Գլոբալիզացիան հրաշալի բան է իրականում, մանավանդ մեր ազգի համար:
Մենք գլոբալիզացիոն պոցեսների ընթացքում օրինական/լեգալ/ հնարավորություն ենք ստանում գրավելու նախ Թուրքիրայի մեր հողերը, հետո Թուրքիայի մնացած հողերը ու վերջում էլ ալամ աշխարհը:
Ինչ՞ հիմքի վրա եմ սա ասում: Հիմնվում եմ այն բազմահայտնի /գռնե մեզ, հայերիս/ տեսություննրի վրա, որոնց հիմնական իմաստը էն որ , որ երբ որ մենք խորոված ու քյաբաբ էինք անում, մյուս ազգերը ծառի տերև ու ծառի վրաի որդեր էին ուտում, էնպես էլ հողի վրա իրենց սմբակները /կապիտա/ չէին դրել:
Հիմա ունենք էտ շանսը: ՈՒ պետք ա սկսել ասենք Առնո Բաբաջանյանի արձանը քանդակողից /ցավոք անունը չգիտեմ/: Հիմա հնարավորություն է ստեղծվում իրան աշխատելու բորոլ երկրներում ու կերտելու էտ երկրների հայտնի կոմպոզիտորների արձանները /օրինակ Վիրեննայում կանգնեցնի Մոցարտի ձախ միջնամատի արձանը /:
գործ ա չէ՞ սատցվելու:
Ու սենց, կուլտուրական էքսպանիսայով կսկսենք, վերջում էլ մեր Կռկի ու Դաշնակ ախպերոց փողերով աշխարհը լցնելով կպրծնենք:
Էնպես որ, ով որ չի ուզում գլոբալիզացիա, նա չի ուզում որ հայը աշխարհը գրավի, ու չի ուզում հետևաբար հայի լավը: