Պատ. Ղարաբաղյան հակամարտություն
Տղերք, խիստ տեսականացնելով, միջազգայնացնելով կամ ռուսներին ու մյուսներին ամենակարող հրեշ սարքելով մտել ենք չափազանցության գիրկը:
Տեսնում եմ որ եղած փաստարկները շատերին չեն բավարարում տեսնելու անկախ Ղարաբաղի սնանկությունը:
Եկեք փորձենք մնալ շահերի ու սթափ տրամաբանության սահմաններում, այսինքն այն դաշտում ուր որ միջազգային բոլոր սուբյեկտներն են գործում և հասկանանք թե մենք ինչի տեր ենք, ինչ կարող ենք տալ ու վերցնել:
1- Ես ելնում եմ այն նախապայմանից, որ Հայաստանի գոյությունը դեռ որ ձեռնտու է գերտերություններին և նրանք անում են հնարավորը հայաստանի կենսունակությունը ապահովելու համար: Հետևաբար Հայաստանի իրավունքները այդ առումով լիովին են պաշտպանված: Հայաստանի իշխանություն ասածն էլ ներսում էնքան Քաջ Նազար կտրած է, որ լրիվ ձեռ է տալիս դրսերին:
2- Դժվար է ասել, թե հիմա դրսում ինչպես է գնահատվում Հայաստանի կենսունակությունը տարածքային առումով, բայց ես տեսնում եմ, որ ժամանակին գոբլի ծրագիրը հենց ամերիկացիք դրին մի կողմ, Ռուսներն են դրան դեմ, Իրանը, Չինացիք / նրանք կրակն են ընկել ույգուրների ձեռք և զարմանալի չի լինի, եթե վաղը տեսնենք, որ Չինաստանը հանդես կգա որպես թուրքիա- ադրբեջան մերձեցման ակտիվ հակառակորդ/ : Էնպես որ եթե հայաստանն ինքը մի էշություն չարեց, հենց էնպես Ղարաբաղը մեզանից չեն վերցնի տան ադրբեջանին: Ոչ մեկը դեռ դրան պատրաստ չէ:
3- Ըստ վերը նշվածի, Հայաստանի հետագա նորմալ գոյությունը որոշակի տարածական երաշխիքներ է պահանջում: Հետևաբար հիմա ղարաբաղի հարցը ավելի լայն առումով քննարկվում է ոչ թե Ղարաբաղի ինքնորոշման այլ հենց Հայաստանի հետագա տարածական հարցերի հետ կապված: Ղարաբաղը այն չալաղաջն է, որից ինչ որ կտոր պոկելով Հայաստանը հետագայում ավելի մեծ կայունություն կունենա:
4-Եթե մենք Ղարաբաղը քննարկում ենք որպես ինքնուրույն սուբյեկտ անիրական տարբերակը, ապա Հայաստանի դիրքերին ենք խփում: Այդպիսի ղարաբաղը հավերժ է մնալու որպես մեր վզից կախված մի այլանդակ մանուկ, որը լափելու է Հայաստանը, էստեղ մշտապես գեներալների իշխանություն է մնալու ու անարգված ժողովուրդ:
5- Հարցը պետք է դիտարկվի քյասար Հայաստան-ադրբեջան բազարի շրջանակներում ըստ փոխադարձ փախստականների քանակի և նրանց հասնող հողային իրավունքների: Դա միջնորդների համար լրիվ ընկալելի լեզու է և հանգուցալուծման բոլորին ձեռ տվող մոտեցում:
6- Ժամանակին ԼՏՊ-ն բազմաթիվ արհեստական էլեմենտներ է մտցրել հայկական մտածելակերպ ու դրանցից շատերը այսօր ոնց որ գենետիկորեն մտած լինեն մեր գենոմի մեջ: Դրանցից առաջինը դա այն թեզն էր, թե Գորբաչը այլ ճանապարհ չունի, կամ ղարաբաղը պետք է տա, կամ տանկերը քշի մեզ վրա: Գորբաչը ոչ մեկն արեց, ոչ էլ մյուսը: Այդ սև սպիտակ, առանց գույների մտածելակերպը մնացել է մեր մտածողության մեջ ու ավիրում է մեզ:
Հաջորդը դա անկախ Ղարաբաղի իդեան էր, -պարզվեց մեծ բլեֆ է: «անկախ» ղարաբաղցիները եկան լցվեցին, գրավեցին հայաստանը ու մեզ կոխեցին ես ——-ը,
Հաջորդը դա միայն սահմանադրական ճանապարհով իշխանափոխության հասնելն էր: Տեսնում ենք թե ուր ենք հասել:
Պետք է ձերբազատվել ԼՏՊ-ական տեսական, արհեստական մոտեցումներից ու ռեալ նայել հարցերին: Հայաստանը շանս ուներ միայն ղարաբաղը կցելու իրեն: Բայց գյադեքը էնքան անտաղանդ դուրս եկան, որ հիմա Էդ հարցը համարյա թե փակել են: Եթե շարունակվի անկախ ղարաբաղի իդեան, ապա այդ տարբերակը առհասարակ կփակվի:
Հետագա մոտեցումը կարող է լինել Ղարաբաղը կիսելով, հարմարեցնելով, Հայաստանի ու ադրբեջանի մեջ բաժանելը, նոր միջպետական սահմաններ գծելը ներառյալ, լաչին, քելբաջարը ի հաշիվ ղարաբաղյան որոշ տարածքների: Դա հազար անգամ ավելի լավ տարբերակ է ստից անկախ կոչվածից, որովհետև Հայաստանին իրական ռեալ տարածք է տալու:
Ի վերջո հիշենք, որ պատմության մեջ միշտ էլ հետպատերազմյան պայմանագրերը կնքվում են տարածքային ձևափոխումներով: Եթե մենք նույնիսկ դա հասկանալու ընդունակ չենք ու համառորեն կանգնելու ենք անկախ ղարաբաղ անիրական տեսական տարբերակի վրա, ապա հարցերը լուծվելու են լրիվ ի վնաս մեզ:
Մեջբերել
Բիձա-ի խոսքերից
Ասենք Հայստանը Արցախը չի կարողանա պահել, եթե գերտերությունների շահերը գերակա դառնան, կամ Արցախը կտան առանց հայերիս համաձայնության, կամ հայերս կտանք… Աչքիս հերթական ցեղասպանության համար հող ենք հա՞ նախապատրաստում։ Պարոնայք, Արցախը դա գառաժի համար տարածք չի, որ պահենք, կամ տանք, էնտեղ դեռ մարդիկ են ապրում, էդ մարդկանց համար երևի հետաքրքիր է, ով է իրենց անվտանգությունն ու իրավուքները պաշտպանելու, ու ում են իրենք հարկեր վճարելու, ու ով է իրենց շահերը քաղաքական ասպարեզում ներկայացնելու։ Ադրբեջանն է հա՞ Արցախը կարողանալու պահել, որ տարեկան 2-3 միլիոն խոպանչի է ուղարկում Ռուսաստան։ Գերտերությունները երևի հայկական բանակից լավ են հա՞ պահելու Արցախի ժողովրդի անվտանգությունը։ Հիմա պատկերացրեք, դուք Ղարաբաղում, ասենք՝ Հադրութում եք ապրում, ու ղումարբազը ստորագրում է մի պայմանագիր, որով դու Ադրբեջանի կազմում բարձր ինքնավարություն ունես։ Ու գնաց կաշը, սկսում են բազար անել, դու իրավունք ունե՞ս Ադրբեջանի խորհրդարանի ընտրություններին մասնակցելու, դրամներիդ դիմաց քեզ մի քանի մանաթ այնուամենայնիվ տա՞ն, թե՞ չտան, դու Ադրբեջքանի տարածք իրավունք ունե՞ս մտնալու, թե՞ չէ, ի վերջո դու իրենց պետք ես թե՞ չէ… Գոնե փորձում ե՞ք այս «մանրուքների» մեջ խորանալ, հայեր։ Արցախը եթե Ադրբեջանին պետք է, ապա պետք է առանց հայերի, Ալիևի համար իրենք ազերներն են գլխացավանք, մնաց հայերի մասին մտածի… Իհարկե իմ համոզմամբ Սերժն ու Ալիևը պարզապես կլոունություն են անում իրենց դերը արտաքին աշխարհում մեծացնելու, դրսից պատառներ կպցնելու, իրենց ժողովուրդներին երկարաժամկետ կտավատ անելու ու իշխանությունները երկարատև պահելու համար։ Արցախ–շոուից լավ միջոց դրա համար նրանք չունեն։ Սակայն եթե հանկարծ ու այս թեման փորձի հատել գործնականության սահմանը, ապա իմացեք, որ այստեղից միայն պատերազմի հոտ է գալիս, ուրիշ ոչ մի կերպ Արցախի հարցում տեղաշարժեր չեն լինի, քանի որ Ադրբեջանը չափազանց հեռու է դեմոկրատականությունից՝ իր երկրում այսպես ասած «զգալի ազգային փոքրամասնություն» պահելու ու իրավունքների հավասարություն ապահովելու համար։ ԱՆՀՆԱՐ Է։ Ներկա պահին լավագույն լուծումը ստատուս քվոն պահպանելն է, մինչև այս երկու երկրներից գոնե մեկում զգալի բեկում առաջանա դեպի ժողովրդավարություն, իսկ դա կառաջանա բնական ճանապարհով, երբ դիկտատուրան կքայքայվի, իսկ դիկտատուրաները ի վերջո քայքայվում են։ Այդ ժամանակ էլ նոր քաղաքակիրթ ճանապարհով կկարողանան որոշել Արցախի կարգավիճակը։ Իսկ հիմա բոլոր նման բազարների ելքը միայն պատերազմն է, որը ազերիների ու հայերի համար բնականաբար լրիվ անհեթեթ է լինելու, երկու կողմերը կունենան միայն կորուստներ, իսկ Ռուսաստանն ու եվրոպաները կամ կշահեն, կամ կկորցնեն, կախված՝ թե ով ինչքանի զենք կծախի երկուսին ու հետո զորքերը ինչ չափաբաժիններով կլցվեն տարածաշրջան։ Դրա համար մեր երկու ղումարբազները (ասում են Ալիև կրտսերն էլ կարգին ղումարբազ է) լավ կլինի իրենց կլոունությունները փորձեն այնպես անել, որ վերջին խազին չհասնեն, քանի որ հասնելուց հետո իրենց իսկ գոյությունը կասկածի տակ են դնելու, 50/50 հավանականությամբ, ու թող չհոխորտան։
երևի էլի խուճուճ եմ գրել ու լրիվ ուրիշ տպավորություն էն թողել մտքերս։ Չնայած համոզված եմ, որ ԱՄՆի ազդեցության տակ անցնելու մասին ես չեմ գրել ու առավել ևս Ղարաբաղի կամ Հայաստանի բնակչության ձայնի ՀԵՆՑ վճռորոշ լինելու մասին եմ համոզում։ Իմ ասածը նրանում է, որ այդ ձայները ՔԻՉ են ավելին է պետք։ 
քո ասելով այսինքն դուրս ա գալիս, որ հենց ժողովրդի մեծամասնության կամքով ա որոշվել, որ սկզբից Քոչը պետք ա 8 տարի նախագահի, հետո էլ Սերոը՞ 
/ ապա դա մի դժվարև բան չի, ու ով ասես կարա դա անի /իրա բառապաշարի սահմաններում/: Որ դնի ասի որ մենք ենք որոշում: իսկ ինչ՞ն ա ինքը որոշում: սկսենց հասարակ հարցերից ու գնանք խոշորը: եթե ասենք էսօր մի հատ ֆեոդալ-օլիգարխ որոշի որ մեր պոչկեն պետք ա վեկալել որպես իմպլանտանտ, ապա դրան դեմ կանգնող մենակ կարա մի ուրիշ ֆեոդալ-օլիգարխ:
Էջանիշներ