Մեջբերում Հակոբ Գեւորգյան-ի խոսքերից Նայել գրառումը
«Ախ՜, այդ ինչ Կրակ պատիժ են այդ հուրեաները…»

Սակայն, չնայած, որ առայսօր շատ մարդիկ կորցրել են իրենք իրենց սահմանափակված իրավունքների մեջ, որոշները, դեռ այդ տարածության մեջ, փորձում են ելք գտնել, այսինքն դուրս փախչել, այսինքն, իշնորհիվ իրենց վերլուծման փորձում են մերժել իրականությանը եւ կամ առանձնանալ ամբոխից։
Ցանկացած կրոն, հավատք չի կարող հռչակվել եւ ճանաչում ստանալ առանց հանրության եւ հանրության անունից խոսող վարպետի, առաջնորդի, շահամոլի, էգոիստի բացակայությամբ։ Նրանց պետք է նպատակ, ծառայություն… եւ այդ ամենը սահմանավորված իրավունքների եւ տարածության մեջ։
Հնարավո՞ր է արդյոք դուրս պրծնել այդ տեղից–Անհնար է։ Ինչու՞։ Որովհետեւ քանի դեռ կա երկխոսություն, մարդիկ չենք կարող գնալ ընդդեմ էվոլուցիայի։
Իսկ եթե ավելի մատչելի? Ախր զգուշացրել էի իմ ինտելեկտուալ համեստ կարողությունների մասին