Ուրեմն ես միշտ մահացած եմ եղելHrayr-ի խոսքերից
Hrayr առաջարկում եմ, բառախաղ չսարքենք: Ես մեկ կյանք գիտեմ, ես այն ապրում եմ արդեն քսան տարի, և մեկ մահ գիտեմ, որից ոչ-ոք չի խուսափի:
Իսկ այն, որ քո համար կյանքն Աստվածն է, իսկ նրանից հեռու ամեն-ինչ մահ է արդեն բառախաղ է:
Դու կարծում ես, որ մարդը ով չի հավատում Աստծուն չի՞ ապրում
Մենք խոսում ենք հավատի մասին, չեմ թաքցնի, այո ես հավատում եմ աստծո գոյությանը, բայց թույլ տուր նկատել որ դու նույնպես հավատացյալ ես, սակայն այս դեպքում հավատը մեզ չի միավորում, քանի որ դու հավատում ես անէությանը իսկ ես՝ էությանը: Դու նշում ես որ եթե մահից հետո կյանք կա, ապա այն կգործի անկախ այն հանգամանքից մարդը հավատացիալ է թե աթեիստ, կասեմ որ միանգամայն իրավացի ես,սակայն աթեիստը նման է այն մարդուն ով ընկել է գետի հոսանքի մեջ, եվ արդեն գետն է որոշողը նրա հետագա գտնվելու վայրը, իսկ գիտակցաբար հավատող մարդու ձեռքին կան թիեր, որոնց օգնությամբ նա ինքն է ընտրում թե որ ուղղությամբ նավարկել: Ես կարծում եմ որ ցանկացած մարդ ի վերջո պետք է համակերպվի ԷՈՒԹՅԱՆ հետ, չէ որ քեզնից ոչ ոք թույլտվություն չի հարցրել քո լինեու կամ չլինելու հետ կապված, դու ԿԱՍ եվ վերջ:Հավատը և լեզուն երկու այն ուժեղագույն գործոններն են, որ կապում եմ մարդկային ամբոխը՝ դարձնելով այն ժողովուրդ
Ենթադրություն, ոչ ավելին…
Եթե մահից հետո կյանք կա, ապա այն կգործի և՛ մուսուլմանների, և՛ քրիստոնյաների, և՛ աթեիստների համար՝ անկախ այն բանից թե ինչ հավատի է եղել անձը, և թե ինչ ՝ կերել, հագել, արել իր ամբողջ կյանքում:
Ուղղակի որոշ մարդկանց համար ավելի հեշտ է ապրել այն մտքով, որ մահից հետո ինչ-որ շարունակություն է լինելու, քան թե նրանով, որ մարդը պարզապես հող է դառնալու ու անէանա
Պարտադիր չի: Ես գոյություն ունեմ քանի որ ինքս եմ այդպես կամենում և ցանկացած պահի երբ կամենամ անԷԱՆԱԼ շատ հանգիստ ինքնասպան կլինեմ անկախ նրանից թե ովքեր են այդ "հարցնող"-ները և ինչ են հարցնում:/ինձ տեռառիստի տեղ չդնեք
Իսկ դու ու՞ր ես նավարկում, դեպի դրա՞խտ
Քո ասած թիերը երևակայական են առավել ևս "նավակդ", ավելի լավ է թևերիդ հույսդ դնես (ինչպես աթեիստները), ու ի դեպ ասեմ որ ինչքան էլ "թիավարես քո այդ նավակը" միևնույնն է հոսանքն ի վար ես գնալու…կարող ես չկասկածել, սա ես կարող եմ երաշխավորել (դժվար չի) և հայտնվելու ես այնտեղ որտեղ բոլորը առանց բացառության
Իսկ լինել-չլինելու հարցով հարկ է ծնողներին դիմել, քաղաքակիրթ երկրներում դա շատ հեշտ է արվում… իհարկե քեզ չեն կարող հարցնել, որովհետև չկաս…ինչպես քո ծնողներն են որոշել քո գալուստը, այնպես էլ դու պիտի որոշես քո զավակների գալուստը (կարող ես նաև չորոշել)
Այո Ադամը կապրեր հավիտյան եթե հնազանվեր Աստծուն և նրա հետ նաև մենք
Իսկ այն հարցում թե Աստված չի կարող միջամտել, ասեմ քեզ որ նա կարող է բայց ես արդեն բերեցի վառ օրինակը որ Աստված սիրում է մեղավորին բայց ատում մեղքը և հետո երբ Աստվածաշունչը կարդացած լինես կտեսնես որ Աստված մարդուն տվել է կամք և նա այլևես չի կարող միջամտել մարդու սեփական կամքի վրա և նա մարդուն փորհուրդ է տալիս մեղքերը քավելու երբ նա կենդանի է իսկ հանդերձյալ կյանքում դրա հնարավորությունը չկա
Ադամը եթե հնազանդվեր Աստծուն, մենք հիմա կապրեինք երջանիկ և տկլոր: Այնպես եք խոսում Աստծո մասին, ինչ երեկ եք հանդիպել նրան:
Ավելի ճիշտ կլիներ ապրել արդար կյանքով և մահից հետո անշուշտ կիմանաինք ճշմարտությունը կամ մարդկանց կողմից հորինված անհեթեթությունը:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Պանդուխտ (12.01.2009)
Տկլոր թե շորերով դա կարևոր չէ բայց հաստատ երջանիկ կապրեինք
Այն հարցում որ ապրել արդար կյանքով դա շատ ճիշտ ես ասում բայց մահից հետո կանգնելու ենք իրականության առջև և դա որևէ անհեթեթություն չէ իհարկե ամեն Աստծուն հավատացողի համար
Ես կարծում եմ 50/50 է: Կմեռնենք եվ ամեն ինչ պարզ կլինի:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Թող այդպես լինիԵս կարծում եմ 50/50 է: Կմեռնենք եվ ամեն ինչ պարզ կլինի:
Դե կարծում եմ Աստվածը արդեն գնահատել է ձեզ, վախենալու տեղ չունեք: Առաջ դեպի մահ վարդագույն երազանքներով:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Նա գնահատում է յուրաքանչյուր մարդու անկախ ամեն ինչից՝ մեղավոր թե անմեղ, Աստված բոլորիս հետ բարեկամսԴե կարծում եմ Աստվածը արդեն գնահատել է ձեզ, վախենալու տեղ չունեք: Առաջ դեպի մահ վարդագույն երազանքներով:
Ես հավատում եմ, որ դրախտը ինչպես նաեվ դժոխքը գոյություն ունեն, բայց մեր ներսում, մեր գիտակցության մեջ, եվ ես նավարկում եմ իմ ներսում դրախտ ստեղծելու ճանապարհով:Պարտադիր չի: Ես գոյություն ունեմ քանի որ ինքս եմ այդպես կամենում և ցանկացած պահի երբ կամենամ անԷԱՆԱԼ շատ հանգիստ ինքնասպան կլինեմ անկախ նրանից թե ովքեր են այդ "հարցնող"-ները և ինչ են հարցնում:
Դու չես հավատում էությանը, բայց չէ որ դու նույնպես էություն ես, մ՞իթե դու այնքան դժգոհ ես սեփական էությունից, որ ոչ մի կերպ չես պատկերացնում նրա շարունակությունը: Ապա թույլ տուր հարցնել, այդ դեպքում ի՞նչ իմաստ ունի քո ներկա գոյությունը:Ուզում եմ շեշտել, որ մեզանից ոչ ոք, բավարար հիմքեր չունի չհավատալու շարունակությանը, կասեմ ավելին, հիմքերը ավելի շատ են հավատալու քան թե չհավատալու համար:
Իսկ դու ու՞ր ես նավարկում, դեպի դրա՞խտ
Վերջին խմբագրող՝ Վարպետ: 13.01.2009, 03:22:
ես հանգել եմ մեկ ճշմարտության-----------մենք կյանքում ստանում ենք այն, ինչին հավատում ենք--------------այն որ դու համոզված ես որ ես վար եմ գնալու, դա քո հավատն է այլ ոչ թե իմ, դու ընտրել ես հավատը առ վայրեջք, ես ընտրել եմ հավատը առ վերելք:
ԱՍՏՎԱԾ ավելի իրական է. քան ողջ աշխարհը։
ՙով աչք ունի կտեսնի.
century (13.01.2009)
Դե արի ու մի ասա... էդ ինչու՞ ա ձեր հավատը դեպի վերելք, իսկ նրանը՝ դեպի վայրէջք, հը՞
Լուրջ, գիտական ոչ մի քննարկում.. . ջուրծեծոցի!!!!!... աաաաաա..
Держи меня за руку долго, пожалуйста,
Крепко держи меня, я не пожалуюсь...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Էջանիշներ