Սերժ Սարգսյանի ուղևորությունը

[ministr]

Տրիբուն ջան, էս ամենևին չեմ ասում, էդ ամեն ինչը ՍՍ-ին ասենք բարով մարսես ու անցնենք առաջ: Բայց պետք չի ներքին արտաքին խառնել իրար. Ես դա եմ ասում:

[Շինարար]

Հարգանք պետության նկատմամբ, որը մեր դեպքում պարտադիր ասոցացվում է պետությունը ներկայացնող իշխանավորի անձի նկատմամբ հարգանքի հետ, որը իր հերթին այդ հարգանքը չի վաստակել, ու ընդհակառակը ամեն ինչ արել է իր անձի նկատմամբ անվստահություն ձևավորելու համար: Չխառնենք մի բանը մյուսի հետ, հարգանքը պետության հանդեպ ու հարգանքը Սերժի հանդեպ տարբեր բաներ են: Ու ես փաթեթավորած ունեմ բոլոր նրանց ովքեր կասեն, որ պետքն եղած դեպքում Սերժին չիտի հայհոյեմ ինչ-որ արտասահմանցի կապիկի մոտ, քանի որ դրանից արտասահմանցի կապիկը կարող ա մտածի, որ ես քիչ եմ հարգում իմ պետությունը:

Եկենք կարմիր պուտիկներվ մի ձի տանենք պարսից շահին նվեր, ասենք մեր թագավորը լավը չի, արի դու նշնակի մեզ թագավոր կամ մեզ թագավոր պետք էլ չի, նման փորձեր պատմության մեջ շատ ենք ունեցել ու ինչի՞ ենք հասել: Մեր ներքին հարցերը մենք պետք է մեր տանը լուծենք, իսկ հարևանների մոտ ցույց տանք մաիյն, որ մենք սիրովընտանիք ենք, ես այդպես եմ հասկանում:

[Տրիբուն]

Եկենք կարմիր պուտիկներվ մի ձի տանենք պարսից շահին նվեր, ասենք մեր թագավորը լավը չի, արի դու նշնակի մեզ թագավոր կամ մեզ թագավոր պետք էլ չի, նման փորձեր պատմության մեջ շատ ենք ունեցել ու ինչի՞ ենք հասել: Մեր ներքին հարցերը մենք պետք է մեր տանը լուծենք, իսկ հարևանների մոտ ցույց տանք մաիյն, որ մենք սիրովընտանիք ենք, ես այդպես եմ հասկանում:

Հարևաններին ցույց տալն ու հարևաններին խառնելը նույն բանը չի: Հիվանդությունը թաքցնելը բարդույթ է, հիվանդությունից բուժվելը անհրաժեշտություն, տվայլ դեպքում սեփական ուժերով: Էն որ մենք բարձր հայհոյում ենք նախագահին, դեռ չի նշանակում, որ ուրիշներին ենք խնդրում մեզ փրկել իրենից:

[Երվանդ]

Եկենք կարմիր պուտիկներվ մի ձի տանենք պարսից շահին նվեր, ասենք մեր թագավորը լավը չի, արի դու նշնակի մեզ թագավոր կամ մեզ թագավոր պետք էլ չի, նման փորձեր պատմության մեջ շատ ենք ունեցել ու ինչի՞ ենք հասել: Մեր ներքին հարցերը մենք պետք է մեր տանը լուծենք, իսկ հարևանների մոտ ցույց տանք մաիյն, որ մենք սիրովընտանիք ենք, ես այդպես եմ հասկանում:

Ինչ տարբերություն պարսից շահը թե ռուսաց? ապրեսս ոչ մի, սերժին նշանակել են ռուսները, ինքը մեր կողմից ընտրված նախագահ չի, ժողովուրդը չի ընտրել իրեն, անձամբ ես իրան իմ նախագահը չեմ համարում, վերջացավ:

[Շինարար]

Հարևաններին ցույց տալն ու հարևաններին խառնելը նույն բանը չի: Հիվանդությունը թաքցնելը բարդույթ է, հիվանդությունից բուժվելը անհրաժեշտություն, տվայլ դեպքում սեփական ուժերով: Էն որ մենք չենք բարձր հայհոյում ենք նախագահին, դեռ չի նշանակում, որ ուրիշներին ենք խնդրում մեզ փրկել իրենից:

Արդյո՞ք հարևաններդ քո ասածի պես են հասկանում քո արարքը: Եթե Ֆրանսիայում հյհոյում ենք մեր պետության լեգիտիմ կամ ոչ լեգիտիմ, բայց փաստացի նախագահին, ամեն դեպքում տարբեր կերպ կարող ա մեկնվի, եկեք ՀՀ-ում սրտներիս ուզածի չափ հայհոյենք, իսկ Ֆրանսիայում լռենք:

[murmushka]

ՀՀ-ում սրտներիս ուզածի չափ հայհոյենք,

եկեք

[Տրիբուն]

Արդյո՞ք հարևաններդ քո ասածի պես են հասկանում քո արարքը: Եթե Ֆրանսիայում հյհոյում ենք մեր պետության լեգիտիմ կամ ոչ լեգիտիմ, բայց փաստացի նախագահին, ամեն դեպքում տարբեր կերպ կարող ա մեկնվի, եկեք ՀՀ-ում սրտներիս ուզածի չափ հայհոյենք, իսկ Ֆրանսիայում լռենք:

Չէ եղբայր, ես չեմ պատրաստվում լռել ոչ ներսում, ոչ էլ դրսում: Իսկ թե ոնց են մեկնաբանում Ֆրանսիացիները, էտ իրենց գործն է: Բայց հավատացած եմ, որ ֆրանսիացիների մեծ մասը "կեղտոտ լվացք" կոչվող զուտ հայկական կտի հետ կապված ոչ մի բարդույթ չունի: Վատին վատ են ասում, լավին լավ, ակնախ աշխարհագրական դիրքից:

[Վիշապ]

Տոլստոյն էդ ասելա իրա կյանքի էն փուլում, որ համարյա յանը տարել էր: ինչ ուներ չուներ ծախել բաժանել էր սրան-նրան, ինքն էլ համարյա բոմժի կյանք էր վարում, մինչև մեռավ երկաթուղային կայարանում:

Բա որ պատրիոտիզմը տենց ապուշ բանա էլ ինչի ենք մեզ խփում պատեպատ.. հենա գնանք ինչքան սահման կա բացենք, Ղարաբաղը Զանգեզուրով նվիրենք ադրբեջանցիքին, վրացիքին Լոռին տանք, մնացածն էլ թուրքերին, որ իրանց պանթուրքիզմի գաղափարին հանկարծ չխանգարենք... ու սենց սիրենք զմիմյանս մինչև կմնա երկու հայ էն էլ թանգարանի համար: Դզումա չէ?

Իսկ էն , ինչ որ կոչում ես սովետական բարդույթ, էդ կոչվումա թասիբ, պետության նկատմամբ հարգանք, որը դառելա լեգիտիմ-չլեգիտիմ տուն-տունիկ:

Ահա, իսկ որ Տոլստոյը մի քանի դաչաներ ունենար տարբեր տեղեր ու լեքսուսներ քշեր, վերջում էլ մեռներ չալաղաճ ուտելուց, ապա նրա խոսքերը ավելի արժեքավոր կլինեին հա՞ երևի։ Պատրիոտիզմը ազգային շահերի հետ պետք չի խառնել, դրանք տարբեր բաներ են։ Պատրիոտիզմը ենթադրում է հանուն ինչ–որ վերացական հայրենասիրության զոհաբերել նաև սեփական շահերը, որոնք թվում է, թե ազգային շահերի մասնիկ պիտի լինեին սոցիալ–տնտեսական, քաղաքական մի համակարգում, որը կոչվում է պետություն։ Ըստ այդմ էլ պատրիոտիզմը պարզապես վերածվում է գործիքի դեմագոգ իշխանությունների ձեռքին, որով դրանով սանձում ու ոնց ասես օգտագործում են հարիֆ քաղաքացիներին, արդյունքում ստացվում է, որ հայրենիքի շահերը դա մի խումբ կռուտոյ տղերքի շահերն են։ Եթե պետության նկատմամբ հարգանքն ու թասիբը դա երկրի կեղտերը այլազգիներից թաքցնելն է, ու նախագահին ծափ տալը (երբ թարսի պես նախագահն էլ ժողովրդի մեջ հայտնվում է միայն արտասահմանցիների ներկայությամբ,
հույսը դնելով ժողովդրի պատրիոտիզմի վրա, որ իրեն ծափ են տալու, իսկ առանձին ոչ մի կերպ ժողովդրին ռաստ չի գալիս), ապա դա ապուշ բան է, սովետական բարդույթ։ Իսկ իրական հայրենասեր եք, մի հատ էլ ձեռի հետ առանձին բռնացրեք այդ նախագահին ու մի կես բերան հարցրեք, թե պետության պահուստային ֆոնդը ու՞ր ա, ինչու՞ է միլիոնավոր դոլարներ արժեցած Հայաստանի ու Ղարաբաղի ճանապարհների ասֆալտը արդեն քանդվում, ու՞ր ա Սևանի հարակից շրջանների կանալիզացիայի կալեկտորը, որ պիտի արգելեր կեղտաջրերի հոսքը դեպի Սևան, ի՞նչ եղան Ատոմակայանի պարտքերը, որոնց համար Ատոմակայանը հավերժ տրվեց ռուսներին, էդ ոնց եղավ, որ Հայաստանի ու Ղարաբաղի բջջային կապի տեր ռուսները դարձան, էդ ո՞նց եղավ, որ Ռուսաստանը Հայաստանին վարկ ա տալիս արդեն Ռուսական ձեռնարկություններին օժանդակելու համար, բա ու՞ր ա անցնող տարվա բյուջեյով խոստացված տնտեսական աճը, ի՞նչ են եղել Հայաստանին «Հազարամյակի մարտահրավերներ» կոչվածից եկած վարկերը, ու տենց լիքը հարցեր, թե՞ սաղ լավ ա, պատիրոտիզմը թելադրում ա մենակ ծափ տալ ու հպարտանալ Հայաստանով ու հայ լինելու փաստով։

[ministr]

Ահա, իսկ որ Տոլստոյը մի քանի դաչաներ ունենար տարբեր տեղեր ու լեքսուսներ քշեր, վերջում էլ մեռներ չալաղաճ ուտելուց, ապա նրա խոսքերը ավելի արժեքավոր կլինեին հա՞ երևի։ Պատրիոտիզմը ազգային շահերի հետ պետք չի խառնել, դրանք տարբեր բաներ են։ Պատրիոտիզմը ենթադրում է հանուն ինչ–որ վերացական հայրենասիրության զոհաբերել նաև սեփական շահերը, որոնք թվում է, թե ազգային շահերի մասնիկ պիտի լինեին սոցիալ–տնտեսական, քաղաքական մի համակարգում, որը կոչվում է պետություն։ Ըստ այդմ էլ պատրիոտիզմը պարզապես վերածվում է գործիքի դեմագոգ իշխանությունների ձեռքին, որով դրանով սանձում ու ոնց ասես օգտագործում են հարիֆ քաղաքացիներին, արդյունքում ստացվում է, որ հայրենիքի շահերը դա մի խումբ կռուտոյ տղերքի շահերն են։ Եթե պետության նկատմամբ հարգանքն ու թասիբը դա երկրի կեղտերը այլազգիներից թաքցնելն է, ու նախագահին ծափ տալը (երբ թարսի պես նախագահն էլ ժողովրդի մեջ հայտնվում է միայն արտասահմանցիների ներկայությամբ,
հույսը դնելով ժողովդրի պատրիոտիզմի վրա, որ իրեն ծափ են տալու, իսկ առանձին ոչ մի կերպ ժողովդրին ռաստ չի գալիս), ապա դա ապուշ բան է, սովետական բարդույթ։ Իսկ իրական հայրենասեր եք, մի հատ էլ ձեռի հետ առանձին բռնացրեք այդ նախագահին ու մի կես բերան հարցրեք, թե պետության պահուստային ֆոնդը ու՞ր ա, ինչու՞ է միլիոնավոր դոլարներ արժեցած Հայաստանի ու Ղարաբաղի ճանապարհների ասֆալտը արդեն քանդվում, ու՞ր ա Սևանի հարակից շրջանների կանալիզացիայի կալեկտորը, որ պիտի արգելեր կեղտաջրերի հոսքը դեպի Սևան, ի՞նչ եղան Ատոմակայանի պարտքերը, որոնց համար Ատոմակայանը հավերժ տրվեց ռուսներին, էդ ոնց եղավ, որ Հայաստանի ու Ղարաբաղի բջջային կապի տեր ռուսները դարձան, էդ ո՞նց եղավ, որ Ռուսաստանը Հայաստանին վարկ ա տալիս արդեն Ռուսական ձեռնարկություններին օժանդակելու համար, բա ու՞ր ա անցնող տարվա բյուջեյով խոստացված տնտեսական աճը, ի՞նչ են եղել Հայաստանին «Հազարամյակի մարտահրավերներ» կոչվածից եկած վարկերը, ու տենց լիքը հարցեր, թե՞ սաղ լավ ա, պատիրոտիզմը թելադրում ա մենակ ծափ տալ ու հպարտանալ Հայաստանով ու հայ լինելու փաստով։

http://www.akumb.am/showpost.php?p=1...&postcount=316

[Mephistopheles]

Տրիբուն ջան, էս ամենևին չեմ ասում, էդ ամեն ինչը ՍՍ-ին ասենք բարով մարսես ու անցնենք առաջ: Բայց պետք չի ներքին արտաքին խառնել իրար. Ես դա եմ ասում:

բայց և զատել ել չես կարող… այսօրվա մեր ամբողջ դժբախտությունները արտաքին ֆրոնտում դա ներքինի արդյունք է… չի կարող ներքինը լինել վատ բայց արտաքինը լավ… ոչ լեգիտիմ նախագահը ներսում էլ դրսում էլ վատ է աշխատում…

[Chuk]

Թուրքը քո կարծիքով ուրիշ բան ու գործ չունի ու տեղյակ լինելով Մարտի 1-ին (!) ամբողջ հոգով ատումա ոչ լեգիտիմ ՍՍ-ին ու տեսնելով, թե ոնց են ծափ տալիս ծիծաղումա?

Ապեր. որ թուրքն իմանա Հայաստանը որտեղա էլի լավա: Էդ Մարտի 1-ն էլ մեր ողբերգություննա,. աշխարհին դա իրանց կոշիկների ցեխից շատ ավելի քիչա հետաքրքրում:

Համե՞
Մինիստր ձյա, ու որտե՞ղ ես տեսել որ ինչ-որ մեկը գրած լինի որ թուրքը Սերժին ատում ա: Ճակատը կարող ա բռնեն պաչեն, իսկ ատել...
Հա, լիքը թուրքեր լավ էլ տեղյակ են, ու իրանց ազգայնականներից շատերն էլ լավ էլ հրճվում են: Տեղյակ են աշխարհում էլի շատերը (բնականաբար ոչ բոլորը): Ու էլի ասում եմ, թքած ունեմ, թե իրանցից ով ինչ ա մտածում: Կեղտոտ հոգին մաքուր շորերի տակ շարունակում ա տականք մնալ, ինձ հետաքրքրում ա որ հոգին մաքուր լինի:

[Mephistopheles]

Ժող, բայց ինչի՞ եք վախենում ձեր կարծիքը դրսում արտահայտելու… դեբիլին որ ասում ես լավն ա, դրանից քո հեղինակությունն ա ընկնում… վատին լավ չես կարող ասել…

[Chuk]

Ապեր կակռազ հակառակնա եղել... դարեր շարունակ մեր էդ լվացքները հանում դնում էինք ի լուր աշխարհի, հետո աշխարհից օգնություն սպասում: Իշխանները բաժանվում էին 2 խմբի, մի քիչ իրար հետ գզվռտվում, հետո վազում կամ Բյուզանդիա, կամ Պարսկաստան կամ էլ ուրիշ երկիր.. բա չիմացաք մեզ հետ ինչ արին: Թագավորը լեգիտիմ չի.. բերեք փոխենք: Ու ինչով էր վերջանում ամեն ինչը....?

Կեղտոտ լվացք ասելով երևի ես մի բան եմ հասկանում, դու ուրիշ բան: Աչքիս դու հասկանում ես մեր արցունքներից ու փսլինքներից կեղտոտված թաշկինակը, որ իսկապես չափից ավելի շատ ենք հանում լույս աշխարհ, որ մեզ խղճան ու էդ խղճալու հետ միասին նաև արհամարհեն, իսկ իմ ասած կեղտոտ լվացքը շատ հաճախ հենց նույն օտար երկրներից (հիմնականում արևելքից) ներմուծված կայսերապետական կամ ավելի շուտ խանական սովորություններն են, որ փորձում են մեզ նմանների գլխին փաթաթեն, ու ժողովրդի մի հատվածն էլ ընդվզում ա ու ասում ա, որ չե՛նք թողնելու:

Ինչ վերաբերվում ա մեր իշխաններին, որ վազել են ու վազվզել, որ մի լավ նայես, կտեսնես, որ էսօր էլ վազում են. սրանցից փող են վերցնում, նրանցից հայրենիքը «ծախելու» գնով խոստումներ կորզում, որ սեփական ժողովրդին հպատակեցնեն: Չեմ ուզում պատմության մեջ շատ խորանամ, բայց Արշակ 2-րդին ծնկի բերեցին մեր սեփական իշխանիկները՝ առանց դրսի օգնության, ողջ-ողջ հանձնելով թշնամուն:

Ի դեպ նույն իշխանիկները (էն ժամանակվա) ոչ օգնության ձեռք մեկնեցին մենակ մնացած թագուհուն, ոչ զորք ուղարկեցին նրան փրկելու, ու դեռ մի բան էլ հրճվել էին, որովհետև իրենց պատկերացումներով թագուհին անբարո էր. Արշակը նրա երկրորդ ամուսինն էր: Ժողովուրդն էր, որ սգաց ու հերոսացրեց իր թագուհուն և վառ պահեց Արշակի հիշատակը:

Իմ պատկերացումներով Արշակը միակ դեմոկրատ թագավորն էր ու հենց դրանով էլ իր դեմը հանեց բոլոր իշխաններին: Սա էլ ա պատմություն:

Արշակին հավատարիմ մարդիկ չվազեցին Բյուզանդիաներ, թե եկեք պարսիկներից փրկեք: Ու սխալ էր:

[ministr]

բայց և զատել ել չես կարող… այսօրվա մեր ամբողջ դժբախտությունները արտաքին ֆրոնտում դա ներքինի արդյունք է… չի կարող ներքինը լինել վատ բայց արտաքինը լավ… ոչ լեգիտիմ նախագահը ներսում էլ դրսում էլ վատ է աշխատում…

Մեֆ ջան, ԼՏՊ-ն էլ 96-ին էր ոչ լեգիտիմ, բայց արտաքին ֆրոնտում վատ չէր ոնց որ...
Պուտինն էլ, նույնիսկ եթե "չընտրվի" , դրսում Ռուսաստանի շահերը 100% կպահի...

Համամիտ չես?

[ministr]

Համե՞
Մինիստր ձյա, ու որտե՞ղ ես տեսել որ ինչ-որ մեկը գրած լինի որ թուրքը Սերժին ատում ա: Ճակատը կարող ա բռնեն պաչեն, իսկ ատել...
Հա, լիքը թուրքեր լավ էլ տեղյակ են, ու իրանց ազգայնականներից շատերն էլ լավ էլ հրճվում են: Տեղյակ են աշխարհում էլի շատերը (բնականաբար ոչ բոլորը): Ու էլի ասում եմ, թքած ունեմ, թե իրանցից ով ինչ ա մտածում: Կեղտոտ հոգին մաքուր շորերի տակ շարունակում ա տականք մնալ, ինձ հետաքրքրում ա որ հոգին մաքուր լինի:

Ես ոչ մի տեղ էլ չեմ տեսել, իսկ դու տեսել ես? Ժամանակին էլ ասում էին,. որ ԼՏՊ-ի համար թուրքերը նամազ են անում որ անցնի, եսիմ ինչ...

Կեղտոտ հոգու հետ համաձայն եմ, բայց դա մեր ներքին խնդիրնա, որ ինչ որ կերպ ուզում ենք լուծած լինենք: Դա ՄԻՄԻԱՅՆ մեր խնդիրնա: