Հարգելի Վանաձորցի իսկապես համամիտ եմ քեզ հետ` Հրանտ Մաթևոսյանը քսաներորդ դարի մեծագույն հանճար է: Շնարհակալ եմ, որ անդրադարձար նման անհատի: Քիչ առաջ ավարտեցի նրա <<Աշնան արև>> վիպակի ընթերցումը: Հիրավի խոսքեր չունեմ, հիանալի ստեղծագործություն: Կցանկանայի բոլոր նրանց, ովքեր չեն ընթերցել այս սքանչելի վիպակը, ներկայացնել վերոնշյալ ստեղծագործության ընդհանուր բնութգիրը:
Աղուն- տասնհինգամյա աղջնակ, ով իր հորաքրոջ որդու` Ներսեսի միջամտությամբ իր մատաղ կյաքը կապեց մեծագլուխ և տգեղ ու տգետ Սիմոնի հետ: Աղունը իրականում սիրահարված էր Արզումանյանների տղային, ով մշտապես հեծանիվով ուղեկցում էր ջրի գնացող Աղունին: Աղունը Իշխանի դուստրն էր: Իշխանը ստիպեց, որպեսզի իր չքնաղ Աղունն ամուսնանա <<անլեզու>> Սիմոնի հետ: Սինոնի հետ ամուսնանալով` Աղունը իր կյանքի հետ դառը պայմանագիր կնքեց: Աղունի նկատմամբ Սիմոնի բազմանդամ ընտանիքը ի սկզբանե վատ էր տրամադրված: Նրան օր ու արև չէր տալիս Սիմոնի մայրը: Անգամ երբ Աղունը քնած էր, գիշերով կտրեց նրա մազերի հյուսը: Տեսնելով, որ հարաբերությունները գնալով վատթարանում են` Աղունի նորաստեղծ ընտանիքին տեղափոխեցին իրենց իսկ տան բակում տեղակայված գոմշագոմ: Այս պայմաններում Աղունն անցկացրեց իր կյանքի հյութեղ տարիները: Ունեցավ երկու որդի: Ավագ որդին` Արմենակը գրող էր, դառնալով չափահաս` տեղափոխվել էր քաղաք:
շարունակելի...
Մեջբերել
Էջանիշներ