Էն էլ ո՜նց: Ու մի անգամ չէ:Վարպետ-ի խոսքերից
Ես, Արամիս խնդրանքով, մի 10-12 կտորով (երեկոյան էլի, իր համար, քնելուց առաջ) վերընթերցեցի "Ծիպիլին, Տիմբական եւ Ծիծաղը": Նենց կայֆ էրԻնչ-որ մեկը կարդացել ա?
Ու ընդհանրապես եթե մի գիրք ինձ դուր էր գալիս (մանավանդ՝ փոքր ժամանակ), էդ գիրքը հա՛ կարդում էի: 2-րդ դասարանում Կունի «Հին Հունաստանի լեգենդներն ու առասպելները» մի 4 անգամ լրիվ, մի 6 անգամ էլ՝ մաս-մաս («Իլիականը» շատ էի սիրում) կարդացի: Ու հիմա աչքերս փակ կարող եմ ասել, թե Թեմիսը Թետիսից ինչով է տարբերվում, տարբեր պելևսների ու նեստորների մասին՝ էլ չասած: Նույնիսկ մի անգամ՝ 1-ին դասարանում, երբ մի օրում «Շրջված ծառը» 3 անգամ կարդացի (իսկ գիրքը մի 40-50 էջ կլիներ, լուրջ նվաճում էր ինձ համար), ծնողներս սկսեցին անհանգստության նշաններ ցույց տալ...: : Հիմա էն գրքերը, որ մեկից ավելի անգամներ եմ կարդացել, երևի ավելի շատ են, քան մեկ անգամ կարդացածները: Մեկ անգամ հիմնականում կարդացել եմ ծրագրային անկապ Բալզակ-Մոպասանները, մեկ էլ՝ հայկական գրեթե բոլոր վեպերը, բացի «Երկիր Նայիրիից» ու Հրանտ Մաթևոսյանի գործերից, որոնք ինձ համար ամեն ինչից վեր են: Հենց հիմա «Ոսկե հորթն» եմ վերցրել, բայց զգում եմ, որ ավելի շատ անգիր եմ ասում, քան կարդում:
Մեջբերել
Էջանիշներ