Լռվել եմ Զեմֆիրայի ու Սպլինի երգերի տակ։ Կարդում եմ Անահիտի գրածները, հիշում եմ էն սաղ գործերը որ երբևէ ուղեղս տաքացրել են։ Նոնստոպ լսում են էն երգը, որտեղ աղջիկը ասում ա, որ լիքը ուռոդ երեխեք ա ունենալու, ու դրանց սոված են պահելու, աշխարհը իրանց նման գլխից հիվանդներով են լցնելու․․․
...