Մահ... իսկ հետո՞

[armena]

Հ.Գ. Երկնքում այդքան տեղ չկա

ընդհակառակը,իսկ ես կարծում եմ,որ տիեզերքը անսահման է,իսկ երկինքն էլ տիեզերքի մի մասն է կազմում,ու նրանում հաստատ բավականին տեղ կա բոլոր թափանցիկ ու կամակոր հոգիների համար:

[armena]

Թեմայի վերնագիրն է Մահ եվ դրանից հետո.: Պարզ տրամաբանությունը ինձ ստիպում է նկատել որ կյանքից հետո կյանքի գոյության ապացույցները ՝ Աստծո գոյության երաշխիք չեն կարող հանդիսանալ:

բայց չէ որ մարդիկ կարծում եմ,որ վերևում(երկնքում)նրանք հանդիպում են Աստծուն:

[Interdenominational]

armena: Իհարկե ներեցեք անտակտ հարցիս համար, սակայն Ձեր յուրօրինակ "լրագրությունը" տեղեկատվության պակասի, թե՞ պարապ հետաքրքրությանը հագուրդ տալու դրսևորում է: Կարծում եմ, ինքներդ եք հասկանում, որ ԱՅՍ ԹԵՄԱՅՈՒՄ և ոչ ոք ներկաներիցս չի կարող որպես «փորձագետ» ներկայանալ:
Իսկ անդրշիրիմյան կյանքի մասին, ըստ իս, չեն կարող լինել «ձևավորված կարծիքներ» - պայմանվորված փաստերի ակնհայտ բացակայությամբ: Այս ամենը վարկածներ են ...

Կտրուկ: Շնորհակալ եմ, տեղյակ եմ, ուղղակի ես երկու խոսքով փորձեցի մեջբերել: Ի դեպ՝ եթե ուշադրություն եք դարձրել. Կորնթոսի արդեն կազմավորվող եկեղեցին ամենաօրինակելին ու կազմակերպվածն էր, գուցե մեծն առաքյալի անձնական «հովանավորչության», հոգատարության շնորհիվ: /Ըստ Աստվածաշնչի, իհարկե/ …

Չամիչ: Ես ձենռպահ կմնայի նմանօրինակ «հոգեթերապիան» /եթե դեմ չեք, որ այդպես որակեմ/ համարձակորեն անվանել հարուստ գիտելիքների ձեռքբերման ոլորտ Մարդը չէ որ դեռևս չբացահայտված ռեսուսների մեծ շտեմարան է, այսպես ասած՝ «մեկը բազմապատկած միլիոնով»:

[Չամիչ]

Ես ձենռպահ կմնայի նմանօրինակ «հոգեթերապիան» /եթե դեմ չեք, որ այդպես որակեմ/ համարձակորեն անվանել հարուստ գիտելիքների ձեռքբերման ոլորտ Մարդը չէ որ դեռևս չբացահայտված ռեսուսների մեծ շտեմարան է, այսպես ասած՝ «մեկը բազմապատկած միլիոնով»:

Ինչն եք համարում հոգեթերապիա՞՞՞ թույլ տվեք նկատել,, բայց ինչպես հոգեբանության, այնպես էլ յոգայի ոլորտի ձեր գիտելիքները բավարար չեն: հակառակ դեպքում կտարբերեիք յոգայի հատուկ տեխնիկաների օգնությամբ, հոգու ՝ գոյության նուրբ շերտեր կատարվելիք տեղափոխումները, հասարակ հոգեթերապիայից:

Մարդիկ ունեն գիտելիքների հսկայական բազա, որոնք ցավոք շատերի համար դեռեվս շարունակում են մնալ հեքիաթների ոլորտից: Իսկ իրենց համար այդ ամենը կազմում է առօրյալ ապրելակերպի սովորական մի մաս:

[armena]

armena: Իհարկե ներեցեք անտակտ հարցիս համար, սակայն Ձեր յուրօրինակ "լրագրությունը" տեղեկատվության պակասի, թե՞ պարապ հետաքրքրությանը հագուրդ տալու դրսևորում է: Կարծում եմ, ինքներդ եք հասկանում, որ ԱՅՍ ԹԵՄԱՅՈՒՄ և ոչ ոք ներկաներիցս չի կարող որպես «փորձագետ» ներկայանալ:
Իսկ անդրշիրիմյան կյանքի մասին, ըստ իս, չեն կարող լինել «ձևավորված կարծիքներ» - պայմանվորված փաստերի ակնհայտ բացակայությամբ: Այս ամենը վարկածներ են ...

սա հետաքրքրություն է,ու ես ուզում եմ իմանալ,թե մարդիկ ինչ կարծիքի են:

Չէ,ոչինչ,անտակտ չէր,նորմալ էր:

[Արթուր-]

Իսկ ես վստահ եմ, որ մահը վերջ չէ, ես հավատում եմ հոգու վերաբնակեցմանը: Տիեզերքում ոչինչ չի կորում, թեկուզ եթե հիշենք էներգիայի փոխակերպման թեորեմը:
Իսկապես սա այն թեման է, որ իմաստ չունի քննարկել, կարծում եմ յուրաքանչյուրը ինքը պետք է գտնի կյանքն ու մահը հասկանալու և իմաստավորելու իր ճանապարհը
ՈՒղղակի իմ համար անընդունելի է մահվանը <<վերջ>> ասելու տարբերակը, <<մի նոր բանի սկիզբ>>-ը կարծում եմ շատ ավելի լուսավոր է և հուսադրող:

Իհարկե ես համաձայն եմ էներգիայի փոխակերպման օրենքի հետ, սակայն չեմ կարցոմ , որ գտնվելով որևէ գրասենյակում կահույքի կամ տպագրական թղթի տեսքով՝ ծառը զգում է , որ ինքը դեռ գոյություն ունի... Եվ իհարկե "մի նոր բանի սկիզբ" , բայց այդ նորը էլ ես չեմ կամ դու...

[Interdenominational]

Չամիչ: Իրոք, "յոգա" ուսմունքի վերաբերյալ գիտելիքնես սուղ են բանավեճ կազմակերպելու մակարդակի համար, բայց թող ինձ ներեն տվյալ ուսմունքի հետևորդները, եթե ասելիքս կոպիտ ու անվայելուչ հնչի՝ Ձեր, վերը նշված հոգեվիճակը ոմանց ծանոթ, և նույնիսկ հոգեհարազատ է: Չէ, մի զարմացեք, մենք, հայերս օրնիբուն "մանտրաներ" չենք սերտում, սակայն յուրաքանչյուր պատանի, ով գեթ մեկ անգամ /կամ՝ արդեն հետևողականորեն/ փորձել ու վայելում է թմրամիջոցների տարատեսակներ, Ձեզ ձևակերպումը հիանալի կընկալի, թե ինչ կնշանակի՝ "գոյության նուրբ շերտեր կատարվելիք տեղափոխումները", ներեցեք, իհարկե, Դուք այլ բան ի նկատի ունեիք, սակայն, հարցրեք "փորձառուներից", նրանք օ՜ զարմանք, ինչպես կըմբռնեին սույն հոգեվիճակը:

…համեմատության եզրեր տեսնում եք, չէ՞, միայն ազնվորեն

[armena]

Մոդերատորական։ Թեմայից դուրս գրառումը ջնջված է։ Այս անգամ առանց տուգանային միավորների։ Մնացե՛ք թեմայի շրջանակներում։

[E-la Via]

Հետաքրքիր թեմա է: Շատերն են վախենու այս մասին մտածել, ուր մնաց թե խոսել այս մասին: Այս թեմայի մասին ամեն մեկը ունի իր յուրահատուկ մոտեցումը:Եվ իհարկե ոչ ոք միանշանակ ճիշտ պատասխան տալ չի կարող:
Բայց, իմ կարծիքով, մահվան հանդեպ տածած վախը թունավորում է մարդկանց կյանքը, թույլ չի տալիս ապրել: Երբ հաղթահարվի այս վախը, մարդիկ ավելի երջանիկ կլինեն: Բայց դա շատ դժվար է: Այս վախը մեր մեջ են մտցրել քահանայապետերը, որ ավելի հեշտ կառավարեն մարդկանց:
Իսկ ինչ վերաբերում է, թե մահով է վերջանում մեր կյանքը, թե չէ, կարող եմ ասել, որ ես հավատում եմ հոգու անմահությանը և վերամարմնավորմանը: Մահանում է միայն ֆիզիկական մարմինը: Դրան հավատում եմ ոչ այն պատճառով, որ այսպես ավելի հեշտ է ապրել, այլ ուղղակի ես զգում եմ, որ դա այդպես է:Եվ ոչ ոք ինձ հակառակը ապացուցել չի կարող: Կարող ենք հազարավոր փաստարկներ բերել կողմ և դեմ:
Պետք չէ նաև շատ մտածել այդ մասին, ավելի լավ է կյանքի ամեն մի րոպեն ապրենք ու վայելենք այնպես, կարծես թե դա վերջինն է:

[Interdenominational]

way:
Ի՞նչ ասել է "հոգի"
Ո՞րն է նրա ֆունկցիոնալ դերը:
Մարդու մեջ որտե՞ղ է այն «պատսպարվում»:
Ի՞նչ տեսք, ձև, կազմություն, բաղադրություն ու ծավալ ունի:
Մարմնաթող վիճակում ո՞րն է նրա սնուցման, գոյատևման աղբյուրը:

…Փաստացի պատասխանելով գոնե այս հանպատրաստից հարցերին, Դուք ինքներդ Ձեզ /և մեզ համար/ կունենաք ավելի իրատեսական պատասխան, քան երազկոտ «զգում եմ, որ դա այդպես է»-ն:

Շնորհակալություն

[E-la Via]

way:
Ի՞նչ ասել է "հոգի"
Ո՞րն է նրա ֆունկցիոնալ դերը:
Մարդու մեջ որտե՞ղ է այն «պատսպարվում»:
Ի՞նչ տեսք, ձև, կազմություն, բաղադրություն ու ծավալ ունի:
Մարմնաթող վիճակում ո՞րն է նրա սնուցման, գոյատևման աղբյուրը:

…Փաստացի պատասխանելով գոնե այս հանպատրաստից հարցերին, Դուք ինքներդ Ձեզ /և մեզ համար/ կունենաք ավելի իրատեսական պատասխան, քան երազկոտ «զգում եմ, որ դա այդպես է»-ն:

Շնորհակալություն

Բարև:
Գիտես, մի քիչ դժվար է պատասխանել, բայց կփորձեմ:
Հոգին գտնվում է մարմնից և ուղեղից այն կողմ, կարող ես զգալ ու մոտենալ հոգուն, երբ մի կողմ դնես եսդ, երբ մարմինդ և ուղեղդ ներդաշնակության մեջ կլինեն: Երևի լսած կլինես այն արտահայտությունը,որն ասում է, որ ամեն մարդ պետք է գընի իրեն: Իսկ իրականում ի՞նչ է դա նշանակում: Չէ՞ որ, երբ նայում ենք մեզ հայելու մեջ տեսնում ենք մեր մարմինը, մեև ֆիզիկական պատկերը, գիտենք նաև, թե ինչ է իրենից ներկայացնում ուղեղը, նրա ֆունկցիաները, որը նաև մեր մտածողության աղբյուրն է: Բայց չէ որ մարմնից և ուղեղից բացի պետք է գոյություն ունենա էլի ինչ որ բան, որի միջոցով մենք միաձուլվում ենք տիեզերքի հետ, որի շնորհիվ մենք կապվում ենք Աստծո հետ, չէ որ մեզնից յուրաքանչյուրի մեջ կա Նրանից մի մասնիկ: Հենց Հիսուսն է ասել, որ մեզանից յուրաքանչյուրը մի աստված է, իսկ ըստ բուդիզմի, յուրաքնչյուրիս մեջ մի բուդդա կա:
Մի՞թե Դուք կարծում եք, որ մեր մարմինը կամ ուղեղը կարող են բուդդա կամ աստված լինել: Գոյություն ունի դրանցից ավելի վեր գտնվող մի բան, և դա հոգին է:
Ինձ թվում է , որ Դուք այժմ թերահավատորեն կմոտենաք իմ խոսքերին, բայց եթե կցանկանաք ինքներդ տեսնել Ձեր հոգին խորհուրդ կտայի զբաղվել մեդիտացիայով, կամ գտնել մել այլ ուղի: Փնտրողը գտնում է: Իսկ վերջում կցանկանայի ասել, ինչքան էլ խոսենք հոգու մասին, համանման սիրո, մասին չենք կարող հասկանալ դրան: Չէ որ մենք սերն էլ չենք տեսնում, չգիտենք որտեղից է առաջանում, բայց սիրում ենք: Այդպես էլ հոգին:

[Ariadna]

Մոդերատորական: Թեմայից դուրս վերջին մի քանի գրառումները ջնջված են:

[Ֆոտոն]

Իսկ ես վստահ եմ, որ մահը վերջ չէ, ես հավատում եմ հոգու վերաբնակեցմանը: Տիեզերքում ոչինչ չի կորում, թեկուզ եթե հիշենք էներգիայի փոխակերպման թեորեմը:

Ես էլ եմ այսպես տրամաբանում: Բայց մի բան էլ:
Ես ուրախ եմ, որ մի օր մեռնելու եմ: Պատկերացնո՞ւմ եք, եթե անվերջ ապրեինք, ինչքան ձանձրալի կլիներ: Նման կլիներ մի խաղի, որտեղ ունես անվերջ կյանք ու ադրենալին չկա:
Ես մի ժամանակ ուզում էի հնարավորինս երկար ապրել, 100-300-700 տարի, որ տեսնեի՝ հետո ինչ եղավ: Բայց քանի որ հիմա ներքուստ համոզված եմ, որ էլի կծնվեմ ու կիմանամ, թե ինչ եղավ, հանգիստ ապրում եմ: Մի օր էլ կպատրաստվեմ մահվանը, կարծում եմ ուրախությամբ, ինչպես ամեն օր պառկում եմ քնելու՝ այն գիտակցումով, որ առավոտյան արթնանալու եմ:

[armena]

Ես էլ եմ այսպես տրամաբանում: Բայց մի բան էլ:
Ես ուրախ եմ, որ մի օր մեռնելու եմ: Պատկերացնո՞ւմ եք, եթե անվերջ ապրեինք, ինչքան ձանձրալի կլիներ: Նման կլիներ մի խաղի, որտեղ ունես անվերջ կյանք ու ադրենալին չկա:
Ես մի ժամանակ ուզում էի հնարավորինս երկար ապրել, 100-300-700 տարի, որ տեսնեի՝ հետո ինչ եղավ: Բայց քանի որ հիմա ներքուստ համոզված եմ, որ էլի կծնվեմ ու կիմանամ, թե ինչ եղավ, հանգիստ ապրում եմ: Մի օր էլ կպատրաստվեմ մահվանը, կարծում եմ ուրախությամբ, ինչպես ամեն օր պառկում եմ քնելու՝ այն գիտակցումով, որ առավոտյան արթնանալու եմ:

համաձայն եմ,ոչ մի բանն էլ հավերժ չի,ու ոնց որ ամեն բանի,այնպես էլ յուրաքանչյուրիս կյանքն էլ մի օր վերջանալու է:

[Ֆոտոն]

Այս մտքերին ես ուղղակի չեմ հավատում, ինքս ինձ համար ապացույց ունեմ:
Հիշում եմ, երբ փոքր էի, մի հիշողություն ունեցա, թե միջնադարում ապրելիս ինչ էի անում: Հետո հասկացա, որ դա այս կյանքիս հիշողություն չէր կարող լիներ: Նախ հիշողության մեջ ես ավելի տարիքով էի, երկրորդ՝ դեպքերը մի քանի դար առաջ էին կատարվել:
Ինչպես ուզում եք հասկացեք