին ու կայսրություններին:

Շատ հարմար օր էր էսօր, Աստղ ջան, համ Բիձայի գրածի համար, համ քո պատասխանածի, համ էլ մի դրած այ էս հոդվածի:

В Афинах отметят годовщину студенческого восстания 1973 года
00:24 17/11/2005

АФИНЫ, 17 ноя - РИА Новости, Алексей Богдановский.

В Афинах в четверг отметят годовщину студенческого восстания, подавленного хунтой "черных полковников".

17 ноября 1973 года армейские подразделения взяли штурмом университет Политехнион в центре Афин, где собрались студенты, выступавшие против полуфашистского режима "черных полковников". В ходе тех событий погибли 23 человека и более тысячи были ранены.

[Տրիբուն]

Էս էլ կարդացեք, հետաքրքիր ա

[Բիձա]

Բիձա, ըստ քո ասածի՝ մենք ոչ սահմանադրական ուղիով արդյունքի կհասնենք, ոչ էլ մեքենա այրելո՞վ: Լավ, եթե նույնիսկ ընդունենք, որ մեր բնակչության մի զանգված իրոք արժանապատվություն չունի, էդ որակյալ 20-30 տոկոսն էլ չունենք, հիմա մյուսներով ի՞նչ անենք, թողնենք էս երկրից գնա՞նք, թե՞ համակերպվենք էս իրականությանը, ինչպես համակերպվել է հայը բոլոր հնարավոր ոչխար արածեցնողներին ու կայսրություններին:

Աստղ ջան, դու ինքդ քաղաքագիտության տեսության մասնագետ ես, ինձանից ես հարցնում՞:
Ասեմ, որ համակերպվել ոչ մի կերպ չի կարելի: Ամեն մարդ պարտավոր է իր անձի ապագան ու բարօրությունը վեր դասել ամեն տեսակի հասարակական կամ ազգային դեմագոգ լոզունգներից ու իր նպատակներին ձգտել:
Դու էլ քո հաշիվներն ինքդ արա: Ոչ մեկի խորհուրդին էլ մի սպասի: Հայաստանում ուրիշներից գոնե կես գլուխ բարձր ու առավել խելոք մարդ չկա, որ նրան առաջնորդ համարես ու հետևից գնաս: Օրինակը հենց մեր աչքի առաջ է: -ԼՏՊ-ն առաջնորդում էր- տարօրինակ ճանապարհ ստացվեց, Հետևից գնացող 10-ը հայտնվեցին գերեզմանում, 100- ավորները բանտերում, իսկ ինքը -իր դղյակում:
Ես իմ բաժին կռիվը տվել եմ ու պարտվել: Էն ժամանակներում դոդ չկար, Էդ ֆենոմենի անունը վազգեն էր, Ու վազգենի հայրենի շրջանի մկները նոր -նոր աչք էին բացում: ԼՏՊ-ն էլ ինքնավստահ թքած ուներ աջ ու ձախ: Հետո, երբ աբսուրդը հասավ նրան, որ գժի թղթով բանակից ազատված, Ֆուտբոլի մարզիչ մասնագիտությամբ ֆիզինստիտուտ ավարտած, բայց պոետ համարվողը դարձավ ազգի թագադիր սպարապետ, ես հասկացա, որ իմ երկրում ես այլևս անելիք չունեմ:
Բազմաթիվ գրառումներում ես հայտնել եմ իմ տեսակետները -մեր պրոբլեմը կոնկրետ անձինք չեն, այլ մեր աշխարհայացքն է, մենտալիտետը: Կարող ես փոխել՞: Խորենացին, Շիրվանզադեն, Թումանյանն ու Իսահակյանն են լռվել էդ գործում:
Վրացիք մի նախագահով օրեցոր քաղաքակիրթ են դառնում, մենք- դոդանում:
Դոդը դա միայն գագո չի, դա շատ ու շատ ավելի մեծ երևույթ է:- սկսած ակադեմիկոս հորջորջված ստորաքարշներից, վերջացրած անմակարդակ գողերով ու ոստիկաններով:
Մենք առյուծի վանդակ ընկած էշի հանդեպ վանդալիզմի մասին ենք խոսում, բայց մտքներովս չի անցնում էդ էշի թասիբի մասին խոսենք: Իրա "էշ" հալով 2 առյուծի հախից եկավ, տասնյակ զինված, կրակող անասուն սափրագլուխների վրա թքած ուներ ու դեռ ոտքի վրա էր:
Իսկ մենք մեր ազգին կզացրած, ստորացրած, մարդկային ուղուց շեղած խելագարին ազգային հերոս ու եռաբլուրի սրբություն ենք սարքել: Ու ոչ մեկս ռիսկ չի անում ասի, որ քանի դեռ նա է մեր ազգի հերոսը, դոդն էլ լինելու է մեր թագավորը, Սերժի ախպերն էլ դեպուտատը:
Ուզում ես որ բան փոխվի, նախկին ու ներկա գժերն ու կեղծ հերոսները պետք է իրենց արածի արժանի գնահատականը ստանան:
96 թվի կրակող, խելագար «սպարապետ» աճեցրած, Ռոբ, Սերժ ու նմանատիպ խաժամուժ Հայաստան ներմուծած ԼՏՊ-ն այդ որ հաշվարկով էր 2008-ին Ռոբից ու Սերժից այլ բան սպասում՞: Այսօր էլ տանը նստած ճոռոմ- ճոռոմ տհասություններ է դուրս տալիս, -թե Սերժ, արի ինձանից լեգիտիմություն ստացի:
Եթե քաղաքացի է, ու թասիբի գոնե մի մոլեկուլ ունի, թող գնա Նիկոլի դատին նստի, քացով ոստիկանների հետ կռիվ տա:
Աստղ ջան, դու անելիք չունես: Քո անելիքը գնալ կամ մնալու որոշում կայացնելն է ու քո կյանքը անձնապես դասավորելը: Այս ազգը քո պես մտածող երիտասարդների մսաղաց է, հաշվի առ: Մեզ քո պեսները պետք չեն:
Իսկ անելիքը հներինն է, Իրենք են էս երկիրը դարձրել զազրելի ճիճվանոց, իրենք էլ թող մաքրեն եթե իրենց մարդ են համարում:
Իսկ եթե ուզում ես գործ անել, ապա հույսդ քո վրա դիր, մտքիցդ հանի, թէ ԼՏՊ, ՀԱԿ, կամ այլ մի լուրջ կազմակերպություն գոյություն ունի: Դրանցում բոլորում ներքևներում նվիրված, ազնիվ մարդիկ են, վերևներում անարժան, ստոր դեմագոգ- սրիկաներ:
Այս ամենեն ետքը ասեմ, որ -Ամեն դեպքում երթալն է ճիշտը:

[Kuk]

Կուկ,
հիշում ես, ընդամենը երկու ամիս առաջ սահմանադրական կոչված պայքարի ինչ ջագատով էիր՞:
Էս ինչ է պատահել քեզ՞ : Ինչն է փոխվել՞
Հիմա արդեն մեքենա ջարդ ու խուրդ անելուց ես խոսում:
Սրտանց ուրախ եմ:
Բայց դրանից բան էլ չի փոխվելու: Մի Մուրմուշկայով, ու նույնիսկ հազար այլ քաղաքացիացածներով հարց չի լուծվելու:
Նույն Նիկոլին խմբագիր եղած ժամանակ բազմաթիվ հոդված- նամակներ եմ ուղարկել, խնդրելով, որ եթե չի տպելու, թող գոնե 2 բառով իր քարտուղարը հայտնի այդ մասին: Երբեք պատասխան ստացած չկամ: Բա ոնց՞, Ինչպես կարելի է, Բա ինքը Նիկոլը լինի, ու ինչ որ բիձու պատասխանի՞:
Էսքան ենք, ազգովի ենք Էսքան, թող ոչ մեկս իրեն ավել չպատկերացնի:
Ես սահմնանադրական պայքարի աբսուրդը հասկացել էի 15 տարի առաջ, բայց փոխարենը դեմ էի առել հայ կոչված առեղծվածին ու լռվել: Լռվել էի, որովհետև տրամաբանարեն առաջ շարժվելու համար ստիպված էի ընդունելու, որ մենք ազգովի տգետ ենք, իրար ատող ու անկարող փոփոխվելու: Դա էլ ընդունեցի ու հիմա հանգիստ եմ : Էլ չեմ թփրտում: Նույնն էլ քեզ եմ ցանկանում:
Ինչ վերաբերում է այլ ազգերի պրոգրեսի հարցին, ապա նրանց մոտ մեքենա վառելը կամ իրար մորթելը պատմականորեն համատեղված է եղել սեփական արժանապատվության գիտակցման հետ:
Արժանապատվություն ասածն էլ գենետիկական նյութ է, որ չկա, ուրեմն չկա:
Մի քանի օր առաջ Երևանում էի ու նորից աբսուրդների մեծ դոզաներ տվին գլխիս:
Մի օրինակ բերեմ, որն առավել ցնցող էր: Պուշկինի փողոցի վրա, Աբովյանից մի 10 մետր դեպի ժուռնալիստի տուն, Արմեն Գևորգյանի ու Սամվել Մայրապետյանի սարքած բարձրահարկն է: Լավ, հասկանում եմ, չտես են, պատշգամբները թափել են փողոցի ու նախկին պարի ուսումնարանի վրա: Բայց խփողը դա շենքի պատը 10 սանտիմերտրի չափով կողքի շենքից առաջ ընկած, դեպի փողոցի տարածք դնելն էր:
Ես կարող եմ ընդունել, որ հաբռգած մի անասուն կարող է 5 -10 մետր էլ քշել մտնել փողոց կամ հենց խաչմերուկի վրա իր շենքը գցել,-դա հասարակ բեսպրեդել է: Բայց որ սպանես, 10 սանտիմ առաջ գալը չեմ հասկանում: Ուղեղս «կախվում է»
Հայ ասածը հենց էս 10 սանտիմն է: Խորը քննարկի ու կտեսնես թէ ինչքան կեղտ կա թաքնված հենց այդ 10 սանտիմի մեջ:
Ընկերոջս 95 տարեկան վանեցի տատը ասում էր- եթե ուզում ես մեկին փորձել, մի քանի մանեթ պարտք վերցրու ու հետ մի տուր, տես թե իրեն ինչպես կպահի:
Էս 10 սանտիմը /ները/ հենց մեր այսօրվա հայ ազգի նկարագիրն է- մանր, գաճաճ, գետնախառը, ստոր, չտես:
Քաղաքականություն անելու համար գոնէ 20-30 տոկոս ասածիս հակառակ հատկություններ ունեցող մարդիկ են պետք: Էդքանի տեսնում ես՞

Բիձա, իրո՞ք չես հասկացել գրածս: Մի հատ էլ կարդա, մի հատ էլ, մի հատ էլ, ու տենց էնքան մինչև հասկանաս, ու եթե չհասկանաս, մի պատասխանի: Ես էդ գրածովս ինչ-որ կերպ ասել եմ, որ պետքա հիմա գնանք ավտո վառենք կամ խանութ ջարդե՞նք, կամ ասել եմ, որ մի երկու ամիս առաջ էդպես պետքա անեի՞նք: Դու տենց բան ե՞ս տեսել, կարողա՞ մենակ էդ մգացրած մասն ես կարդացել ու որոշել ես պատասխանես, թե ոնց էին տասը սանտիմ շենքերն առաջ քշել: Նոր ե՞ս տեսնում, էդ տասը տարի առաջ էլ կար: Ու ի տարբերություն քեզ, ես երբեք չեմ տփրտացել, չեմ էլ պատրաստվում: Մեքենա ջարդելուց խոսալ նշանակում ա մեքենա ջարդե՞լ, կամ մեքենա ջարդելու կոչ անե՞լ: Հիմա դու որ տասը սանտիմ քշած շենքից ես խոսում, ուրեմն դու էլ ե՞ս շենքերը տասը սանտիմ առաջ քշում:
Ու սենց անկարողությունից հիասթափված գրառումներն էլ ոչնչով չեն օգնի, թե՞ քո համար միևնույնն ա, մեկա դու ստեղ չես, թե՞ ստեղ ես, բայց էլի միևնույնն ա:

[Ambrosine]

Էս էլ կարդացեք, հետաքրքիր ա

"Свобода!", "Демократия!", "Долой фашистов!", "Долой диктатуру!", "Один хозяин - суверенный народ!", "Свободу политическим заключенным!".

Ծանոթ կարգախոսներ ե՞ն: Այս նույնը հենց դրված է Շարժման հիմքում, բայց դե ոչ մեկս էլ չենք վիճարկում, որ 2008-ի փետրվարին էր այս ամենը հուժկու: Հետո եղավ մարտի 1, ու ընդվզումը կարծես թե ճնշվեց: Ինչու՞: Որովհետև իրականում մենք չունենք ուսանողություն: Չունենք: Տրիբուն ջան, հասկանում եմ՝ ինչ նկատի ունեիր՝ հարմար օր ասելով: Բայց օժիտի կամ պապայի պատվի համար համալսարանում իր գոյությունը քարշ տվողը ուսանող չի: Հետևաբար, չենք էլ կարող նրանից սպասել ավելին, քան հիմա է: Ես էն ժամանակ էլ ասել եմ, որ եթե ԵՊՀ-ն ոտքի ելնի... բայց դա չեղավ՝ հասկանալի պատճառներով: Շատերը վախեցան ծնողների համար, շատերը՝ դուրս մնալուց, շատերն էլ համալսարանը շրջապատող ոստիկանների բազմությունից: Որովհետև մենք չգիտեինք՝ դասի՞ էինք գնում, թե՞ կալանավայր: Ընդհարումներ էլ եղան ոստիկանների հետ, կարծեմ ֆիզֆակի ուսանողները պահակին, թե հենց դեկանին էին ծեծել: Բայց այս ամենը համատարած տեռորի պայմաններում չնչին բան էր, անգամ մենք կողքի շենքում ոչինչ չէինք իմանում:

Աստղ ջան, դու ինքդ քաղաքագիտության տեսության մասնագետ ես, ինձանից ես հարցնում՞:
Ասեմ, որ համակերպվել ոչ մի կերպ չի կարելի: Ամեն մարդ պարտավոր է իր անձի ապագան ու բարօրությունը վեր դասել ամեն տեսակի հասարակական կամ ազգային դեմագոգ լոզունգներից ու իր նպատակներին ձգտել:
Դու էլ քո հաշիվներն ինքդ արա: Ոչ մեկի խորհուրդին էլ մի սպասի: Հայաստանում ուրիշներից գոնե կես գլուխ բարձր ու առավել խելոք մարդ չկա, որ նրան առաջնորդ համարես ու հետևից գնաս: Օրինակը հենց մեր աչքի առաջ է: -ԼՏՊ-ն առաջնորդում էր- տարօրինակ ճանապարհ ստացվեց, Հետևից գնացող 10-ը հայտնվեցին գերեզմանում, 100- ավորները բանտերում, իսկ ինքը -իր դղյակում:
Ես իմ բաժին կռիվը տվել եմ ու պարտվել: Էն ժամանակներում դոդ չկար, Էդ ֆենոմենի անունը վազգեն էր, Ու վազգենի հայրենի շրջանի մկները նոր -նոր աչք էին բացում: ԼՏՊ-ն էլ ինքնավստահ թքած ուներ աջ ու ձախ: Հետո, երբ աբսուրդը հասավ նրան, որ գժի թղթով բանակից ազատված, Ֆուտբոլի մարզիչ մասնագիտությամբ ֆիզինստիտուտ ավարտած, բայց պոետ համարվողը դարձավ ազգի թագադիր սպարապետ, ես հասկացա, որ իմ երկրում ես այլևս անելիք չունեմ:
Բազմաթիվ գրառումներում ես հայտնել եմ իմ տեսակետները -մեր պրոբլեմը կոնկրետ անձինք չեն, այլ մեր աշխարհայացքն է, մենտալիտետը: Կարող ես փոխել՞: Խորենացին, Շիրվանզադեն, Թումանյանն ու Իսահակյանն են լռվել էդ գործում:
Վրացիք մի նախագահով օրեցոր քաղաքակիրթ են դառնում, մենք- դոդանում:
Դոդը դա միայն գագո չի, դա շատ ու շատ ավելի մեծ երևույթ է:- սկսած ակադեմիկոս հորջորջված ստորաքարշներից, վերջացրած անմակարդակ գողերով ու ոստիկաններով:
Մենք առյուծի վանդակ ընկած էշի հանդեպ վանդալիզմի մասին ենք խոսում, բայց մտքներովս չի անցնում էդ էշի թասիբի մասին խոսենք: Իրա "էշ" հալով 2 առյուծի հախից եկավ, տասնյակ զինված, կրակող անասուն սափրագլուխների վրա թքած ուներ ու դեռ ոտքի վրա էր:
Իսկ մենք մեր ազգին կզացրած, ստորացրած, մարդկային ուղուց շեղած խելագարին ազգային հերոս ու եռաբլուրի սրբություն ենք սարքել: Ու ոչ մեկս ռիսկ չի անում ասի, որ քանի դեռ նա է մեր ազգի հերոսը, դոդն էլ լինելու է մեր թագավորը, Սերժի ախպերն էլ դեպուտատը:
Ուզում ես որ բան փոխվի, նախկին ու ներկա գժերն ու կեղծ հերոսները պետք է իրենց արածի արժանի գնահատականը ստանան:
96 թվի կրակող, խելագար «սպարապետ» աճեցրած, Ռոբ, Սերժ ու նմանատիպ խաժամուժ Հայաստան ներմուծած ԼՏՊ-ն այդ որ հաշվարկով էր 2008-ին Ռոբից ու Սերժից այլ բան սպասում՞: Այսօր էլ տանը նստած ճոռոմ- ճոռոմ տհասություններ է դուրս տալիս, -թե Սերժ, արի ինձանից լեգիտիմություն ստացի:
Եթե քաղաքացի է, ու թասիբի գոնե մի մոլեկուլ ունի, թող գնա Նիկոլի դատին նստի, քացով ոստիկանների հետ կռիվ տա:
Աստղ ջան, դու անելիք չունես: Քո անելիքը գնալ կամ մնալու որոշում կայացնելն է ու քո կյանքը անձնապես դասավորելը: Այս ազգը քո պես մտածող երիտասարդների մսաղաց է, հաշվի առ: Մեզ քո պեսները պետք չեն:
Իսկ անելիքը հներինն է, Իրենք են էս երկիրը դարձրել զազրելի ճիճվանոց, իրենք էլ թող մաքրեն եթե իրենց մարդ են համարում:
Իսկ եթե ուզում ես գործ անել, ապա հույսդ քո վրա դիր, մտքիցդ հանի, թէ ԼՏՊ, ՀԱԿ, կամ այլ մի լուրջ կազմակերպություն գոյություն ունի: Դրանցում բոլորում ներքևներում նվիրված, ազնիվ մարդիկ են, վերևներում անարժան, ստոր դեմագոգ- սրիկաներ:
Այս ամենեն ետքը ասեմ, որ -Ամեն դեպքում երթալն է ճիշտը:

Ինձնից ի՞նչ մասնագետ
Եթե անկեղծ ասեմ, միակ բանը, ինչում այս պահին վստահ եմ, դա հայրենիքս չլքելու որոշումն է: Ճիշտ ես ասում, իմ պեսները էս ազգին պետք չեն, նույնիսկ տարօրինակի համբավ ես ձեռք բերում, եթե ինչ-որ օրենքի ես ենթարկվում, կամ ասենք Սևանի տարածքում աղբ չես թափում Բայց այսքանով հանդերձ /մի քիչ անհամեստություն անեմ/ շատ մեծահասակներ ուշադիր լսում են մեր կարծիքը, ինչ-որ հարցեր տալիս, շատ հաճախ ասում են՝ այ այդ մեկը չգիտեի այսինքն՝ կա վակուում, որը պետք է լրացվի մեր կողմից: Բայց ընդունում եմ, որ դա շատ դժվար է, ինչքան էլ առաջընթաց կա, ամենը ՀԱԿ-ի շնորհիվ է, դա անկասկած:

[Տրիբուն]

Տրիբուն ջան, հասկանում եմ՝ ինչ նկատի ունեիր՝ հարմար օր ասելով:

Ասղտո ջան, ես ավելի պարզ բան ի նկատի ունեի, հարմար օր ասոլով - պատահաբար հենց երեկ, երբ քո ու Բիձայի գրածները կարդացի, նոյեմբերի 17-ն էր, պոլիտեխնիկոնի օրը:

[Ambrosine]

Ասղտո ջան, ես ավելի պարզ բան ի նկատի ունեի, հարմար օր ասոլով - պատահաբար հենց երեկ, երբ քո ու Բիձայի գրածները կարդացի, նոյեմբերի 17-ն էր, պոլիտեխնիկոնի օրը:

Գիտեմ, որ էդ օրն էր: Մտածեցի՝ մեզ ուղղություն ես ցույց տալիս՝ վերջը հույն երիտասարդների օրինակով շարժվենք: Ես էլ ներկայացրի, որ ուսանող չունենք

[Բիձա]

Բիձա, իրո՞ք չես հասկացել գրածս: Մի հատ էլ կարդա, մի հատ էլ, մի հատ էլ, ու տենց էնքան մինչև հասկանաս, ու եթե չհասկանաս, մի պատասխանի: Ես էդ գրածովս ինչ-որ կերպ ասել եմ, որ պետքա հիմա գնանք ավտո վառենք կամ խանութ ջարդե՞նք, կամ ասել եմ, որ մի երկու ամիս առաջ էդպես պետքա անեի՞նք: Դու տենց բան ե՞ս տեսել, կարողա՞ մենակ էդ մգացրած մասն ես կարդացել ու որոշել ես պատասխանես, թե ոնց էին տասը սանտիմ շենքերն առաջ քշել: Նոր ե՞ս տեսնում, էդ տասը տարի առաջ էլ կար: Ու ի տարբերություն քեզ, ես երբեք չեմ տփրտացել, չեմ էլ պատրաստվում: Մեքենա ջարդելուց խոսալ նշանակում ա մեքենա ջարդե՞լ, կամ մեքենա ջարդելու կոչ անե՞լ: Հիմա դու որ տասը սանտիմ քշած շենքից ես խոսում, ուրեմն դու էլ ե՞ս շենքերը տասը սանտիմ առաջ քշում:
Ու սենց անկարողությունից հիասթափված գրառումներն էլ ոչնչով չեն օգնի, թե՞ քո համար միևնույնն ա, մեկա դու ստեղ չես, թե՞ ստեղ ես, բայց էլի միևնույնն ա:

Երեվի: Բայց էլ ոչ մի հատ էլ չեմ կարդալու, դու կարդա:

[Տրիբուն]

Ասղտո ջան, ես ավելի պարզ բան ի նկատի ունեի, հարմար օր ասոլով - պատահաբար հենց երեկ, երբ քո ու Բիձայի գրածները կարդացի, նոյեմբերի 17-ն էր, պոլիտեխնիկոնի օրը:

էտ էլ իրա հերթին
բայց ուսանողությունն էնքան էլ մեղավոր չի: Մեղավորը փդած, այլանդակված, այլասերված ակադեմիական համակարգն ա

[dvgray]

ինչքան էլ առաջընթաց կա, ամենը ՀԱԿ-ի շնորհիվ է, դա անկասկած:

լուրջ ես ասում՞
կարող՞ ես մասնակիորեն թվարկել էտ առաջընթացի բաղադրիչներից: հույսով եմ Հյուսիսային Պողոտան ինկատի չունես

[Վիշապ]

Գիտեմ, որ էդ օրն էր: Մտածեցի՝ մեզ ուղղություն ես ցույց տալիս՝ վերջը հույն երիտասարդների օրինակով շարժվենք: Ես էլ ներկայացրի, որ ուսանող չունենք

Փամփուշտ ա՞լ չունիք Մեր երկրում հեղաշրջում կանեն տաքսու շոփերները: Ես ինչքան տաքսի եմ նստում, բոլորին դուխ եմ տալիս ու ձևերը ասում եմ Մենակ թե էս վերջերս տաքսի շատ քիչ եմ նստում