Արտասանական սխալներ

[Ուլուանա]

Ուրեմն ես ինչքան հասկացա ճիշտ արտասանելու ձևը ՀԱՄԲՈՒՐՅ է ? այո?

Համբույր։ «Համբույր» բառը կազմված է «համ» և «բույր» (հոտ) արմատներից։

[ըշտը]

Ես գիտեի այս բառի ճիշտ արտասանությունը և միշտ արտասանել եմ ճիշտ , բայց , ցավո՜ք, հատուկենտ մարդկանցից եմ լսել բառի ճիշտ արտասանությունը: Դեռ ինձ վրա էլ միշտ ծիծաղել են իմ "սխալ" արտասանության համար:
Ապրես, Բյուրակն, Ողջունում եմ

Ողջունի՛ր... բայց պատճառաբանելուց յետոյ միայն:

[ըշտը]

Շատ նյարդայնանում եմ հետևյալ սխալներից.

նույթական-նյութական
աղբույր-աղբյուր
երբ ր-ի փոխարեն ռ են արտասանում, մանավանդ հեռուստատեսության աշխատողները, լրատվական հաղորդումներ վարողները
գտնվել-ը արտասանում են գտընվել

Ինձ թւում է՝ ճիշտ են անում, որ արտասանում են գտընուել, որով այդ բառն առաջացել է գրաբարեան գիւտն (գյուտն) բառաձեւից, որտեղ կայ գաղտնավանկի ը, եւ հենց այդ ը-ն է հնչւում գտնուել բառում:

[Rammstein]

Ինձ թւում է՝ ճիշտ են անում, որ արտասանում են գտընուել, որով այդ բառն առաջացել է գրաբարեան գիւտն (գյուտն) բառաձեւից, որտեղ կայ գաղտնավանկի ը, եւ հենց այդ ը-ն է հնչւում գտնուել բառում:

ըշտը ջան տենց որ վերցնենք գտնելը պետք ա արտասանվի գտԸնել, բայց ճիշտ ձեւը գըտնելն ա։ Իսկ եթե գԸտնելու վերջում մի հատ «վել» ավելացնենք ու դարձնենք գԸտնվել ինչի՞ պետք է տ-ից հետո էլ «ը» ավելանա ու դառնա «գԸտԸնվել»։

Իսկ եթե վերցնենք դասական ուղղագրությամբ, ապա ամեն ինչ ավելի պարզ է.
«գտնուել»-ը արտասանենք վանկերով, կունենանք «գըտ-նու-ել» (հնում ու-ի փոխարեն կոշտ վ ՉԵՆ արտասանել)։ Հետագայում բոլշեվիկների «շնորհիվ» «ու»-ն դարձավ «վ», ավելի ճիշտ «ըվ», բառն էլ դարձավ «գըտ-նըվ-ել»։
Պրծ։

P.S. Համ էլ մենք չենք ասում «գյուտ(ը)նվել», ասում ենք «գտնվել»։

Ավելացվել է 7 րոպե անց

Ուրեմն ես ինչքան հասկացա ճիշտ արտասանելու ձևը ՀԱՄԲՈՒՐՅ է ? այո?

Քո ասածը ո՞րն ա, «ՀԱՄБУРЬ»-ը՞։
Ճիշտը ՀԱՄԲՈՅՐ (ՀԱՄԲՈՒՅՐ) ա։

[ըշտը]

եսիմ... ճիշտ է՝ դասական ուղղագրութեամբ եւ ուղղախօսութեամբ աւելի պարզ է: բայց հաստա՞տ կոշտ վ չի եղել...

[Yevuk]

Դե ես էլ իմ կողմից ավելացնեմ.....

ամաչել, ոչ թե ամանչել,
բարձունք, ոչ թե բարձրունք,
ընդհակառակը(ն), այլ ոչ թե ընդհակառակ,
ութսուն, ոչ թե ութանասուն, տասը, այլ ոչ թե տաս,
թույլտվություն այլ որ թե թույլատվություն,
սյունակ, աղյուսակ այլ ոչ թե սյունյակ, աղյուսյակ,
ֆիդայի այլ ոչ թե ֆիդային,
քնքուշ այլ ոչ թե քնքույշ,
սնանկանալ այլ ոչ թե սննկանալ,
այլք ոչ թե այլոք,
հոտնկայս ոչ թե ոտնկայս
ձեռնտու ոչ թե ձեռնատու
անձեռնմխելի ոչ թե անձեռնամխելի
տատի, պապի այլ որ թե տատու, պապու
վիճել ոչ թե վիճվել
բազմիցս ոչ թե բազմիցս անգամ

և ելի շաաաաաատ բաներ..............շարունակելի....

[Rammstein]

եսիմ... ճիշտ է՝ դասական ուղղագրութեամբ եւ ուղղախօսութեամբ աւելի պարզ է: բայց հաստա՞տ կոշտ վ չի եղել...

Հայերենում ինչխ գրում են, նենցխ էլ կարդում են։ Էդ հետո ա փոխվել, որ գրում ենք օրինակ «արդյոք» կարդում ենք «առցյոք»...

Նույնիսկ «օ» տառը, որ հնում գրվել է «աւ», ավելի հնում կարդացվել հենց «աւ»։
Օրինակ օրին ասելեն աւր (ավր), այդտեղից էլ աւուր եւն...

Հետո դա էդքան էական էլ չի կոշտ վ ա էղել, թե չէ, կարեւորը վանկերի ճիշտ բաժանելն ա, իսկ եթե բաժանենք սենց «գըտ-ըն-ուել», կստացվի մի վանկում 2 ձայնավոր (ուել-ո եւ ե), ինչը անթույլատրելի է։

[Ուլուանա]

Դե ես էլ իմ կողմից ավելացնեմ.....

ամաչել, ոչ թե ամանչել,
բարձունք, ոչ թե բարձրունք,
ընդհակառակը(ն), այլ ոչ թե ընդհակառակ,
ութսուն, ոչ թե ութանասուն, տասը, այլ ոչ թե տաս,
թույլտվություն այլ որ թե թույլատվություն,
սյունակ, աղյուսակ այլ ոչ թե սյունյակ, աղյուսյակ,
ֆիդայի այլ ոչ թե ֆիդային,
քնքուշ այլ ոչ թե քնքույշ,
սնանկանալ այլ ոչ թե սննկանալ,
այլք ոչ թե այլոք,
հոտնկայս ոչ թե ոտնկայս
ձեռնտու ոչ թե ձեռնատու
անձեռնմխելի ոչ թե անձեռնամխելի
տատի, պապի այլ որ թե տատու, պապու
վիճել ոչ թե վիճվել
բազմիցս ոչ թե բազմիցս անգամ

և ելի շաաաաաատ բաներ..............շարունակելի....

Yevuk, բերածդ օրինակներն, իհարկե, տարածված են, ուղղումներն էլ տեղին, բայց դրանց մի մասը պարունակում են ոչ թե արտասանական, այլ շարահյուսական սխալներ, օրինակ՝ բազմիցս և բազմիցս անգամ։

[Լեո]

Դե ես էլ իմ կողմից ավելացնեմ.....

ամաչել, ոչ թե ամանչել,
բարձունք, ոչ թե բարձրունք,
ընդհակառակը(ն), այլ ոչ թե ընդհակառակ,
ութսուն, ոչ թե ութանասուն, տասը, այլ ոչ թե տաս,
թույլտվություն այլ որ թե թույլատվություն,
սյունակ, աղյուսակ այլ ոչ թե սյունյակ, աղյուսյակ,
ֆիդայի այլ ոչ թե ֆիդային,
քնքուշ այլ ոչ թե քնքույշ,
սնանկանալ այլ ոչ թե սննկանալ,
այլք ոչ թե այլոք,
հոտնկայս ոչ թե ոտնկայս
ձեռնտու ոչ թե ձեռնատու
անձեռնմխելի ոչ թե անձեռնամխելի
տատի, պապի այլ որ թե տատու, պապու
վիճել ոչ թե վիճվել
բազմիցս ոչ թե բազմիցս անգամ

և ելի շաաաաաատ բաներ..............շարունակելի....

Մեկն էլ ես ավելացնեմ. ընդամենը, այլ ոչ թե ընդամեն:

[Ուլուանա]

Մեկն էլ ես ավելացնեմ. ընդամենը, այլ ոչ թե ընդամեն:

Էս մեկն առաջին անգամ եմ լսում...
Բայց ընդհանրապես բառավերջի «ը/ն»–ն հայերը շատ են սիրում կուլ տալ. ընդհակառակը – ընդհակառակ, տասը – տաս, ուրեմն – ուրեմ...

[Լեո]

Ինձ ամենահաճախ հանդիպող սխալը համաձայնվել բառն է:
Համաձայնել, ոչ թե համաձայնվել:

[Ուլուանա]

Ինձ ամենահաճախ հանդիպող սխալը համաձայնվել բառն է:
Համաձայնել, ոչ թե համաձայնվել:

Ժող, ախր ինչքան լեզվական սխալ կա, դարձնում եք արտասանական։ Հա, պարզ է, որ ցանկացած լեզվական սխալ արտասանության մեջ էլ է փոփոխություն առաջացնում, բայց արտասանական սխալ ասելով ուրիշ բան պետք է հասկանալ։ Օրինակ, Լեո, քո էս վերջին գրած օրինակը արտասանական սխալ չի, հետևաբար նման բաները պետք է գրել ոչ թե այս, այլ «Զանազան լեզվական հարցեր» թեմայում։

[ըշտը]

Հայերենում ինչխ գրում են, նենցխ էլ կարդում են։ Էդ հետո ա փոխվել, որ գրում ենք օրինակ «արդյոք» կարդում ենք «առցյոք»...

Նույնիսկ «օ» տառը, որ հնում գրվել է «աւ», ավելի հնում կարդացվել հենց «աւ»։
Օրինակ օրին ասելեն աւր (ավր), այդտեղից էլ աւուր եւն...

Հետո դա էդքան էական էլ չի կոշտ վ ա էղել, թե չէ, կարեւորը վանկերի ճիշտ բաժանելն ա, իսկ եթե բաժանենք սենց «գըտ-ըն-ուել», կստացվի մի վանկում 2 ձայնավոր (ուել-ո եւ ե), ինչը անթույլատրելի է։

Էլի եսիմ... ես մի տեղ կարդացել եմ, որ մի քանի դէպքում սուրբ թարգմանիչները ուղղագրութեան հարցում դիւրութիւններ են մտցրել կարելի եղած ժամանակ: Օրինակ՝ լոյս, բոյս, յոյս, կոյս, սիւն, անկիւն եւ նման այլ բառերում աշխատել են այնպէս անել, որ գրելիս աւելի քիչ տառ օգտագործուի՝ զեղչելով մի դէպքում «ւ» , միւս դէպքում «ո» տառերը: Սակայն կարդացուել է, ինչպէս այդ տառերը եկած ժամանակ:

Ավելացվել է 5 րոպե անց

Դե ես էլ իմ կողմից ավելացնեմ.....

ամաչել, ոչ թե ամանչել,
բարձունք, ոչ թե բարձրունք,
ընդհակառակը(ն), այլ ոչ թե ընդհակառակ,
ութսուն, ոչ թե ութանասուն, տասը, այլ ոչ թե տաս,
թույլտվություն այլ որ թե թույլատվություն,
սյունակ, աղյուսակ այլ ոչ թե սյունյակ, աղյուսյակ,
ֆիդայի այլ ոչ թե ֆիդային,
քնքուշ այլ ոչ թե քնքույշ,
սնանկանալ այլ ոչ թե սննկանալ,
այլք ոչ թե այլոք,
հոտնկայս ոչ թե ոտնկայս
ձեռնտու ոչ թե ձեռնատու
անձեռնմխելի ոչ թե անձեռնամխելի
տատի, պապի այլ որ թե տատու, պապու
վիճել ոչ թե վիճվել
բազմիցս ոչ թե բազմիցս անգամ

և ելի շաաաաաատ բաներ..............շարունակելի....

Yevuk, ինձ թւում է՝ սկզբում քնքոյշ (քնքույշ) է եղել: Ինչպէս նաեւ յոտնկայս, եւ ոչ հոտնկայս

[Տատ]

Ինչ սկսել եմ Ակումբում գրել, ականջս (ավելի շուտ` աչքս) ծակում է-
...այսինչը ասում է...
Ինչքան ավելի գեղեցիկ է - այսինչն ասում է ։ պատկերացրեք, նույնիսկ սկսել եմ հետևել խոսքիս մեջ այդ նն օգտագործելուն:

[Սերխիո]

մի քանի արտասանակ սխալ էլ ես ասեմ՝

Սեպտեմբեր-Սեկտեմբեր
Անձեռոցիկ-անձեռՆոցիկ
Մյուս-մույս
հյութ-հույթ