Ժող խոսքը նրա մասին չի, ովա ազգ, ով չէ: Խոսքը Իսրայելի հզորության մասին է, որ թե՛ տարածաշրջանային, թե՛ ռեսուրսների առումով ավելի անբարենպաստ վիճակում է, քան Հայաստանը: Բայց նրանք շատ ավելի լավ են ապրում, քան մենք:
Ժող խոսքը նրա մասին չի, ովա ազգ, ով չէ: Խոսքը Իսրայելի հզորության մասին է, որ թե՛ տարածաշրջանային, թե՛ ռեսուրսների առումով ավելի անբարենպաստ վիճակում է, քան Հայաստանը: Բայց նրանք շատ ավելի լավ են ապրում, քան մենք:
բայց բոլորն էլ գիտեն, որ այդ երկիրը "պահվում" է Ամերիկային հրեական դրամագլխի փողերով, միայն թե ապացուցիր, որ հրեա ես ու գնա այնտեղ ապրի,Artgeo-ի խոսքերից
բայց դա կարող է անվերջանալի լինել?, կարծում եմ` ոչ, այն երկրներին, որոնք չունեն նորմալ տարածաշրջանային /ռեգիոնալ/ զարգացում` լավ բան չի սպասվում,
Life is too short...
Նույնքան փող ԱՄՆ-ից ստանումա Հայաստանը, սրան գումարվումա մյուս երկրներից ուղարկվող ահռելի գումարները, էլի գումարվումա տարատեսակ դրամաշնորհներն ու էդ տեսակ բաները: Իսրայելը շատ ավելի քիչ փող է ստանում, քան Հայաստանը: Փաստորեն փողի մեջ չի հարցը:Koms-ի խոսքերից
չէ, հնարավոր չի դա, համեմատելու չէ,Artgeo-ի խոսքերից
Life is too short...
Գաղտնիքը գիտէ?ք: Իր աննուազ պաշտամունքը դէպի Սիոնը, որով եւ որի համար ապրեց Աբրահամի ցեղը: Իր բոցեղէն հայրենաբաղձութիւնը, որը ո°չ թէ միայն հայրենազուրկ Հրեան Հրեայ պահեց, այլ եւ զայն դարձուց մարդկութեան ամենահարուստ, ամենաիմաստուն եւ ամենայեղափոխական մասը: Այժմ իր բախտի կառքը կը քաշեն ե°ւ բոլշեւիզմը, ե°ւ ֆրանմասոնութիւնը, ե°ւ միջազգային բորսաները, դրամատները, մամուլի մեծագոյն մասը եւն.: Բայց քինաթաքոյց ազգը չբաւականացաւ իր յաղթանակով: Հոգեպէս միշտ քաղցած մարդկութեան նետած իր մէկ-երկու նորանշան գաղափարներով, ազգերի ծոցի մէջ նա վառեց դասակարգային արնոտ պայքարի կրակը, եւ այսօր - տէր աշխարհի ոսկու երեք քառորդին - նորանոր պատերազմների եւ ընկերային յեղափոխութեանց ուրուականով կը սպառնայ աշխարհին: Այսպէս, դարերով տանջուածը պիտի դառնար ազգերի տանջիչը: Ու միշտ հաւատարիմ իրեն` նա հանճարեղ է ե°ւ տանջելու մէջ: Նա դարեր ու դարեր տեւող իր անզօրութեան եւ նուաստացումի վրէժն է լուծում: Եւ իրաւունք ունի: Արդեօք, այժմ պարզ չէ± պատասխանը ձեր հարցին, թէ ինչպէ?ս ՙհրեաները տէր ու տիրական եղած են աշխարհի՚:
: Մեր պատմութեան ընթացքում - գիտցէ°ք ե°ւ այդ - մեծահարուստ հայը չեղբայրացաւ հայ մտաւորականին, ո°չ էլ ազգերի բախտի հետ խաղացող ոյժերի բարեկամութիւնը փնտռեց: Միայն զմիւռնիացի հայոց հարստութեամբ կարելի պիտի լինէր մի մեծ Հայաստան գնել: Այդ ծով հարստութեան մի չնչին մասն իսկ - որը քեմալականները քամուն տուին - պիտի բաւէր հրէաբար կաշառելու մարդկութեան երեք քառորդի խղճմտանքը, զայն հայասէր դարձնելու աստիճան: Բայց - անէ°ծք մեկուսի երջանկութեան դաւանանքին - հայ ցեղի ապրած եւ ապրուելիք բոլոր տեսակի դժբախտութեանց անիծուած ակնաղբիւրին անէ¯ծք… Ոսկեքսակ հայը չկանգնեց ոսկեգրիչ մտաւորականի թիկունքում, եւ այդ վերջինի լեզուն` կարճ, խօսքն անլսելի եղաւ միջազգային արէօպագների մէջ: Եւ եղաւ այն, ինչ որ եղաւ:
Գարեգին Եղիշեի Տեր-Հարությունյան
Հրեաները հայերից մի բանով են տարբերվում- ազգային համերաշխությամբ:
Նրանց էլիտաները , հատկապես ցեղասպանությունից հետո, հասկացել, գիտակցել և ընդունել են են մի պարզ հասարակ ճշմարտություն՝ ազգայինը, պետականը ավելի կարևոր են, քան անձնականը, ու որ դրանից ի վերջո շահում են բոլորը, նաև էլիտաները :
Ցավոք, հայերը դա չհասկացան մինչ այժմ:
Վերը գրվածիս առնչությամբ- Շիրվանզադեն գրել է-
«Ամեն մի հայ առանձին վերցրած, առյուծ է, ինչպես և խելքով ու դատողությամբ` հսկա: Բայց ընկերական ոգու բացակայությունը խմբովին գործելիս ջլատում է նրա ուժերը: Ձգեցեք մենակ հային վտանգների փոթորկի մեջ, նա արժանավորապես կպաշտպանի իր գլուխը: Բայց խմբեցեք մի քանի հայեր միասին, և նրանք պաշտպանվելու կամ հարձակվելու փոխարեն, կսկսեն խորհել, մտածել, հակաճառել և, վերջապես, թշնամուն թողած, միմյանց միս ուտել: Այո, անհատականությունը հայի գլխավոր թշնամին է, և նա տարածված է մեր բոլոր դասակարգերի ու բոլոր գործերի մեջ: Արդյոք մեր ազգի մտավոր առաջնորդները կկարողանա՞ն մի փոքր հիմարացնել անհատ հային և խելոքացնել ընկերական հային: Եթե այդ եղավ, մենք կարող ենք ապագա ունենալ, եթե ոչ, մենք կորած ենք, կամ էլ կապրենք այնպիսի ամոթալի կյանքով, ինչպես ապրել ենք մինչև այսօր»:
Հետաքրքիր է, որ քննարկումների մէջ մարդիկ սկսում են հայերին համեմատել ջհուդների հետ։
Այնինչ, թեման Իսրաելի մասին է, որի տակ սպասելի է քննարկել այդ երկրի քաղաքական գործունեութիւնը, որովհետեւ ոնց տեսնում եմ քաղաքականութեան բաժնի մէջ է բացուած այն։
Հանգիստ թողէք հայերին։![]()
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
melancholia (27.05.2013)
Varzor (07.06.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ