Հայտնի է, որ համընդհանուր ընդունված է օտարալեզու բառերը մայրենի լեզվով գրել այնպես, որ հնչողությունը հնարավորինս պահպանվի:
Սակայն, մեր առօրյա կյանքում անընդհատ հանդիպում ենք աղավաղված, երբեմն նաև անգրագետ գրությունների: Երբ բարձրաձայնում եմ՝ անմիջապես հակակշիռ են բերում Լեզվի կոմիտեի (երևի անունը սխալ եմ ասում) ընդունած կարգը… Ես բոլորովին դեմ չեմ կարգ ու կանոնին, եթե այդ կարգ ու կանոնը տրամաբանական է:
Բայց բացատրեք ինձ թե ինչու պետք է ԷՋՄԻԱԾԻՆ տեղանունը անգլերեն տարբերակով հնչի ԷՉՄԻԱՁԻՆ: Փոխանակ գրեն EJMIATZIN`գրում են ECHMIADZIN. Ինչու՞… Որովհետև ժամանակին, հենց այդ նույն Լեզվի կոմիտեում, մի թերուս իրարից չի տարբերել Ch և J, Dz և Tz, Tz և Ts հնչյունների գրառման ձևերը: Կամ էլ էլ ընդհանրապես գաղափար իսկ չի ունեցել, որ դրանք տարբեր հնչյուններ են:
Նույնը կատարվում է նաև մարդկանց հատուկ անունները գրելիս: Դստերս անունը անձնագրում գրել են (չծիծաղեք) Anzhelika. Քաջ տեղյակ եմ, որ «ժ» հնչյունը, տվյալ դեպքում անգլերենում, գրվում է «zh» երկհնչյունով: Բայց այդ անունը հայկական չէ, որ «ժ» հնչյունը փոխակերպվի «zh» երկհնչյունով: Այդ անունը թե անգլերենում և թե հատկապես ֆրանսերենում ունի իր ուրույն գրելաձևը: Էլ չասած վերջում գործածված հունական «k»-ն, որ ֆրանսերենում ծայր աստիճան սակավ գործածություն ունի:
Ահա նման հարցերի շուրջ ծավալվող քննարկումներ եմ ակնկալում այս բաժնում:
Օ՜ն… Հառա՜ջ…
ԱԶԱՏԵՆՔ ՄԱՅՐԵՆԻՆ ԱՆԳՐԱԳԵՏ ԳՈՐԾԱԾՈւՄԻՑ
Մեջբերել
Էջանիշներ