Ո՞վ պետք է դաստիարակի երեխային

[dvgray]

Երեխան դաստիարակվում է ծնված օրից։ Դաստիարակել, դեռ չի նշանակում երեխայի գլխին քարոզ կարդալ - սա կարելի է, սա ոչ, քեզ մաքուր պահի, մեծերին հարգի և այլն։
Օրինակ, իմ 5 ամսական որդին մատն անընդհատ տանում է բերանը ու ես անընդհատ սաստում եմ նրան, որ չի կարելի ու ձեռքն հանում բերանից։ Ու նա աստիճանաբար կսովորի, որ չի կարելի (չնայած այդ հասակի համար այդ ժամանակհատվածը մի քիչ երկար կտևի)։

ամենալավ դաստիրակությունը սեփական օրինակն է: Եթե նա մի քիչ մեծանա, ապա կնմանվի ծնողների հավաքական կեցվացքին ու բովանդակությաը: Այնպես որ, կարծում եմ եթե երեխան ցանկանում է մատը բերանը տանել, ու դուք նրան դա անելուց խանգարում եք, ապա դրանով նպաստում եք որ նա այդ գործողությունը անի այն ժամանակ,երբ որ կմեծանա ու դուրս կգա ձեր հսկողությունից: ավելի լավ է թողնել, որ նա հիմա կատարի իր սրտի ուզած գործողությունը, առանց դրա վրա ուշադրություն դարձնելու: ինկատի ունեմ ոչ միայն ձեր ուշադրությունը, այլ առաջին հերթին իր ուշադրությունը:

[Թիթիզ]

Երեխան դաստիարակվում է ծնված օրից։ ։

Երեխային պետք է դաստիարակել դեռ չծնված.Նա ամեն ինչ վերցնում է դեռ նոր կազմավորված ժամանակում ել. Ու եթե մտածում ենք որ ոչինչ չուն ենք դաստիարակելու այդ ժամանակ սխալվում ենք.
Ես ևս գտնում եմ որ պետք է երեխայի դաստիրակուիթյամբ զբաղվեն և հայրը և մայյրը. Բայց ինձ շատ հետաքրքիր է ակումբում գտնվող Հայրիկները ինչպես են վարվում:,( ոչ թե բառերով, այլ իրականում)

[Հարդ]

Տղային հիմնականում հայրը, նաև մայրը:
Աղջկան հիմնականում մայրը, նաև հայրը:

[Արիացի]

Իմ կարծիքով էս հարցը անիմաստ ու անտրամաբանական է: Եթե մարդիկ ամուսնանում են ու ստեղծում են ընտանիք կոչվածը, ապա դա իր մեջ ներառում է, որ էդ մարդիկ երեխա ունենալու դեպքում, պիտի միասին դաստիարակեն էդ երեխային: Հակառակ դեպքում ընտանիք կոչվածի կարիքը չէր լինի: Մարդիկ երեխա կբերեին ու ու ոնց ուզեն նենց էլ կդաստիարակեին, առանց մյուս սեռի մասնակցության: Էնպես որ, եթե երեխան ծնվում է ընտանիքում, ապա այն պետք է դաստիարակվի ընտանիքը ստեղծողների` հոր և մոր կողմից:

[Ձայնալար]

Ինչքան շատ մարդ զբաղվի երեխայով, այնքան լավ: Ինձնով զբաղվել են մայրս, հայրս, քույրս, տատիկներ, պապիկներ, հորքուր, մորքուր, եղբայրներ …
Ամեն մեկն իր տեղն ունի, ես նույնիսկ մոտավոր գիտեմ, թե իմ բնավորության որ գծերի, իմ ունեցած ինֆորմացիայի կամ աշխարհայացքիս որ սեկտրի համար ում եմ պարտական, բայց չեմ ասի: Ինչքան շատ մարդ, էնքան լավ, մենակ թե խելքը գլխին մարդիկ լինեն

[Ariadna]

Իսկ ես կարծում եմ, որ երեխային պետք չի հատուկ դաստիարակել, որ վատ բան անի, պետք է ասել, որ դա չի կարելի և բացատրել թե ինչու, բայց, ընդհանուր առմամբ, երեխան դաստիարակվում է պարզապես տեսնելով։ Երեխայի դաստիարակության վրա ազդում են և տատիկ պապիկները, և մայրն ու հայրը, և մեծ քույր եղբայրները, և հիմնականում հաջող են ստացվում էն էրեխեքը, որոնք պարզապես մեծացել են լավ ընտանիքում, որտեղ հայրն ու մայրը իրար սիրում են շատ, և երեխան դա զգում է և որտեղ պարզապես մարդիկ կիրթ են։

[Ariadna]

Ինչքան շատ մարդ զբաղվի երեխայով, այնքան լավ: Ինձնով զբաղվել են մայրս, հայրս, քույրս, տատիկներ, պապիկներ, հորքուր, մորքուր, եղբայրներ …
Ամեն մեկն իր տեղն ունի, ես նույնիսկ մոտավոր գիտեմ, թե իմ բնավորության որ գծերի, իմ ունեցած ինֆորմացիայի կամ աշխարհայացքիս որ սեկտրի համար ում եմ պարտական, բայց չեմ ասի: Ինչքան շատ մարդ, էնքան լավ, մենակ թե խելքը գլխին մարդիկ լինեն

Բագ, դեզինֆորմացիա մի արա, քեզ հետ հատուկ չեն զբաղվել, ոչ էլ իմ, հա ինչ որ չափով միգուցե, բայց հիմնականում մեր դաստիարակությունը պայմանավորված է էն միջավայրով, որտեղ մեծացել ենք։ Երբ որ ծնունդների ժամանակ հավաքվում էինք ու Չարենց էինք կարդում, կամ որ պապին մոմի լույսի տակ գալիս էր ասում՝ լսեք վերջին գրածս պատմվածքը կարդամ, դա չէր արվում մեզ դաստիարակելու համար, պարզապես դրա արդյունքում էր մեր ճաշակը ձևավորվում։
Իսկ երբ որ ես մանկապարտեզից խաղալիք էի թռցրել ու ասեցին, որ պետք ա անպայման մյուս օրը հետ տանեմ, դա արդեն դաստիարակչական նկատառումներով էր

[Sayuri]

Ախր ոնց խոսել դաստիարակության մասին "պետկա սենց անել" կամ "պետկ չի սենց " անել, կամ ել "երեխան տեսնելով ե դաստիարակվում կամ լսելով" եվ այլն եվ այլն....Չէ որ երեխան դա ոնց որ մի մարմար քանդակագործի (ծնողի ) ձերքերի տակ: Մենք քանդակում ենք, հարթեցնում ենք, տաշում ու փայլեցնում, իսկ հետո "մարմարն" ինքը արդեն իր ներքին առավելություններով,առտաքին լույսի ու շողքի խաղերով(այստեղ արտաքին աշխարհի ազդեցությամբ)դարնում է մի քանդակ,որը կամ կդառնա արտասովոր, կամ սովորական ....կամ անգամ կփչանա քանդակագորցի դզերքերի տակ...Ճիշտա,երեխան սովորում ու ինչ որ բաներ քաղում է արտաքին աշխարհից, բայց միայն նա ով որ հեղինակություն ունի երեխաի աչքերում ( իսկ դա գրեթե միշտ մի անձ է եվ ոչ մի քանի )կարող է հարթել, ու անգամ փոխել այդ "պտուղը", որյ երեխան քաղել է:

[Տատ]

Երեխաներս մեծ են, հիմա կարող եմ տեսնել մեր «դաստիարակության» արդյունքները: Վատ չէ, առանց հատուկ գիտական ջանքերի: Թերություններն էլ բնորոշ մերն են, չես հանի, չես փոխի, լրացնում են ցանկացած անձը:

Ամեն բան արդեն դրված է անձի մեջ ծնունդից, համաձայն են Սայուրիի հետ, կարելի է հղկել, տաշել, փայլեցնել, բայց չփոխել, թե չէ կկոտրվի:

Նաև՝ ուզած թե չուզած, սեփական մտածելա-ապրելակերպը (գուցե հենց դա է ակամա օրինակը) տպվում է երեխայի մեջ: Առանց հատուկ բացատրությունների նրանք սկսում են հենց իմ նման հյուր ընդունել, ընկերուհիների դարդերը լսել, դատել...երբեմն նաև բացասական օրինակ վերցնելով:
Ինչևէ, պետք է երեխային միշտ մեծ մարդու տեղ դնել, կիսվել նրա հետ, պատմել ձեր դարդերը, բացատրել մեծերի հարաբերությունները: Նա ձեր դատողությունից կսովորի իր համար, բացի դրանից ձեզ կնվիրի ամենամեծը՝ իր անկեղծությունը և վստահությունը:

Ժամանակ նվիրել, քանի նրանք դա պահանջում են: կգա մի պահ, որ էլ մենք հեչ պետքները չենք (թվացող), ու ես էլ անձամբ էլ հավես չունեմ տռուսիկ մայկա լվանալու կամ բուտերբրոդ սարքելու: Եվ դա լավ է այդպես: Բայց մենք հագեցել ենք իրարով փոքր ժամանակ՝ հեքիաթ- խաղ-դպրոցի դաս-ճանապարհորդություն: Ամուսինս չի հագեցել, ժամանակ չուներ, և հիմա ահավոր ծանր է տանում աղջիկների մեծացած ինքնուրույնությունը: Ես դեռ պիտի աշխատեմ նրա վրա:

[Aurora]

Եթե հայրերն էլ շարժվեն մայրիկների դաստիարակման մեթոդներով, շատ լավ կլինի ու ամենակարեվորը ի օգուտ երեխային կլինի, բայց մեր հայ հայրիկները շատ դեպքերում ամբողջ պատասխանատվությունը գցում են կնոջ վրա հերիք չի, մի բան էլ մայրիկի արած նկատողության ժամանակ ,,լավամարդ,, են լինում երեխայի մոտ՚ խրախուսելով նրան. ,,Արի պապայի մոտ ազիզ ջան, իմ բալեն էդ բանը արած չի լինի,,։ Երեխան էլ բնականաբար երես է առնում։ Շատ դեպքերում հենց դրա պատճառով էլ երեխաները հայրերի խոսքը ականջի ետեվ են գցում ու մոր խոսքն են կարեվորում։ Ճիշտ եմ գտնում երեխային մոր կողմից հիմնականում դաստիարակվելը, հատկապես փոքր տարիքում, իսկ մեծ տարիքում հոր դաստիարակչությունը ուղղակի անհրաժեշտություն է, հատկապես տղա երեխայի դեպքում։

[Արիացի]

Եթե հայրերն էլ շարժվեն մայրիկների դաստիարակման մեթոդներով, շատ լավ կլինի ու ամենակարեվորը ի օգուտ երեխային կլինի, բայց մեր հայ հայրիկները շատ դեպքերում ամբողջ պատասխանատվությունը գցում են կնոջ վրա հերիք չի, մի բան էլ մայրիկի արած նկատողության ժամանակ ,,լավամարդ,, են լինում երեխայի մոտ՚ խրախուսելով նրան. ,,Արի պապայի մոտ ազիզ ջան, իմ բալեն էդ բանը արած չի լինի,,։ Երեխան էլ բնականաբար երես է առնում։ Շատ դեպքերում հենց դրա պատճառով էլ երեխաները հայրերի խոսքը ականջի ետեվ են գցում ու մոր խոսքն են կարեվորում։ Ճիշտ եմ գտնում երեխային մոր կողմից հիմնականում դաստիարակվելը, հատկապես փոքր տարիքում, իսկ մեծ տարիքում հոր դաստիարակչությունը ուղղակի անհրաժեշտություն է, հատկապես տղա երեխայի դեպքում։

Փաստորեն առաջարկում ես, որ մայրերը և երեխաներին դաստիրակեն, և հայրիկին:

[Aurora]

Հայրիկին դաստիարակել կլինի, ինչքան ուզում ես ասա, մեկ է, ինքը էդ րոպեին պիտի պաշտպանի դեր տանի։ Մեր պապաների արյան մեջ ոնց որ դա լինի։ Ուղղակի ճիշտ կլինի, որ նման պահերին մոր կողմը բռնի, համ երեխան երես չի առնի, համ էլ հետագայում , երբ երեխան իր խոսքը չլսի, չի ասի՚ խելոք մնա, թե չէ մամայիդ կասեմ։

[Լեռնցի]

Երեխային պետք է դաստիարակի իր ընտանիքը... առանց որևէ անձնավորումների...

[Sayuri]

Երեխային պետք է դաստիարակի իր ընտանիքը... առանց որևէ անձնավորումների...

Ինչու? Մենք ունեինք baby sitter որը շաբատը մեկ անգամ գալիս է երեխաի մոտ ( մենք աշխատում ենք երկուսսել) Այդ կինը հաճույքով զբաղվում էի մեր դստեր հետ , ես դա զգում եմ որտեվ աղջիկս ամեն շաբատ անհամբեր սպասում էր իրան: Իրանք նկարում էին, խաղում էին, ինչ որ բաներ էին սովորում կամ միասին մուլտեր էին նայում, ես դա էլ եմ համարում դաստիարակուտյուն, այն չէ թե ինչ են իրանք անում օրվա ընթացքում այլ այն ինչ իմ երեխան քաղեց այդ հարաբերուտյուններից, սովորեց գնահատել. ՈՒ ընդհանրապես երեվի այդքան կարեևոր չէ թե կոնկռետ ով է դաստիարակում, էական է որ կա այդ դաստիարակուտյունը: Օրինակ մի ընկերուհի ունեի, որի երկու տղաները ոչմի արգելակներ չունեին, մեծանումեին վայրենի, ուտելուց չփչփացնում, խորամանկություններով հասնում իրենց ուզածին, ու անգամ ուրիշի տանը գտնվելով կարողեին դարակներ բացել ինչոր բաներ վերցնել եվ այլ մանրունքներ: Այդ կնոջ պատասխանը թե ինչու է լռում, նա ասեց, որ "ինքը չի ուզում իր երեխաներին "կոտրի"...ըստ այդմ ել երեխեքը մեծանում են մոլախոտի պես...ու վոմանք ել արդեն ետ երեխեքին նայում են "անչապահաս հանցագործների":

[Տատ]

Մի բան պատմեմ...
Մի անգամ կասսայում կանգնած անմոռանալի տեսարան եմ հիշում:
Երիտասարդ մայր է կանգնած , ահավոր լկստված 4-5 տարեկան երեխաի հետ, որն իր առջևում կանգնած մեծահասակ կնոջն անընդհատ ոտքով (քացով) հարվածում է՝ իր առևտրական սայլակին նստած բարձր տեղից:
Մեծահասակ կինն իհարկե նյարդայնացած դիմում է մորը՝ թե կարգի բերեք ձեր երեխային:
Մայրը պատասխանում է՝ ես իմ երեխային ազատ եմ դաստիարակում:
Այդ պահին սրանց հետևը կանգնած մի ջահել տղա բացում է իր գնած յոգուրտի ամանն ու դանդաղ լցնում լկստված երեխայի վզակոթին: Հայ-հարայ, այս ինչ ես անում...

-Ես էլ եմ ազատ դաստիարակված, մադամ:

Ամբողջ հերթը- որ անտարբեր սուսուփուս կանգնած էր, իսկույն Oais!!! Bravo! Super!