Պատկերացրեք մի քաղաքից մյուսը պիտի գնանք: Դա մեր նպատակն է որի համար ժամանել ենք Երկիր մոլորակ, այսինքը հստակ դաս ենք վերցրել և իջել ենք երրորդ վիբրացիոն տարածություն:
Այդ քաղաքից մյուսը գնալու համար կա միլիարդից ավել, արդեն պլանավորված հստակ մեր կողմից գծագրված ճանապարհ:
Մենք այդ մեր բոլոր ճանապարհներին, արդեն դրել ենք հստակ պարգևներ և դժվարություններ, ինչպես նաև բազում հարցեր և այդ հարցերի լուծումները:
Սակայն այդ բոլոր ճանապարհներին գտնվող, թե պարգևները, թե դժվարությունները ունեն քիչ տարբերությամբ հիմնականում նույն բանը ուսուցանող մոտիվացիաները:
Այսինքը բոլոր «պատահականությունները» սովորացնում են, թե ինչպես գնանք այն քաղաքը որի համար եկել ենք այստեղ: (Քաղաքը փոխաբերական է
Մենք բոլորս ազատ ենք այդ միլիարդավոր մեր ճանապարհների ընտրության մեջ, քանզի մենք մեզ համար պլանավորել ենք մի դաս, որ հենց այդ միլիարդ ճանապարհներից որով էլ անցնենք միևնույնն է սովորելու ենք հենց այն դասը, որի համար եկել ենք այստեղ: Հնարավոր է չէ՞ որ նույն դասը տարբեր ուսուցիչներ տարբեր օրինակներով են բացատրում, սակայն միտքը, նույն է լինում:
Նույնն էլ կյանք ուսուցիչը՝ նա ունի անհաշվելի մոտիվացիաներ մեր վերցրած դասը սովորեցնելու համար, անկախ նրանից, թե մենք այդ հնարավոր միլիարդ ճանապարհներից որով ենք անցնելու:
Իսկ եթե անգամ մեր մի ճանապարհի կեսից անցնենք «ուրիշ» ճանապարհ, որը դարձիալ մտնում է մեր կանխավ պլանավորած հավանական միլիարդ ճանապարհների շարքում՝ միևնույնն է, մեր դասը այնտեղ է շարունակվելու, միայն գործող անձինք են փոխվելու:
Ես չգիտեմ թե մարդիկ ճակատագիր ասելով կոնկրետ ինչ ինիկատի ունեն, դրա համար էլ դժվարանում եմ ասել այս նկարագրածս մոտիվացիան, ճակատագիր է կոչվում, թե մեկ այլ բան:
http://yogaclassic.ru/post/2074
Այս լինկում շատ հրաշալի կարճ հեքիաթ կա "Маленькая душа и солнце" վեռնագրով, եթե կցանկանաք կարդացեք, այն խորը և գեղեցիկ փիլիսոփայություն է իրենից ներկայացնում: Այդ հեքիաթը շատ բան ձեզ կբացատրի:
Մեջբերել
Էջանիշներ