Մեջբերում Բիձա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Վոտեր ջան, ԱՄՆ-ը կոնֆեդերացիա չէ: Դեկլարատիվ իբր թե միություն է, ու շտատներն էլ իբր ազատ են միությունից դուրս գալու, բայց դա բացահայտ բլեֆ է: Վերջերս Տեքսասը, որը ամենաբարձր ինքնուրույնություն ունեցողն է համարվում, մի 2 տող հնչեցրեց այդ մասին, կենտրոնից ու այլ կողմերից անասելի վայնասուն բարձրացավ:
Ցավոք սրտի քաղաքականությունը ոչ թե բարի ցանկությունների, այլ շահերի վրա է հիմնված: Բայդենն ասել է այն, ինչ այս պահին ձեռնտու է վրացիներին ու թուրքերին և դեմ է հայերին ու ռուսներին: Բայց տարօրինակն այն է որ քո տրամաբանությամբ հենց հայերն են պատրաստ դրանից ոգևորվելու:
Առհասարակ, ցանկացած երկրում իշխանությունները շարժվում են շահերով: Նորմալ երկրներում նրանք առաջին հերթին իրենց անձնական , հետո պետական, և վերջին հերթին հասարակության շահերն են պաշտպանում: Մեր պես քրչոտ երկրում նրանք մենակ իրենց անձնական շահերն են հետապնդում:
Բայց դեռ չէի տեսել, որ ընդիմությունը իշխանություններից բեթար լինի, ու այլ երկրների քաղաքական խաղերը իրենը համարի: Լենինը նման փորձ արեց, բայց նա ելնում էր համաշխարհային պրոլոտարիատի շահերից:
Թշնամական միջավայրում կոնֆեդերացիային կողմ լինելն ու դրա մեջ փրկություն տեսնելը, դա ընդիմության համար մեղմ ասած հեչ լավ բան չի:
Հարցը լավ կամ վատ ուզելը չէ, հարցը իրատես լինելն է:
Ես փորձել էի քննարկել ԼՏՊ-ի Ղարաբաղյան լուծման տրամաբանմության էությունը: Դուրս եկավ, որ ԼՏՊ-ի առաջարկը դեռ փառք է: Որ կա մտածողության այլ բևեռ, որը շատ ավելի հեռու է իրականությունից:
Լավ էլի Բիձա, թող լինի այդ օրենքները ԱՄՆի նման, որ ամեն նահանգ իր անգամ քրեական օրենսգիրքը գրի ու թող դրանից չօգտվեն։

Պոպուլիզմ է, արդարացնել կոնֆեդերատիվ կարգերի բացակայությունը նրանով, որ դրանից մեկ է չեն օգտվելու։

ԼՏՊի Ղարաբաղի լուծում գոյություն չունի – դա անցած էտապ է ու կիրառելի էր այն պահի համար, երբ բացի Արցախից, ոչ մեկ անկախության չեր ձգտում, իրականում Արցխան էլ չէր ձգտում։

Հիմա անկախության չձգտելը, Կոսովոների, Աբխազիայի, Օսեթիայի առկայության դեպքում ՀԻՄԱՐՈՒԹՅՈՒՆ է, դրանից էլ կոնֆեդերատիվ համակարգը և Վրաստանի և Արցախ և Ադրբեջան պետության գոյության միակ հնարավորությունն են – ուրիշ ապագա չկա...