Ճակատագի՞ր, թե՞...

[*e}|{uka*]

Որոշ չափով, քանի որ զուգադիպություններին էլ եմ հավատում:Կարծում եմ կան այնպիսի բաներ, որ մարդ ի վիճակի չէ փոխել (աքսիոմաններ են), իսկ կան այնպիսինները, որոնք մարդու ձեռքում են, ամեն ինչ իրենից է կախված:
Ճակատագիր ասելով հասկանում եմ այդ երկուսի համաձուլումը:

[unknown]

Որոշ իրավիճակներում այո հավատում եմ

[Vive L'Armenie]

Դե՜..., ոչ միշտ, բայց հավատում եմ , շատ դեպքերում հենց զուգադիպություններ են (կարծում եմ), բայց շատ դժվար հարց է, անհնար է վերջնական պատասխան տալ

[Tanamasi]

Ի՞նչ եք կարծում՝ ինչու են հաճախ պատահականությունները ճակատագրին վերագրում։ Արդյոք այդպես մտածելը՝ ֆատալիստ լինելը, սեփական արարքների պատասխանատվությունից ազատվելու փորձ չէ՞ կամ էլ հեշտ ապրելու միջոց։

[*e}|{uka*]

Ի՞նչ եք կարծում՝ ինչու են հաճախ պատահականությունները ճակատագրին վերագրում։ Արդյոք այդպես մտածելը՝ ֆատալիստ լինելը, սեփական արարքների պատասխանատվությունից ազատվելու փորձ չէ՞ կամ էլ հեշտ ապրելու միջոց։

Դե՜ հա թույլ մարդիկ իրենց անհաջողություները արդարացնելու համար , սփոփանք գտնելու համար ճակատագիր կոչեցյալի վրա են բարդում , բայց լավ էլ գիտակցում են հոգու ամենաամենախորքերում , որ մեղավորը իրենք են: Բայց մի բան էլ կա մարդ երբեք չի կարող տարբերել դա զուտ ճակատագիր էր, թե իր հերթական սխալը, չնայած արդեն սխալ բաներ եմ գրում...

[Mari]

Ճակատագիր ասվածին հավատում եմ այնքանով, որքան որ կարծում եմ՝ այն գոյություն ունի: Բայց, իմ ընկալած «ճակատագիրը» որ փորձում եմ վերլուծել, գալիս եմ ինքս ինձ հետ հակասության:Ասեմ այսպես, իմ կարծիքով, այդ ճակատագիր ասվածի մեջ «գրված է» մեր կյանքի առավել կարևոր իրադարձությունները: Իսկ մանրուքները դրանք թողնված են մեր հայեցողությանը/դե եթե ամեն ինչ այդ «ճակատագրում» գրված լիներ, էլ ինչու էի ուղեղով ծնվում/: Բայց մյուս կողմից էլ այդ մանրուքների միասնությունն է, որ ստեղծում է կարևոր իրադարձությունը: Դրանից ելնելով էլ, ինձ համար հստակ որոշել եմ՝ իմ ճակատագրում գրված է իմ ծննդյան և մահվան տարեթվերը, թե այդ ընթացքում ինչ կանեմ՝ միակ մեղավորը ես եմ:
Երբ կյանքումս ինչ-որ տհաճ բան է պատահում, ես դա չեմ վերագրում ճակատագրին, վերագրում եմ այն մանրուքներին, որոնք ճիշտ չկոորդինացնելու արդյունքում առաջացել է տհաճ իրավիճակը /խոսքը ինձնից կախված երևույթների մասին է/: Եթե հավատամ, որ դա ճակատագիր էր, կընկնեմ ապատիայի մեջ / կմտածեմ, որ ամեն ինչ որոշված է, ես էլ ոչինչ փոխել չեմ կարող/:

[Tanamasi]

Նկատել եմ նաև, որ ճակատագրի վրա բարդում են միայն վատ պատահարները, իսկ եթե մի ինչ որ ճիշտ բան ես անում երբեք չես ասի՝ Ճակատագիր էր էլի, ինչ էլ անեի մեկ է լինելու էր։

[ihusik]

Մոդերական. Թեման կցվել է վաղուց գոյություն ունեցող համանուն թեմային...

[Երկնային]

Ճակատագիր ասվածին որոշ չափով հավատում եմ… բայց չեմ հավատում, որ կյանքում ամեն ինչ ճակատագրով է, այսինքն` մենք ուղղակի տիկնիկ ենք ձեռքը… չէ, էլի…

Մյուս կողմից հավատում եմ, որ գուցե կյանքի որոշ էտապներում ճակատագիրը մարդուն ընտրության իրավունք է տալիս, շանս… եթե կարողացավ որսալ պահը ու օգտվել ընձեռված հնարավորությունի, ապա շատ բաների կհասնի, իսկ եթե քնած-քնած չզգա, որ դա հենց իր շանսն է, կմնա բորդյուռին…

Չի բացառվում, որ ճակատագիր ասվածը հորինել են հենց անպատասխանատու մարիկ, որ իրենց սխալներն ու դժվարությունները բարդեն ճակատագրի վրա… մարդիկ չեն սիրում իրենց սխալնեն ընդունել ու խուսափում են պատասխանատվությունից, իսկ ինչ-որ ճակատագրին մեղադրելն ավելի հեշտ է…

[Աբելյան]

վերջերս մեկ մեկ պատահում ա հավատում եմ
կախված ա տրամադրությունիցս

[Vive L'Armenie]

Երբեմն էլ մարդ կա, իրան ոնց ձեռք ա տալիս, նենց էլ մտածում ա Օրինակ պահեր ա լինում, որ շատ ես ուզում հավատաս, որ դա ուղղակի ճակատագիր էր, չնայած նրան, որ մյուս անգամ դրան կարող ես զուգադիպություն համարել

[Սերխիո]

Ճակատագիր չկա , մարդն ինքն ա ընտրում իր ճանապարհը , եթե ինձ իբր ճակատագիր նախատեսել է , որ ես պետք ա ապրեմ 50 տարի , դա չի նշանակում ,որ ես հիմա ուզենամ էլ չեմ կարող ինքնասպան լինել ու խաթարել ճակատագրի պլաններին …

Չկա տենց բան

[*e}|{uka*]

Ճակատագիր չկա , մարդն ինքն ա ընտրում իր ճանապարհը , եթե ինձ իբր ճակատագիր նախատեսել է , որ ես պետք ա ապրեմ 50 տարի , դա չի նշանակում ,որ ես հիմա ուզենամ էլ չեմ կարող ինքնասպան լինել ու խաթարել ճակատագրի պլաններին …

Չկա տենց բան

Դու դա ո՞նց պետք է իմանաիր՜
Կարող է քո ճակատագիրն էլ այն էր, որ իմանալով թե հիսուն տարի ես ապրելու էդ դոգման խախտելու համար կյանքիդ վերջ տաիր, տակ չտո մահկանացուներին ի վիճակի չէ կանխագուշակել մարդկային ճակատագրերը...

[dvgray]

Ընդհանրապես ամեն ինչում ման գալ օրենքներ ու օրինաչափություններ սխալ է, քանի որ դա տուփիկ է մտցնում մարդուն:
Սիստեմա իսկապես կա: Այսինքն կա կանխորոշելի, հաշվարկելի իրավիճակներ, դեպքեր, դրություններ: Ո՞վ է հաշվարկել այդ ամենը, չգիտեմ և հետևաբար դա կարևոր չի: Սիստեման սակայն երբեմն կարող է ունենալ վթարային-չնախատեսված իրավիճակներ / սբոյներ /: Նայեք "Մատրիցա"-ն

Նկատել եմ նաև, որ ճակատագրի վրա բարդում են միայն վատ պատահարները, իսկ եթե մի ինչ որ ճիշտ բան ես անում երբեք չես ասի՝ Ճակատագիր էր էլի, ինչ էլ անեի մեկ է լինելու էր։

Արի ու տես, որ սխալվում ես
Իմ դեպքում՝ ինչքան լավ բան է լինում, լավ մարդու հետ եմ գործ ունենում, միշտ ասում եմ, որ իմ բախտս միշտ էլ բերել է, ճակատագիրս լավն է, իսկ վատ բաները աշխատում եմ շուտ մոռանամ

Ավելացվել է 2 րոպե անց
Հարցմանը չեմ մասնակցել, քանի որ այսպիսի հարցումներին չեմ մասնակցում: Ի՞նչ է նշանակում "հավատու՞մ ես ճակատագրին":
Ճակատագիրը Աստված չի, որ հավատամ կամ ոչ: Նույնն է թե ասես, "հավատու՞մ ես Նյուտոնի առաջինը օրենքին"

[ihusik]

Պետք է չմոռանանք, որ մենք ինքներս ենք ստեղծել մեր ճակատագիրը՝ լինի դա անցած կյանքերից եկող թե ներկայի։ Ներկայում մենք ունենք հնարավորություն միայն դրսևորելով մեր ազատ կամքը վերաբերմունք ցուցաբերելով անխուսափելի ճակատագրին ու ապրելով ընտրություն կատարել և ձևավորել մեր հետագա ճակատագիրը, որը կլինի նույնքան անխուսափելի, որքան ներկայի մեր ճակատագիրը, որը կառուցել ենք մեր մտքերով, զգացմունքներով ու արարքներով անցյալում ու հիմա հնձում ենք դրա սերմերի տված քաղցր կամ դառը պտուղները։ Դրա համար են իմաստուն մարդիկ գիտակցում, որ ամեն ներկայի վարկյանում նրանք հնձվորների նման սերմեր են ցանում, որոնք բերք են տալու ապագայում ու հետևաբար ցանում են բարի սերմեր։ Ով ինչ ցանում է այն էլ կհնձի և պետք չէ ոչ ոգու վրա սեփական մեղքերը բարդել. սա հասկանալով մարդ ձեռք է բերում հոգեկան խաղաղություն ու հասկանում, որ ճիշտ կյանքով ապրելը օգտակար է հենց առաջին հերթին այդպես ապրողին...

Մարդ խամաճիկ չէ. նա ունի ազատ կամք, ազատ ընտրության հնարավորություն, բայց եթե նա հողին է հանձնում բարի սերմեր ուրեմն չեն կարող ծլել ու աճել դրանցից չարերը և հակառակը. ուստի մարդ ինքն է ստեղծում իր ճակատագիրը իմանա դա այդ մասին թե ոչ միևնույն է օրենք միատեսակ գործում է և իմացողի ու դրանից անտեղյակի համար, միայն թե իմացող մարդն ապրում է այնպես, որ ինքն իր ձեռքով իրեն տառապանք չստեղծի և բարոյականությունը դառնում է պարզապես բարի սերմերի մի ցանկ։

Մարդ իր ջանադիր ու ամենօրյա բարոյական կյանքով կարող է նաև անցնել ճակատագրից ու այսպես ասած շրջանցել ճակատագրի հարվածը, քանզի մինչ ճակատագրի հարվածը կհասներ նրան նա իր այդպիսի կյանքով չեզոքացրել է ու փաստորեն հատուցել դրա դիմաց։