Հիմա Ռոբի արածների հետևանքներն ենք քաշում, համաձայն եմ: ՍՍ-ին բաժինա ընկել դրանք մարսելու փուլը, ու հիմա փախենելու տեղ չունի, որովհետև էս ամեն ինչը 10 տարվա արմատներ ունի արդեն (եթե ոչ ավել): Հա թող Սփյուռքը ասի չէ համաձայն չեմ քո հետ, ըտեղ ես առահարակ պրոբլեմ չեմ տեսնում, ու դա ճիշտա, ԲԱՅՑ... չափ ու սահման կա:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Մեկ այլ տեսանկյունից փորձեմ պատասխանել այս խոսքերին:
Նախ, 70000-անոց բանակ չկա՝ ուռճացված թվեր են (որքան շատ գրեն, այնքան շատ այդ բյուջեից բանակին միջոցներ տրամադրելու անհրաժեշտություն է ստեղծվում, այն է՝ հագուստ, սնունդ, զենք ու զրահ ռազմական վարժությունների համար, ֆինանսական միջոցներ զորամասերի հավաքարարներին վարձատրելու համար, որոնք իրականում չկան, լվացքատների ու ճաշարանների աշխատողների համար և այլն) :
Հակոբ Գեւորգյան (06.10.2009)
Թուրքը քո կարծիքով ուրիշ բան ու գործ չունի ու տեղյակ լինելով Մարտի 1-ին (!) ամբողջ հոգով ատումա ոչ լեգիտիմ ՍՍ-ին ու տեսնելով, թե ոնց են ծափ տալիս ծիծաղումա?
Ապեր. որ թուրքն իմանա Հայաստանը որտեղա էլի լավա: Էդ Մարտի 1-ն էլ մեր ողբերգություննա,. աշխարհին դա իրանց կոշիկների ցեխից շատ ավելի քիչա հետաքրքրում:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Ես չգիտեմ գեթ մեկ հայ, որը հավանում է Սերժ Սարգսյանի նախաձեռնած քաղաքականության այս հետեւանքը՝ արձանագրությունները։
Կան մարդիկ, ովքեր հանուն իրենց հայրենիքի նույնիսկ չեն ցանկանում ճանաչել Սերժին որպես նախագահ։
Կան մարդիկ, որոնք պատրաստ են ամեն ինչ տալ, միայն չկորցնել իրենց պատիվը՝ վաղուց հայտնի հայ–թուրք հակամարտության հետեւանքների հետ կապված. ցեղասպանության հետ կապված, Սումգաիթի հետ կապված, հային քնած ժամանակ կացնահարելու հետ կապված… Այստեղ պատվի հարց է։
Ու թող Սերժ Սարգսյանը իր ականջին օղ անի. լինի նա սփյուռքում, լինի Հայաստանում, լինի այլ մոլորակներում…միեւնույն է, ես տեսնում եմ որ ՀԱՅԵՐԸ ԴԵՄ ԵՆ ԱՅՍ ԳՐՈՂԸ ՏԱՐԱԾ ՓՐՈԹՈՔՈԼՆԵՐԻՆ։
Աշխարհում առաջին հայալեզու բլոգը. իմ կարծիքը նախկին Բրիտանական գաղութ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներից։
Ribelle (06.10.2009)
Աշխարհում առաջին հայալեզու բլոգը. իմ կարծիքը նախկին Բրիտանական գաղութ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներից։
Ստու՞յգ: Կարծում եք՝ ինչ-որ մեկը կարող է ռազմական ոլորտում տվյալներ ստուգի՞: Կա՞ մեկն, ով կգնա ինքը կհաշվի այդ ամենը: Տվյալներս այնքանով են ստույգ, որ հայրս այդ ոլորտում աշխատած մարդ է եղել: Այնքանով են ստույգ, որ սպառազինության «պապաներից» ոմն մեկի քրոջ որդին զույգ աչքերիս մեջ նայելով հպարտանում էր, թե ինչ ավար է անում քեռին:
Դրանից ստույգ տվյալներ չկան:
Հա, մեկ էլ, թե ինչպես են երբեմն զենք տեղափոխող մեքենաները ենթարկվում հարձակումների, ու զենք-զինամթերքը թալանվում է, թե ինչպես է 50000 արժողությամբ զենքը կրակվում մեկ անգամ և գրանցվում մի քանի անգամ:
Քանի՞ անգամ եք ֆորմա ստացել բանակում: Համենայն դեպս մի քանի անգամ գրանցվում է՝ այն էլ նոր ֆորմա մի հոգուն:
Տոլստոյն էդ ասելա իրա կյանքի էն փուլում, որ համարյա յանը տարել էր: ինչ ուներ չուներ ծախել բաժանել էր սրան-նրան, ինքն էլ համարյա բոմժի կյանք էր վարում, մինչև մեռավ երկաթուղային կայարանում:
Բա որ պատրիոտիզմը տենց ապուշ բանա էլ ինչի ենք մեզ խփում պատեպատ.. հենա գնանք ինչքան սահման կա բացենք, Ղարաբաղը Զանգեզուրով նվիրենք ադրբեջանցիքին, վրացիքին Լոռին տանք, մնացածն էլ թուրքերին, որ իրանց պանթուրքիզմի գաղափարին հանկարծ չխանգարենք... ու սենց սիրենք զմիմյանս մինչև կմնա երկու հայ էն էլ թանգարանի համար: Դզումա չէ?
Իսկ էն , ինչ որ կոչում ես սովետական բարդույթ, էդ կոչվումա թասիբ, պետության նկատմամբ հարգանք, որը դառելա լեգիտիմ-չլեգիտիմ տուն-տունիկ:
Վերջին խմբագրող՝ ministr: 06.10.2009, 11:06:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Հակոբ Գեւորգյան (06.10.2009), Շինարար (06.10.2009)
Աշխարհում առաջին հայալեզու բլոգը. իմ կարծիքը նախկին Բրիտանական գաղութ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներից։
Հարգանք պետության նկատմամբ, որը մեր դեպքում պարտադիր ասոցացվում է պետությունը ներկայացնող իշխանավորի անձի նկատմամբ հարգանքի հետ, որը իր հերթին այդ հարգանքը չի վաստակել, ու ընդհակառակը ամեն ինչ արել է իր անձի նկատմամբ անվստահություն ձևավորելու համար: Չխառնենք մի բանը մյուսի հետ, հարգանքը պետության հանդեպ ու հարգանքը Սերժի հանդեպ տարբեր բաներ են: Ու ես փաթեթավորած ունեմ բոլոր նրանց ովքեր կասեն, որ պետքն եղած դեպքում Սերժին չիտի հայհոյեմ ինչ-որ արտասահմանցի կապիկի մոտ, քանի որ դրանից արտասահմանցի կապիկը կարող ա մտածի, որ ես քիչ եմ հարգում իմ պետությունը:
Ես էլ հենց դա եմ ասում: Որ պետությունը պետք չի անձնավորել, պետք չի ասոցացնել: Էդ տենց եք անում, դրա համար էլ քաղբանտարկյալից ու լեգիտիմ-չլեգիտիմից էն կողմ չեք գնում:
Պետք եղած դեպքում ****** ԲՈԼՈՐ ՆՐԱՆՑ ով որ կկպնի իմ պետությանն ու երկրին:
Վերջին խմբագրող՝ ministr: 06.10.2009, 11:52:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ