Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

[Բիձա]

Ապեր, բայց դու ինչ ճիշտ անուն ես ընտրել "Բիձա" … կանալները… կներես "թաղանթները" լրիվ իրար ես խառնել, ընգեր…ընգել ես "ֆիլասոֆսկի ճշտերի" մեջ ու մոլորվել ես, բռատ… ես քո էս սաաաղ "Թաղանթային Տեսությունը" երկու բառով կնկարագրեի… այսպես… "ամեն ազգ, ունի իր առաջնահերթությունը, կախված տարբեր ֆակտորներից, ու առաջարկում ես մեր առաջնահերթությունները փոխել… ուզում ես որ մլիցեքի բարեկամները մլիցեքին ամոթանք տան, նրանք էլ ամոթից էլ չանեն" …իսկականից ժողովուրդ, էս խի՞ մինչև հիմա չէինք ֆայմել… հը՞… մարդ էլ չէր մեռնի

ՕՔ, Բիձա ջան… ասեմ… նախ էդ մարդը որ ամոթ ունենար, ըտենց մլիցա չէր լինի և երկրորդ իրա բարեկամներին լավ էլ ձեռ ա տալի էդ մլիցեն… էդ մլիցեն ա իրանց կերակրում ինչի պտի ամոթանք տան, որ էլ փող չբերի տու՞ն. նրանք հպարտանում են իրանց մլիցա բարեկամով… իսկ եթե քո նման "խելացի" մեկն էլ գտնվեց ու ամոթանք տվեց, դուբինկով ընենց կտա գլխին ու էլէկտրաշոկն էլ վրից որ ուղեղը մի անգամից կպայծառանա ու "թաղանթների" տեղը վայրկյանական կփոխվի… կարաս չկասկածես…

… Բիձա ջան, դու քո համար "փիլիսոփայություն" ես հորինել ու մի հատ էլ երևակայական աշխարհ ես ստեղծել ու մեջը, քո բստրած կերպարներից չհասկացված ապրում ես…իսկ էս վերջին պարբերությունդ էլ ուղղակի վերջին վրցնահարվածն էր քո "ինքնանկարի"…

Մեֆ յան, Քո անունն էլ իր իմաստն ունի ու շատ էլ տեղին խաղարկվում է: Ամեն մեկս մի ինչ որ կերպարի տակ մտած ենք էստեղ ժամանակ անց կացնում:
Քո ասելով ստացվում է, որ Հայաստանում արդեն գոյացել են իրարից լրիվ տարանջատված աշխարհներ- կաստաներ. . Ոստիկանների- տերերի կաստա ու նրանցից լրիվ բաժանված ենթարկվածների կաստա: Իմ կարծիքով դեռ այդ վիճակը չի: Նույնիսկ եթե իշխանական ու այլոց ընտանիքները 100 տոկոս են տարանջատված, ապա Հայաստանում, միջինում ամեն 3-րդ ծանոթով կարող ես հասնել ցանկացած այլ մի մարդու: Հետևաբար ցանկացած մի ոստիկան ու ցանկացած այլ մարդ , 1-2 ծանոթ են իրարից հեռու: Կաստաների այս տարանջատումը դեռ չի նշանակում, որ սրիկա բարեկամը վերացել է հասարակությունից: Եթե նրանք ֆիզիկապես իզոլացվել են,, ապա գոնե հեռակա, ամեն առիթով, թեկուզ ցանկացած ընտանեկան հավաքին ամենքս կարող ենք հայտարարել, որ մեր այսինչ տականք բարեկամը հիմա էլ էս արեց, ու ես թքած ունեմ իր ու իր ընտանիքի վրա ու հետագայում էլ շարունակելու եմ այդ տականքին նույն ձևով վարկաբեկել: Դա մի վայրկյանում իրենց է հասնելու, ու եթե ընդիմությունը վախենում է նույնիսկ այդ ծպտունը հանելու, ապա էլ ինչի մասին է խոսքը՞, ինչ սահմանադրական պայքար՞, ում դեմ՞, ինչի համար՞: Ուրեմն Հայաստանյան հասարակությունը լրիվ դեգրադացված, ատոմացված, անհույս և մեռած հասարակություն է.
Կոնկրետ ոստիկանին խոնարհ լինելու այս տեսակետը դա համարյա թե 99 տոկոսանոց հայկական տեսակետ է: Այս ստրկամտությունը մենք վաղուց ունեինք, բայց այն բազմապատկվեց ԼՏՊ- քաղաքական կեղծ դոկտրինների շնորհիվ.
Իհարկե, եթե ոստիկանի ֆորմա հագած ամեն գեղցի լակոտ կարաղ է մենակ մտնել. մի 100 միտինգավորի մեջ ու իր գործն անել, դու ճիշտ ես, ոստիկաններն իսկապես բոբո են: Բայց միթե էդ բոբոների դեմ իսկապես խաղ չկա՞ : Իմ կարծիքով դրանք շատ փոքր մարդիկ են և շատ լավ գիտեն, որ եթե իրենց բարեկամությունն էլ իրենց ատեց, ապա հետագայում ինքը պրոբլեմներ կարող է ունենալ: Համաձայն եմ, 5 տոկոսը անդառնալի հանցագործ է, բայց մնացածի համար բարեկամության կարծիքը արժեքավոր է: Նրանց անբարտավան պահվածքին մի նայի- գող -սիրտը դող.
Եթե նախորդ 11-12 և էս վերջին 3 տարվա մեջ, գոնե մի ոստիկան չծեծվեց ընդիմության կողմից, ապա պետք է ընդունել, որ ոչ թե ոստիկանն է բոբո, այլ ընդիմությունն է չմո: Մարտի մեկին մարդիկ շատ ավելի խելոք գտնվեցին և ինքնուրույն դիմադրեցին ոստիկանությանը, բայց փոխարենը ընդիմության ղեկավարությունը դավաճանեց նրանց, համարելով նրանց դիմադրությունը որպես խուլիգանություն, փոխարեն տեր կանգներ ու հերոսացներ դիմադրողներին: Դատարաններում էլ փաստաբանները փորձում էին հիմնավորել, թե իրենց պաշտպանյալները չեն դիմադրել, իրենք հեզ ու խոնարհ ընդիմություն են եղել: Այ սա է անսպասելի ու տարօրինակ:
Ուրեմն 45 կիլոյանոց հերոս տղին տանում ծեծում, ջարդում, կալանում են, ի պատասխան ընդիմությունը ինչ որ հայտարարություններ է տարածում, թե դա լավ չի: Էստեղ ով է բոբոն՞: Իմ կարծիքով բոբոն ընդիմությունն է, որ իր կողմնակիցներին անտեր թողնելով, հերթով կոտորում է:
Էդ շեֆ ԼՏՊ-ն մի հատ դատական նիստի եկավ՞, մի դատավորի երեսին անձնապես թքեց՞: Ոչ, չարեց: Այ հիմա տանը նստած է, փոխանակ գնա ու էդ տղային հանի բանտից ու տուն չգնա, մինչև արդյունքի չհասնի. Այ սա է գործը, այլ ոչ թե թիկնապահներով միտինգի գալն ու գնալը. Է մնացածն էլ ինչ տեսել, էն էլ սովորել է: Եթե նա գար դատարան ու տեր կանգներ իր ժողովրդին, ոստիկան ու դատավորն էլ էլ ռիսկ չէր անի էս բեսպրեդելին գնալ:
Սա է ընդիմության անհեռատես գործելաոճը,- տարանջատված, իրար վրա թքած, ամեն մեկն իր գլխի ճարը տեսնող, մեթոդապես անգրագետ : Հրապարակում մի քանի ոգևորված երեխա ու կին է մնացել, շուտով նրանք էլ կմարեն:
Ես տեղյակ չէի, որ իսկապես էսքան դաժան է վիճակը ընդիմության դաշտում:
Եթե ընդիմության անդամները համակերպվել են իրենց բարեկամ ոստիկանի դուբինկից ծեծ ուտելուն, ապա ամենավերջին իդիոտը կլինի են մարդը, որ էդ ձևով մտածող ընդիմության շարքը կմտնի:
Ես հասկանում եմ, որ մեր աշխարհայացքում ստրկամտությունը գենային մակարդակում է, բայց գոնե բաց պետք է լինել նոր մոտեցումներ քննարկելու համար , այլ ոչ թե հեգնելով մերժել ամեն մի միտք եթե այն հակասում է եղած քրմերի տեսակետներին:
Դեմոկրատիա կարելի է քննարկել տարբեր տեսանկյուններից, բայց ամենակարևորը հենց բազիսային հարցերն են, թե որտեղ է այն կիրառելի և որոնք են նրան հասնելու ձևերը. Ոնց տեսնում եմ ընդիմությունը շատ լուրջ պրոբլեմներ ունի նույնիսկ տեսական ընկալման հարցերում.

[Հայկօ]

Բիձա, սկզբունքորեն՝ ճիշտ ես ասում, սակայն Հայաստանի դեպքում էս ասածներդ կա՛մ արդեն ժամանակավրեպ են, կա՛մ էլ դեռ հնարավոր չի դրանք կիրառել: Նախ՝ բարեկամական կապերի ու թուքումուրի մասին: Իսկ դու համոզվա՞ծ ես, որ դա չի արվում: Արվում է ու արվել է. ինձ, օրինակ, մի մոլի իշխանական վերջերս կպած համոզում էր, որ ԼՏՊ-ի վատն էլ այն է, որ նա եղբորը հանում է եղբոր դեմ, բարեկամին՝ բարեկամի: Սա, բնականաբար, խիստ ծայրահեղական ու կույր տեսակետ է, սակայն փաստը մնում է փաստ, մանավանդ մարտի մեկից հետո (քանի որ այդ շրջանում կրքերն ու մարդկանց նյարդերը չափազանց շատ էին լարված, ու այն, ինչ նախկինում քաղաքավարությունից դրդված չէին ասի, այդ օրերին բացեիբաց գոռում էին) բազմաթիվ ներընտանեկան ու ընկերների միջև վեճեր եղան՝ գաղափարական հողի վրա: Սակայն սա գրեթե ոչ մի օգուտ չտվեց, իմ կարծիքով: Քանի որ. 1. վիճում են այն մարդու հետ, ով չի ընդունում իր սխալ լինելը. իսկ իշխանությունից դժգոհ գրեթե բոլոր, օրինակ, մլիցեքը (որոնք այնքան էլ շատ չեն, ցավոք), գոնե իրենց բարեկամական շրջապատում մասամբ արտահայտում են իրենց այդ դժգոհությունն ու համաձայնվում իրենց ընդդիմախոսների հետ. 2. պարզապես վեճի, մեղադրանքի, ընտանեկան «բանադրանքի» միջոցով այստեղ ոչ մի բանի հասնել չի լինում. հայը համառ ու իրասածի արարած է, և հաճախ մտածում է ոչ թե ուղեղով, այլ՝ գրպանով. իսկ մեկ կապուկ հիսունհազարանոցը, ցավոք, շատ հաճախ ավելի թանկ է լինում, քան մի տուն լիքը բարեկամը: Գումարած սրան՝ այդ ամբողջ «թուքումուրը»՝ արդար մեղադրանքը, որպես այդպիսին կարող է ընդունվել միայն այն մարդու կողմից, ով գոնե հասկանում է, որ իր արածը սխալ ու դատապարտելի է: Իսկ դու համոզվա՞ծ ես, որ հայ ոտիկանության ու հաստավզության գոնե կեսը դա գիտակցում է: Ես՝ ոչ: Ընդհակառակը՝ մարդիկ սրբորեն հավատում են, որ եթե թույլ տան, որ ԼՏՊ-ն գա իշխանության գլուխ, ապա Հայաստանում վերսկսվելու են տարին տասներկու ամիս ձմեռը, մութուցուրտը, իրենց երեխաներն էլ դպրոցում բուլկի առնելու փող չեն ունենալու: Ու մի բան էլ իրենք են թուքումուր տալիս միտինգին մասնակցող իրենց բարեկամին:

Շարունակեմ. խոսում ես բացահայտ հակամատության, բախումների, կռվի մասին: Սա ախր տանում է դեպի քաղաքացիական պատերազմ: Չէ, սխալ արտահայտվեցի, դեպի քաղաքացիական ջարդ, որովհետև ընդդիմությունն ու ընդդիմադիրները ոչ բոլշևիկ են, որ սպիտակների դեմ «Մաքսիմով» կռվեն, ոչ էլ Չեգևարա ու Կաստրո են, և փառք Աստծու. եթե մարտի մեկին քարով, փայտով, ձեռքի տակ ընկած միջոցներով հապճեպ պաշտպանության պատրաստված ժողովրդի դեմ հանեցին կանոնավոր բանակն ու մինչև ատամները զինված աննասուններին, ապա թեկուզ պապենական որսորդական հրացանները ուսներին գցած տասը ընդդիմադիրներին դրանք ավիացիոն ռմբակոծության կենթարկեին, ոչ պակաս: Նաև՝ այսօր անպատիժ կարողանում են մարդ ծեծել միայն իշխանականները: Ընդդիմության ցանկացած ներկայացուցչի ոտիկանի ուղղությամբ թարս նայելու համար կարող են տարիներով փակել ճաղերի հետևում: Կառարկես, որ եթե այդ թարս նայողները շատ լինեն, ու միայն նայելով չսահմանափակվեն, ոչ ոքի էլ բանտ չեն նստեցնի: Կասեմ՝ ոչ, քանի որ էլի գալիս ենք քիչ առաջ նկարագրածս սցենարին. բախում, հարայհրոց, ծեծուջարդ, գուցե՝ զենքի կիրառություն, ձնագունդը գլորվում է ու մեծանում, սպեցնազ, ավտոմատներից կրակահերթեր, սնայպերներ, աշխարհով մեկ մեղադրանք ընդդիմությանը, որ երկպառակություն են հրահրում ու խաթարում ՀՀ ազատ, արդար, ազնիվ կյանքն ու ոգին, ապա՝ քաղաքական ու քրեական հետապնդումներ, Ինտերպոլ և այլն: Ուժի ճանապարհը ցանկացա՛ծ դեպքում հիմա չի գործելու: Մանավանդ՝ այն ուժի, որ դու ես առաջարկում, այն է՝ քեզ դուբինկով խփողին լոմով ծեծել, քեզ մուննաթով նայողի աչքը հանել և այլն: Հայաստանը լայնամասշտաբ քաղաքացիական պատերազմի ռեսուրս, հնարավորություն չունի, չի կարող իրեն նման «շռայլություն» թույլ տալ: Քաղաքացիական անհնազանդություն՝ գուցե:

[Բիձա]

Հայկօ, դու սկզբունքային թույլ ելակետի վրա ես կանգնած: Դու պատկերացնում ես, թե ներքաղաքական պայքարը չպետք է սրվի, այլ պետք է կողմերն իրար հասկանան- զիջեն: Էդպիսի բան աշխարհում գոյություն չունի: Քեզ թվում է, թե գործը դիմացինին հավատափոխելն է: Այդպիսի խնդիր չկա դրված: Խոսքը դիմացինին հաղթել-հաղթահարելն է, խեղճացնելն է, ստիպելն է, որ հեռանա, կամ գնա շատ հիմնավոր զիջումների: Հակասությունների լուծումը հենց սա է պարտադրում: Քաղաքականությունը տուն- տուն խաղալ չէ: Այստեղ կամք, միտք, փառք ու փող, հարստություն և հազար ու մի այլ մեծ պոտենցիալ է դրված մեջտողը: Այ հենց եղբորը եղբոր դեմ հանելով անհանգստացողն արդեն հասկացած է եղել որ վիճակը լրջանում է, որ իր թալանածը էստեղ ծախսել չի կարողանալու: Այ նա սթափ է ու ռեակցիան էլ նորմալ է: Ընդիմության ռեակցիան է աննորմալ- դավայտե ժիտ դրուժնօ: Սուր վիճակ է, կհաղթի նա, ով ավելի կարծր կլինի: Իրենք գնացել են արյան, եթե նահանջում ես, ուրեմն ընդունում ես պարտությունդ: Սա է քաղաքական, ներառյալ նաև հայաստանյան քաղաքական պայքարի էությունը: Այլ մեկնաբանությունները միամիտ են, բայց ես հասկանում եմ, որ Հայաստանում առկա քաղաքական դոգմատիզմի պայմաններում այլ բան չէր էլ կարելի սպասել:
Նաև ես դեմ եմ ամեն մի բացահայտ պայքարի մեթոդի: Դու ճիշտ ես, կճզմեն, կոչնչացնեն: Բայց կան հարյուրավոր թաքուն ձևեր, որոնք նրանց հունից կհանեն: Տակտիկան հենց դա պետք է լինի, զզվացնելը, որ նրանք հասկանան, որ չեն մարսելու և մտածեն լուրջ զիջումների մասին: Ամեն անարգված տականքի համար պետությունը ռեսուրս չունի գնալու, գտնելու, պատժելու: Ոչ մի բռնապետություն այդ բանը չի կարողացել անել: Ի միջի այլոց Ռոբն ինքն էր կիրառում նման մեթոդներ, օրինակ միտինգի կողքի կանգնած մարդկանց հավաքում նստացնում էր, ու դրանով կասեցրեց ալիքի մեծացումը: Նույն էլ ընդիմությունը կարող է անել: Խաղը կարող է գնալ միայն իրար դեմ կանգնած զորքերի միջև: Ամենավերևներին բան անել չես կարող, բայց մի քիչ ներքև դաշտն ազատ է: Շատ բան ունի անելու ԼՏՊ-ն /եթե իսկապես մեջը թասիբ է մնացել/ : Ինչպես խաղավերջի շախմատի թագաղորը, նա պարտավոր է մտնել խաղի մեջ և շատ էլ հզոր գործ կարող է անել:

[dvgray]

Բիձա:
Ընդանուր առմամբ համաձայն եմ վերևի գրածիտ հետ: մի փոքր, բայց կարծում եմ կարևոր ուղղում ունեմ: Հայաստանում բոլորը վախում են: Վախում են իրարից, ռուսից, թուրքից, վրացուց ու եսիմ կարող է նարև մոնղոլից: վախում են իրենց եղածը կորցնելուց, իրենց կնգան, տղուն ու աղջկան կորցնելուց: ու ամենաշատը վախում են՝ ընդիմության պարագլուխները, որոնք հաստատ լիքը բան ունեն կորցնելուց:
…
Որ մեծ բաշիբոզուկներ Սերժի ու Քոչի ընտանիքները ու իրանց ստրուկները վախում են, դա ակընհայտ է մեկից մեկ: բայց որ Լևոնը ու իրա կոլեկտիվն ա շաաաատ վախկոտ, դա ոչ բոլորին է ակընհայտ:
…
մի խոսքով քաղաքական պոռնկություն է էս ամեն ինչը: ժողովրդին հերթական անգամ ֆռցրին քթից բռնած: ու շարունակում են ֆռացնել:
…
"ստեղ կողմ եմ, ստեղ դեմ եմ…" առռռը քեղ ընդիմություն: սենց բան մենակ 400- երրորղ կարգի երկրներում ա հնարավոր: Կանադայի պես բարգավաճ երկրում, ընդիմությունը իշխող կուսակցությանը քթից բռնած ման ա տալի ու ստիպում անհրաժեշտ քայլեր ձեռնարկել:
իսկ մեր կոնգրեսը գնում ա արձակուրդ, որ Սերժին շատ չնեղեն եվրեպացիք…
…
ահա է մեր հերթական դհոլչիները: Ես չեմ զարմանա, եթե վաղը Լևոնը կամ իրա տղան դառնան ասենք Արմեիչիկի նախընտրական շտաբի պետերը: Որտեղ ավելի շատ են վճարում, էն կողմ էլ ֆռռում են: Պարզ, առաջին դասարանի մաթեմաթիկական հաշվարկներ են:

[Բիձա]

Բիձա:
Ընդանուր առմամբ համաձայն եմ վերևի գրածիտ հետ: մի փոքր, բայց կարծում եմ կարևոր ուղղում ունեմ: Հայաստանում բոլորը վախում են: Վախում են իրարից, ռուսից, թուրքից, վրացուց ու եսիմ կարող է նարև մոնղոլից: վախում են իրենց եղածը կորցնելուց, իրենց կնգան, տղուն ու աղջկան կորցնելուց: ու ամենաշատը վախում են՝ ընդիմության պարագլուխները, որոնք հաստատ լիքը բան ունեն կորցնելուց:
…
Որ մեծ բաշիբոզուկներ Սերժի ու Քոչի ընտանիքները ու իրանց ստրուկները վախում են, դա ակընհայտ է մեկից մեկ: բայց որ Լևոնը ու իրա կոլեկտիվն ա շաաաատ վախկոտ, դա ոչ բոլորին է ակընհայտ:
…
մի խոսքով քաղաքական պոռնկություն է էս ամեն ինչը: ժողովրդին հերթական անգամ ֆռցրին քթից բռնած: ու շարունակում են ֆռացնել:
…
"ստեղ կողմ եմ, ստեղ դեմ եմ…" առռռը քեղ ընդիմություն: սենց բան մենակ 400- երրորղ կարգի երկրներում ա հնարավոր: Կանադայի պես բարգավաճ երկրում, ընդիմությունը իշխող կուսակցությանը քթից բռնած ման ա տալի ու ստիպում անհրաժեշտ քայլեր ձեռնարկել:
իսկ մեր կոնգրեսը գնում ա արձակուրդ, որ Սերժին շատ չնեղեն եվրեպացիք…
…
ահա է մեր հերթական դհոլչիները: Ես չեմ զարմանա, եթե վաղը Լևոնը կամ իրա տղան դառնան ասենք Արմեիչիկի նախընտրական շտաբի պետերը: Որտեղ ավելի շատ են վճարում, էն կողմ էլ ֆռռում են: Պարզ, առաջին դասարանի մաթեմաթիկական հաշվարկներ են:

Ես լրիվ եմ համամիտ քո մտքերին, և այս կայքում իմ «բիձայական» քննարկումները սկսել եմ այն հույսով, որ գոնե IT գրագետ, աչքաբաց երիտասարդության շրջանում հնարավոր լինի կոտրել վախը, ստերետիպներն ու զոմբիացվախությունը: Կարծում եմ որ քո և մյուսների շահագռգիռ քննարկումներով մենք մոտենում ենք էական հարցերին:

[Rammer]

Մեֆ յան, Քո անունն էլ իր իմաստն ունի ու շատ էլ տեղին խաղարկվում է: Ամեն մեկս մի ինչ որ կերպարի տակ մտած ենք էստեղ ժամանակ անց կացնում:
Քո ասելով ստացվում է, որ Հայաստանում արդեն գոյացել են իրարից լրիվ տարանջատված աշխարհներ- կաստաներ. . Ոստիկանների- տերերի կաստա ու նրանցից լրիվ բաժանված ենթարկվածների կաստա: Իմ կարծիքով դեռ այդ վիճակը չի: Նույնիսկ եթե իշխանական ու այլոց ընտանիքները 100 տոկոս են տարանջատված, ապա Հայաստանում, միջինում ամեն 3-րդ ծանոթով կարող ես հասնել ցանկացած այլ մի մարդու: Հետևաբար ցանկացած մի ոստիկան ու ցանկացած այլ մարդ , 1-2 ծանոթ են իրարից հեռու: Կաստաների այս տարանջատումը դեռ չի նշանակում, որ սրիկա բարեկամը վերացել է հասարակությունից: Եթե նրանք ֆիզիկապես իզոլացվել են,, ապա գոնե հեռակա, ամեն առիթով, թեկուզ ցանկացած ընտանեկան հավաքին ամենքս կարող ենք հայտարարել, որ մեր այսինչ տականք բարեկամը հիմա էլ էս արեց, ու ես թքած ունեմ իր ու իր ընտանիքի վրա ու հետագայում էլ շարունակելու եմ այդ տականքին նույն ձևով վարկաբեկել: Դա մի վայրկյանում իրենց է հասնելու, ու եթե ընդիմությունը վախենում է նույնիսկ այդ ծպտունը հանելու, ապա էլ ինչի մասին է խոսքը՞, ինչ սահմանադրական պայքար՞, ում դեմ՞, ինչի համար՞: Ուրեմն Հայաստանյան հասարակությունը լրիվ դեգրադացված, ատոմացված, անհույս և մեռած հասարակություն է.
Կոնկրետ ոստիկանին խոնարհ լինելու այս տեսակետը դա համարյա թե 99 տոկոսանոց հայկական տեսակետ է: Այս ստրկամտությունը մենք վաղուց ունեինք, բայց այն բազմապատկվեց ԼՏՊ- քաղաքական կեղծ դոկտրինների շնորհիվ.
Իհարկե, եթե ոստիկանի ֆորմա հագած ամեն գեղցի լակոտ կարաղ է մենակ մտնել. մի 100 միտինգավորի մեջ ու իր գործն անել, դու ճիշտ ես, ոստիկաններն իսկապես բոբո են: Բայց միթե էդ բոբոների դեմ իսկապես խաղ չկա՞ : Իմ կարծիքով դրանք շատ փոքր մարդիկ են և շատ լավ գիտեն, որ եթե իրենց բարեկամությունն էլ իրենց ատեց, ապա հետագայում ինքը պրոբլեմներ կարող է ունենալ: Համաձայն եմ, 5 տոկոսը անդառնալի հանցագործ է, բայց մնացածի համար բարեկամության կարծիքը արժեքավոր է: Նրանց անբարտավան պահվածքին մի նայի- գող -սիրտը դող.
Եթե նախորդ 11-12 և էս վերջին 3 տարվա մեջ, գոնե մի ոստիկան չծեծվեց ընդիմության կողմից, ապա պետք է ընդունել, որ ոչ թե ոստիկանն է բոբո, այլ ընդիմությունն է չմո: Մարտի մեկին մարդիկ շատ ավելի խելոք գտնվեցին և ինքնուրույն դիմադրեցին ոստիկանությանը, բայց փոխարենը ընդիմության ղեկավարությունը դավաճանեց նրանց, համարելով նրանց դիմադրությունը որպես խուլիգանություն, փոխարեն տեր կանգներ ու հերոսացներ դիմադրողներին: Դատարաններում էլ փաստաբանները փորձում էին հիմնավորել, թե իրենց պաշտպանյալները չեն դիմադրել, իրենք հեզ ու խոնարհ ընդիմություն են եղել: Այ սա է անսպասելի ու տարօրինակ:
Ուրեմն 45 կիլոյանոց հերոս տղին տանում ծեծում, ջարդում, կալանում են, ի պատասխան ընդիմությունը ինչ որ հայտարարություններ է տարածում, թե դա լավ չի: Էստեղ ով է բոբոն՞: Իմ կարծիքով բոբոն ընդիմությունն է, որ իր կողմնակիցներին անտեր թողնելով, հերթով կոտորում է:
Էդ շեֆ ԼՏՊ-ն մի հատ դատական նիստի եկավ՞, մի դատավորի երեսին անձնապես թքեց՞: Ոչ, չարեց: Այ հիմա տանը նստած է, փոխանակ գնա ու էդ տղային հանի բանտից ու տուն չգնա, մինչև արդյունքի չհասնի. Այ սա է գործը, այլ ոչ թե թիկնապահներով միտինգի գալն ու գնալը. Է մնացածն էլ ինչ տեսել, էն էլ սովորել է: Եթե նա գար դատարան ու տեր կանգներ իր ժողովրդին, ոստիկան ու դատավորն էլ էլ ռիսկ չէր անի էս բեսպրեդելին գնալ:
Սա է ընդիմության անհեռատես գործելաոճը,- տարանջատված, իրար վրա թքած, ամեն մեկն իր գլխի ճարը տեսնող, մեթոդապես անգրագետ : Հրապարակում մի քանի ոգևորված երեխա ու կին է մնացել, շուտով նրանք էլ կմարեն:
Ես տեղյակ չէի, որ իսկապես էսքան դաժան է վիճակը ընդիմության դաշտում:
Եթե ընդիմության անդամները համակերպվել են իրենց բարեկամ ոստիկանի դուբինկից ծեծ ուտելուն, ապա ամենավերջին իդիոտը կլինի են մարդը, որ էդ ձևով մտածող ընդիմության շարքը կմտնի:
Ես հասկանում եմ, որ մեր աշխարհայացքում ստրկամտությունը գենային մակարդակում է, բայց գոնե բաց պետք է լինել նոր մոտեցումներ քննարկելու համար , այլ ոչ թե հեգնելով մերժել ամեն մի միտք եթե այն հակասում է եղած քրմերի տեսակետներին:
Դեմոկրատիա կարելի է քննարկել տարբեր տեսանկյուններից, բայց ամենակարևորը հենց բազիսային հարցերն են, թե որտեղ է այն կիրառելի և որոնք են նրան հասնելու ձևերը. Ոնց տեսնում եմ ընդիմությունը շատ լուրջ պրոբլեմներ ունի նույնիսկ տեսական ընկալման հարցերում.

Հարգելի Բիձա, քանի որ կարծես թե դու փոխել ես քո գրառումններ անելու ոճը, այսինքն` այլևս անիմաստ ու անհիմն չես կշտամբում ու վիրավորում և գրառումններիդ մեջ ավելի իշխող է բանավեճի նախադրայալնները ես կփորձեմ բացատրել իմ տեսակետը քո առաջարկած տարբերակի վերաբերյալ…
Հայկօն ըստ էության երկար-բարակ գրել էր ու լավ բացատրել էր որ այդ առաջարկը նոր չէ, և դա ընդամնեը մի կարճ և փոքր քայլ է ամբողջ պայքարի մարտավության մեջ: Քանի որ բանավիճում ենք ու ոչ թե փորձում ապացուցել, որ տեսեք ամենախելացին ես եմ ուայստեղ դուք բան չեք հասկանում, ասեմ, որ մասամբ համաձայն եմ քո հետ: Այո ոստիկանությունը ավազակապետության կարևոր ռեսուրսններից է և վստահ եղի որ կգա ժամանակը և այդ ուղությամբ կոնկրետ հստակ քայլեր կարվեն:
Արի բոլոր ոստիկաններին բաժանենք երկու մասին`նրանք ովքեր հասկանում են իրանց ապօրինի քայլերի հետևանքները և նրանք ովքեր չեն հասկանում: Նրանք ովքեր այս երկու տարվա մեջ չեն հասկացել, ուրեմն այդ բացատրական ճանապարհով այլևս նրանց ստիպել չկատարել ապօրինություններ հնարավոր չի: Պետք են այլ դրդապատաճառնները: Նրանք ովքեր հասկացել են` շատ փոքր մասը լքել է համակարգը, մի մասը դեռ ծառայում է բայց աշխատում է չկատարել անօրինական հրամաններ: Իսկ մեծ մասը կշեռքի նժարներին դնելով հանգել է այն եզրակացությաւն ավելի շահեկան է ծառայելը ավազակապետությանը:
Շատ է քննարկվում պայքարի ընտրված ճանապարհի արդյունավետությանը: Ինչ եք կարծում արդյոք նրանք ովքեր պայքարում են սահմանադրական ճանապարհով չեն ուզում առավելագույնս շուտ ազատվել այս իշխանությանից? Ինքը`Լևոնը արդյոք չի ուզում որքան հնարավոր է շուտ դառնալ նախագահ? Ինչն է պատճառը, որ ընտրվել է երկար ու դժվար ճանապարհը, և ոչ թե ինչպես շատերն են ասում արագ` ուժային մեթոդով իշխանափոխությունը: Շատ պարզ: Կա քաղաքական ռիսկերի գնահատում: Եկեք մոտավոր նման մի հաշվարկ անենք:
Ուժային տարբերակ.
Մի կողմ թողենք այն, որ բիրտ ուժով ճակատ-ճակատի դուրս գալու դեպքում իշխանությունը ունի բացարձակ առավելություն: Ենթադրենք թե այդպես չէ: Ուրեմն այս ճանապարհի դեպքում.
1. Հավանականությունը մեծանում է արագ իշխանափոխության:
2. Մեծանում են ռեպրեսնները, ներքին բախումները, ստեղծվում է քաղաքական, ռազմական անկայուն իրավիճակ: Վտանգվում է Ղարաբաղի և Հայաստանի ինչպես սահմանների անվտանգությունը, այնպես դիվանագիտական ճակատում ճնշումնների ավելանում են: Ըստ էության ռիսկի տակ է դրվում մի ավելի կարևոր գործոն քան իշխանափոխություն է: Շատ լավ առիթ է ստեղծվում մեր թշնամինների համար իրականացենելու իրենց ռազմատենչ հայտարարությունները: Ինչը և եղավ մարտի մեկին:
3. Զոհերի, խոշտանգավածնների բանտարկվածնների թիվը հասնում է առավելագույնի:
4. Նույնիսկ հաջող իշխանափոխության դեպքում ավելի ուժեղ բռնապետության վերարտադրման ռիսկը շատ մեծանում է:
Սահմանադրական ճանապարհի դեպքում:
1. Ճիշտ է ժամանակը ավելի երկար է ու դժվար: Պահանջում է ուժերի գերլարում, համբերություն:
2. Նվազագույնի է հասնում զոհերի քանակը:
3. Ապահովվում է առավելագույնս անցնցում իշխանափոխություն:
4. Նվազագաույնի է հասցնում բռնապետության վերարտադրությունը:
Իմ կարծիով այսօրվա արտաքին մարտահրավերնների պայմաններում ուժային ճանապարհի դիմելը ուղղակի քաղաքական անպատասխանատվությույն է`արկածախնդրություն և միայն իշխանության ձգտելու մոլուցք:
Միգուցե կարելի է այս ճանապարհններից միջին հանել, բայց միայն ղարաբաղի հարցի լուծումից հետո`հայանպաստ լուծումից հետո: Ըստ էության Վոտերը ակնարկել էր այդ ճանապարհի մասին:
Այս ամենը որ ասում եմ չի նշանակում թե ՀԱԿ-ը սխալններ չի անում կամ ցանկացած քայլ պատրաստեմ արդարացնել:
Ըստ էության հոդվածը որ բերել էի, շատ լավ բացատրում է թե ինչ է սահմանադրական ճանապարհը և հիմնական ուղղիները: Ճիշտ է հակիրճ է և ենթատեքստով: Եթե ինչ որ բան ճիշտ չեք համարում կամ գտնում եք որ կիսատ է, եկեք քննարկենք: Բայց առանց վիրավորանքի, կշտամբանքի և փոխադարձ հանդուրժողականության մթնոլորում:

[dvgray]

Հարգելի Բիձա, քանի որ կարծես թե դու փոխել ես քո գրառումններ անելու ոճը, այսինքն` այլևս անիմաստ ու անհիմն չես կշտամբում ու վիրավորում և գրառումններիդ մեջ ավելի իշխող է բանավեճի նախադրայալնները ես կփորձեմ բացատրել իմ տեսակետը քո առաջարկած տարբերակի վերաբերյալ…
Հայկօն ըստ էության երկար-բարակ գրել էր ու լավ բացատրել էր որ այդ առաջարկը նոր չէ, և դա ընդամնեը մի կարճ և փոքր քայլ է ամբողջ պայքարի մարտավության մեջ: Քանի որ բանավիճում ենք ու ոչ թե փորձում ապացուցել, որ տեսեք ամենախելացին ես եմ ուայստեղ դուք բան չեք հասկանում, ասեմ, որ մասամբ համաձայն եմ քո հետ: Այո ոստիկանությունը ավազակապետության կարևոր ռեսուրսններից է և վստահ եղի որ կգա ժամանակը և այդ ուղությամբ կոնկրետ հստակ քայլեր կարվեն:
Արի բոլոր ոստիկաններին բաժանենք երկու մասին`նրանք ովքեր հասկանում են իրանց ապօրինի քայլերի հետևանքները և նրանք ովքեր չեն հասկանում: Նրանք ովքեր այս երկու տարվա մեջ չեն հասկացել, ուրեմն այդ բացատրական ճանապարհով այլևս նրանց ստիպել չկատարել ապօրինություններ հնարավոր չի: Պետք են այլ դրդապատաճառնները: Նրանք ովքեր հասկացել են` շատ փոքր մասը լքել է համակարգը, մի մասը դեռ ծառայում է բայց աշխատում է չկատարել անօրինական հրամաններ: Իսկ մեծ մասը կշեռքի նժարներին դնելով հանգել է այն եզրակացությաւն ավելի շահեկան է ծառայելը ավազակապետությանը:
Շատ է քննարկվում պայքարի ընտրված ճանապարհի արդյունավետությանը: Ինչ եք կարծում արդյոք նրանք ովքեր պայքարում են սահմանադրական ճանապարհով չեն ուզում առավելագույնս շուտ ազատվել այս իշխանությանից? Ինքը`Լևոնը արդյոք չի ուզում որքան հնարավոր է շուտ դառնալ նախագահ? Ինչն է պատճառը, որ ընտրվել է երկար ու դժվար ճանապարհը, և ոչ թե ինչպես շատերն են ասում արագ` ուժային մեթոդով իշխանափոխությունը: Շատ պարզ: Կա քաղաքական ռիսկերի գնահատում: Եկեք մոտավոր նման մի հաշվարկ անենք:
Ուժային տարբերակ.
Մի կողմ թողենք այն, որ բիրտ ուժով ճակատ-ճակատի դուրս գալու դեպքում իշխանությունը ունի բացարձակ առավելություն: Ենթադրենք թե այդպես չէ: Ուրեմն այս ճանապարհի դեպքում.
1. Հավանականությունը մեծանում է արագ իշխանափոխության:
2. Մեծանում են ռեպրեսնները, ներքին բախումները, ստեղծվում է քաղաքական, ռազմական անկայուն իրավիճակ: Վտանգվում է Ղարաբաղի և Հայաստանի ինչպես սահմանների անվտանգությունը, այնպես դիվանագիտական ճակատում ճնշումնների ավելանում են: Ըստ էության ռիսկի տակ է դրվում մի ավելի կարևոր գործոն քան իշխանափոխություն է: Շատ լավ առիթ է ստեղծվում մեր թշնամինների համար իրականացենելու իրենց ռազմատենչ հայտարարությունները: Ինչը և եղավ մարտի մեկին:
3. Զոհերի, խոշտանգավածնների բանտարկվածնների թիվը հասնում է առավելագույնի:
4. Նույնիսկ հաջող իշխանափոխության դեպքում ավելի ուժեղ բռնապետության վերարտադրման ռիսկը շատ մեծանում է:
Սահմանադրական ճանապարհի դեպքում:
1. Ճիշտ է ժամանակը ավելի երկար է ու դժվար: Պահանջում է ուժերի գերլարում, համբերություն:
2. Նվազագույնի է հասնում զոհերի քանակը:
3. Ապահովվում է առավելագույնս անցնցում իշխանափոխություն:
4. Նվազագաույնի է հասցնում բռնապետության վերարտադրությունը:
Իմ կարծիով այսօրվա արտաքին մարտահրավերնների պայմաններում ուժային ճանապարհի դիմելը ուղղակի քաղաքական անպատասխանատվությույն է`արկածախնդրություն և միայն իշխանության ձգտելու մոլուցք:
Միգուցե կարելի է այս ճանապարհններից միջին հանել, բայց միայն ղարաբաղի հարցի լուծումից հետո`հայանպաստ լուծումից հետո: Ըստ էության Վոտերը ակնարկել էր այդ ճանապարհի մասին:
Այս ամենը որ ասում եմ չի նշանակում թե ՀԱԿ-ը սխալններ չի անում կամ ցանկացած քայլ պատրաստեմ արդարացնել:
Ըստ էության հոդվածը որ բերել էի, շատ լավ բացատրում է թե ինչ է սահմանադրական ճանապարհը և հիմնական ուղղիները: Ճիշտ է հակիրճ է և ենթատեքստով: Եթե ինչ որ բան ճիշտ չեք համարում կամ գտնում եք որ կիսատ է, եկեք քննարկենք: Բայց առանց վիրավորանքի, կշտամբանքի և փոխադարձ հանդուրժողականության մթնոլորում:

նախ ասեմ, որ եթե ոստիկանը, կամ ավելի ճիշտ մլիցեն մտածելու ընդունակություն ունենա, ապա մլիցա չի կարա աշխատի: դա բացառվում է: ու մլիցեն միշտ էլ իրեն իշխանության ուժով հրամայողի տակ է լինելու ու կա: ընենց որ մլիցու վրա "քաղպարապմունք" անցկացնելուց ձեռք քաշեք :
…
երկրորդ, քո ասածը կարծես թե հեչ չի բռնում վերջին տասը տարվա անցած ուղղու հետ:
Լևոնը շատ լավ գիտեր, որ Քոչը արյան գնացող ա: Հիշիր , թե քանի անգամ ա ընտրություւներից հետո դհոլ-մհոլի հավաքած ժողովրդին ուժային մեթոդներով ցրել ու մի բան էլ խեղճ ու կրակ ժողովրդին բանտը լցրել ու ձեռ առել:
հիմա, եթե նա էս ամենը լավ գիտեր ու ինքը կայունութուն էր ուզում, ապա ընտրեություններից հետո ինչի՞ խելոք իրա տունը չգնաց նստի ու ապահովի էտ կայունությունը, այլ գնաց նստեց ընենց մի տեզ, որտեղ հաստատ գիտեր որ Քոչի ու Սերժի պես ֆաշիստները զենքի ու զոհերի են գնալու:
…

[Բիձա]

Հարգելի Բիձա, քանի որ կարծես թե դու փոխել ես քո գրառումններ անելու ոճը, այսինքն` այլևս անիմաստ ու անհիմն չես կշտամբում ու վիրավորում Եթե ինչ որ բան ճիշտ չեք համարում կամ գտնում եք որ կիսատ է, եկեք քննարկենք: Բայց առանց վիրավորանքի, կշտամբանքի և փոխադարձ հանդուրժողականության մթնոլորում:

Հարգելի Rammer, ես երբևէ նպատակ չեմ ունեցել վիրավորելու կամ կշտամբելու: Մի գուցե կայքի տրադիցիաներին ինչ որ տեղ չեմ համապատասխանել, կամաց-կամաց ընկալում եմ կայքի տրամադրվածությունը և ծանոթանում այստեղ հանդես եկող մարդկանց սկզբունքներին ու մտածելակերպերին: Սկսել էի երկար գրել, որպեսզի բացատրեմ իմ ելակետերը, դա էլ Մեֆին չի դուր գալիս: Ինչ արած, պետք է հարմարվեմ կայքի ռիթմին, ու սկզբունքներին և ինչ որ միջին գտնեմ:

[Mephistopheles]

Մեֆ յան, Քո անունն էլ իր իմաստն ունի ու շատ էլ տեղին խաղարկվում է: Ամեն մեկս մի ինչ որ կերպարի տակ մտած ենք էստեղ ժամանակ անց կացնում:
Քո ասելով ստացվում է, որ Հայաստանում արդեն գոյացել են իրարից լրիվ տարանջատված աշխարհներ- կաստաներ. . Ոստիկանների- տերերի կաստա ու նրանցից լրիվ բաժանված ենթարկվածների կաստա: Իմ կարծիքով դեռ այդ վիճակը չի: Նույնիսկ եթե իշխանական ու այլոց ընտանիքները 100 տոկոս են տարանջատված, ապա Հայաստանում, միջինում ամեն 3-րդ ծանոթով կարող ես հասնել ցանկացած այլ մի մարդու: Հետևաբար ցանկացած մի ոստիկան ու ցանկացած այլ մարդ , 1-2 ծանոթ են իրարից հեռու: Կաստաների այս տարանջատումը դեռ չի նշանակում, որ սրիկա բարեկամը վերացել է հասարակությունից: Եթե նրանք ֆիզիկապես իզոլացվել են,, ապա գոնե հեռակա, ամեն առիթով, թեկուզ ցանկացած ընտանեկան հավաքին ամենքս կարող ենք հայտարարել, որ մեր այսինչ տականք բարեկամը հիմա էլ էս արեց, ու ես թքած ունեմ իր ու իր ընտանիքի վրա ու հետագայում էլ շարունակելու եմ այդ տականքին նույն ձևով վարկաբեկել: Դա մի վայրկյանում իրենց է հասնելու, ու եթե ընդիմությունը վախենում է նույնիսկ այդ ծպտունը հանելու, ապա էլ ինչի մասին է խոսքը՞, ինչ սահմանադրական պայքար՞, ում դեմ՞, ինչի համար՞: Ուրեմն Հայաստանյան հասարակությունը լրիվ դեգրադացված, ատոմացված, անհույս և մեռած հասարակություն է.
Կոնկրետ ոստիկանին խոնարհ լինելու այս տեսակետը դա համարյա թե 99 տոկոսանոց հայկական տեսակետ է: Այս ստրկամտությունը մենք վաղուց ունեինք, բայց այն բազմապատկվեց ԼՏՊ- քաղաքական կեղծ դոկտրինների շնորհիվ.
Իհարկե, եթե ոստիկանի ֆորմա հագած ամեն գեղցի լակոտ կարաղ է մենակ մտնել. մի 100 միտինգավորի մեջ ու իր գործն անել, դու ճիշտ ես, ոստիկաններն իսկապես բոբո են: Բայց միթե էդ բոբոների դեմ իսկապես խաղ չկա՞ : Իմ կարծիքով դրանք շատ փոքր մարդիկ են և շատ լավ գիտեն, որ եթե իրենց բարեկամությունն էլ իրենց ատեց, ապա հետագայում ինքը պրոբլեմներ կարող է ունենալ: Համաձայն եմ, 5 տոկոսը անդառնալի հանցագործ է, բայց մնացածի համար բարեկամության կարծիքը արժեքավոր է: Նրանց անբարտավան պահվածքին մի նայի- գող -սիրտը դող.
Եթե նախորդ 11-12 և էս վերջին 3 տարվա մեջ, գոնե մի ոստիկան չծեծվեց ընդիմության կողմից, ապա պետք է ընդունել, որ ոչ թե ոստիկանն է բոբո, այլ ընդիմությունն է չմո: Մարտի մեկին մարդիկ շատ ավելի խելոք գտնվեցին և ինքնուրույն դիմադրեցին ոստիկանությանը, բայց փոխարենը ընդիմության ղեկավարությունը դավաճանեց նրանց, համարելով նրանց դիմադրությունը որպես խուլիգանություն, փոխարեն տեր կանգներ ու հերոսացներ դիմադրողներին: Դատարաններում էլ փաստաբանները փորձում էին հիմնավորել, թե իրենց պաշտպանյալները չեն դիմադրել, իրենք հեզ ու խոնարհ ընդիմություն են եղել: Այ սա է անսպասելի ու տարօրինակ:
Ուրեմն 45 կիլոյանոց հերոս տղին տանում ծեծում, ջարդում, կալանում են, ի պատասխան ընդիմությունը ինչ որ հայտարարություններ է տարածում, թե դա լավ չի: Էստեղ ով է բոբոն՞: Իմ կարծիքով բոբոն ընդիմությունն է, որ իր կողմնակիցներին անտեր թողնելով, հերթով կոտորում է:
Էդ շեֆ ԼՏՊ-ն մի հատ դատական նիստի եկավ՞, մի դատավորի երեսին անձնապես թքեց՞: Ոչ, չարեց: Այ հիմա տանը նստած է, փոխանակ գնա ու էդ տղային հանի բանտից ու տուն չգնա, մինչև արդյունքի չհասնի. Այ սա է գործը, այլ ոչ թե թիկնապահներով միտինգի գալն ու գնալը. Է մնացածն էլ ինչ տեսել, էն էլ սովորել է: Եթե նա գար դատարան ու տեր կանգներ իր ժողովրդին, ոստիկան ու դատավորն էլ էլ ռիսկ չէր անի էս բեսպրեդելին գնալ:
Սա է ընդիմության անհեռատես գործելաոճը,- տարանջատված, իրար վրա թքած, ամեն մեկն իր գլխի ճարը տեսնող, մեթոդապես անգրագետ : Հրապարակում մի քանի ոգևորված երեխա ու կին է մնացել, շուտով նրանք էլ կմարեն:
Ես տեղյակ չէի, որ իսկապես էսքան դաժան է վիճակը ընդիմության դաշտում:
Եթե ընդիմության անդամները համակերպվել են իրենց բարեկամ ոստիկանի դուբինկից ծեծ ուտելուն, ապա ամենավերջին իդիոտը կլինի են մարդը, որ էդ ձևով մտածող ընդիմության շարքը կմտնի:
Ես հասկանում եմ, որ մեր աշխարհայացքում ստրկամտությունը գենային մակարդակում է, բայց գոնե բաց պետք է լինել նոր մոտեցումներ քննարկելու համար , այլ ոչ թե հեգնելով մերժել ամեն մի միտք եթե այն հակասում է եղած քրմերի տեսակետներին:
Դեմոկրատիա կարելի է քննարկել տարբեր տեսանկյուններից, բայց ամենակարևորը հենց բազիսային հարցերն են, թե որտեղ է այն կիրառելի և որոնք են նրան հասնելու ձևերը. Ոնց տեսնում եմ ընդիմությունը շատ լուրջ պրոբլեմներ ունի նույնիսկ տեսական ընկալման հարցերում.

Բիձա ջան, ինչի ես էսքան երկար գրում ու հետո էլ ինքդ քեզ հակասում… մեկ ասում ես ամոթանք տան, մեկ էլ ՝ հարձակվեն ու ջարդուփշուր անեն… որ հարձակվեն էլ ամոթանքը ո՞նց ա ազդելու… կասեն "հենա տես ինչ եք անում"

Ապեր, հենց ՀԱԿը գնաց կոշտ մեթոդների, իշխանությունը բարոյական ու իրավական բոլոր հիմքերն ունենալու է ամենաբիրտ ուժը կիրառելու… ու չկասկածես որ դա կանեն… նրանք հենց դրան էլ սպասում են,որ էս հարցը տենց էլ լուծեն ու Եվրոպան, որ հիմա կցկտուր օգնություն ա ցույց տալիս էդ էլ կվերանա ու քո բանտարկյալներն արդեն լրիվ օրինական կդառնան քրեական հանցագործ…

արի սենց օրինակի վրա ասեմ… թուքերը որ հայ երեխաներին սպանել են, դա չի նշանակում որ մենք էլ պիտի սպանենք… ես կյանքում երկիրը չեմ վստահի էն մրդուն ու զինվորին որը թուրք երեխա է սպանել… ես կյանքում երկիրը չեմ վստահի էն մարդուն որ իշխանափոխության ու սահմադարական իրավունքի հաստատման համար էսօրվա իշխանության ստոր մեթոդներով ու լոմով միլիցա ծեծելով է դա անում… էլ մեր ու նրանց տարբերությունը որն ա՞, էլ ինչի փոխենք, հեն ա կա էլի… այ սրան են ասում աթոռի կռիվ, սա էլ պայքար չի… եթե ԼՏՊ-ն ըտենց հրաման տա, ուրեմն դուրս ա գալիս, որ նա իր իշխանության համար պատրաստ է ամեն քայլի գնալ, իսկ ես կարծում եմ որ դա այն է ինչից մենք փորձում ենք ազատվել…

[dvgray]

ես կյանքում երկիրը չեմ վստահի էն մարդուն որ իշխանափոխության ու սահմադարական իրավունքի հաստատման համար էսօրվա իշխանության ստոր մեթոդներով ու լոմով միլիցա ծեծելով է դա անում… էլ մեր ու նրանց տարբերությունը որն ա՞, էլ ինչի փոխենք, հեն ա կա էլի… այ սրան են ասում աթոռի կռիվ, սա էլ պայքար չի… եթե ԼՏՊ-ն ըտենց հրաման տա, ուրեմն դուրս ա գալիս, որ նա իր իշխանության համար պատրաստ է ամեն քայլի գնալ, իսկ ես կարծում եմ որ դա այն է ինչից մենք փորձում ենք ազատվել…

իսկ ոնց՞ պետք է հասնել Հայաստանի պես անօրինական ու բռնատիրական երկրում իշխանության: Սահմանադրական ճանապարհով՞: Ընտրություններով՞:
Ոնց՞ ես պատկերացնում "բռնատիրությունն" ու "ընտրությունների" ու "սահմանադրության" համաձուլումը իրար: Դա ինքնախաբկանք է: Նարկոտիկի պես մի բան: Բռնատիրությունը տապալվում է միայն բռնի միջոցնեորով: Կամ էլ բնական ճանապարհով: Իսկ բնական ճանպապարհի դեպքում էս ամեն ինչը /Լևոն, միտինգ ու կոնգրես/ էլ ինչի՞ համար է, կամ ում՞ համար է: Սա նմանվում է դրսից "գրանտ" շահելուն ու ստանալուն: Կարծես թե Հայատսանում "ընդիմության"-ը պարագլուխները բիզնես պրոեկտ են ներկայացրել ու շահել են այդ գրանտը ու հիմա էլ էտ գրանտի հասանելիության սահմաններում աշխատանքներ են ծավալում: "Սա կարելի է, սա չի կարելի…" , "Թուրքիայի ու Ազերիի հետ մենք Սերժի հետ ենք"… նույնն էլ դաշնակներն են ասում մենակ հակառակ հերթականությանբ:

[Բիձա]

Բիձա ջան, ինչի ես էսքան երկար գրում ու հետո էլ ինքդ քեզ հակասում… մեկ ասում ես ամոթանք տան, մեկ էլ ՝ հարձակվեն ու ջարդուփշուր անեն… որ հարձակվեն էլ ամոթանքը ո՞նց ա ազդելու… կասեն "հենա տես ինչ եք անում"

Ապեր, հենց ՀԱԿը գնաց կոշտ մեթոդների, իշխանությունը բարոյական ու իրավական բոլոր հիմքերն ունենալու է ամենաբիրտ ուժը կիրառելու… ու չկասկածես որ դա կանեն… նրանք հենց դրան էլ սպասում են,որ էս հարցը տենց էլ լուծեն ու Եվրոպան, որ հիմա կցկտուր օգնություն ա ցույց տալիս էդ էլ կվերանա ու քո բանտարկյալներն արդեն լրիվ օրինական կդառնան քրեական հանցագործ…

արի սենց օրինակի վրա ասեմ… թուքերը որ հայ երեխաներին սպանել են, դա չի նշանակում որ մենք էլ պիտի սպանենք… ես կյանքում երկիրը չեմ վստահի էն մրդուն ու զինվորին որը թուրք երեխա է սպանել… ես կյանքում երկիրը չեմ վստահի էն մարդուն որ իշխանափոխության ու սահմադարական իրավունքի հաստատման համար էսօրվա իշխանության ստոր մեթոդներով ու լոմով միլիցա ծեծելով է դա անում… էլ մեր ու նրանց տարբերությունը որն ա՞, էլ ինչի փոխենք, հեն ա կա էլի… այ սրան են ասում աթոռի կռիվ, սա էլ պայքար չի… եթե ԼՏՊ-ն ըտենց հրաման տա, ուրեմն դուրս ա գալիս, որ նա իր իշխանության համար պատրաստ է ամեն քայլի գնալ, իսկ ես կարծում եմ որ դա այն է ինչից մենք փորձում ենք ազատվել…

Ինչ անեմ, Մեֆ ջան, ես էլ երկար գրող եմ: Երևի մի քիչ էլ թանձրամիտ եմ, որ համառորեն չեմ հասկանում ընդիմության շատ ու շատ դիրքորոշումներ: Այ օրինակ չեմ հասկանում, թե ավազակապետության «բարոյական ու իրավական իրավունքս» որն է, կամ էլ «նրանք հենց դրան էլ սպասում են,որ էս հարցը տենց էլ լուծեն ու Եվրոպան, որ հիմա կցկտուր օգնություն ա ցույց տալիս էդ էլ կվերանա ու քո բանտարկյալներն արդեն լրիվ օրինական կդառնան քրեական հանցագործ» : Այ ըսենց բաները չեմ հասկանում: Ինչ է, Հայաստանում մարդկանց փոխարեն հավեր են ապրում, որ էդ մի քանի լակոտը բռնեն բոլորիմ մորթէեն՞:
Dvgray-ը նշել էր Հայաստանում տիրող համընդհանուր վախի մթնոլորտի մասին: Ես հասկանում եմ, որ քաղաքականությունից հեռու մարդը կարող է չափազանցված ընկալել իրականությունը և վախը նրան պատի, բայց ես չեմ հասկանում, թե ինչու է ընդիմության ավանգարդ հատվածն էլ նույն վիճակի մեջ: Գրագետ մարդու առավելությունը նրանում է, որ իր իմացածի շնորհիվ նա ամեն մի ծանր, առաջին հայացքից անելանելի թվացող վիճակներից սառնասրտորեն ելքեր կարող է փնտրել ու գտնել: Հիմա դու կասես, թե վախկոտությունը դա գենետիկական հատկություն է, ես էլ կասեմ, որ նույն գենետիկան ունեցող 2 անհատից գրագետը շատ ավելի քիչ վախկոտ պետք է լինի, որովհետև նա տեղյակ է բազմաթիվ օրինակների, երբ լուծումներ են գտնվել, և կարող է այդ օրինակներից օգտվելով լուծել հարցը: Ժողովուրդը ԼՏՊ-ի հետևից գնում էր հենց այս ճշմարտության շնորհիվ: Մարդկանց թվում էր, թե գրագետ ԼՏՊ-ն ամեն ինչ գիտի ու կլուծի հարցերը: Բայց հենց տեսավ, որ նա էլ բան չի հասկանում, գլուխ թեքեց:
Նաև չեմ հասկանում, թե ինչու է Հայ մարդը կարծում, թե հեսա մի հատ Սասունցի Դավիթ կգա, իրեն կփրկի, իսկ ինքը անելիք չունի, պետք է միայն խելոք և բազմիմաստորեն սպասի: Սպասի աշնան, ձմռան, գարնան կամ ամառվան, սպասի եվրոձյաձյաների, կամ ԼՏՊ-ի մտքի փայլատակումներին, ավազակների խելոքանալուն, կամ կամ խելքի գալուն.: Չեմ հասկանում, դրա համար էլ մտել էստեղ երկար- բարակ գրում -վիճում եմ, որ հասկանամ:
Ներող եղիր:

[Բիձա]

Երևի թե մեր բոլորի հակասությունները նրանում են, որ ամենքս տարբեր ելակետային տրամաբանություն ենք դնում քաղաքացիական հարաբերությունների սկզբունքների և հանգուցալուծման ձևերի մեջ: Մեծամասնությունը սահմանադրական պայքարի կողմնակից է, մի քանիսս էլ գտնում ենք, որ պետք է դիմել պայքարի այլ ձևերի:
Քննարկումը մտել է փակուղի, ու առաջ չի գնում, որովհետև իմ կարծիքով եղած փաստարկներն իրենց սպառել են, իսկ տեսական մոտեցումներն էլ մերժվում են առանց լուրջ քննարկման: Իհարկե ամենքս կարող ենք շարունակել մեր նախընտրած գծերը և շատ շուտով կսպառվի քննարկումը, բայց կարող ենք նաև մի քիչ շեղվել Հայաստանյան կոնկրետ իրավիճակից և փորձել մի քիչ ավելի լայն ընդգրկումով ընդհանրական, տեսական հարցեր քննարկել: Այդ դեպքում մի քիչ կպակասի սուբյեկտիվությունը և մի գուցե ավելի պարզ տեսնենք իրավիճակը: Կարող է փոքրամասնությունը հասկանա իր սխալը, կամ մեծամասնությունն իրենը: Ամեն դեպքում, ճշմարտությունը երևի մի քիչ այլ հարթության մեջ է: Ես կանեմ իմ անալիզը, մյուսները թող կարդան, քլնգեն ինձ, սայլը տեղից մի գուցե շարժվի:
Ես հարցին մոտենում եմ կոնֆլիկտաբանության դիրքերից: Եթե ցանկանում ենք կոնֆլիկտը հասկանալ, ապա առաջին հերթին պետք է բացահայտվեն սուբյեկտները, այսինքն կոնֆլիկտի կողմերը, գնահատվի նրանց մոտիվացիան ու շահերը, մինչև հիմա նրանց դրսևորած մեթոդոլոգիան, ապա գտնվեն այն եզրերը, որոնց շուրջ կարող է համաձայնություն լինել և գնալ կոմպրոմիսի: Անալիզը կարող է այլ գնահատականի էլ հանգել, որ ասենք նման կոնֆիգուրացիայում կոնֆլիկտը լուծում չունի, կամ եղած սուբյեկտները պետք է լրջորեն զիջեն իրենց նախնական դիրքերը, կամ դուրս գան խաղադաշտից:
Իշխանությունը և ընդիմությունը սուբյեկտներ չեն: Շատերի կողմից նրանք դիտվում են որպես սուբյեկտներ /այսինքն ուրույն շահ ունեցող և ինքնուրույն որոշում կայացնողներ/ բայց մասսան երբեք սուբյեկտ չէ, սուբյեկտ է նրա ղեկավար անձը: Սա քմհաճույք չէ, սա սոցիալական սիստեմներում որոշում կայացնելու պարտադրանքից է բխում: Նույնիսկ ամենադեմոկրատական երկրներում հենց նույն տրամաբանությունն է: Օրինակ դեմոկրատական իշխանական 3 թևերում գործադիրը սուբյեկտ է ի դեմս իր լիդերի, պառլամենտը նույնիսկ իր խոսնակի մակարդակով սուբյեկտ չէ, օրենսդիրն էլ սուբյեկտ է դատավորի մակարդակով, երբ նա միայնակ վերջնական որոշման է գալիս: Այսինքն կարևոր է իմանալ թե այս կամ այն ուժը որ կա հրապարակում, ում է անձնավորված ձևով ներկայացնելու որպես սուբյեկտ- շահի պահանջատեր: Օրինակ նորմալ, հասուն արևմտյան ոճի կուսակցության մեջ շարքերի ցանկությամբ, ըստ նրանց նպատակների ու արժեհամամակարգի, նրանց ճնշմամբ, պահանջով ու մեծամասնության քվեով ընտրվում է լիդերը, որը դառնում է կուսակցության որոշում կայացնող սուբյեկտը: Ինչքան էլ դեմոկրատիա լինի այդ կուսակցության մեջ, և լիդերը եթե նույնիսկ շղթայված լինի կուսակցական կարգապահությամբ, միևնույն է, նա է հանդես գալու որպես միանձնյա ազատ սուբյեկտ բանակցություններում, որոշումներ կայացնելիս և այլ պարագաներում: Նա իհարկե հաշվի կնստի շարքերի պահանջներին, բայց կանի իր ուրույն ձևով: Սա աքսիոմատիկ դրվածք է: Նույնն է նաև իշխանական թևում: Պետությունը որպես սուբյեկտ ընկալվում է կոնկրետ առաջին դեմքով, որովհետև նա է պետությունը ներկայացնող սուբյեկտը: Ընդիմության դեմ հանդիման նույնպես սուբյեկտ է միայն իշխանական առաջին դեմքր: Այսինքն իրար դեմ կանգնած պետք է լինեն ընդիմության լիդերը և իշխանական լիդերը: Հետո արդեն ստորին հարթություններում, կոնկրետ ասպարեզներում, կարող են իրար դեմ կանգնած լինել բազմաթիվ այլ ստորադաս սուբյեկտներ, որոնք գերագույն լիդերի պահանջների շրջանակում ինքնուրույն որոշումներ են կայացնում ելնելուվ կոնկրետ իրադրությունից: Այսինքն ուզի թե չուզի, ընդիմությունը կանգնած է իշխանության առաջին դեմքի դիմաց ի դեմս իր լիդերի: Այսինքն իրար դեմ կանգնած են իշխանության ձգտող երկու անհատ:Կապ չունի, թե մեկը հանցագործ է, մյուսը ազգի փրկարար, Այդ երկուսն են, մնացածը ստորադրյալ են: Եթե կենֆլիկտի գինը իշխանությունն է, ապա դա հանաք-մասխարա չէ: Վայրի հասարակարգերում դա արյուն է, զարգացած հասարակությունների մեջ ահռելի գումարներ ու հսկա թիմերի տիտանական, մանրակրկիտ աշխատանք: Երբ իրար դեմ են կանգնած ստրուկտուրավորված իշխանությունը և անսիստեմ միտինգային գործելաոճի ընդիմությունը ապա պետք է ընդունել, որ մի կողմից կանգնած է իշխանական սուբյեկտը, մյուս կողմից անգլուխ ամբոխ, անկախ նրանից թե կա միտինգավար ու մի քանի հավեսին խոսացող: Թե այդ հակադրության մեջ իշխանական սուբյեկտն ինչ ձևեր կկիրառի ճնշելու ընդիմությանը /ամբոխին/, դա արդեն ոչ թե դեմոկրատիայի հարց է, այլ տվյալ սուբյեկտի ու ժողովրդի արժեհամակարգի հարց: Հավակնելով իշխանության, ընդիմությունը պարտավոր է գիտակցել, թե վերջնակետում, նույնիսկ ընտրություններում բացահայտ հաղթանակի դեպքում ինչպես պետք է կատարվի իշխանության փաստացի փոխանցումը: Եթե իշխանական էլիտան ու կոնկրետ իշխանական սուբյեկտը չցանկացան ընդունել ընտրության արդյունքը, ինքն ինչ ռեսուրսներ ունի հրապարակ նետելու, որպեսզի պարտադրի կապիտուլացիան՞: Եթե այսպիսի հարց դրված լինի Ֆինլադիայում, ֆիննը գիտի, որ դա անհնար է, ոչ մի արդեն նախագահ աշխատած ֆին ընդունակ չէ չենթարկվելու իր ազգի տրադիցիաներին: Նա կգնա, կամ եթե հակառակվեց, ապա էն օրը կգցեն, որ ինքնասպան կլինի: Մեզ մոտ կանգնած ժողովուրդների մոտ պատկերը հակառակն է- ամեն քայլափոխի հանդիպում ենք պարտված նախագահի համառությանը: Վրացիք զորօրինակ: Իսկ կոնկրետ Հայաստանում այս կլասիկ դեպքը կրկնվել է նույնիսկ 4 անգամ- 1996, 1998, 2003, 2008 թվերին: Ամբողջ Հայաստանում մի խամ մարդ չկար, բոլորն էլ էս հարցի պատասխանին էին սպասում: Պատասխան չէր գտնվել, բայց հաղթել էր մասս-հիպնոզը- թե չէ, ոնց կարող է, հո մութ չի, էս անգամ հաստատ հաղթելու ենք: Ոչ մութ էր, ոչ էլ առտառոց մի բան էր եղել: Իշխանական թևը շատ էլ պարզ ձևով ասել, նախորոք հասկացրել էր, թե չեմ գնալու, կարաս, արի ինձ էս աթոռից ուժով պոկի: 96-ին հենց նույն բանը Վազգենի բերանով ԼՏՊ-ն էր ասել: 98-ին Ռոբը, -թե էս երկրում ինքը միակ տղամարդն է, հիմա էլ Սերժն է նույն բանն ապացուցում: Ինչումն է բանը, էստեղ նորություն կա՞: Նորություն չկա, բայց հասկանալու փոխարեն, պարտված ընդիմությունն այլ թեզ է մեջտեղ բերում,- թե քանի մենք ֆինն չենք, էս հարցն անհնար է լուծել: Եկեք ֆինն դառնանք, ինքնըստինքյան հարցը կլուծվի:
Այսինքն սուբյեկտ-սուբյեկտ պայքարի դաշտը առաջարկվում է փոխել հասարակական զարգացման տեսլականով: Է եթե դա էդպես էր, 1996-ից երբ հասկացանք թե ինչի տեր ենք, հետո ինչու ընդիմությունը շարունակաբար մասնակցեց բոլոր ընտրություններին՞ : Մեկ է կեղծելու էին, անարգելու և ծեծելու էին /ու էդպես էլ արեցին/ : Չարժեր արդյոք կանգնել, մի պահ հասկանալ, թե բացի մենտալիտետից մի գուցէ ուրիշ ֆակտորներ էլ կարելի է մեջտեղ բերել, ու պայքարի հարթություն փոխել՞: Կամ էլ եթե դեռ ֆինն չենք, ինչի գնալ ընտրության՞: Այ սա էր տարօրինակ: Ինչու ընդիմությունը չկարողացավ սթափ նայել ճշմարտությանն ու մեթոդաբանություն փոխեր՞: Նիկոլը միակն էր, որ իսկապես փորձեց մեթոդական բազմազանություն մտցնել խաղի մեջ, բայց ԼՏՊ-ի համառ, դանդաղ խոսքը Նիկոլին հետին պլան մղեց և դաշտը նորից մնաց անմշակ:
Հիմա գնանք ետ, դեպի տեսություն: Հիմա ընդիմությունը կանգնած է նույն ստրուկտուրացված, նպատակաուղղված, համակարգված իշխանության դեմ հանդիման: Կարևոր չէ, թե դա բանդիտական, ավազակային կարգապահություն է, դրանից հարցը չի փոխվում, հակառակը բարդանում է: Իշխանական սուբյեկտի ու նրա համակարգի դեմ հանդիման պետք է կանգնած լինի կամ սիմետրիկ կառուցվածքի ընդիմադիր լիդեր-սուբյեկտ իր ուժերով, պատրաստ իրական անզիջում ճակատամարտի, կամ էլ ասիմետրիկ կառուցվածքի մոբիլ, պարտիզանական մեթոդաբանությամբ շարժվող ընդիմություն, որը կխարխլի իշխանական կուռ կառուցվածքը, և տեղ կբացի բանակցությունների համար: Հայկական ընդիմությունը երբեք էլ չի կարողացել հասնել լուրջ ստրուկտուրավորված կառուցվածքի: Դա ֆինն դառնալու խնդիրն էր, որը չէր էլ կարող լուծվել այս աղքատ, ասիական երկրում: Հետևաբար խոսել դեմ- հանդիման ճակատային պայքարի մասին դա կամ քյանդրբազություն է, կամ էլ տհասություն: Հիմա ՀԱԿ-ը իբր փորձում է ստվերային կաբինետ ստեղծել: Դա հենց այս քննարկվող անհեռատես դեմ-հանդիման տարբերակն է: Առանց ֆինն դառնալու այդ հարցը էդպես էլ կիսատ- պռատ կմնա: Հաջորդը դա իշխանական ստրուկտուրավորված սուբյեկտ- պարտիզանական ընդիմություն տարբերակն է: Այս դեպքում իր ուժը կորցնում է ընդիմության լիդերը որպես սուբյեկտ, փոխարենը տեղը առաջանում են հազարավոր ինքնուրույն գործող դիմադրող մանր սուբյեկտներ, ովքեր իրենց համարձակության, ուժերի, հնարավորությունների չափով դիմադրում են ողջ իշխանական համակարգին: Այսինքն մինչև հաջորդ ընտրություններ ազատություն է տրվում մարդկանց իրենց հնարավորություններով իրավիճակ փոխելու: Իհարկե ԼՏՊ-ն այս տարբերակից Սերժից ավելի շատ կլինի սարսափած, քանի որ ինքը դառնալու է շարքային, բայց մյուս կողմից էլ, միայն այս տիպի ապակենտրոնացմամբ կծնվեն նոր դեմքեր, պայքարի նոր մեթոդներ: Սա նույն շուկայական մեխանիզմն է քաղաքական ասպարեզում: Կլինի գաղափարների մրցակցություն, մեջտեղ կգա ամբիցիոզ նոր երիտասարդություն, որը հաստատ մթնոլորտ կփոխի, կծնվեն նոր լիդերներ ու Ֆինլանդիա դառնալը շատ ավելի մոտ ապագա կդիտարկվի: Ընդիմության միակ գործն այս պարագայում կլինի բացատրել մարդկանց ընդիմության նոր գործելաոճի տակտիկական փոփոխության մասին և հանձն առնել հրապարակ հանել բոլոր հաջողված գործերը, իհարկե պահպանելով գաղտնիությունը:
Ամբողջացնելով, նշեմ հետևյալը: Ավազակապետական, խանական այս իշխանությանը պետք է հակադրել ոչ թե գոյություն չունեցող ինչ որ տեսական սահմանադրական պայքար, այլ կոնկրետ ապակենտրոնացված, բազմաթիվ բջիջներից բաղկացած ընդիմադիր կեցվածքի անհատների և խմբերի ամենօրյա համառ հոգեբանական, ինտելեկտուլ, քաղաքացիական դիմադրություն: Սա քաղաքացիական անհնազանդության նույնիսկ ավելի մեղմ տարբերակ է, քանի որ քաղաքացիական անհնազանդությունը բացահայտ գործունեություն է, իսկ սա գաղտնի: Իշխանական ցանկացած տականք ներկայացուցիչի դեմ ինչ կարող ես, արա, արդյունք կլինի- նշանաբանով: Այսպիսի պարտիզանական ձևերին են անցնում ազատության համար մարտընչող բոլոր այն ուժերը որոնք զրկված են լինում տարրական իրավունքներից: Վիճակն այսպիսի ծայրահեղության են հասցրել հայաստանյան հին ու նոր ռեժիմները, բայց այս գործում իր իր առյուծի բաժինն է ունեցել ընդիմությունը, որը բացի միտինգ անելուց մինչև հիմա այլ տակտիկա անընդունակ է եղել ուսանելու, հանդուրժելու, ներդնելու: Իրաքցիկ իրենց հայրենիքը փրկելու համար գնացին հարյուր հազարավոր զոհերի, Ռուսները, բելոռուսները միլլիոններով զոհվեցին պարտիզանական մարտերում: Իմ ասածը զոհեր չի պահանջում, Էս 3-4 հոգանոց գեղական բանդային զոհ տալը անարժանապատիվ գործ կլինի: Մինչև հիմա զոհ մատուցել է ընդիմությունը: Այդ պրակտիկային պետք է վերջ տրվի: ԼՏՊ-ն իր կյանքում թռուցիկ կպցրած չկա: ինչու հիմա էդ հերոս տղան ԼՏՊ-ի ստից միտինգի թռուցիկ կպցնելու համար պետք է հիմա նստած լինի՞: Ժամանակը չէ արդյոք կենդանի մարդ մատաղ տալու ծեսին վերջ դնելու՞: Երբ ենք վերջապես քրմական նախնադարից վերադառնալու լույս աշխարհ ու շարժվելու 21 դարի տրամաբանությամբ:
Քֆուրներ, չարախնդոց, ձեռ առնոցի- դավայ:

[dvgray]

Բիձա
լավ ես գրել ու բավականին հետաքրքիր ու բովանդակային անալիզ ես արել:
հարցս վերաբերվում է քո նշան պայքարի մեթոդոլոգիային: կարծում եմ որ այդպիսի երկարատև ու ներքևի մակարդակում կազմակերպված պայքար կարող են ծավալել մենակ հասարակական ու պետական բարձր ստադիայի վրա կանգնած ազգերը: Օրինակ, ռսները որպես ազգ շատ բաներում կապիկից ավելի ցածր ռանգում են /սա ռուս իսկական մտավորականների կարծիքն է նաև/, բայց իմ նշած ոլորտներում շատ բարձր են գտնվում: նույնը գերմանացիք:
իսկ մենք այդ ոլորտերում 0 ենք: ոնց՞ ես պատկերացնում այդ "բջիջների" ձևավորումը ու պայքարը:

[Բիձա]

հարցս վերաբերվում է քո նշան պայքարի մեթոդոլոգիային: կարծում եմ որ այդպիսի երկարատև ու ներքևի մակարդակում կազմակերպված պայքար կարող են ծավալել մենակ հասարակական ու պետական բարձր ստադիայի վրա կանգնած ազգերը: Օրինակ, ռսները որպես ազգ շատ բաներում կապիկից ավելի ցածր ռանգում են /սա ռուս իսկական մտավորականների կարծիքն է նաև/, բայց իմ նշած ոլորտներում շատ բարձր են գտնվում: նույնը գերմանացիք:
իսկ մենք այդ ոլորտերում 0 ենք: ոնց՞ ես պատկերացնում այդ "բջիջների" ձևավորումը ու պայքարը:

Ես շատ ավելի բարձր կարծիքի եմ քո նշած ազգերի մասին համարյա բոլոր ոլորտներում: Աշխատել եմ երկու երկրներում էլ. Բայց մենք իսկապես զերոյականից բարձրանալու խնդրի առջև ենք:
Առհասարակ ժողովրդավարությունը դա անհատի կեցվածք է: նրա անձնական արժանապատվության արտահայտությունն է: Եթե մարդն ինքն իրեն հարգում է, նույն հարգանքով է վերաբերվում մյուսներին և նրանցից էլ նույնն է ակընկալում: Գերմանացի անցորդի գիշերով կարմիր լույսը հարգելը դա հենց ներքին դեմոկրատիան է, որ մեզանում չկա: Ես հասկանում եմ, որ մասսաների մեջ չկա, բայց փոքրաթիվ անհատների, երիտասարդների մի փոքր մասի մեջ այն կա: Իմ հույսն այն է, որ հենց այդ փոքր շերտին ազատություն տրվի և ինչ որ տեղ գործ- որ եթե ուզում ես ապրելու արժանի հայրենիք ունենալ, հես է, ինքնուրույն գործի:
Բջիջ ասածը պետք է 1- 2 հոգուց բաղկացած լինի,- հիմնականում մոտ բարեկամ, եղբայրներ, քույրեր կամ վստահելի ընկերներ, իրենց գործն է: Չի կարելի որ այդ խմբերը բազմակազմ լինեն, որովհետև գործակալներ կմտնեն գործի մեջ ու բջիջը կտապալվի:
Նրանց ոչ մեկն էլ չպետք է կանոնակարգի: Նրանք առանձին գործող ինքնուրույն սուբյեկտներ պետք է լինեն: Չեմ կարծում թե ընդիմությունը իր ժանգոտ մտածելակերպով ընդունակ է մի ջահելի ինչ որ լուրջ գործ առաջարկել.
Քաղաքացիական անհնազանդության էֆֆեկտ ունեցող ցանկացած բացահայտ կամ թաքուն քայլ էլ ընդունելի է այսպիսի խմբերի համար-սկսած մի տականքի պօկրիշկեն օրը մեջ բզով ծակելուց, վերջացրած ունեցվածքին կիրպիչով, ու լուցկիով վերաբերվելը . Սկսած դրա երեխային բացատրելուց, որ գիտես որ հայրիկդ տականք է՞. վերջացրած ամեն մի հավաքին, քեֆին տականքներին ձեռ առնելը, բանտային նառ խոստանալը, կամ դալանի տակ գիշերով բարև տալը: Հիմա ինչ մանրամասնեմ: Մարդկանց ֆանտազիան շատ ավելի հզոր է ցանկացած որևէ առանձին մեկինից: Ով ինչ կարող է, կանի, իր գործն է: Չեն անի, ուրեմն Հայաստանում ընդիմությունն առհասարակ անելիք չունի:- եթե բոլորը պապա, Սասունցի Դավիթ կսպասեն ուրեմն մեր, որպես ազգի, վերջն եկել է:
Իմ կարծիքով մինչև հիմա մարդիկ չեն արել դա, համարելով որ կա ընդիմություն, ԼՏՊ, որոնք պետք է գործեն ու հաղթեն: Եթե ընդիմությունը հայտարարեց, որ ճակատային մարտում ինքը պարտվել է, անցնում ենք պարտիզանական տակտիկաների, ամեն մեկդ ինքնուրույն եք, ձեր իմացածն արեք, իմ կարծիքով կարվի:
Ինչի են էդ բոլոր տականքները թիկնապահների բանակներով ման գալիս՞ - որովհետև սիստեմն է նրանց պարտադրել, թե դուք իմ հիմքն եք, զգույշ եղեք. Էն ինֆարկտից զոհված թասիբով վարչապետը ամեն տականքի ատրճանակ էր նվիրել- ինչու, հենց այս նպատակով. որպեսզի մարդիկ չկարողանան հասնել իրենց հիմքերին: Սիստեմի հիմքը դա կոնկրետ տականքն ու իր բանակն է: Դրանք են այս բռնապետության առաջնային բյուրեղիկը: Ամբողջ բուրգն է կառուցված այս ստորին հիմնային պրիմիտիվ միավորի վրա: Միացյալ ընդիմությունը իր հռչակած աբսուրդային պայքարի ձևերով այն կազմաքանդել չի կարող: Նրանց դեմ համընդհանուր հասարակական անհանդուրժողականություն պետք է ձևավորվի: ԵՎ քանի որ էդպիսի հասարակություն չկա, պետք է հույսը դնել հրապարակում եղած սակավաթիվ մարդկանց ինքնուրույն, թաքուն ակտիվության վրա:

[Mephistopheles]

Ինչ անեմ, Մեֆ ջան, ես էլ երկար գրող եմ: Երևի մի քիչ էլ թանձրամիտ եմ, որ համառորեն չեմ հասկանում ընդիմության շատ ու շատ դիրքորոշումներ: Այ օրինակ չեմ հասկանում, թե ավազակապետության «բարոյական ու իրավական իրավունքս» որն է, կամ էլ «նրանք հենց դրան էլ սպասում են,որ էս հարցը տենց էլ լուծեն ու Եվրոպան, որ հիմա կցկտուր օգնություն ա ցույց տալիս էդ էլ կվերանա ու քո բանտարկյալներն արդեն լրիվ օրինական կդառնան քրեական հանցագործ» : Այ ըսենց բաները չեմ հասկանում: Ինչ է, Հայաստանում մարդկանց փոխարեն հավեր են ապրում, որ էդ մի քանի լակոտը բռնեն բոլորիմ մորթէեն՞:
............................................:

Ասեմ Բիձա ջան, ոչ մի երկրում չկա օրենք որ կարելի է հարձակվել ու պետական կառույցները ուժով գրավել, այսինքն եթե որևէ մեկը հարձակվում է ապա իշխանությունը իրավունք ունի ուժ գործադրելու և դա համարվում է օրինական ու արդարացված… կարան սպանեն ու չբացահայտեն և դա օրինակն է…Եվրոպան դրա դեմ ոչինչ չի ասի, որովհետև նույնը իրենք կանեի եթե իրենց մոտ այդպիսի սիտուացիա լիներ… այդ քայլի կարելի է դիմել եթե զոհերի պատրաստ ես և անպայման պիտի հաղթես, հակառակ դեպքում հետագայում քեզ որպես պետական հանցագործ կպատժեն և դա լրիվ ճիշտ կլինի… Հիմա եթե դու կարծում ես որ դա է ճանապարհը ապա ուզում եմ որ դու աես, (իհարկե գիտենալով հանդերձ ինչ իշխանությունների հետ գործ ունես), որ դու ամենայն պատասխանատվությամբ ժողովրդին կոչ կանեիր այդ քայլին դիմել … Բիձա՛, դու էդ հրամանը կտայի՞ր… գիտես չէ, անգամ հաղթանակից հետո դու լինելու ես մի մարդ որը ժողովրդի արյան գնով եկավ իշխանության ու պետք է պատրաստ լինես այդ նույն ձևով էլ հեռանալու… սրանից պարզ էլ ոնց գրեմ. բռատ