Ամաչկոտ տղամարդիկ

[dvgray]

Մարդը ենթադրում եմ որ պետք է իսկզբանե ամոթ ունենա: իսկ եթե տղամարդը մարդ է, ուրեմն պետք է /must/ ունենա ամոթ
ամաչելը ինքստինքյա մարդու կողմից իր գործողությունների սահմանափակում է: ու եթե մարդը այդպիսին չէ, ապա մեծ հավանականությամբ նա սանձարձակ է /ասեմք Նեմեցի կամ իրան հավասաևացրած անձանց նման/
…
իսկ ով որ իրան ամաչեկող չի համարում, ապա մի հարց: նա կարող՞ է Սևանի մարդաշատ լողափին մորեմերկ /լռիվ տկլոր/ լողանալ ու զագառ ընդունել: թե՞ կարող է և ամաչել:

[Ֆրեյա]

Բայց ինչքան հասկացա, ժողովուրդ, դուք ամեն ինչ խառնում եք իրար....
Նախ, սանձարձակ և համարձակ լինելու հակառակը ամաչկոտը չի: Մարդ կարող է չլինել համարձակ /նագլի, ատում եմ սանձարձակ ու չափից ավելի համարձակ մարդկանց/ բայց և չլինել ամաչկոտ

Ու ես ամաչկոտությունը չէի բնութագրի որպես լավ հատկանիշ: Դա կարող է կյանքում շաաատ հարցերում խանգարել: Ուրիշ բան համետսությունը և խելամիտ սահմաններում Հարգում եմ համեստ մարդկանց, որոնք գիտեն իրենց գինը բայց ավել պակաս չեն մանրանում ու մեջ ընկնում ամեն հարցում
Մարդը պետք է չափի մեջ կարողանա պահել թե իր համարձակությունը, թե ամաչկոտությունը:
Իսկ առավել ևս տղամարդու համար անտեղի ամաչկոտությունը համարում եմ թերություն, որը պետք է հաղթահարվի: Այդտեղ ոչ մի դժվար բան չկա, ընդամենը պարապելու հարց է:
Չափից դուրս ամաչկոտությունից կարող է ազատել հետևյալ միտքը. "Ցանկացած իրավիճակ վերահսկելի և եթե նույնիսկ ինչ-որ բան սխալ անեմ, կարող եմ ուղղել սխալս, և ոչ մի ՄԵԵԵծ խնդիր չի առաջանա, եթե նույնիսկ մի բան էլ այնպես չանեմ"
Ուղղակի պետք չէ վախենալ մարդկանց հետ շփումից, համագործակցությունից
Եւ ամեն ինչ լավ կլինի

[dvgray]

Մարդը պետք է չափի մեջ կարողանա պահել թե իր համարձակությունը, թե ամաչկոտությունը:

այ անբողջ խնդիրը այդ ՉԱՓ-ի գնահատման համակարգի մեջ է:
ինչ որ մեկի համար Պողոսը ՇԱՏ ամաչկոտ է, մյուսի համար հիանալի համեստ անձնավորությունը:
…
ամերիկյան լպիրշ, դիմացինի գլքին կոխելու քաղաքականությունն է ավելի շուտ կոմպլեկսների արդյունք: հավատացեք, ես դա ասում եմ նրանց լավ ուսումնասիրելուց հետո: մանավանդ դա շատ է տարածված բարձր դպրոցում ու սևերի մեջ, որոնք արտաքուստ ամաչկոտ չեն ու կարող են "իրենց պաշտպանել", իսկ իրականում ամենակոմպլեկսավորված մարդիկ են: նույնիսկ ավելի կոմպլեկսավորված, քան ձեր տեսած ամենա"ամաչկոտ" հայ տղան:
…
ամեն տղա էլ վերջ ու առաջ ԻՐ արժեքային համակարգում ռասկռուտկա է լինում, այնպես որ եթե ինչ որ խնդիրներ կա, ապա դա կապված չէ ամաչկոտույթան դոզայի հետ, այլ ավելի շուտ այդ տղայի մոտ ռասկրուտկի ցածր աստիճան է դեռ:
…
ամենավերջում ասեմ, որ տղա գիտեմ, որ իրեն քեֆերի ժամանակ պահում է շատ մի կողմ քաշված ու սկի չերևացող, բայց մեծ ամբիոններից ելույթներ է ունենում ժամանակակից տնտեսագիտական համաշխարհային ֆորումներում:
…

[Hayk Avetisyan]

Մի քանի լավ խոսք կա: <Ամաչելով տուն չեն պահի, ինչից ինչց բայց ուտելուց տղեն չպտի ամաչի>: Երբեմն տղու համեստությունը նույնպես ընկալվում է որպես ամաչկոտություն: Կան իսկապես համեստ տղամարդիք և կան ակտիվ աշխուժ տղամարդիք, բայց հանդիպում են նաև էնպիսինները որոնց համար կարելի ա ասել կեղծ համեստությունը ավելի վատ է քան լինելը ինչպիսին կան:

[Dorian]

…
իսկ ով որ իրան ամաչեկող չի համարում, ապա մի հարց: նա կարող՞ է Սևանի մարդաշատ լողափին մորեմերկ /լռիվ տկլոր/ լողանալ ու զագառ ընդունել: թե՞ կարող է և ամաչել:

Եթե քեզ թվում է, որ բոլոր հրապարակավ մերկացողները անամոթ են սխալվում ես: Սևանի մարդաշատ լողափին մորեմերկ դուրս չէի գա մի պարզ պատճառով` այնտեղ անչափահասներ կան: Ու ցանկացած նորմալ մարդ դա հասկանում ա: Իսկ ինչ-որ կինոյում կամ թատրոնում... ինձ սրբի տեղ չէի դնի, պետք լիներ` կանեի: Դա մարդու բարոյականության մասին ոչ մի բան չի ասում: Նույն բանն էլ հատուկ լողափներին ա վերաբերվում:

[Ambrosine]

Եթե քեզ թվում է, որ բոլոր հրապարակավ մերկացողները անամոթ են սխալվում ես:

էլ անամոթը որն ա?

[Ֆրեյա]

Օֆֆֆ...
Էլի թեման սկսում է շեղվել ...
Ինչ կապ ուի ամաչկոտությունը և "լողափում մերկանալը"
Անցնում եք ընդհանուրից մասնավորին...
Լողափում մերկանալը ընդհանրապես կապված չէ ամաչկոտության հետ և պատճառն այն չէ, որ մարդիկ ամաչում են, ինչպես, օրինակ, Դորիանն էր նշել

նույն կերպ, չեմ կարծում, որ ամերիկցիների ու սևամորթների օրինակը այսստեղ սազում է... Հայաստանում էլ կան շաաաատ լկստված ու իրենց առյուծի տեղ դնողներ, որոնք իրականում վախկոտներ են, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ կոմպլեկսների պատճառով են իրենց առյուծի տեղ դնում, կարող է դաստիարակությունը այդպիսին լինել, դա արդեն նորմալ պահվածքի է վերածվել…

"Ռասկռուտկան" էլ ճիշտն ասած չհասկացա որն էր...
Երկրագնդի տարբեր մասերում կան և ամաչկոտ մարդիկ և համարձակ մարդիկ
ես նույնիսկ կասեի, ամակոտությունը իծնե է լինում... Օրինակ, երեխաներին եթե հետևեք, կնկատեք, որ որոշ երեխաներ, բայ դիֆոլթ, շատ աշխույժ են ու համարձակ, իսկ մյուսները՝ համեստ, ժամերով նույն տեղը կնստեն, չեն խոսի, մեծերի հետ խոսելուց երեսը կարող են թեքել...
Գուցե դա արդեն իսկ մանկական կոմպլեկսների, վախերի հետևանք է, կամ ծնողների կողմից շատ խիստ վերաբերմունքի, բայց դե, ես հակված եմ կարծելու, որ ամաչկոտությունը մարդու խառնվածքի ուղղակի հետևանքն է

Իսկ չափը որոշելու համար, ամեն մարդ պետք է իր մեջ մտածի, թե ինչ կկորցնի, եթե այդ պահին իր ամաչկոտության պատճառով որևէ քայլ չանի, և հակառակը՝ ինչ ձեռք կբերի...

Մարդուն ոչինչ չպետք է խանգարի իր նպատակներին հասնելու համար

հ.գ. Կարծում եմ, որ իհարկե մարդ պետք է ձգտի ինքնակատարելագործման և սեթական թերությունների վերացման, բայց մարդը առարկայից, կամ ռոբոտից տարբերվում է հենց իր թուլություններով ու իր թերություններով Իսկ եթե մարդը ոչ մի թերություն չունենա, կվերածվի անսիրտ մեքենայի

Որոշ թերություններ նույնիսկ շատ համով-հոտով են

[dvgray]

Օֆֆֆ...
Էլի թեման սկսում է շեղվել ...

ասա ինչ ես ուզում որ ասենք, դա ասենք

Ինչ կապ ուի ամաչկոտությունը և "լողափում մերկանալը"

իսկ ինչ՞ կապ ունի ամաչկոտությա հետ: մենակ գործի տեղը պաշտոնի համար առանց ամաչելու կռիվ տալը՞ ու փողի համար ինչ քայլի ասես գնալը՞

Մի հատ դու էլ կողմնորոշվի, թե ամոթ ու ամաչել ասելով ինչ ես հասկանում ու կարող ա պարզվի որ քո ասածը լրիվ ուրիշ բառով ա կոչվում

[Ceceron]

.
Երկրագնդի տարբեր մասերում կան և ամաչկոտ մարդիկ և համարձակ մարդիկ
ես նույնիսկ կասեի, ամակոտությունը իծնե է լինում... Օրինակ, երեխաներին եթե հետևեք, կնկատեք, որ որոշ երեխաներ, բայ դիֆոլթ, շատ աշխույժ են ու համարձակ, իսկ մյուսները՝ համեստ, ժամերով նույն տեղը կնստեն, չեն խոսի, մեծերի հետ խոսելուց երեսը կարող են թեքել...

Անի ջան կլինի չհամաձայնեմ ..... ես իրականում փոքր ժամանակ շատ աշխույժ և համարձակ երեխա եմ եղել, չնահած հիմա էլ եմ աշխույժ,... ինչ անեմ բնածին ահավոր շատ էներգիա ունեմ, բայց դա ամենևին չի նշանակում որ ես ամաչկոտ չեմ եղել, ասեմ ավելին ես ամաչկոտ եմ նաև ներկա պահին, ճիշտա էդքան չէ որքան առաջ էր, ուղղկի վրաս շատ աշխատեցի ու հնարավորինս ազատվեցի որոշ սխալ հատկանիշներից ... բայց մինչև վերջ չստացվեց.. ինչ անեմ.... երևի ժամանակի ընթացքում դա էլ կվերանա... ինչ վերաբերվում է ամաչկոտությանը տղաների մոտ.... գտնում եմ դա այնքան էլ տեղին հատկանիշ չէ որովհետև շատ դեպքերում նույնիսկ խանգարող է դառնում.... համեստության մասին գրածիդ հետ համամիտ եմ.....

[Դեկադա]

Dorian-ի խոսքերից
Եթե քեզ թվում է, որ բոլոր հրապարակավ մերկացողները անամոթ են սխալվում ես:

Հետաքրքիր ա իսկ ինչնա ըստ Ձեզ ամոթը:
Ինձ թվում ա որ շատերը ամաչկոտությունը, վախկոտությունը կամ ռիսկի չգնալը դնում են միևնույն սանդղակի վրա:

Դա մարդու բարոյականության մասին ոչ մի բան չի ասում:

մի հարց էլ. մարդու բարոյականության սահմանը որտեղից որտեղ ա ձգվում, ինչը կամ որ արարքը կամ պահվելաձևը կարողա դառնա անբարոյական վարքի հիմք:

[REAL_ist]

Երկրագնդի տարբեր մասերում կան և ամաչկոտ մարդիկ և համարձակ մարդիկ

ինչի ամաչկոտի հակառակ բևեռը համարձակնա? ամոթը համարձակության հետ ինչ կապ ունի

[Տրիբուն]

Ծննդոց, 3,9,10

Երեկոյեան նրանք լսեցին Տէր Աստծու՝ դրախտում շրջագայելու ոտնաձայնը, եւ Ադամն ու իր կինը Տէր Աստծուց թաքնուեցին դրախտի ծառերի մէջ։ 9Տէր Աստուած կանչեց Ադամին ու ասաց նրան. «Ո՞ւր ես»։ 10Ադամը պատասխանեց. «Լսեցի քո ձայնն այստեղ՝ դրախտում, ամաչեցի, որովհետեւ մերկ էի, եւ թաքնուեցի»։

Երևի, ամեն դեպքում, ամաչելը մերկ լինելու հետ ուղղակի կապ ունի: Այսինք եթե ամաչում ես, Սևանի ափին մորեմերկ ման չես գա, նույնսիկ եթե լողափին անչափահասներ չկան:

[Dorian]

Հետաքրքիր ա իսկ ինչնա ըստ Ձեզ ամոթը:
Ինձ թվում ա որ շատերը ամաչկոտությունը, վախկոտությունը կամ ռիսկի չգնալը դնում են միևնույն սանդղակի վրա:

Չարդարացված ամոթը այն է, երբ երկու անծանոթ մարդ են տեսնում, մոռանում են իրենց անուն-ազգանունը, երբ վախենում են արտահայտել սեփական կարծիքը, երբ ամաչում են կարճ հագնվեն, ինչ ա թե ոտերը չերևա:
Դա ամոթի ցանկացած դրսևորումն է, որը խոչընդոտում է մեր` լիարժեք կյանքով ապրելուն:

Արդարացված ամոթ եմ համարում, երբ մարդը ամաչում է իր անարդար լինելու, ստելու, հանցանքների համար: Երբ իրոք թույլ է տվել անթույլատրելի որևէ արարք:

մի հարց էլ. մարդու բարոյականության սահմանը որտեղից որտեղ ա ձգվում, ինչը կամ որ արարքը կամ պահվելաձևը կարողա դառնա անբարոյական վարքի հիմք:

Անձամբ ես ոչ ոքի չեմ դատում ոչ մի արարքի համար (բացառությամբ այն դեպքերի, երբ ցանկանում եմ ինչ-որ մեկին պարզապես կպնել, վիրավորել): Այ, օրինակ, եթե ընկերն ընկերոջը դավաճանում է` համարում եմ անբարոյական, եթե կինը ոչ թե ֆինանսական վիճակը բարելավելու, այլ իր կենդանական ցանկությունները բավարարելու համար դառնում է մարմնավաճառուհի` համարում եմ անբարոյական, նույնն էլ տղամարդկանց է վերաբերվում: Անբարոյական եմ համարում երեխային լքած մորը, բայց ոչ նրան, ով լքել է ամուսնուն:
Կարծում եմ, որևէ ընդհանուր չափանիշներ չկան: Վախտը գիտի

[Ուլուանա]

Ժողովուրդ, ախր ամոթն ու ամաչկոտությունը տարբեր հատկանիշներ են, մի՛ խառնեք։

Չարդարացված ամոթը այն է, երբ երկու անծանոթ մարդ են տեսնում, մոռանում են իրենց անուն-ազգանունը, երբ վախենում են արտահայտել սեփական կարծիքը, երբ ամաչում են կարճ հագնվեն, ինչ ա թե ոտերը չերևա:
Դա ամոթի ցանկացած դրսևորումն է, որը խոչընդոտում է մեր` լիարժեք կյանքով ապրելուն:

Արդարացված ամոթ եմ համարում, երբ մարդը ամաչում է իր անարդար լինելու, ստելու, հանցանքների համար: Երբ իրոք թույլ է տվել անթույլատրելի որևէ արարք:

Դորիան, քո ասած էդ «չարդարացված ամոթ» կոչվածը սովորական ամաչկոտությունն է, իսկ «արդարացված ամոթը» հենց ամոթն է։

[Ֆրեյա]

ինչի ամաչկոտի հակառակ բևեռը համարձակնա? ամոթը համարձակության հետ ինչ կապ ունի

Այո, ամաչկոտի հակառակ բևեռը համարձակն է, որովհեև եթե այստեղ քննարկվեր ամոթը, ոչ թե ամաչկոտությունը, կասեինք, որ ամոթի հակառակը անամոթն է:

ասա ինչ ես ուզում որ ասենք, դա ասենք

Ասածս այն էր, որ քննարկման թեման փոխում եք: Թեման կոչվում է "Ամաչկոտ տղամարդիկ", իսկ դուք սկսում եք քննարկել ոչ թե ամաչկոտությունը, այլ ամոթը ու մասնավորանում եք այնպիսի վիճելի հարցում, թե ինչու են մարդիկ ամաչում մորեմերկ երևալ լողափում

իսկ ինչ՞ կապ ունի ամաչկոտությա հետ: մենակ գործի տեղը պաշտոնի համար առանց ամաչելու կռիվ տալը՞ ու փողի համար ինչ քայլի ասես գնալը՞

Մի հատ դու էլ կողմնորոշվի, թե ամոթ ու ամաչել ասելով ինչ ես հասկանում ու կարող ա պարզվի որ քո ասածը լրիվ ուրիշ բառով ա կոչվում

Այնպիսի տպավորություն ստեղծվեց մոտս, որ դու լավ կողմնորոշված չես ամաչկոտություն ու ամոթ բառերի տարբերության հարցում: Գործի տեղը ու պաշտոնի համար ցանկացած մեթոդներով կռիվ տալը հենց ամոթ և բարոյականություն կատեգորիաներին է համապատասխանում, ոչ թե ամաչկոտության

ԻՀԿ, ամաչկոտությունը սուբյեկտիվ տարր է պարունակում և ավելի շատ հոգեբանական ներքին վախի հետ է կապված: Ամոթը, ի տարբերություն դրան, գուցե կրկին սուբյեկտիվ, բայց հասարակության կողմից ընդունված ընդհանուր նորմերի սահմանափակող համակարգ է: Այդ պատճառով, եթե մարդը հագուստ է կրում, դա ամոթից է, իսկ եթե ամաչում է ինչ-որ բան անել, որ նորմալ և ընդունելի երևույթ է, բայց ինքն է ինչ-որ
պատճառով քաշվում, դա արդեն ամաչկոտություն է:
Օրինակներ. Օֆիսում +45 աստիճան է, բոլորը մրսում են, բացի մեկից, և այդ մեկը խեղդվելով դիմանում է շոգին ու ամաչում է ասել, որ կոնդիցիոները անջատեն. դա ամաչկոտություն է;
Մարդը հյուր է գնացել ու ամաչում է ասել, որ զուգարանի կարիք ունի
Մարդը սիրահարվել է և ամաչում է այդ մասին ասել

Այն դեպքերում, երբ մարդը ինչ-որ բանի կարիք ունի կամ իր շահերից ելնելով /ընդ որում, ոչ մի քննադատելի կամ անընդունելի բան չի/ ինչ-որ բան պետք է ստանա այլ մարդկանցից որևէ համագործակցության և շփման արդյունքում, բայց վախենում է դա անել, գործ ունենք ամաչկոտության հետ:

Հիմա ամենակարևորը` Այնպես էիր գրել

իսկ ինչ՞ կապ ունի ամաչկոտությա հետ: մենակ գործի տեղը պաշտոնի համար առանց ամաչելու կռիվ տալը՞

կարծես պաշտոնի համար պայքարելը կամ այդ ուղղությամբ ջանքեր գործադրելը մի հանցագործություն է....
Ցանկացած մարդ էլ ձգտում է առաջխաղացման, փող ունենալու, եւ որոշ մարդիկ ամաչում են դա խոստովանել;