Հարցեր քահանային

[Monk]

Մոդերատորական։ Վերջին երկու գրառումները տեղափոխվել են այստեղ։ Հիշեցնեմ, որ թեմայի նպատակը քահանային հարցեր ուղղելն ու վերջինիս կողմից պատասխաններ ստանալն է: Այլ կարգի քննարկումներ խնդրում եմ անցկացնել համապատասխան թեմաներում, իսկ դրանց բացակայության դեպքում կարող եք բացել համապատասխան թեմա:

[Դեկադա]

Բարև Ձեզ. Վերջերս ինձ ասեցին, որ եկեղեցում աղոթելուց պարտադիր է երեսով շրջվել դեպի խաչը: Ինչքանով է սա համապատասխանում իրականությանը: Նախապես շնորհակալ եմ:

[Karina]

Մոդերատորական։ Գրառումը ջնջված է, քանի որ անտեսվել է մեկ գրառում առաջ եղած մոդերատորականը: Դարձյալ հիշեցնեմ, որ թեմայի նպատակը քահանային հարցեր ուղղելն ու վերջինիս կողմից պատասխաններ ստանալն է: Այլ կարգի քննարկումներ խնդրում եմ անցկացնել համապատասխան թեմաներում, իսկ դրանց բացակայության դեպքում կարող եք բացել համապատասխան թեմա:

[Մեմի]

ՀՀ սահմանադրությամբ արգելվում է որևէ կրոնական կազմակերպության հրապարակային քարոզները և միջոցառումները: Այնպես, որ քարոզող աղանդավորները օրինազանց քաղաքացիներ են, այլ ոչ ազգի լավը կամեցող մարդիկ:

Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

Կասե՞ք, թե սահմանադրության մեջ որտե՞ղ է այդպիսի բան գրված; Ինքս որքան որոնեցի, միայն սրանք գտա.

Հոդված 8.1. Հայաստանի Հանրապետությունում եկեղեցին անջատ է պետությունից:
Հայաստանի Հանրապետությունը ճանաչում է Հայաստանյայց առաքելական սուրբ եկեղեցու՝ որպես ազգային եկեղեցու բացառիկ առաքելությունը հայ ժողովրդի հոգևոր կյանքում, նրա ազգային մշակույթի զարգացման և ազգային ինքնության պահպանման գործում: Հայաստանի Հանրապետությունում երաշխավորվում է օրենքով սահմանված կարգով գործող բոլոր կրոնական կազմակերպությունների գործունեության ազատությունը: Հայաստանի Հանրապետության և Հայաստանյայց առաքելական սուրբ եկեղեցու հարաբերությունները կարող են կարգավորվել օրենքով:

Հոդված 14.1. Բոլոր մարդիկ հավասար են օրենքի առջև:
Խտրականությունը, կախված սեռից, ռասայից, մաշկի գույնից, էթնիկական կամ սոցիալական ծագումից, գենետիկական հատկանիշներից, լեզվից, կրոնից, աշխարհայացքից, քաղաքական կամ այլ հայացքներից, ազգային փոքրամասնությանը պատկանելությունից, գույքային վիճակից, ծնունդից, հաշմանդամությունից, տարիքից կամ անձնական կամ սոցիալական բնույթի այլ հանգամանքներից, արգելվում է:

Հոդված 26. Յուրաքանչյուր ոք ունի մտքի, խղճի և կրոնի ազատության իրավունք։ Այս իրավունքը ներառում է կրոնը կամ համոզմունքները փոխելու ազատությունը և դրանք ինչպես միայնակ, այնպես էլ այլոց հետ համատեղ քարոզի, եկեղեցական արարողությունների և պաշտամունքի այլ ծիսակատարությունների միջոցով արտահայտելու ազատությունը։

Կխնդրեի, որ մեկնաբանեք բարի սամարացու առակը; Կանխավ շնորհակալ եմ;

[Gayl]

Ինքը, երևույթը, առաջ է եկել Օնանից, ով չէր կամենում իր եղբոր կնոջից երեխաներ ունենալ իր եղբոր համար /հրեական իրողության մեջ կար այդ օրենքը, որ եթե եղբայրը անժառանգ էր մահանում, մյուս եղբայրը իր համար ժառանգ էր թողնում հանգուցյալ եղբոր կնոջից/: Այն, ինչ անում էր Օնանը, կոչվում է ընդհատված սեռական ակտ: Հետագայում ձեռնաշարժություն երևույթը այդ Օնանի անունի հետ կապվեց, որը որ խորը վերցրված էլ համարվում է մեղք: Քանի որ այն զուգորդվում է մտավոր շնության հետ: <<Ով մտքում շնացավ, արդեն շնացավ>>,- ասաց Քրիստոս:

Ես Աստվածաշունչ վերջին անգամ ձեռքս վերձրել եմ երկու տարի առաջ,առաջին հիասթափությունս ապրեցի երբ կարդացի Օնանի մասին և այդ հարցը մինչև հիմա ինձ մտահոգում է,հիմա չեմ հավատում Աստծուն,սակայն կցանկանայի հարցիս պատասխան ստանալ:
<<Ով մտքում շնացավ, արդեն շնացավ>> հետաքրքիր է ասված,բայց եթե չեմ սխալվում Աստված ինքն է Օնանին պատվիրում որ եղպոր կնոջից երեխա ունենա,որպեսզի եղպոր սերունդը շարունակվի,սակայն Օնանը հրաժարվում է,ինչպես կբացատրեք եթե հիմա մեկը իր եղպոր կնոջից փորձի երեխա ունենալ դա մեղք կհամարեք,որովհետև «շնանում» է,իսկ այն ժամանակ դա թույլատրվում էր,մի թե Աստված ժամանակի հետ նաև իր մտածելակերպն է փոխում:
Եվս մի հարց առաջացավ:Եթե չեմ սխալվում Քրիստոսը մի այսպիսի առակ է պատմելը որը ի դեպ ես շատ եմ սիրում.«Մի գյուղացի երկու որդի է ունենում,մոտենում է մեծ որդուն և խնդրում որ արտը հնձի,սակայն որդին հրաժարվում է,հետո փոքր որդուն է մոտենում փորքը համաձայնվում է,սակայն օրվա վերջում պարզ է դառնում որ իրականում մեծ որդին է հնձել արտը,այսպիսով ո՞վ հնձեց արտը,մե՞ծը,թե փո՞քրը»:
Հարցը հետևյալն է եթե ասում եք,որ <<Ով մտքում շնացավ, արդեն շնացավ>> ապա ինչպես կարելի է հասկանալ այստեղ ես հակասության եմ հանգում,որովհետև ըստ առակի կարևորը արածդ գործն է,չէ որ կարող է մտքումդ շնանաս սակայն իրականում դա չանես համարելով սխալ արարք,սա ինչպես կբացատրեք:
Կանխավ Շնորհակալ եմ:

[Gayl]

Դեռ քրիստոնեության ընդունման ժամանակ, Գրիգոր Լուսավորիչն արգելում էր աղանադավորների հետ բանավիճել, քանի որ նրանք շատ համառ էին և անիմաստ էր որևէ բան բացատրելը:

Դա բացատրություն չէ,չեք կարծում որ Գրիգոր Լուսավորիչը դա անում էր որ խուսափեր կրոնափոխությունից,չէ որ նոր էր Քրիստոնեությունը ընդունվել և դժվար թե մարդիկ դոշ տային հանուն Քրիստոնեության,իմ համար մինչև հիմա անհասկանալի է մնացել,թե այդ ինչպես պատահեց որ 451թ. ին հայ ժողովուրդը դոշ տված պայքարում էր հանուն Քրիստոնեության սակայն չպայքարեց 301թ ին,ինչքան էլ ասեք որ Քրիստոսն էր ճշմարիտը սակայն դարերից եկած հեթանոսությունից դժվար է հրաժարվելը և հեշտությամբ դավանափոխ լինելը,Քրիստոնեությունը ընդունվել է բռնի ուժով ես դրանում համոզված եմ:

[dvgray]

Եթե ճիշտ եմ, ապա Աստված արգելել է ինքնասպանությունը:
Իսկ սեփական կյանքի նվիրաբերումը ազգային, կրոնական, համամարդկային, կամ ինչ որ կոնկրտ մի մարդու, և գիտակցված զոհումը այդ նվիրաբերվածին, արդյոք՞ ինքնասպանություն չէ, և ի՞նչպես է այս հարցը մեկնաբանվում:
Շնորհակալություն պատասխանի համար

[Ambrosine]

Եթե ճիշտ եմ, ապա Աստված արգելել է ինքնասպանությունը:
Իսկ սեփական կյանքի նվիրաբերումը ազգային, կրոնական, համամարդկային, կամ ինչ որ կոնկրտ մի մարդու, և գիտակցված զոհումը այդ նվիրաբերվածին, արդյոք՞ ինքնասպանություն չէ, և ի՞նչպես է այս հարցը մեկնաբանվում:
Շնորհակալություն պատասխանի համար

Տեր Շմավոնը ինձ թույլատրել է հնարավորության դեպքում հարցերին հղում տալ: Ինքնասպանության մասին գտա հետևյալը, բայց մնացած մասի վերաբերյալ ոչինչ չկա, սպասենք Տեր Շմավոնին

Ուժեղ թե՞ թույլ մարդն է գործում ինքնասպանություն:
Այս հարցի վերաբերյալ երկու կարծիք կա և սպառիչ պատասխան տալն անհնար է: Տարբեր են իրավիճակները և մարդկանց մոտեցումները: Հայ Առաքելական Ս.եկեղեցին դատապարտում է ինքնասպանությունը` որպես հուսահատության, աստվածմերժության դրսևորում: Մարդ ինքնասպանության է դիմում սովորաբար այն ժամանակ, երբ որևէ դժվարություն անհաղթահարելի է թվում: Այդ Աստծո հանդեպ թերահավատություն է: Ոմանց թվում է, թե ինքնասպանները միայն ուժեղ մարդիկ են, սակայն նրանք թույլ են, որովհետև ընկրկում են դժվարության առաջ: Բացի այդ ինքնասպանները չեն հավատում, որ Աստված կարող է օգնել իրենց:
Հարցերին պատասխանեց Վաղինակ սարկավագ Հովհաննիսյանը:

[dvgray]

Շնորհակալ եմ պատասխանի համար, բայց ես իմ հարցի պատասխանը դեռ չստացա:
Ամեն դեպքում շնորհակալ եմ

[Selene]

Հարգելի Տեր Հայր, մի այսպիսի հարց ունեմ՝ ինչպես է հայ առաքելական եկեղեցին վերաբերվում այն անձանց, ովքեր մեկ անգամ ամուսնացել են՝ եկեղեցում ստանալով օրհնություն, սակայն նրանց միասնությունը ինչ-ինչ պատճառներով փլուզվել է, և այժմ կինը/ տղամարդը, ցանկանում է նորից ամուսնանալ քահանայի օրհնությամբ: Արդյո՞ք կան դժվարություններ երկրորդ անգամ եկեղեցում պսակադրվելու, թե՞ առանց որևէ խնդրի կկատարվի պսակադրությունը:
Նախապես շնորհակալ եմ:

Ինձ դեռ շարունակում է հետաքրքրել այս հարցի պատասխանը

[Monk]

Մոդերատորական։ Վերջին երկու գրառումները ջնջվել են: Կրկնում եմ` այս թեմայում հարցերին թող պատասխանեն միայն քահանաները: Ուրիշները թող զերծ մնան պատասխանելուց, առավել ևս, երբ հարցի սպառիչ ու ճշգրիտ պատասխանը չգիտեն: Հարցեր ուղղած ֆորումցիները կարող են նույն հարցադրումներն անել համապատասխան թեմաներում կամ նոր թեմա բացել, հատկապես որ այս թեմայում ներկա պահին պատասխաններն ուշանում են: Հուսանք նաև, որ Տեր Հայրը շուտով հնարավորություն կունենա պատասխանել իրեն ուղղված հարցերին:

[Նարե]

Տեր Հայր իմ ոչ մի դասախոս այդպես էլ չպատասխանեց այս հարցիս, եթե հնարավորա Դուք պատասխանեք
Ու՞մ էր տրված Հիսուսի փրկագինը:

[Լեո]

Խնդրում եմ ինձ բացատրեք, թե ինչպե՞ս է մեկնաբանվում Աստվածաշնչյան հետևյալ միտքը. «Իմ մահվան օրն ես ավելի երջանիկ էի, քան իմ ծննդյան օրը»:

[karina13]

Oրհնեցեք Տեր Հայր,
Ինչ է Ժամերգությունը՞:
Ո՞ր ժամերին է մեր եկեղեցիներում կատարվում Ժամերգություն:

[Ter Hayr]

Ես Աստվածաշունչ վերջին անգամ ձեռքս վերձրել եմ երկու տարի առաջ,առաջին հիասթափությունս ապրեցի երբ կարդացի Օնանի մասին և այդ հարցը մինչև հիմա ինձ մտահոգում է,հիմա չեմ հավատում Աստծուն,սակայն կցանկանայի հարցիս պատասխան ստանալ:
<<Ով մտքում շնացավ, արդեն շնացավ>> հետաքրքիր է ասված,բայց եթե չեմ սխալվում Աստված ինքն է Օնանին պատվիրում որ եղպոր կնոջից երեխա ունենա,որպեսզի եղպոր սերունդը շարունակվի,սակայն Օնանը հրաժարվում է,ինչպես կբացատրեք եթե հիմա մեկը իր եղպոր կնոջից փորձի երեխա ունենալ դա մեղք կհամարեք,որովհետև «շնանում» է,իսկ այն ժամանակ դա թույլատրվում էր,մի թե Աստված ժամանակի հետ նաև իր մտածելակերպն է փոխում:
Եվս մի հարց առաջացավ:Եթե չեմ սխալվում Քրիստոսը մի այսպիսի առակ է պատմելը որը ի դեպ ես շատ եմ սիրում.«Մի գյուղացի երկու որդի է ունենում,մոտենում է մեծ որդուն և խնդրում որ արտը հնձի,սակայն որդին հրաժարվում է,հետո փոքր որդուն է մոտենում փորքը համաձայնվում է,սակայն օրվա վերջում պարզ է դառնում որ իրականում մեծ որդին է հնձել արտը,այսպիսով ո՞վ հնձեց արտը,մե՞ծը,թե փո՞քրը»:
Հարցը հետևյալն է եթե ասում եք,որ <<Ով մտքում շնացավ, արդեն շնացավ>> ապա ինչպես կարելի է հասկանալ այստեղ ես հակասության եմ հանգում,որովհետև ըստ առակի կարևորը արածդ գործն է,չէ որ կարող է մտքումդ շնանաս սակայն իրականում դա չանես համարելով սխալ արարք,սա ինչպես կբացատրեք:
Կանխավ Շնորհակալ եմ:

Ցավում եմ, որ Օնանի պատմությունը քեզ համար դարձավ ամբողջ Աստվաշածնչից հրաժարվելու և հիասթափվելու առիթ: Եթե դու նման փոքրիկ դրվագների պատճառով մեծ բաներից հրաժավես, ապա կյանքումդ լուրջ փորձության չես կարողանա դիմակայել: Իսկ դա ավելի ցավոտ է: Հուսամ, որ Աստծո լույսը քո սրտում իր անդրադարձը կունենա, և մենք քեզ կրկին մեր հավատացյալների շարքում կտեսնենք:
Դառնալով հարցիդ` ասեմ, որ Աստված ժամանակի ընթացքոմ չի փոխվում, ինչպես դու փորձեցիր նկատել: Այս պատմությունը և ավանդույթը ինքնին /մահացած եղբոր համար նրա կնոջից երեխա ունենալը մյուս եղբորից/ միայն հրեաներինն էր: Առայսօր նրանք շատ օրենքներ ունեն, որոնք մեզ համար անհեթեթ են: Բայց այնուամենայնիվ այս օրենքները տրվեցին հրեաներին , որպեսզի իրենց էթնոսը հնարավորինս կայանա, և որպես Աստծո ընտրյալ ժողովուրդ նրանք բազմանան: Եւ այս երևույթն ամենևին չի կարելի կապել մտքով շնանալու կամ չշնանալու հետ: Սրանք տարբեր հասկացություններ են և անգամ որևիցե եզրագիծ ընդհանուր չունեն: Մեկը կոչ է անում մեղքից հեռու մնալ, մյուսը` զավակ ունենալ:
Փիլիսոփայության մեջ կա հետաքրքրիր մի դրույթ. Ցանկացած երևույթ դիտարկել այն հարության մեջ, որում որ այն ներակայացված է: Այստեղ դու օրինակ բերեցիր երկու տարբեր հարթություններից: Մեկը` պատվիրանի հաստատումն է նոր դրույթով, որով նաև հասկանալի է դառնում, որ պարտադիր չէ մեղքը ֆիզիկապես գործել, այլ մտովի այն գործելն արդեն իսկ համարվում է իբրև գործված: Իսկ մյուսը` հնազանդության և խոնրահության մասին է: Թե իրականում որ որդին հնազանդվեց հոր կամքին: Այնպես որ սրանից ավել բացատրություններ պետք չեն: Եւ դու փոքր-ինչ շփոթվել ես` մտածելով, որ հակասություն ես գտել: Պիտի հորդորեմ, ավելի ուշադիր կարդաս Աստվաշածունչը և ոչ թե հակասություն փնտրես, այլ Աստծո կենարար խոսքը, որ քեզ համար հեղափոխող կլինի: