Տրիբուն Շնորհակալություն բովանդակալից ու մանրամասն գրառման համար: Համաձայն եմ ամեն մի բառիդ հետ:
Տրիբուն Շնորհակալություն բովանդակալից ու մանրամասն գրառման համար: Համաձայն եմ ամեն մի բառիդ հետ:
DIXIcarpe noctem
Տրիբուն ջանՀայկօ-ի խոսքերից
Ես էլ եմ շնորհակալ մեկնաբանություններիտ համար: Սակայն /երևի արդեն սովոր ես/ շատ մտքերի հետ համաձայն չեմ:
Սկսեմ չարաբաստիկ սովետ կոչեցյալ անասուն երկրից: Մոռացել ես՞ հավանաբար "դառագոյ, լյուբիմիյ Լեոնիդ Իլյիչ" - ը ու երեք հատ ծանր ու երկարատև զասոսները
Իսկ սա սկիզբ է առնում հեռավոր Ռուսական Կայսրության նիստ ու կացից /կարդա օրինակ Գոգոլ/: Էտքան ճղճիմ չինովնիկական ապառատ երկարատև առումով երևի ոչ մի տեղ չի եղել, ինչ որ եղել է ու կա Ռուսաստանում: Մենք էտ ամենի /ստիպված-պարտադրված/ կրողներն ենք:
Իսկ անտարբերության մասով :
Հասարակության միջին մասը /մեջտեղի մասը/ բնականից բավական անտարբեր է ու պետք է լինի: Դա բնական է հասարակական առումով: Դրան պետք է շրջապատեն երկու ծայր ուժերը: Մեկը ասենք հայլուր ու նման բաներ, մեկն էլ Ակումբի մեծ մասը ու նման բաներ
Դիվ ջան, սովոր եմ բա ինչ եմ:
Ես ի նկատի չունեի, բոլորովին որ սովետի ժամանակ լավ էր, առավել ևս սովետին իդեաlaկանացնելու ոչ մի նպատակ ու ցանկություն չունեմ: Երևի մտքերս լավ չեմ ձևակերպես, բայց ցանկանում էի ասել, որ այն ժամանակ մարդիկ մտածելու ու վերլուծելու ավելի մած ցանկություն ու պոտենցիալ ունեին, քան հիմա: Այն ժամանակ իրավիճակն ավելի լավ էր, քանի որ մի կողմից պրոպագանդա կար, մյուս կողմից դառը իրականություն, որ մենք վատ ենք ապրում, հաց ու ջուր չկա, ու մարդիկ մտածում էին պատճառների մասին: Հիմա մի կողմից պրոպագանդա է, մյուս կողմից էլ հրամցնում են հաց ու ջուրը, ու ահագին մարդու համար մտածելու հիմնական պատճառը վերանում է: Սա ավելի դաժան իրավիճակ է:
Հմ
Հռոմի մեթոդիկան ա չէ՞
Դու հարիֆ չես, լիքը հարիֆ թալանվում ա: Մեկը ես, տարվա կեսը երկրից դուրս պատառոտում եմ հետույքս, գնում եմ տուն ու ամեն անգամ աշխատածիս 10%-ը իջած կուրսով տալիս եմ Սաշիկին:Հմ
Հռոմի մեթոդիկան ա չէ՞
Ապեր
Դու էլ հարիֆ չես: Ընդամենը իներցիայով գնում ես: Տարիքը մի քիչ ծանրացնում ա մարդուն: /մի քիչ, բայց ոչ թե դարձնում ա անվերջ ծանր
Ապեր, հիմա էլ եմ ասում: Բայց մեկ, չեմ ուզում դեռ չամադաններս հավաքեմ, հույս ունենալով որ իմ նման ասողների պիտի շատ լինեն, ու Սաշիկը պիտի իրա չամադանները հավաքի, երկրորդ, հիմա մեկ ու մեջ էլ պիտի հարիֆություն անեմ, քանի որ երեխեքս պիտի հաց ու ջուր ունենան: Բայց, մարդ կա երեխեքին հաց ու ջուր հասցնելուց մտածում ա, որ չտո-տո նիտոյա, մարդ էլ կա մտածում ա, էլ ինչքան հարիֆություն անի, որ հաց ու ջուրը դառնա կոկակոլա ու բուլկի:Ապեր
Դու էլ հարիֆ չես: Ընդամենը իներցիայով գնում ես: Տարիքը մի քիչ ծանրացնում ա մարդուն: /մի քիչ, բայց ոչ թե դարձնում ա անվերջ ծանր
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ