Սանտա Բարբարան էլ հենց սկսվում էր ես ներվայնանում էի: էտ դալանները![]()
Մեկ էլ հիշում եմ, որ ամեն ուրբաթ օր ժամը իննին հարևաններով դուրսը հեռուստացույցը միացնում էին ակումլյատորից որ «Պոլե Չուդես» նայեինք![]()
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Սամ սեբե ռեժիսյորը հիշու՞մ եք: Հիմա կա՞ էտ հաղորդումը![]()
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Տեխաս չէր, Դալլաս էր! Չեմ նայել, բայց լավ եմ հիշում!
Լոլ, մեռա!
Իսկ էն պարսկական պեչենիները հիշում եք, որ մարդիկ չոր սպիրտի տեղ էին վառում կոֆե սարքելու համար?
Իսկ տարբեր համերի լիկյորները ու Ամարետտոն... Մի ժամանակ մոդա էր ընկել ամեն տեսակի սիրոպի վրա սպիրտ լցնել, անունն էլ դնել լիկյոր!
I may be paranoid but no android!
Չէ, խառնում ես. Turbo–ն սեխի համ չուներ։ Bombibom–ն էր սեխի համով։Ես էլ էի շատ սիրում Bombibom.
Արշակն էլ իրենց դպրոցի չեմպիոնն էր։ Դեմը խաղ չկար. հիշում եմ՝ հեռավոր դասարաններից Արշակի համբավի մասին լսած անծանոթ տղաներ էին միշտ գալիս իրենց դասարան, որ հետը խաղան։ Ու, որպես կանոն, ջախջախված, փորուփոշման հետ էին գնում։
Հա, հատկապես ես...Իդենին ու Կրուզին շատ էի սիրում։
Հա, մենք էլ էինք նայում։ Սերիալի անունը «Դալլաս» էր, «Տեխաս» չէր,Galatea-ի խոսքերից
ուղղակի իրենք Տեխասում էին ապրում։
Իսկ քո ասած յախք մարդու անունը Ջեա Յուինգ էր։
Իրոք հազվագյուտ թարախ էր։
Բայց դե դեմք էր։
![]()
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ուլուանա, Տուրբոն հարյուր տոկոս սեխի համ ուներ..... մինչև հիմա հիշում եմ!)
I may be paranoid but no android!
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ